Καρατζαφέρης: Η γελοιοποίηση της πολιτικής
ή
Η αποθέωση της τσαρλατανιάς
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από το Ρεσάλτο
Ο κόσμος σήμερα είναι άχρωμος. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ σκηνή έχει γεμίσει από ανθρώπους των παρασκηνίων. Οι κομπάρσοι έχουν γίνει πρωταγωνιστές. Τα σύνορα μεταξύ σοβαρού και γελοίου έχουν καταργηθεί. Ζούμε την ομοιομορφία της ισοπέδωσης. Αν παρατηρήσει κανείς όλο αυτό το «θίασο των υπερφυσικών μπέμπηδων» που παίζουνε στο θέατρο της πολιτικής θα του μεγαλώσει η πεποίθηση ότι και η ψείρα ακόμα ενός κουρελή είναι πιο σημαντική, πιο αναγκαία, να πούμε έτσι, στο μηχανισμό της ιστορίας, από όλους αυτούς τους καλλιεργημένους εγωιστές, τους φροντισμένους και ολότελα στείρους υποκριτές.
Η αιμορραγία της πολιτικής
ΜΟΝΟ ένα κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς που βρίσκεται στο σκοτάδι της ιστορίας αναδεικνύει ως πολιτικές αξίες τις πολιτικές ασημαντότητες. Το πολιτικά ασήμαντο γίνεται πολιτικά σημαντικό μόνο όταν η κοινωνική πραγματικότητα έχει ξεθωριάσει, οι ιδέες έχουν εξανεμιστεί και η πολιτική έχει μυθοποιηθεί, έχει δηλαδή μεταλλαχτεί από σχέση αλήθειας σε σχέση εμπορικής χρήσης.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ασήμαντο γίνεται σημαντικό όταν αδειάζει το πραγματικό, αφυδατώνεται η ιστορία, εξατμίζονται οι ιδέες, αιμορραγεί και εξανεμίζεται η πολιτική. Όταν δηλαδή στη θέση της πολιτικής υπάρχει μια αισθητή απουσία. Ένα κενό, εκτροφείο πολιτικών αγυρτών…
ΔΕΝ είναι λοιπόν παράξενο που προβάλλεται σήμερα, με τέτοια προκλητική αναίδεια, μια πολιτική ασημαντότητα, ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Όταν μας καταδυναστεύουν οι πολιτικές ασημαντότητες και η ταχυδακτυλουργία των μύθων (ο μύθος πάντα είναι ένας από-πολιτικοποιημένος λόγος) όλο και πιο λαμπερά θα σηματοδοτείται η πολιτική ασημαντότητα.
ΕΡΓΟ ακριβώς αυτής της παραπολιτικής ταχυδακτυλουργίας είναι ο Καρατζαφέρης. Είναι η ζωντανή ενσάρκωση των ταχυδακτυλουργικών τεχνασμάτων που αναστρέφουν το πραγματικό και το αδειάζουν από κάθε περιεχόμενο, που αφαιρούν από την πολιτική κάθε χρώμα και κάθε πνοή, που εξανεμίζουν την ουσία των ιδεών και εννοιών.
Είναι η ίδια η ιδέα της ισοπέδωσης, της ολοκληρωτικής νεοταξικής ισοπέδωσης.
Ο αγοραίος «πολιτικός»
Ο ΛΑ.Ο.Σ δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει εάν η πολιτική δεν είχε αποκοπεί από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τα βασικά προβλήματα της εποχής μας, εάν δεν είχε μετατραπεί σε ένα εμπορικό παιχνίδι διαφημιστικών λέξεων και τελετουργικού θεάματος. Εάν, με δυο λόγια, δεν είχε κοινωνικά και ιδεολογικά απονευρωθεί και αποχρωματιστεί…
Ο Καρατζαφέρης δεν εκφράζει απλώς μια ακραία μορφή πατερναλισμού (που γεμίζει τα όνειρά μας με εφιάλτες), αλλά αποτυπώνει και το μακάβριο «ιδεώδες» της εποχής μας: Την ολοκληρωτική υποταγή της πολιτικής στους νόμους της αγοράς. Αποτυπώνει τη διαστροφή που έχει υποστεί και αυτή η αστική δημοκρατία, δηλαδή η έμμεση, «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία. Σηματοδοτεί το βαθμό μηδέν της πολιτικής: Τη δυναστεία του τελετουργικού θεάματος.
ΤΕΚΝΟ αυτής της «δυναστείας» κα μάλιστα διατεταγμένο, είναι ο Καρατζαφέρης. Γι’ αυτό οι μηχανισμοί της εικόνας και του θεάματος τον προβάλλουν με τόση προκλητική αναίδεια. Πίσω από αυτή την αφηνιασμένη διαφήμιση κάθε «κίνησης», κάθε «πόζας» και κάθε ανοησίας του Καρατζαφέρη σίγουρα κρύβονται συγκεκριμένες επιταγές και επιλογές του κεφαλαίου. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα συζήτησης, το οποίο το έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα…
Εμπόριο της παραπολιτικής ανοησίας
Είναι λογικό, λοιπόν, τα μεγάλα λαρύγγια του καθεστώτος (ΜΜΕ) να προβάλουν τον κλόουν της ανοησίας και της πολιτικής τσαρλατανιάς. Η ανοησία, που σε άλλες εποχές θα εισέπραττε κλούβια αβγά, σήμερα αποτελεί «εμπόρευμα» που πουλάει στα ΜΜΕ και αμείβεται από τους μηχανισμούς του συστήματος.
Κατανοούμε αυτό το πολιτικό εμπόριο της ανοησίας και της παραπολιτικής, του τυχοδιωκτισμού και του τσαρλατανισμού.
Αυτό που δεν κατανοούμε, είναι ότι αυτό το εμπόριο το επαινούν και κάποιοι, κατά τεκμήριο, πολιτικά σκεπτόμενοι. Βρήκαν, λοιπόν, αυτοί, «εντυπωσιακή» την ομιλίας Καρατζαφέρη στη Βουλή.
Αλήθεια τι ήταν εντυπωσιακό: Το προβοκατόρικο σώου του;
Μήπως, το υστερικό παραλήρημά του κατά Ρουσόπουλου και άλλων προσώπων;
Μήπως ο εισαγγελικός, σκανδαλολογικός του, παραπολιτικός λόγος; Διακρίνει κανείς σε αυτό το λόγο, έστω και κάποια νότα, Πολιτικής ή πολιτικής σκέψης με κάποια συνοχή και αλληλουχία; Αν τη διακρίνει, ας μας την υποδείξει. Το κενό δοχείο κάνει θόρυβο, αλλά ΠΟΛΙΤΙΚΑ δεν είναι «εντυπωσιακό»!!!
Μήπως, πάλι είναι πολιτικά «εντυπωσιακά» τα προβοκατόρικα τρικ, του τύπου ότι ο Ρουσόπουλος επιχειρεί να ενοχοποιήσει τον Καραμανλή και άλλες τέτοιες καταναλωτικές αηδίες για την «ενότητα», δήθεν της «δεξιάς» παράταξης;
Μήπως πάλι είναι πολιτικά «εντυπωσιακές», οι ατάκες-χρησμοί και οι τσαρλατανιές. οβιδικές μεταλλάξεις αυτών των χρησμών; Τη μία διαλαλεί ότι θα συνεργαστεί με τη Ν.Δ. για να φράξει το δρόμο σε κυβέρνηση που ετοιμάζουν ο Γιώργος και ο Αλαβάνος και την άλλη μας παραθέτει με σπουδή: Ο Γιώργος δεν θέλει Αλαβάνο και ο Καραμανλής δεν θα συνεργαστεί μαζί του για δεν «είμαι εύκολος». Και κάνει άλλη τώρα πρόβλεψη: Κυβέρνηση Κώστα-Γιώργου.
Εντυπωσιακά, πράγματι όλα αυτά. Αλλά όχι πολιτικά, αλλά εντυπωσιακά καραγκιοζιλίκια, εντυπωσιακές ανοησίες, που τις παίρνουν κάποιοι στα σοβαρά…
Μήπως, όλοι αυτοί, οι κατά τεκμήριο πολιτικά σκεπτόμενοι, σπατάλησαν, έστω ελάχιστο χρόνο, να ερευνήσουν τις «θέσεις» και τα «ανέκδοτα» του Καρατζαφέρη που ξεστομίζει κατά καιρούς, και τα μεταλλάσσει ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής ή τις «εντολές» των «νταβάδων»;
Τα έχουμε γράψει επανειλημμένα στο ΡΕΣΑΛΤΟ.
ΚΑΝΤΕ ένα κόπο να τα διαβάσετε για μην υμνείτε τη γελοιοποίηση της πολιτικής και τους σαλτιμπάγκους-απόβλητα των άλλων κομμάτων που συνωστίζονται στον Καρατζαφέρη για μια εδρούλα στη Βουλή…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18267&sid=5cce273b447f7b30cee259338b31bce4#18267
ΔΕΣ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΣΤΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήwww,citypress-gr.blogspot.com
eyxaristoyme
KAKO SPOR ΝΑ ΑΝΑΜΑΣΑΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΕΣ ΤΣΙΧΛΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
ΑΡΓΥΡΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
skeftomasteellhnika.gr
100 χρόνια Επιθεώρηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις αδερφές Καλουτά στους αδερφούς Καρατζαφέρη
«Οι καλύτερες παραστάσεις που έχω δει παίχτηκαν εκτός σκηνής.»
Μπάιρον Ντίκινς, Αμερικανός θεατρολόγος
Ποιος είπε ότι η επιθεώρηση παρακμάζει; Όσο υπάρχουν άξιοι συνεχιστές της παράδοσης των σπουδαίων Ελλήνων κωμικών, αυτό το κατεξοχήν ελληνικό θεατρικό είδος δεν κινδυνεύει. Τι κι αν στις μέρες μας το ενδιαφέρον μετακυλίεται από το θεατρικό σανίδι στο φυσικό ντεκόρ της αληθινής ζωής; Μήπως δεν είναι όλος ο κόσμος μια τεράστια σκηνή;
Όχι μόνο τεράστια, αλλά και ανθεκτική. Όσο μεγαλύτερο το κοινό, τόσο υψηλότερος ο βαθμός σφυρηλάτησης της ανοχής του. Το μεταμοντέρνο ηλεκτρονικό «σανίδι» αντέχει στις πιο ακραίες καταπονήσεις. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να φιλοξενεί περιχαρώς τις καφενορητορικές ακροβασίες του ευτραφούς καρατερίστα της πολιτικής;
Γιώργος Καρατζαφέρης: ο επί σειρά ετών πρώτος σκόρερ στο (εσωτερικό) διπλό των ασφαλιτών… επιτέλους δικαιώνεται! Από πεντάπαχος μπακαλόγατος στο σούπερ μάρκετ της δεξιάς παράταξης –στο τμήμα με τις εθνικιστικές μπεμπελάκ και τις νεοναζιστικές κρεμούλες-, μεταμορφώθηκε, εν μία νυκτί, σε αυτοσχέδιο ηγέτη του εθνικοσουρεαλισμού. Βασικός και αναντικατάστατος πλέον στο μουντιάλ της τηλοψίας, μοιράζει το παιχνίδι κατά το δοκούν. Στην αριστερή άκρη η μπάλα για τα κοινωνικά ζητήματα, στη δεξιά όποτε θίγονται εθνικά θέματα. Ικανός να εμφανιστεί από αριστερός εξτρέμ μέχρι δεξιός αμυντικός, ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα.
Ωστόσο, όπως κάθε λουστραρισμένο δεκάρι, η εν λόγω βασιλική γλάστρα των πάνελ χρειάζεται έναν αφανή ήρωα για τις βρώμικες δουλειές. Αγαθή πρόνοια εδέησε ώστε πολυτιμότερος συμπαίκτης του Χοντρού Γιώργου Καρατζαφέρη να είναι ο Λιγνός Σπύρος Καρατζαφέρης. Τούτο το αδελφικό δίδυμο κόβει και ράβει το λασπώδες τερέν της (πλαστής) επικαιρότητας σε επικαλυπτόμενες λωρίδες. Αυτοδημιούργητο παιδί της Εκκλησίας ο ένας, σκληρός παπαδοφάγος ο άλλος. Επίτιμο μέλος παραεκκλησιαστικών οργανώσεων ο ένας, οργίλος κράχτης των ομοφυλόφιλων μητροπολιτών ο άλλος. Νεανίζων εθνικιστής ο ένας, προοδευτικός ηθικολόγος ο άλλος. Ψηφοθήρας της Δεξιάς ο Χοντρός, κεντρώος ρεπόρτερ ο Λιγνός.
Χοντρός – Λιγνός λοιπόν! Χρόνια και χρόνια λυμαίνονται –με τα ίδια και τα ίδια κόλπα, τις ίδιες αλληλοαβάντες, τις ίδιες χονδροειδείς μπαρούφες- τη δημοσιογραφία, την πολιτική, την κοινωνία. Δεκαετίες ολόκληρες αλλάζουν πάσες με κλειστά μάτια, παίζουν κορόιδο τη λογική και την αισθητική, περιγελούν τα κορόιδα. Ο βαθυστόμαχος κονφερασιέ της εθνικοφροσύνης κανακεύει τις ταπεινότερες ιδεοληψίες του ημιμαθούς ποιμνίου, ενώ ο ξερακιανός αναρθρογράφος στουμπώνει την πείνα της πλέμπας για κουτσομπολιό. Αχώριστη και ομοούσια τριάδα (ο Χοντρός πιάνεται για δύο…) στον δυσώδη βούρκο της υστερόβουλης σπέκουλας και του φτηνού εντυπωσιασμού.
Χοντρός – Λιγνός: Υπερπρωταθλητές στις κωλοτούμπες. Στοργικές θεραπαινίδες της απλοϊκότητας του κοσμάκη. Εικονικοί αντίπαλοι στην υποτραπέζια αντισφαίριση, με μπαλάκι τα συμφέροντά τους και φιλέ την παραπληροφόρηση.
Χοντρός – Λιγνός. Μια ζωή (στημένοι) αγώνες κατς εναντίον (χάρτινων) θεριών. Μάχονται τους μεγαλοκαρχαρίες, αλλά ξημεροβραδιάζονται στα (τηλεοπτικά) ενυδρεία τους. Μέμφονται τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά συναλλάσσονται ασμένως με πάσης φύσεως κομματάρχες, αυλικούς, «εξ απορρήτων», κομπιναδόρους παλαιάς και νέας κοπής και της παράγκας το κάγκελο. Διαρρηγνύουν τα (σινιέ) ιμάτιά τους για τα δημοκρατικά δικαιώματα, αγκαλιά με βασιλόφρονες, χουντικούς, παλαίμαχους βασανιστές, νεόκοπους ναζιστές και λοιπούς ημίτρελους σπυριάρηδες. Συμπονούν τον αναξιοπαθούντα λαουτζίκο ευρισκόμενοι διαρκώς μεταξύ Λονδίνου, Βρυξελλών, Εκάλης, Πολιτείας, μέσα στις βιλάρες, στις αμαξάρες, στις σκαφάρες και στις υπερπολυτελείς παπάρες τους.
Κατακεραυνώνουν τους Αμερικανούς σερίφηδες του πλανήτη. Ποιοι; Μα αυτοί που σπεύδουν ως άριστα εκπαιδευμένα ταχυδρομικά παπαγαλάκια να μεταφέρουν στην ημεδαπή όλα τα αμερικανόπνευστα σενάρια, λέξη προς λέξη. Κατόπιν, μόλις κατακάθεται ο κουρνιαχτός της στεντόρειας προπαγάνδας, αποσύρονται στα παρασκήνια, αλλάζουν βιαστικά κι επανέρχονται φτερουγίζοντας σαν αδούλωτοι αετοί της ελληνορθοδοξίας. Από μελιστάλαχτες σοπράνο της CIA, εκρηκτικοί τενόροι του γιαλαντζί αντιαμερικανισμού.
Κορυφαία περίοδος στην μακρά τσιρκοδρομία των δύο αχώριστων σαλτιμπάγκων, το καλοκαίρι του 2002. Τότε που, μες στην τούρλα της (τεχνητής) τρομοϋστερίας, συμπλήρωσαν δεκάδες φορές τα (άξια) ένσημα μαριονέτας στο θλιβερό κουκλοθέατρο των τηλεπαραθύρων, γαβγίζοντας ακατάσχετες συκοφαντίες εις βάρος του, υποδειχθέντος από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, «αρχηγού της 17Ν». Τις ημέρες προ της -προαναγγελθείσας- σύλληψης Γιωτόπουλου, ο Χοντρός τσίριζε «σε αποκλειστικότητα» το όνομά του, με το γλιτσερό μειδίαμα του δαιμόνιου ερανιστή απόρρητων πληροφοριών. Από κοντά και ο Λιγνός αδερφικός του δορυφόρος, ιδανικό συμπλήρωμα στην προχειρογυρισμένη αστυνομική ταινία της φάπας που μας πλασάρανε σαν υπερπαραγωγή.
Αδερφοί Καρατζαφέρη: Γιγάντια σαπρόφυτα στο έλος της τηλεοπτικής αποχαύνωσης. Γραφικές φιγούρες λαμόγιων για επιθεώρηση. Αυτοδίκαιοι επίγονοι των αδερφών Καλουτά. Δοξάστε τους!
[αριθμός λέξεων κειμένου: 666 (δεν αστειεύομαι, μετρήστε τις!)]