ΣΑΜΑΡΑΣ: Αμάρτησα για να υφαρπάξω την ψήφο των ηλιθίων

Σε ερώτηση Γερμανού δημοσιογράφου σχετικά με το αντιμνημονιακό λάβαρο που είχε σηκώσει τα δυο χρόνια που αντιπολιτευόταν τον Γιώργο Παπανδρέου, ο Πρωθυπουργός μας, Αντώνης Σαμαράς, απάντησε με το αποστομωτικό: "ουδείς αναμάρτητος".

Είναι αυτό που λέμε "σκληρή αυτοκριτική" που συνοδεύεται πάντα βέβαια με ανάληψη του μεριδίου της ευθύνης που αναλογεί στον καθένα. Βέβαια κανείς, ποτέ, νομίζω δεν κατάλαβε σε αυτή τη χώρα τι πρακτικά σημαίνει "αναλαμβάνω το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί", κούφια λόγια....
Φαντάζομαι πως ο Γερμανός δημοσιογράφος αισθάνθηκε οτι απέσπασε μία πολύ σημαντική δήλωση μεταμέλειας του Έλληνα Πρωθυπουργού, ίσως σε μία άλλη χώρα που δεν είναι συνηθισμένη στα mea culpa να συζητιόταν για πολύ καιρό η δήλωση αυτή, στη χώρα των λωτοφάγων όμως όσο εύκολα διαγράφεται και ξεχνιέται μία διετία "όχι σε όλα", μία καταστροφική εξαετία με ρουσφέτια και κουμπάρους, μία καταστροφική 30ετία παροχών που όμως τότε "τρώγαμε ψωμάκι" (με δανεικά πάντα), τόσο εύκολα ξεχνιέται ένα ένοχο παρελθόν και περνάει στο ντούκου μία "δήλωση μεταμέλειας".

Δεν έπεσε κανείς από τα σύννεφα, όλοι γνωρίζαμε οτι ο Σαμαράς έκανε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση δυναμιτίζοντας έτσι την κοινωνική συνοχή, υιοθέτησε παραληρηματικό/ουτοπικό/πολωτικό λόγο, υποσχέθηκε τα πάντα, παρουσίασε τα κλασικά αριστουργήματα "Ζάππειο 1 & 2" και στο τέλος αναγκάστηκε σε εξευτελιστικές για οποιονδήποτε πολιτικό, κωλοτούμπες. Φυσικά όπως δεν παραδέχεται οτι τα γύρισε σε όλους τους τομείς έτσι θα επιχειρήσει να επικοινωνήσει και το "ουδείς αναμάρτητος" το οποίο είναι προφανώς ομολογία ενοχής.

Τι θα πει ουδείς αναμάρτητος; Πόσο μεγάλη είναι η αμαρτία του Σαμαρά; Αρκεί μία έμμεση παραδοχή της και ξεμπέρδεψε; Τι κάνει για να ξεχαστεί η "αμαρτία" του και απέναντι σε ποιούς αμάρτησε;