Πρέπει κάποτε να αντιληφθούμε ότι οι τουρκικές στρατιωτικές ασκήσεις στο Αιγαίο δεν αποτελούν απλώς θαλάσσιες ή αεροπορικές εκδρομές για ξεμούδιασμα αλλά διεξάγονται εν όψει συγκεκριμένων επιτελικών σχεδίων πολέμου και συνιστούν μιαν υποτυπώδη εφαρμογή τους σε καιρό ειρήνης. Η ανάλυσή τους συνεπάγεται διείσδυση στις στρατηγικές προθέσεις της Τουρκίας οι οποίες διαγράφονται ως εξής: Εξουθένωση της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού, πρόκληση εκτεταμένης ζημίας στην αμυντική ικανότητα της Ελλάδας και τέλος μείωση της μαχητικής ικανότητας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Ειδικότερα επισημαίνεται η πρόσφατη τουρκική προσπάθεια για αύξηση της ικανότητας διείσδυσης των τουρκικών φρεγατών εφοδιασμένων με άκρως σύγχρονα συστήματα στοχοποίησης. Με βάση αυτά τα δεδομένα πρέπει να αντλήσουμε τα αντίστοιχα (lessons learned)διδάγματα. Εν όψει του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων η τουρκική πλευρά θα διέπραττε σοβαρό σφάλμα αν διεξήγαγε απευθείας πόλεμο για εδαφική κατάκτηση, επικεντρώνοντας εκεί τις δυνάμεις της και κάνοντας αλλού κάποιους παραπλανητικούς αντιπερισπασμούς. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε για την Τουρκία μέγα λάθος γιατί δεν θα της επέτρεπε να αξιοποιήσει στο έπακρο τις ένοπλες δυνάμεις της άρα την υπεροπλία της. Γι’ αυτό τον λόγο η τουρκική πλευρά δεν θα διεξήγε πόλεμο επιδιώκοντας απευθείας εδαφικές κατακτήσεις και επικεντρώνοντας σε αυτές το στρατιωτικό της δυναμικό. Όπως δείχνουν όλα τα σενάρια των ασκήσεων και τα σύγχρονα οπλικά συστήματα τα οποία χρησιμοποιεί θα έκανε κάτι πολύ διαφορετικό. θα προκαλούσε ένα θερμό επεισόδιο και θα το χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα και ως εφαλτήριο για να καταφέρει ένα μαζικό πρώτο πλήγμα στρεφόμενο εναντίον του κορμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων δηλαδή του κύριου όγκου της αεροπορίας και των κύριων μονάδων του στόλου. Η τουρκική πλευρά γνωρίζει καλά τη βασική αρχή της στρατηγικής ότι πρωταρχικός σκοπός του πολέμου δεν είναι η κατάληψη εδαφών αλλά η συντριβή των εχθρικών ενόπλων δυνάμεων διότι τότε καταλαμβάνεις με την ησυχία σου όσα εδάφη θέλεις. Έτσι η τουρκική επίθεση θα επικεντρωνόταν σε στρατηγικώς καίρια σημεία και αν πετύχαινε θα καθιστούσε με τη διαθέσιμη σήμερα δύναμη πυρός αδύνατη κάθε συνέχιση του πολέμου από ελληνικής πλευράς. Το μαζικό πρώτο πλήγμα θα δημιουργούσε επιπλέον τετελεσμένα τα οποία θα βάραιναν αποφασιστικά όχι μόνο σε διαπραγματεύσεις μεταξύ των αμέσως ενδιαφερομένων αλλά και σε διαμεσολαβητικές προσπάθειες τρίτων. Ακριβώς γι’ αυτό έχει προφανώς επικεντρώσει το πολεμικό της σχέδιο στο σημείο όπου υπερέχει και τούτο συμβαίνει να είναι το κρίσιμο σημείο. Η ανάλυση της τελευταίας τουρκικής άσκησης στο Αιγαίο όπου είχαμε διείσδυση τούρκικης φρεγάτας σε απόσταση βολής από τον Ναύσταθμο επιβεβαιώνει πλήρως αυτή την πρόθεση. Δεν είναι τόσο σημαντικό αν την έννοια και τη στρατηγική βαρύτητα του πρώτου πλήγματος στον σύγχρονο πόλεμο δεν τις κατανοούν πολιτευόμενοι και δημοσιογράφοι οι οποίοι αναλύουν μονίμως τους πίνακες παραβάσεων –παραβιάσεων ( 868 παραβάσεις έναντι 688 του 2008 και 1.289 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου το 2007 έναντι 1.288 το 2008) θα ήταν όμως ολέθριο αν δεν τις συνειδητοποιούσε η υπεύθυνη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Χρήστος. Κουτσογιαννόπουλος
Ταξχος(εα)- Διεθνολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου