Ύμνος στην Δημοκρατία των BLOGS από τον ΣΑΜΑΡΑ.

Με την ευκαιρία αυτής της πρώτης απευθείας επικοινωνίας μαζί σας, επιτρέψτε μου να σας πω τα εξής: Πρώτον, να σας εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου για τη μεγάλη υπηρεσία που προσφέρετε στην ενημέρωση του κοινού. Για την ακρίβεια στην ενημέρωση του πιο ανήσυχου και πιο απαιτητικού κοινού της Ελλάδας. Να σας ευχαριστήσω, επίσης, για το γεγονός ότι εκτός από «δίαυλος» ενημέρωσης, είστε και πολύτιμος «κρίκος» επαφής των πολιτικών με την κοινωνία. Πολύτιμος κρίκος, ζωντανής επαφής. Σε μιαν εποχή όπου η «επικοινωνία» προσπαθεί να γίνει χειραγώγηση και να υποκαταστήσει την Πολιτική. Ακόμα, θεωρώ υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω κι εκείνους που δεν στάθηκαν στο πλευρό μου. Γιατί αυτό που κάνετε, ξεπερνά τις θέσεις και τις προθέσεις σας. Δίνετε ερεθίσματα προβληματισμού και βήμα έκφρασης σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας καθημερινά. Κι όταν μιλάει η κοινωνία, όλοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να ακούμε προσεκτικά. Εκπροσωπείτε κάτι αληθινά επαναστατικό. Την πιο πρωτοποριακή έκφραση της κοινωνίας, που είναι αμφίδρομη και αδιαμεσολάβητη ταυτόχρονα. Δεν νοθεύεται απ’ όσα φίλτρα κι αν περνάει. Είναι ελεύθερη επειδή είναι άμεση. Κι είναι δημοκρατική, επειδή όλοι έχουν την ίδια πρόσβαση. Οξύνει την κρίση όλων, αλλά και την υπευθυνότητα καθενός χωριστά… Την επαναστατικότητα του μέσου που χρησιμοποιείτε, όλοι την έχουμε αντιληφθεί. Το πόσο μακριά μπορεί να μας πάει, ίσως δεν το υποπτευόμαστε ακόμα. Αλλά επειδή έχω στο νου μου να πάμε μακριά την Ελλάδα, σας θέλω στο πλαϊ μου. Με τις αντιρρήσεις σας, με την κριτική σας. Αλλά και με τη στήριξή σας. Θέλω να μιλήσω στην ψυχή της Ελληνικής κοινωνίας. Θέλω να απευθυνθώ στη συνείδησή της. Και εσείς τείνετε να γίνετε ο «καθρέφτης» αυτής της συνείδησης. Όπως γνωρίζετε, δεν είμαι ο πολιτικός που διαλέγει τους εύκολους δρόμους της ανέλιξης. Με ενδιαφέρει περισσότερο, ο δύσκολος δρόμος. Αυτόν ακολούθησα πάντα. Είναι συχνά ολισθηρός. Είναι συχνότερα άχαρος. Αλλά είναι πάντα συναρπαστικός. Κι αν έχεις περίσσευμα καρδιάς, σε γεμίζει… Σε γεμίζει το ταξίδι. Αλλά σε γεμίζει και η «Ιθάκη». Που πάντα την προσδοκάς. Πάντα την αναζητάς. Κι ας μην τη φτάνεις πάντα… Στην περίπτωσή μου, η «Ιθάκη» είναι μια Ελλάδα πιο δημοκρατική, μια Ελλάδα που δεν τρώει τα παιδιά της… Μια Ελλάδα που προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες, αλλά απαιτεί και περισσότερη προσήλωση σε αρχές. Προσφέρει Δημοκρατία και Ισονομία, αλλά απαιτεί ευθύνη από Πολιτικούς και Πολίτες. Σ’ αυτό το «ταξίδι» σας θεωρώ όλους συντρόφους μου. Δεν ζητώ να συμμεριστείτε όλοι σας τις ιδέες μου… Σας ζητώ όμως, να κάνετε τις ιδέες σας σημαίες. Και να πορευτούμε μαζί, προβάλλοντας αυτά που έχουμε μέσα μας, όχι αποσιωπώντας τα. Να προχωρήσουμε με Λόγο, όχι με αποσιωπήσεις. Με διάλογο, όχι με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Με αντιπαραθέσεις, όχι με κραυγές. Κάποτε, είπε ο Σαββόπουλος: «στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει». Σήμερα στα blogs η Ελλάδα απελευθερώνεται! Κι υπάρχει ένα μόνο πράγμα πιο συναρπαστικό από την Ελευθερία, Η Απελευθέρωση…

Αντώνης Σαμαράς

17/11/2009

Πηγή