Τα … «δανικά» έβγαλαν τον …νικητή και… στην ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ

ΣΤΗΜΕΝΟΣ Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ EUROVISION. Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΞΟΔΑ. ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ;

Λένα? Ποιά Λένα? Να είναι καλά η Γερμανική Κυβέρνηση που πλήρωσε για να στηθεί το πανηγύρι της Γιουροβίζιον. Κι αφού ήταν ο μεγαλύτερος χορηγός της εκδήλωσης πως να μην έπαιρνε και το βραβείο; Ναί! ήταν στημένο το "παιγνίδι". Ναί! ήταν προαποφασισμένο το αποτέλεσμα υπέρ της Γερμανίας. Βλέπετε έχασε το Τσάμπιονς Λίνκ η Μπάγερν του Μονάχου και δεν μπορούσε η Γερμανική Υπερηφάνεια να δεχτεί κι άλλο πλήγμα.

Έτσι τα κράτη που είναι υπό την πολιτική επιρροή της Γερμανίας έδιναν αβέρτα το Ανώτατο Όριο Βαθμολογίας (12) στη Γερμανία με ευκολία σε ένα τραγούδι που μάλλον θα πρέπει για όσους ξέρουν από Ευρωπαϊκή Μουσική να θεωρείται "του κιλού" για να μην πούμε "σκουπίδι". Φυσικά και το χάλι να αλληλοψηφίζεται Ελλάδα με Κύπρο και Τουρκία με Αλβανία-Σκόπια-Αζερμπαιτζάν ή ακόμα οι Δημοκρατίες του Καυκάσου μεταξύ τους μόνο "ευρωπαϊκό πολιτισμό" δεν δηλοί. Δηλώνει κατ'ουσίαν ότι άλλα είναι τα κριτήρια ψηφοφορίας και όχι η πραγματική αξία του τραγουδιού σε ένα διαγωνισμό από την αρχή αφερέγγυο και αναξιόπιστο και χωρίς κύρος. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα από τα εκατομμύρια των τηλεθεατών που των παρακολουθούν, οι λογής-λογής διαφημίσεις και η κομπίνα με τη αλμυρή χρέωση της κάθε ψήφου του απλού τηλεθεατή καταντούν τον διαγωνισμό μια τεράστια εμπορική επιχείρηση. Αν σ'αυτό προσθέσουμε και όλα τα φαιδρά περιστατικά των ψηφοφοριών τότε μιλάμε για ένα αληθινά θλιβερό αποτέλεσμα που προκαλεί αλγεινή εντύπωση στο μέσο ευρωπαίο πολίτη ευθύς μόλις τελειώσει το Μαγιάτικο τηλεοπτικό show.

Έτσι Γιουροβίζιον και τα άλλα παχιά λόγια περί ευρωπαϊκού πολιτισμού κρύβουν έντεχνα ένα καλοστημένο πανηγύρι πολλών χιλιάδων εκατομμυρίων Ευρώ (την ώρα αυτή που περικόπτονται μισθοί και συντάξεις στη γηραιά Ήπειρο), μια βιομηχανία κατανάλωσης που έχει επίσης σκοπό την εξαφάνιση των επιμέρους πολιτιστικών πατρίδων, την πλήρη διάλυση και ομογενοποίηση των τοπικών μουσικών ακουσμάτων και εθνικών παραδόσεων.

Αλήθεια ποιά είναι τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουν οι χώρες; Υπάρχει μήπως κριτήριο Μελωδίας, κριτήριο Αρμονίας; κριτήριο σεβασμού της παράδοσης της κάθε χώρας;
Το αντίθετο συμβαίνει: Ακροβάτες τσίρκου χοροπηδούν γύρω από τον εκάστοτε τραγουδιστή ή τραγουδίστρια,
βεγγαλικά και πυροτεχνήματα εκτοξεύονται, κοριτσάκια με σούπερ μίνι φούστες επιδεικνύουν τα σωματικά τους κάλλη, ανόητοι χειροκροτητές πλαισιώνουν την προσπάθεια και υπέρλαμπρα σκηνικά και κουστούμια προσπαθούν να μας πείσουν ή μάλλον να μας τυφλώσουν και να μας αποπροσανατολίσουν.
Για ποιο διαγωνισμό Eurovision μιλάμε λοιπόν εκτός από ένα κακόγουστο συνονθύλευμα από κιτς και μια γλυκανάλατη άρον-άρον συνάθροιση πιθηκιζόντων νεαρών "καλλιτεχνών" σε μια ακόμα βιομηχανία αποχαύνωσης των μαζών και πλουτισμού των ολίγων και το χειρότερο: με σκηνοθετημένο, στημένο, προαποφασισμένο αποτέλεσμα.

Νίκος Ε. Μαστοράκης
Καθηγητής Πολυτεχνείου Σόφιας, Βουλγαρία / Καθηγητής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, Πειραιάς

Πηγή