Γράφει ο Φιντέλ Κάστρο για την Λιβύη

Όταν συνταγματάρχης του στρατού της Λιβύης Καντάφι, με βάση τον Αιγύπτιο ομόλογό του Αμπντέλ Νάσερ ανέτρεψε τον βασιλιά Ιντρίς το 1969 ήταν μόλις 27 ετών. Εφάρμοσε μεγάλα επαναστατικά μέτρα όπως την αγροτική μεταρρύθμιση και την εθνικοποίηση του πετρελαίου. Τα αυξημένα έσοδα διατέθηκαν για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, ιδιαίτερα τις εκπαιδευτικές και υγειονομικές υπηρεσίες του μικρού πληθυσμού της Λιβύης, που βρίσκεται σε μια μεγάλη περιοχή της ερήμου με πολύ λίγη καλλιεργήσιμη γη. όταν γνώρισα μια πειραματική έκταση των καλλιεργειών, ένιωσα ότι στο μέλλον το νερό , θα είναι πιο πολύτιμο από το πετρέλαιο. Η Θρησκευτική πίστη που κήρυξε με τη θέρμη που χαρακτηρίζει τους μουσουλμανικούς λαούς, τον βοήθησε στο να αντισταθμίσει εν μέρει την έντονη φυλετική τάση που εξακολουθεί να υπάρχει στην αραβική χώρα.

Η λιβυκή επανάσταση σχεδίασε και εφάρμοσε τις δικές της ιδέες σχετικά με τα νομικά και πολιτικά όργανα, ότι και στην Κούβα, κατά κανόνα, είναι σεβαστά. Απείχαμε εντελώς από την έκδοση γνώμης σχετικά με τις έννοιες της ηγεσίας της Λιβύης.

Βλέπουμε καθαρά ότι η μεγάλη ανησυχία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν είναι η Λιβύη, αλλά το επαναστατικό κύμα που άρχισε στον αραβικό κόσμο και που θέλουν να αποφύγουν πάση θυσία. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ με την Λιβύη, τα τελευταία χρόνια ήταν εξαιρετικές, πριν από την εξέγερση στην Αίγυπτο και την Τυνησία.

Στις συνεδριάσεις υψηλού επιπέδου μεταξύ της Λιβύης και των ηγετών του ΝΑΤΟ δεν υπήρχαν οποιαδήποτε προβλήματα με Καντάφι. Η χώρα ήταν μια αξιόπιστη πηγή εφοδιασμού λιπαντικών υψηλής ποιότητας, φυσικού αέριου, ακόμα και καλίου. Τα προβλήματα μεταξύ τους κατά τις πρώτες δεκαετίες είχαν ξεπεραστεί. Άνοιξε στις ξένες επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς όπως η παραγωγή και η διανομή του πετρελαίου. Η ιδιωτικοποίηση επεκτάθηκε σε πολλές δημόσιες επιχειρήσεις. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ασκεί μακαρίως το ρόλο του στην υλοποίηση των ενεργειών αυτών.

Φυσικά, ο Αθνάρ ήταν γεμάτος επαίνους για τον Καντάφι και ξωπίσω του ο Μπλερ, ο Μπερλουσκόνι, ο Σαρκοζί, Θαπατέρο, και ακόμη και ο φίλος μου ο βασιλιάς της Ισπανίας, που πέρασε πριν από το χλευαστικό βλέμμα του ηγέτη της Λιβύης, ήταν μια ευτυχισμένη ομάδα.

Αν και φαίνεται ότι δεν κοροϊδεύουν εμένα, εγώ απλά αναρωτιέμαι, γιατί θέλουν να εισβάλουν στην Λιβύη, και ο Καντάφι να παραπεμφθεί το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.

Τον κατηγορούν 24 ώρες την ημέρα ότι οι δικοί του πυροβολούν άοπλους πολίτες που διαμαρτύρονται. Γιατί δεν εξηγούν στον κόσμο ότι τα όπλα και όλος ο εξελιγμένος εξοπλισμός καταστολής έχει παρασχεθεί στην Λιβύη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία και άλλους επιφανείς φιλοξενούμενους του Καντάφι; Διαφωνώ με τον κυνισμό και τα ψέματα που λένε θέλοντας να δικαιολογήσουν την εισβολή και κατοχή της Λιβύης.

Η τελευταία φορά που επισκέφθηκα Καντάφι ήταν το Μάιο του 2001, 15 χρόνια μετά την επίθεση από τον Ρέιγκαν στην μικρη κατοικία του , όπου πήγε και μένα να δω τι είχε απομείνει. Εγινε ένα άμεσο χτύπημα από την αεροπορία και ήταν πολύ καταστροφικό . Η μικρότερη κόρη του πέθανε στην επίθεση, σκοτώθηκε από Ronald Reagan. Δεν υπήρχε συμφωνία του ΝΑΤΟ, του Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή του Συμβούλιου Ασφαλείας.

Η προηγούμενη επίσκεψή μου είχε συμβεί το 1977, οκτώ χρόνια μετά την έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας στη Λιβύη. Επισκέφθηκα Τρίπολη συμμετείχα στο Λαϊκό συνέδριο της Λιβύης Sebha, και με υποδέχτηκαν με ένα ζεστό καλωσόρισμα. Δεν ήταν ακόμη έξι εκατομμύρια άνθρωποι, κάτοχοι μεγάλου όγκου πετρελαίου και ορυκτών. Οι πρώην πορτογαλικές αποικίες στην Αφρική είχαν απελευθερωθεί. Είχαμε αγωνιστεί στην Αγκόλα για 15 χρόνια ενάντια στις μισθοφορικες ομάδες που διοργανώνονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες .

Η επανάσταση στον αραβικό κόσμο, που φοβούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, γίνεται από εκείνους που στερούνται όλων των δικαιωμάτων ενάντια σε αυτούς που διαθέτουν όλα τα προνόμια, και κατά συνέπεια, θα είναι πιο βαθιά από ότι το 1789 που ξέσπασε στην Ευρώπη με την κατάληψη της Βαστίλης.

Δεδομένου ότι με την κρίση στη Λιβύη, η Σαουδική Αραβία αύξησε την εξαγωγή της κατά ένα εκατομμύριο βαρέλια την ημέρα, με ελάχιστο κόστος και, κατά συνέπεια, το κέρδος εκείνων που ελέγχουν το κόστος ανήλθε σε ένα δισεκατομμύριο ανά ημέρα. Κανείς δεν θα φανταστεί ωστόσο, ότι στη Σαουδική Αραβία δεν έχουν χρήματα. Είναι οδυνηρές οι ιστορίες για τη ζωή των πολλών εργαζομένων του κατασκευαστικού τομέα και σε άλλους τομείς, που είναι αναγκασμένοι να εργάζονται 13 έως 14 ώρες με χαμηλούς μισθούς.

Τρομαγμένη από το επαναστατικό κύμα που συγκλόνισε τον κυρίαρχο της λεηλασίας, μετά από όσα συνέβησαν με τους εργαζόμενους της Αιγύπτου και της Τυνησίας, αλλά και για τους νέους ανέργους στην Ιορδανία, τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, την Υεμένη, και ακόμη και το Μπαχρέιν και τα ΗΑΕ με υψηλότερα εισοδήματα, η «ανώτερη» Σαουδική βρίσκεται υπό την επίδραση των γεγονότων. Σε αντίθεση με άλλες φορές, σήμερα, είναι σχεδόν άμεση η πληροφόρηση των γεγονότων, στους αραβικούς λαούς, αλλά χειραγωγείται.

Το χειρότερο πράγμα για το status quo των προνομιούχων είναι ότι τα γεγονότα συνέπεσαν με σημαντική αύξηση των τιμών των τροφίμων και τις καταστροφικές επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο μεγαλύτερος παραγωγός καλαμποκιού στον κόσμο, δαπανά 40 τοις εκατό του προϊόντος που επιδοτείται κατά ένα σημαντικό μέρος, στην παραγωγή βιοντίζελ σόγια για τα καύσιμα αυτοκινήτων. Σίγουρα με καλύτερη ενημέρωση του κόσμου για τα γεωργικά προϊόντα, μπορούμε να δώσουμε μια ιδέα για την τρέχουσα κατάσταση των τροφίμων.

Ο Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες έκανε μια γενναία προσπάθεια για την εξεύρεση λύσης χωρίς την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη. Οι πιθανότητές για την επίτευξη του στόχου θα αυξηθούν εάν πετύχει μιας ευρείας δημοσιότητας η πρόταση του, πριν, και όχι μετά την παρέμβαση που μπορεί να λάβει χώρα, δείτε τη φοβερή εμπειρία του Ιράκ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του εδώ