Είναι ώρα για δάκρυα, Αντιγόνη

Ήτοι, τι έγινε στο «μαζί τα φάγαμε»

Ασφαλώς όταν ετοιμάζεται κάποιο φαγοπότι, κάποιος είναι οικοδεσπότης, παραγγέλνει και πληρώνει για τα φαγητά (έστω με πιστωτική κάρτα) και καλεί τους συνδαιτυμόνες.

Η ρήση του Πάγκαλου δε μας απαντά σε κανένα από τα ερωτήματα αυτά. Ας πάρουμε σαν παράδειγμα το 1985 ή το 2005 (τυχαίες χρονιές, για νάμαστε αμερόληπτοι): ασφαλώς ο οικοδεσπότης ήταν ο πρωθυπουργός με τον υπουργό οικονομικών. Αυτά τα άτομα ζήτησαν από τράπεζες ή ιδιώτες ή κυβερνήσεις δανεικά το ποσό ας πούμε των 20 δις ευρώ. Και κάλεσαν τους συνδαιτυμόνες. Δεν ήταν όλοι το ίδιο. Ήταν υπουργοί, βουλευτές, μεγάλα στελέχη του κόμματος, επιχειρηματίες με παχυλά συμβόλαια που βοήθησαν οικονομικά το κόμμα, ήταν κομματάρχες και στην άκρη άκρη της αυλής οι αφισοκολλητές, η υπεράριθμη εκλογική πελατεία του ΟΣΕ και της Ολυμπιακής, που περίμενε να γλύψει κάποιο κόκαλο.

Ποτέ δε μας είπαν την πραγματική αιτία που ζήτησαν δάνεια. Η Τουρκία γιατί δε ζητά και έχει μια εύρωστη οικονομία και μας έχει κλέψει τους τουρίστες που πάνε εκεί για να θαυμάσουν τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ μνημεία;

Τελικά τι έγιναν τα χρήματα; Ποιος τα διαχειρίστηκε; Σε ποιον έδωσε και πόσο στον καθένα; Ασφαλώς δεν ήταν κάποιος Μήτσος από το χωριό που τα ζήτησε από κάποια γερμανική τράπεζα. Αλλά τώρα ζητάνε από το Μήτσο, που παίρνει σύνταξη από τον ΟΓΑ ή το ΙΚΑ ή το ΤΕΒΕ από 250 έως 1000 ευρώ μήνα, να επιστρέψει πίσω τα δισεκατομμύρια που εξανεμίστηκαν ανωνύμως. Δεν έχει δίκιο να καραφλιάσει ο Μήτσος, που μπορεί να μην πήγε ποτέ στη ζωή του έστω μια βδομάδα διακοπές το καλοκαίρι γιατί δεν είχε λεφτά;

Το «μαζί τα φάγαμε» είναι χυδαίος λαϊκισμός. Όπως είναι ηλίθια προπαγάνδα να ριχθεί τώρα το ΠΑΣΟΚ στον Άκη για καταχρήσεις (έλεος, μετά από 13 χρόνια τον θυμήθηκε το «Κίνημα» και μετά 7 ο Γιώργος ως αρχηγός του;). Μήπως το ΠΑΣΟΚ γέρνει πιο πολύ από τα υποβρύχια του Άκη; Όχι ότι δε ρήμαξε όσο μπορούσε ο Άκης, αλλά ας έφαγε 100 εκατομμύρια, τα άλλα δις πού πήγαν; Ο Γιώργος ξέρει με το νι και με το σίγμα πού πήγαν, αλλά δε μας το λέει. «Κρατάει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα». Κι αν δεν ξέρει μπορεί να το μάθει πολύ εύκολα, μια και έχει στα χέρια του όλα τα στοιχεία όχι μόνο για τη διακυβέρνηση του ΠαΣοΚ αλλά και της Ν.Δ. Τηρεί σιγήν ιχθύος γιατί αν βγουν αυτά στη φόρα ίσως να του απομείνουν καμιά 30-ριά νέοι βουλευτές και το πορτρέτο της Μελίνας στη Βουλή. Το ίδιο και για τη Ν.Δ.

Τα δύσκολα δεν ήρθαν ακόμα για τον Έλληνα, αλλά θα έρθουν. Ο Greenspan, επί 20-ετία διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (που επιβίωσε επί θητείας 5 αμερικανών προέδρων) θεωρεί ότι η πτώχευση της Ελλάδας είναι σχεδόν σίγουρη (a default by Greece is “almost certain”), οι πιθανότητες να την αποφύγει είναι ελάχιστες και θα μπορούσε να προκαλέσει ύφεση στις ΗΠΑ (Greece could drive the U.S. economy into recession) γιατί η οικονομία είναι παγκόσμια πια και το παραμικρό μπορεί να επηρεάσει όλο τον πλανήτη. Αν προσθέσουμε σ’ αυτό και τον άλλον διακεκριμένο οικονομολόγο Weisbrot, τα πράγματα γίνονται σκοτεινά: «Ο ελληνικός λαός αγωνίζεται για να σωθεί όλη η Ευρώπη. Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτα. Εσάς θα σας τσακίσουν. Οι μισθοί σας θα πέσουν από τα 1000 στα 250 ευρώ και δε θα μπορείτε να κάνετε αναλήψεις από την τράπεζα πάνω από 100 Ε το μήνα, όπως στην Αργεντινή. Η Γερμανία έχασε δυο πολέμους, τώρα ξεκινά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που θα είναι οικονομικός. Θέλει αποκλειστικότητα στα πετρέλαια του Αιγαίου. Αν αφήσετε την κυβέρνησή σας και το ΔΝΤ να καθορίζουν τη μοίρα σας οδηγείστε στην κόλαση του Δάντη».

Δεν ξέρω αν οι πιο πολλοί έχουμε συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτό, αλλά σίγουρα θα υπάρξουν πολλά θύματα και δυστυχώς αίμα. Και η κατάσταση μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη, γιατί δε θα υπάρχουν πια συγκεντρώσεις Αγανακτισμένων αλλά Απελπισμένων ή Καταδικασμένων και οι απαιτήσεις θα είναι πολύ πιο σκληρές: όποιος έχει ακίνητη περιουσία πάνω π.χ. από 500,000 ευρώ να αποδείξει τα νόμιμα εισοδήματα με την οποία την απόκτησε, αλλιώς να κατάσχεται η περιουσία του ή να πληρώσει πάραυτα το 20% της αξίας της. Όλοι οι πολιτικοί και οι στενοί συγγενείς τους να αποδείξουν με επίσημα έγγραφα πώς απόκτησαν την περιουσία που έχουν τώρα. (Σ’ αυτό δε θα εξαιρείται ούτε ο Γιώργος που θα πρέπει να αποδείξει πώς το 2000 έκτισε μια πανάκριβη βίλα που δεν δικαιολογείται από τη βουλευτική του αποζημίωση ή πόσο αγόρασε το ακίνητο αυτό -μήπως 12.000 Ε για ΜΙΣΟ ΣΤΡΕΜΜΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΙ, ήτοι φθηνότερα από μισή γκαρσονιέρα στο Αιγάλεω;- ή ποιος εργολάβος του την έχτισε, ή γιατί χρειάστηκε να ζητήσει άλλα 150 τ.μ. κλπ.).

Ο Γιώργος δεν πρόκειται να πάρει αποφάσεις γι’ αυτά τα θέματα γιατί φαίνεται ότι έχει δώσει όρκο ομερτά στο ΔΝΤ, στη ΝΔ, στους στενούς συνεργάτες του, στους επιχειρηματίες, στο κεφάλαιο γενικά ότι είναι ασφαλείς και δε θα τους πειράξει αλλά θα στηριχτεί στο «μαζί τα φάγαμε, πληρώστε τώρα όσοι δε μπορείτε να γλιτώσετε». Γιατί ο Γιώργος δεν επιλέχτηκε για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία, αλλά για να τη σκεπάσει να μη βρωμάει. Όσοι μπορεί να είχαμε ελπίδες όταν εκλέχτηκε, ότι θα στείλει έστω λίγες χιλιάδες απατεώνες στα δικαστήρια, τώρα δεν έχουμε καμία, μόνο τρόμο έχουμε.

Δεν ξέρω αν βλέπω μέλλον για την Ελλάδα. Σίγουρα για το Γιώργο δε βλέπω. Κι εκείνο που φοβάμαι και απεύχομαι είναι όχι η κατάλυση της έστω ανεύθυνης δημοκρατίας που είχαμε από τη μεταπολίτευση, αλλά τραγικά γεγονότα που μπορεί οδηγήσουν στην κάθαρση αλλά μπορεί και στην καταστροφή.

Διάβασα πριν λίγες ώρες ένα άρθρο στο ΤΙΜΕ: «Η Ελλάδα έδωσε τα φώτα στο δυτικό πολιτισμό. Τώρα η Ελλάδα πάει να καταστρέψει αυτόν τον πολιτισμό, τουλάχιστο οικονομικά. Είναι ώρα για δάκρυα, Αντιγόνη».

Ή συμβολικά, «Καληνύχτα, Μαργαρίτα»

Χρήστος Μαγγούτας

Τορόντο Καναδά