Σχετικά με την ανταλλαγή των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων και των άλλων δημόσιων υπηρεσιών με νέα ελληνικά ομόλογα είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη μερικά γεγονότα, τα οποία αποσιωπούνταν από τους τραπεζίτες, το κράτος και τους συνδικαλιστές.
Καταρχήν πρέπει να διαχωρίσουμε τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων υπηρεσιών (π.χ. νοσοκομεία, πανεπιστήμια κτλ.) από τα ομόλογα των επενδυτών και κοινώς των κερδοσκόπων. Σύμφωνα με τους κανόνες του δημοσιονομικού δικαίου τα δημόσια δάνεια διαχωρίζονται σε αναγκαστικά και εκούσια. Αναγκαστικό είναι ένα δάνειο, όταν το κράτος επιβάλλει με νόμο στο εσωτερικό του την αγορά ομολόγων. Εκούσιο είναι ένα δάνειο όταν ένας επενδυτής αγοράζει με ελεύθερη θέληση σύμφωνα με το συμφέρον του ομόλογα από ένα κράτος – δανειολήπτη.
Κατά τη νομοθεσία που αρχίζει να ισχύει από το 1950 τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και του κάθε δημόσιου φορέα μεταφέρονται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η Κεντρική Τράπεζα ενεργώντας ως διαχειριστικό όργανο ΕΠΕΝΔΥΕΙ τα αποθεματικά σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου της επιλογής των εκάστοτε υπουργών οικονομικών και κοινωνικής ασφάλισης. Όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων φορέων αποτελούν ένα κοινό κεφάλαιο, το οποίο επενδύεται από την ΤτΕ σε κινητές αξίες του ελληνικού δημοσίου είτε υπάρχουν στην πρωτογενή αγορά δηλαδή τα αγοράζει άμεσα από το ελληνικό δημόσιο είτε υπάρχουν στην δευτερογενή αγορά δηλαδή τα αγοράζει από ιδιώτες, οι οποίοι έχουν αγοράσει απευθείας από το ελληνικό δημόσιο. Με άλλα λόγια τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων φορέων μετατρέπονται σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου με την εφαρμογή και την επιβολή του νόμου χωρίς να ρωτηθούν και να συμπράξουν. Σημειώνεται εδώ ότι η ΤτΕ καρπώνεται και αμοιβή από το κοινό κεφάλαιο των αποθεματικών για αυτήν την «εργασία ή υπηρεσία» που «προσφέρει» (π.χ. το 2005 καρπώθηκε 1,5 % ).
Σύμφωνα με το δεύτερο μνημόνιο που θεσπίζει την ανταλλαγή των ομολόγων και επιβάλλει τα μέτρα της Ε.Ε. στην χώρα, χορηγείται η εξουσία στην Τράπεζα της Ελλάδας να ανταλλάξει τα ομόλογα των ταμείων και των δημόσιων φορέων με νέα ελληνικά ομόλογα χωρίς τη σύμπραξη των ταμείων.
Από όλη τη νομοθεσία προκύπτει, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία και οι δημόσιοι φορείς ουδέποτε είχαν την δυνατότητα να κρίνουν για την τύχη των αποθεματικών τους, αλλά αυτά διαχειρίζονταν από τους Τραπεζίτες και την εκάστοτε κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση με τη βοήθεια της σιωπής των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Επομένως ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟ ΣΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ που σχηματίζονταν από τη δουλειά των εργαζόμενων. Τα αναγκαστικά δάνεια σύμφωνα με τη θεωρία του δημοσιονομικού δικαίου θεωρούνται επίταξη. Σύμφωνα με το σύνταγμα όταν υπάρχει επίταξη περιουσίας αυτή αποδίδεται αυτούσια, δηλαδή όπως ακριβώς ήταν όταν επιτάχθηκε.
Τελικό συμπέρασμα : τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων φορέων ΔΕΝ μπορούν να «ΚΟΥΡΕΥΤΟΥΝ», αλλά πρέπει να ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ όπως ήταν το αρχικό κεφάλαιο τους σε ρευστό.
Οι μειώσεις των συντάξεων και οι περικοπές στις παροχές των ταμείων υγείας οφείλονται στην ληστεία των αποθεματικών με νόμο, διότι τα αποθεματικά των ταμείων εξυπηρετούσαν τις υποχρεώσεις των ταμείων προς τους ασφαλισμένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου