Τα ψίχουλα του Πρετεντέρη. Ο «ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ»?

Πρώτα θα περιγράψω τη σκηνή. Οι αγρότες έχουν κόψει τη χώρα στα δύο. Και στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού ο υφυπουργός Γεωργίας συνομιλεί με εκπροσώπους των αγροτών. Οι αγρότες παραπονιούνται ότι τα πεντακόσια τόσα εκατομμύρια ευρώ που τους δίνει η κυβέρνηση είναι «ψίχουλα». - Και τα άλλα που έχετε υπογράψει; ρωτάει με νόημα ο υφυπουργός. - Μας εσείς μας είπατε να τα υπογράψουμε, απαντάει ο αγρότης. - Ναι αλλά τα πήρατε, ανταπαντά ο υφυπουργός. Για έναν κανονικό και ανυποψίαστο τηλεθεατή η ανωτέρω στιχομυθία ανήκει στον χώρο του αποκρυφισμού. Τι εννοούν οι ποιητές; Να σας πω τι εννοούν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύει τις επιδοτήσεις στους αγρότες. Οι αγρότες όμως θέλουν επιδοτήσεις. Τι κάνει λοιπόν η κυβέρνηση; Βαφτίζει τις επιδοτήσεις «αποζημιώσεις» . Οι αγρότες υπογράφουν ότι έχουν υποστεί τρομερές καταστροφές και η κυβέρνηση τους δίνει τα λεφτά ως αποζημίωση για καταστροφές τις οποίες δεν υπέστησαν. Με άλλα λόγια, κυβέρνηση και αγρότες εξαπατούν από κοινού την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόλις έρχονται τα δύσκολα, η κυβέρνηση τους λέει «τι φωνάζετε, ρε παιδιά; Και τα λεφτά που πήρατε με τις υπογραφές;». «Α,αυτά τα πήραμε. Δεν μετράνε. Πάμε γι΄ άλλα!» απαντούν οι αγρότες. «Πώς δεν μετράνε; Θα τα παίρνατε αν δεν κάναμε την κομπίνα;» ανταπαντά η κυβέρνηση. Και αυτός ο διάλογος γίνεται στο δελτίο των οκτώ ενώπιον όλου του ελληνικού λαού. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα μπορούσε να υπάρξει παρόμοια σκηνή. Ειλικρινά, δεν το νομίζω. Όχι επειδή δεν προσπαθούν και άλλοι να παρακάμψουν τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά επειδή μόνο στην Ελλάδα και με το θράσος που χαρακτηρίζει την Ελλάδα η απάτη εμφανίζεται υπό μορφή δικαιώματος και η συνέργεια στην απάτη παρουσιάζεται ως φιλολαϊκή πολιτική. Είναι σαν τους νοσοκομειακούς γιατρούς που είχαν κατακτήσει το δικαίωμα (δεν ξέρω αν ισχύει ακόμη...) να πληρώνονται εικονικές εφημερίες επειδή δεν μπορούσαν να τους δώσουν τις αυξήσεις μισθών που ζητούσαν. Το ερώτημα δεν είναι αν αυτά είναι δίκαια ή άδικα. Αλλά πώς διαπαιδαγωγείται μια κοινωνία. Στην οποία η εκάστοτε κυβέρνηση διδάσκει εμπράκτως ότι οι νόμοι και οι κανόνες είναι απλώς τυπικά εμπόδια τα οποία είναι δυνατόν να παρακαμφτούν, αρκεί να συμφωνήσουν οι ενδιαφερόμενοι. Γι΄ αυτό στην Ελλάδα οι διεκδικήσεις δεν γνωρίζουν ούτε όρια ούτε νομιμότητα. Και γιατί να γνωρίζουν, από τη στιγμή που και η πιο παράνομη διεκδίκηση μπορεί να ικανοποιηθεί παρανόμως; http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=252103

ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΡΦΩΣΕ Ο ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ . ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ. ΔΗΛΑΔΗ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ.