«Η κ.Παπαρήγα έχει ξεκινήσει αντάρτικο εναντίον μας, μόνο και μόνο επειδή δεν είμαστε κομμουνιστές. Κάνουμε κριτική στο ΚΚΕ γιατί δεν πιστεύουμε στον κομμουνισμό. Δεν είναι δυνατόν να λέει ότι στην Αστυνομία υπάρχουν άνθρωποι του Καρατζαφέρη και να μην τους κατονομάζει», είπε ο κ.Πλεύρης στην εκπομπή Mega Σαββατοκύριακο. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι το κόμμα του έχει επίσης πέσει θύμα των κουκουλοφόρων, παραθέτοντας το παράδειγμα του Α. Γεωργιάδη, το βιβλιοπωλείο του οποίου έχει καεί 17 φορές , , που όμως ως φανατικός οπαδός του ΠΑΜΕ εντός της Βουλής έλεγε πως «ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΠΑΜΕ ΕΞΩ, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ» .Και ο θανασάκης συμπλήρωσε λέγοντας
«Έχουμε επιλέξει να μην συμμετέχουμε σε διαδηλώσεις. Δεν θα δείτε ποτέ μπλοκ του ΛΑΟΣ σε διαδήλωση.
Πρέπει λοιπόν να φρεσκάρουμε την μνήμη του θανασάκη λέγοντας πως …ο πατήρ Πλεύρης ήταν παραμένει ακόμα ένας μεγάλος θεωρητικός του Εθνικισμού τύπου Ι. Μεταξά και είναι γνωστός: Ιδρυτής της ελληνικής ναζιστικής ομάδας «Κόμμα 4ης Αυγούστου», γραμματέας και σύμβουλος του αρχιχουντικού Ιωάννη Λαδά, απολογητής του ρατσισμού και του εθνικοσοσιαλισμού. «Μετά την 21η Απριλίου 1967 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Γενικής Μορφώσεως του Αρχηγείου Στρατού, όπου φοιτούσαν ανώτεροι αξιωματικοί και των τριών κλάδων, διδάσκοντας κοινωνιολογία και προπαγάνδα. Ακόμα διορίστηκε καθηγητής στις Σχολές Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής, διδάσκοντας δικά του βιβλία. Παράλληλα, μετά την 21η Απριλίου 1967 διορίστηκε σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού. Όντας στενός συνεργάτης του Ι. Λαδά διορίστηκε επί υφυπουργίας του διευθυντής του ιδιαίτερου γραφείου του». Μέχρι πρόσφατα -προς τιμήν του- δεν έκρυβε τις απόψεις του και το παρελθόν του. Θέλησε, όμως, κι αυτός στα γεράματα να πολιτευτεί σε κόμμα εξουσίας! Αφού δοκίμασε τη συνεργασία με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής στο σχήμα «Πρώτη Γραμμή», επανέκαμψε στο πλευρό του Καρατζαφέρη «ως απλούς στρατιώτης» αλλά μετέχοντας στο συμβούλιο των… αρίστων του κόμματος . Αλλά, είπαμε: Ο ΛΑΟΣ και ο Καρατζαφέρης αποτάσσονται την ακροδεξιά, και έτσι αποφάσισαν από κοινού οι δύο «αρχηγοί», να …σπρωχθεί ο υιός, και να κάνει στην πάντα ο πατήρ, όπερ και εγένητω. Σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο ιταλικό εβδομαδιαίο περιοδικό "L' Europeo" το 1976, στην Ιταλία ταξίδεψε το 1969 και το 1973, είχε δε προσωπικές επαφές με τους Ιταλούς φασίστες Pino Rauti, Giulio Maceratini, Pino Romualdi, Clemente Graziani, Michele Di Bella, Gianna Preda, Caradonna, Servello, Cerullo και άλλους. Όπως ο ίδιος αναφέρει γνώριζε επίσης τον Almirante, με τον οποίο αλληλογραφούσε. Από τη συνέντευξή του αυτή φαίνεται ότι γνώριζε και μάλιστα πολύ καλά ηγέτες και στελέχη τόσο του ιταλικού νεοφασιστικού κόμματος MSI, τους οποίους αποκαλούσε περιφρονητικά μισίνους, όσο και της φασιστικής οργάνωσης Ordine Nuovo και της Avanguardia Nazionale, τις οποίες θεωρούσε πιο αξιόπιστες και σοβαρές, προφανώς διότι ήταν πιο οργανωμένες και δεν δίσταζαν να δράσουν ώστε να επιτύχουν το σκοπό τους, που ήταν να δημιουργήσουν στην Ιταλία μια χαώδη κατάσταση πολιτικής αναταραχής που θα οδηγούσε στην κατάλυση της δημοκρατίας και στην εγκατάσταση δικτατορικού καθεστώτος με πρότυπο το ελληνικό».
«Από την ίδια συνέντευξη προκύπτει ότι είχε επαφές και γνώριζε καλά όλες τις φασιστικές ομάδες εντός και εκτός της Ευρώπης. Επίσης ήταν μέλος της Μαύρης Διεθνούς, μιας οργάνωσης που αποτελούσε το κάλυμμα του διεθνούς νεοφασισμού, ελεγχόταν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και διατηρούσε άριστες σχέσεις και οργανωτική διασύνδεση με τις μυστικές υπηρεσίες της Ευρώπης».
«Στο βιβλίο του Ιταλού Andrea Speranzoni με τίτλο "Φαινόμενα Τρομοκρατίας" που εκδόθηκε το 2003, στη σελ. 213 περιλαμβάνεται ολόκληρη η από 3/12/1973 επιστολή του Guerin Serac προς τον S. R. Ferrari. Ο πρώτος ήταν νεοφασίστας διευθυντής της Aginter Presse, πράκτορας της CIA, μέλος της Μαύρης Διεθνούς, και ο δεύτερος νεοφασίστας, που είχε σχέση με διάφορες ιταλικές νεοφασιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, και ο οποίος σκοτώθηκε στις 18-19 Μαΐου του 1974 από την έκρηξη βόμβας που μετέφερε ο ίδιος στην πόλη Μπρέσια της Ιταλίας. Ο πρώτος συστήνει στον δεύτερο τους εκπροσώπους του "Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας" (ΕΣΕΣΙ) στα διάφορα ιταλικά πανεπιστήμια, καθώς και τον "Κώστα Π." με τη συμβουλή να μην του σταλεί επιστολή στη Στρατιωτική Σχολή, αλλά σε συγκεκριμένη ταχυδρομική θυρίδα στην Αθήνα. Σημειώνεται ότι ο ΕΣΕΣΙ ήταν μια φασιστική οργάνωση Ελλήνων φοιτητών στην Ιταλία που ιδρύθηκε με σκοπό να ελέγχει το αντιδικτατορικό κίνημα των ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας. Σε αυτόν το σύνδεσμο συμμετείχαν και αρκετοί πράκτορες της ΚΥΠ που παρίσταναν τους φοιτητές, καθώς και άτομα σχετιζόμενα με την οργάνωση 4η Αυγούστου».
«Σχετικά με τα ταξίδια του στην Ιταλία ο Πλευρης αναφέρει στη συνέντευξή του στο περιοδικό "l' Europeo": "Να πάω στην Ιταλία; Γιατί; Τι μου χρειάζεται; Μην ξεχνάς πως είμαι καθηγητής στη συνωμοσία: όταν θες κάτι σε μια χώρα, δεν πας σ' αυτή τη χώρα, αλλά εργάζεσαι απ' έξω. Όταν βρίσκομαι στη Ρώμη γνωρίζω ότι η αστυνομία με παρακολουθεί και κατά συνέπεια δεν εργάζομαι καλά, δεν αισθάνομαι ήσυχος. Αντιθέτως, όταν βρίσκομαι εδώ εργάζομαι καλά και αισθάνομαι ήσυχος. Έτσι μένω εδώ και βλέπω όποιον θέλω... και ίσως οργανώνω και κάτι μαζί τους". Τα παραπάνω συμπίπτουν με τα όσα είχε καταθέσει ο Πλευρης σε προγενέστερη συνέντευξή του στο ιταλικό περιοδικό "Panorama" το 1975».
«Επιπλέον, εμφανίζεται ενήμερος για τις εκρήξεις βομβών στην Ιταλία, τις οποίες φαίνεται να δικαιολογεί ως μορφή δράσης των φασιστών, υποδεικνύοντας εμμέσως πλην σαφώς ως δράστες μέλη ιταλικών φασιστικών οργανώσεων. Τέλος, στις παραπάνω συνεντεύξεις αποτυπώνονται οι απόψεις του ότι "τα έθνη κατακτώνται με τη βία και με μαζικές εξεγέρσεις στην πλατεία" και ότι, όταν πρόκειται για πολιτική δράση, είναι έτοιμος να χύσει αίμα και να περπατήσει πάνω από πτώματα. Από τις συνεντεύξεις αυτές προκύπτει άμεση ιδεολογική, πολιτική και οικονομική συνεργασία με τις παραπάνω φασιστικές οργανώσεις της Ιταλίας, οι οποίες ζητούσαν από τον Πλευρη καθοδήγηση στον τρόπο οργάνωσής τους και δράσης τους. Από τα αποκόμματα των ιταλικών εφημερίδων προκύπτει ότι κάθε μετακίνηση του προς την Ιταλία προκαλούσε φόβους για ακραίες ενέργειες σε βάρος της δημοκρατίας».
«Το καθεστώς της δικτατορίας στην Ελλάδα μετά την εγκατάστασή του το 1967 σε συνεργασία με τη CIA, η οποία ανησυχούσε για την άνοδο της επιρροής του κομμουνιστικού κόμματος στην Ιταλία παρείχε στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες και στις νεοφασιστικές οργανώσεις που δρούσαν τότε στην Ιταλία, πληροφορίες, εκπαίδευση, υποστήριξη, συνεργασία με πράκτορες της ΚΥΠ και όπλα, με σκοπό την υπονόμευση του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ιταλία και την εγκαθίδρυση δικτατορίας. Υπήρξε κατά τα προαναφερθέντα έμπιστος των δικτατόρων, έμπειρος συνεργάτης της ΚΥΠ και με διασυνδέσεις με τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες και με τις προαναφερθείσες φασιστικές οργανώσεις της Ιταλίας. Με τη δράση του αυτή προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στα σχέδια της CIA στην Ελλάδα και στην Ιταλία και ενήργησε ουσιαστικά ως πράκτοράς της, ασχέτως της αποδείξεως της αλήθειας ή της αναλήθειας της ιδιότητας αυτής με την έννοια του μισθοδοτούμενου πράκτορα της CIA. Εξάλλου κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να αποδειχθεί λόγω του απορρήτου της πληροφορίας αυτής».
«Σχέσεις του και της οργάνωσής του "4η Αυγούστου" με την ιταλική φασιστική οργάνωση Ordine Nuovo αποδεικνύονται και από τις τρεις επιστολές με ημερομηνίες 26-2-1968, 11-3-1968 και 9-4-1970 αντίστοιχα που δημοσιεύτηκαν στο από 20/5/1975 φύλλο της εφημερίδας "Απογευματινή". Αποδεικνύεται ότι τα μέλη της οργάνωσης του γνώριζαν και μάλιστα μεριμνούσαν για την οργάνωση του ταξιδιού ελλήνων και ιταλών νεοφασιστών στην Ελλάδα τον Απρίλη του 1968, προκειμένου να έρθουν σε επαφή πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας (SID) και της Ordine Nuovo με την ελληνική ηγεσία και την ΚΥΠ. Επιπλέον η οργάνωση του ενάγοντα γνώριζε για τη δημιουργία από τους νεοφασίστες Ιταλούς στρατοπέδων εκπαίδευσης των μελών τους στην Κέρκυρα υπό τη μορφή "κάμπινγκ". Η άμεση σχέση του και της οργάνωσης Ordine Nuovo αναφέρεται και στο βιβλίο του Stuart Christie με τίτλο "Στέφανο Ντέλε Κιάιε -Το πορτρέτο ενός μαύρου τρομοκράτη"). Επίσης η σχέση του με τις ιταλικές τρομοκρατικές φασιστικές οργανώσεις αναφέρεται στο βιβλίο που εξέδωσε ο Σύλλογος Ελλήνων Σπουδαστών Νάπολης Ιταλίας το 1976 με τον τίτλο "Φυλλάδιο Αποχουντοποίησης ΣΣΕΝ", και στο βιβλίο "La Strage di Stato" («Η κρατική ανθρωποθυσία») των Eduardo di Giovanni, Marco Ligini που εκδόθηκε στη Ρώμη το 1970. Στη σελίδα 87 του δεύτερου βιβλίου ειδικότερα αναφέρεται: "Ο τομέας Δ της CIA, που ασχολείται με τα κινήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην Ευρώπη, συνεργάζεται ενεργά με την ελληνική ΚΥΠ (...). Τέλος, το πραγματικό επιχειρησιακό μυαλό παραμένει στην Αθήνα στην έδρα της ΚΥΠ, επί της οδού Μπουμπουλίνας, όπου έχει το γραφείο του ο Κωνσταντίνος Πλεύρης". Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι όσα αναφέρονται σχετικά με τις σχέσεις του και των ιταλικών τρομοκρατικών φασιστικών οργανώσεων είναι αληθή.
Βέβαια, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δεν είναι ιδεολόγος εθνικοσοσιαλιστής όπως ο στενός του συνεργάτης, ο Πλεύρης. Με τον ίδιο ζήλο που χάιδευε τ' αφτιά των Χρυσαυγιτών κάποια περίοδο, είναι έτοιμος να τους χαρακτηρίσει σήμερα ακραίους και να δηλώσει ότι δεν έχει καμιά σχέση μαζί τους. Από την άλλη πλευρά, δηλώνει σήμερα αντίθετος με την πολιτική του Λεπέν, τον οποίο εξυμνούσε μέχρι πρόπερσι, και την ίδια στιγμή ανοίγει τη μεγάλη του αγκαλιά για να καλωσορίσει τον επίσημο εκπρόσωπο του λεπενισμού στην Ελλάδα, τον Μάκη Βορίδη (αρχηγό του «Ελληνικού Μετώπου»).
Ο κ. Καρατζαφέρης δεν πάσχει από πολιτική σχιζοφρένεια. Απλώς η «πολυσυλλεκτικότητα» του δικού του πολιτικού ρεύματος απαιτεί τη συσπείρωση όλων των μικροομάδων της εθνικιστικής ακροδεξιάς, έτσι ώστε να μη διασπώνται οι ψήφοι και να διεκδικείται κάποιο σοβαρό μερίδιο της εκλογικής πίτας. Αλλά είναι λίγο δύσκολο να πείσει κανέναν ότι το κόμμα του δεν έχει σχέση με την ακροδεξιά, όταν ο πρωην στενότατος συνεργάτης του έχει και τη δικαστική βούλα του φασίστα, του χουντικού, του πράκτορα της ΚΥΠ (επί χούντας) κ.λπ. Ας πρόσεχε λοιπόν τις... παρέες του. Εξαλλου ως αμετανόητος, εχει ακόμη δεξί του χέρι, εναν πρώην Ιωαννιδικό αξιωματικό, του διαβόητου Ε.ΑΤ-Ε.Σ.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου