ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ η ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟΝΙΑ

Έχομε φτάσει πλέον στο σημείο να θεωρούμε δεδομένο: ότι οι βουλευτές πρέπει να είναι «άβουλα» πιόνια στα χέρια παντοδύναμων κομματικών μηχανισμών (οι οποίοι καταλήγουν στον εκάστοτε αρχηγό και το περιβάλλον του),ότι πρέπει να είναι δεσμευμένοι διαρκώς ως "εκλέκτορες" των κυβερνητικών θέσεων και ως «ποικιλόχρωμα παπαγαλάκια» τής κομματικής γραμμής ανά τα κανάλια, για κάθε γούστο και για κάθε ακροατήριο. Εάν τελικά αυτό έχει πλέον καθιερωθεί τότε, κακώς τους εκλέγουμε σε τέτοιον αριθμό, με Πολυτελείς διαδικασίες (εκλογές), κακώς τους τρέφουμε πλουσιοπάροχα, με παχυλούς μισθούς. Γιατί. Για να χρησιμοποιούνται ως κομπάρσοι του συστήματος; Το πρώτο θέμα αυτές τις ημέρες είναι, όχι η εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία αλλά η θρασεία και επικίνδυνα συγκεντρωτική και απολυταρχική αντίληψη ότι για οποιονδήποτε λόγο, - επιθυμία του αρχηγού,- «κάλυψη» κομματικών σκανδάλων, επιτρέπεται να περιορίζεται τόσο βάναυσα η ελευθερία λόγου ενός βουλευτή, επικαλούμενοι (συνεπικουρώντας σε αυτό κάποια πληρωμένα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε ) την κομματική συνοχή και πειθαρχία. Το να εμφανίζεται ο πρωθυπουργός τής Χώρας και να απειλεί με διαγραφή όποιον τολμήσει να διαφοροποιηθεί, και να εκβιάζει με αυτόν τον τρόπο την «τεχνητά» αδιατάρακτη επιβίωσή του στην εξουσία, δεν τιμά ούτε τον ίδιο, ούτε το κόμμα του, ούτε το πολιτικό μας σύστημα. Αν θέλουμε η Δημοκρατία μας να περιλαμβάνει στις συνιστώσες της ένα ευρύτερο δημόσιο διάλογο (τι άλλο;) και τον απροσκόλυτο δημόσιο έλεγχο των πάντων, αν θέλουμε να μην υποκύψει σε σταλινικού τύπου διαδικασίες πειθαρχίας και φίμωσης (άρα αδιαφάνειας και απολυταρχισμού), οφείλουμε και εμείς να «απομονώνουμε» τα εκάστοτε «σαπρόφυτα της εξουσίας» που προσπαθούν να περάσουν αυτήν την γραμμή προς ιδίων όφελος. να υπερασπιζόμαστε καθ' εαυτό το δικαίωμα τού βουλευτή στη διαφοροποίηση, στην ελεύθερη διατύπωση τής γνώμης του, ακόμα και τής "μπαρούφας" του (πολύτιμη και αυτή για την αξιολόγησή του). Ας μην καταλήξει η προστατευμένη από το άρθρο 61 τού Συντάγματος* "γνώμη" τού βουλευτή μια πολυτέλεια, * Σύνταγμα, Άρθρο 61 Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων" Ούτε έμμεσα, θα προσθέσω εγώ (σημειώνω ότι στα βουλευτικά καθήκοντα δεν περιλαμβάνονται μόνο οι ψηφοφορίες στη Βουλή αλλά και ο ευρύτερος ελεγκτικός ρόλος τού Κοινοβουλίου στα δημόσια πράγματα).
Θα Παρακολουθήσουμε λοιπόν την διαδικασία της ψηφοφορίας για εξεταστική η προανακριτική επιτροπή για το μεγάλο σκάνδαλο του ΑΙΩΝΑ (βατοπέδι), και θα δούμε ποιοι από τους λεγόμενους άτακτους, η διαφωνούντες, η όπως αλλιώς θέλουν να λέγονται, βάζουν πάνω από όλα το Σύνταγμα και το έννομο συμφέρον της πολιτείας, (και έχουν δώσει όρκο) η τα μικροκομματικά τους «συμφέροντα» και τις «ανίερες φιλίες»(εφραίμ). Στη Δημοκρατία μας μπορεί έναν βουλευτή να τον διαγράφει το κόμμα του, επειδή παρέκλινε συνολικά η κρίσιμα από την «κομματική πολιτική γραμμή», η επειδή αμφισβήτησε άρδην έναν υπουργό , η επειδή διαχώρισε, τη θέση του, σε κάποιο θέμα εξαιρετικά σημαντικό για την κομματική ταυτότητα και για τον κυβερνητικό σχεδιασμό και να χάραξε συνειδητά μια ψευτοδιαχωριστική γραμμή, η επειδή διατύπωσε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική "σύσταση" προς έναν Υπουργό, (παραιτήσου για το καλό της παράταξης)και τον αμφισβήτησε, έστω, έμμεσα, (όλα τα ανωτέρω έχουν γίνει και θα ξαναγίνουν,) αλλά να ξέρει ότι χειρότερο από όλα είναι να τον διαγράψει από την εκτίμηση και την μνήμη του ο λαός, ως ανίκανο προς εκτέλεση των καθηκόντων που του ανέθεσε.