Για όλα φταίει ο …"μητροπολίτης"

Μαζί με το εργασιακό που προωθεί η κυβέρνηση, με την απελευθέρωση των απολύσεων και την υποδούλωση των εργαζομένων, ρίχνει και το γνωστό ανέκδοτο, «οι εργοδότες αναλαμβάνουν την υποχρέωση να κάνουν επενδύσεις»!

Θα επρόκειτο για κωμική επιχείρηση εξωραϊσμού μιας βαρβαρότητας που δεν έχει προηγούμενο, αν δεν ήταν μια κραυγαλέα αθλιότητα αυτή που εκστόμισε προχτές ο υπουργός Λοβέρδος που μάλλον θέλει τον …μητροπολίτη του .
Θα απολύουν, οι εργοδότες όσους εργάτες θέλουν, όποτε θέλουν και όπως θέλουν, θα στέλνουν ολόκληρες στρατιές στην ανεργία, και αμέσως μετά, στη βάση κάποιου ….«κοινωνικού συμβολαίου» που έχουν υπογράψει με την κυβέρνηση και την τρόικα, οι ίδιοι εργοδότες, θα έρχονται να κάνουν... «επενδύσεις», για να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας και να μειώσουν την ανεργία που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Δε φτάνει που ανεμίζουν τα Προεδρικά Διατάγματα ως κυνικοί δια...ταγματασφαλίτες του κεφαλαίου, θέλουν να καμώνονται και τους θεωρητικούς της «συμφιλίωσης των τάξεων».

Το θράσος δεν έχει όρια, αν αναλογιστεί κανείς ότι μέσα στο 2009, παρότι:

• εξασφαλίστηκαν 28 δισ. στους τραπεζίτες (τα υπόλοιπα 15 δισ. δόθηκαν επί μνημονίου εντός του 2010),
• εξασφαλίστηκαν 20 δισ. στους μεγαλοξενοδόχους,
• εξασφαλίστηκαν 20 δισ. στους «εθνικούς εργολάβους»,
• εξασφαλίστηκαν 14 δισ. στους μεγαλοεισαγωγείς/ εξαγωγείς,
• εξασφαλίστηκαν, μέσω της εφαρμοζόμενης πολιτικής, άλλα 14 δισ. με τη μορφή των λειτουργικών κερδών στους εισηγμένους στο χρηματιστήριο,
• εξασφαλίστηκαν πάνω από 2 δισ. καθαρά κέρδη στις δέκα μόνο πιο κερδοφόρες βιομηχανίες,

δεν εξασφαλίστηκε ούτε μισή θέση εργασίας!

Οι «επενδυτές», αυτό που θα κάνουν θα είναι να απολύουν δέκα, με ελάχιστο κόστος αποζημίωσης, και στη θέση τους να προσλαμβάνουν έναν, πληρώνοντάς τον με το μηδαμινό ποσό των 500 ευρώ (!), που θα το βαφτίζουν «μισθό»!
Το πώς συνδυάζεται όμως το υπερχρέος ,ο δανεισμός, το Δ.Ν.Τ, η σωτηρία της χώρας, και το γέμισμα των δημόσιων ταμείων ,με την μείωση των μισθών ,μόνο ένας διεστραμμένος μπορεί να το καταλάβει. Το πώς θα σωθεί η χώρα από το χρέος, εάν γίνουν ένα κουλούρι οι μισθοί των ιδιωτικών υπάλληλων, ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας του «μητροπολίτη με το κερί» ΛΟΜΒΕΡΔΟΥ.