ο ΕΦΡΑΙΜ ζητάει και τα ρέστα

ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΑΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΞΥΡΙΣΜΑ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΑΓΚΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΤΟΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΡΟ) ΑΠΕΙΛΕΙ ΕΜΜΕΣΑ ΚΙΟΛΑΣ

Η επιστολή του Εφραιμ....

Ἐν τῇ Ἱερᾷ Μεγίστῃ Μονῇ Βατοπαιδίου
τῇ 1ῃ / 14ῃ Ὀκτωβρίου 2008
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Δημοκρατίας Κύριε Παπούλια,
Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Κυβερνήσεως Κύριε Καραμανλή,
Ἐξοχώτατε Εἰσαγγελεῦ Κύριε Σανιδᾶ,
Ἐξοχώτατα Μέλη τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου,
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!
Διανύουμε ἤδη τὸν δεύτερο μήνα ἀπὸ τότε ποὺ ἡ Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ ὁ ὑπογραφόμενος Καθηγούμενος Ἀρχιμ. Ἐφραὶμ γίναμε στόχοι πρωτοφανῶν καὶ ἀδίκων ἐπιθέσεων δεχόμενοι πυρὰ ἀδιανόητα καὶ χωρὶς προηγούμενο, τὰ ὁποῖα ὅμως δημιουργοῦν ἀπέραντη θλίψη, πόνο ψυχῆς ἀλλὰ καὶ ἐρωτηματικὰ σὲ ὅλους.
Ὅταν πρὸ 18 περίπου ἐτῶν ἀνέλαβε ἡ Ἀδελφότητά μου (μὲ ὁμόφωνες ἐγκρίσεις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) τὴν τύχη αὐτῆς τῆς κορυφαίας ἱστορικῆς Μονῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὤφειλα μεταξὺ τῶν ἄλλων νὰ ξεκινήσω τὸ τεράστιο ἀναστηλωτικὸ ἔργο –ὑψηλότατου κατασκευαστικοῦ κόστους– διεκδικώντας φυσικὰ οἰκονομικοὺς πόρους ποὺ μέρος αὐτῶν προήρχετο καὶ ἀπὸ τὴν ἀξιοποίηση τοῦ ἐναπομείναντος 10% περίπου τῆς περιουσίας τῆς Μονῆς, διότι τὸ ὑπόλοιπο 90% εἶχε ἤδη προσφερθεῖ στὸν Ἑλληνικὸ λαό (Νόμος 5377/1932).
Κατὰ τὴν διαδικασία αὐτή –ποὺ ἄρχισε τὸ 1994– ἐξεδόθησαν οἱ κάτωθι ἀπoφάσεις:
Ἀπόφαση τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 26/1998.
Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 1007690/610/Α0010/5-2-1999.
Ἀπόφαση τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 17/2002.
Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 1064538/5928/Α0010/5-8-2002.
Ἀπόφαση τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 46/2002.
Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 1051266/10611/Α0010/π.ἔ./4-6-2003).
Ἀπόφαση τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 26/2004.
Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 1046300/3944/Α0010/7-6-2004.
Γνωμοδότηση τοῦ Δ΄ Τμήματος τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ὑπ’ ἀριθμ. 15/2004.
Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης ὑπ’ ἀριθμ. 3822/25-1-2005.
Κοινὴ Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Οἰκονομικῶν καὶ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης ὑπ’ ἀριθμ. 16651/26-7-2006.
Ἀπόφαση Εἰσαγγελέως Ἐφετῶν Ἀθηνῶν ὑπ’ ἀριθμ. ΑΒΜ: Ω07/57/18-12-2007.
Ἀπόφαση Ἀντιεισαγγελέως Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν ὑπ’ ἀριθμ. ΑΒΜ: Ω08/22/13-3-2008.
Τὶς ἀποφάσεις αὐτές –ἐδῶ καὶ 10 χρόνια– τὶς ὑπέγραψαν δεκάδες Ἀνώτατοι Κρατικοὶ Λειτουργοὶ ὑψηλοῦ κύρους, ἤθους καὶ γνώσεων (Ὑπουργοὶ προερχόμενοι καὶ ἀπὸ τὰ δύο μεγάλα κόμματα, μέλη τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους, μέλη Εἰδικῶν Γνωμοδοτικῶν Συμβουλίων, Εἰσαγγελεῖς ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἁπλοὶ Δημόσιοι Υπάλληλοι) βασιζόμενοι σὲ νόμους καὶ σὲ γνωματεύσεις εἰδικῶν Καθηγητῶν Πανεπιστημίων. Δηλαδὴ τὰ ἐξέτασε, τὰ ἐνέκρινε καὶ τὰ ἐπικύρωσε ἡ κορυφὴ τῆς πυραμίδας τῆς Κρατικῆς καὶ Δικαστικῆς Ἐξουσίας. Τὰ ὀνόματα ὅλων αὐτῶν εἶναι γνωστὰ καὶ ὑπάρχουν.
Ἂν τὸ ζητούμενο εἶναι ὅμως νὰ πειστεῖ ἡ κοινὴ γνώμη πὼς ὅλοι αὐτοί… παραπλανήθηκαν καὶ ἔνοχος εἶναι… “ὁ μοναδικὸς σὲ ἱκανότητες” Ἡγούμενος Ἐφραίμ, προσωπικὰ τότε δέχομαι ταπεινὰ νὰ πορευθῶ τὸν δρόμο μου προπηλακιζόμενος καὶ διασυρόμενος, μὲ τὴν ἀπόλυτη ἱκανοποίηση πὼς ὡς Μοναχὸς ἔκανα ἀπέναντι στὸ Θεὸ ἀπόλυτα τὸ καθῆκον μου.
Δὲν θὰ δεχθῶ ὅμως ποτὲ σὰν Ἕλληνας μὲ ἁπλὸ κοινὸ νοῦ, πὼς ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνδρες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, ὅλων τῶν παρατάξεων, καθὼς καὶ οἱ ἐπίσημοι Ἀνώτατοι Κρατικοὶ Λειτουργοὶ ποὺ πέρασαν μάλιστα αὐτὰ τὰ χρόνια ἀπὸ τὸ Μοναστήρι μας καὶ μᾶς συνεχάρησαν γιὰ τὸ τεράστιο, μοναδικὸ ἔργο μας –ὅπως καὶ γραπτὰ ἀκόμη τὸ χαρακτήρισαν– ὅλους αὐτοὺς ποὺ τοὺς τιμῶ ἰδιαίτερα γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς νομικές τους γνώσεις καὶ ποὺ ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς τοὺς ἐμπιστεύτηκε τὰ ὑψηλότερα ἀξιώματα… ὑπῆρξαν ἀφελεῖς καὶ παραπλανήθηκαν.
Διερωτῶμαι. Ὑπάρχουν λογικοὶ ἄνθρωποι ποὺ θὰ δεχθοῦν μία τέτοια ἄποψη;
Μὲ πόνο ψυχῆς, συκοφαντούμενος ἀλλὰ καὶ πνευματικὰ ἤρεμος θὰ ἀκολουθήσω τὸν δρόμο ποὺ ἐπέλεξε γιὰ μένα ὁ Κύριος. Θεωρῶ φυσικὰ ὑποχρέωσή μου μὲ ὅλες μου τὶς δυνάμεις νὰ βοηθήσω τὸ ἔργο τῆς Δικαιοσύνης.
Εἰλικρινά, μὲ τὴν ἐπιστολή μου αὐτὴ μὲ ἐνδιαφέρει βασικὰ νὰ διαφυλάξω τὸ κύρος τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου καὶ τοῦ Ὀρθόδοξου Μοναχισμοῦ ἐν γένει, τῆς Δημόσιας Διοίκησης καὶ τελευταῖα τὸν ἑαυτό μου.
Τώρα τὸ ἂν κάποιοι θέλουν νὰ πλήξουν τὶς ἀξίες τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Μοναχισμοῦ, τὴν ἀξία τῶν Πολιτικῶν του τόπου μας, τῶν Κρατικῶν Λειτουργῶν σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, καθὼς καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στὴν Δημόσια Διοίκηση καὶ στοὺς θεσμοὺς τῆς χώρας μας αὐτὸ θὰ τὸ κρίνει ἡ ἱστορία καὶ ὁ χρόνος.
Εὐχόμεθα ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Ἔφορος καὶ Ἡγουμένη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στὴν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου, νὰ ἀναλάβει τὰ πάντα, νὰ φωτίσει ὅλους, νὰ γίνουν ὅλα κατὰ τὸ ἅγιο θέλημά Της.
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου