Σύμφωνα
με τα στοιχεία εν εξελίξει έρευνας των εισαγγελικών Αρχών και του ΣΔΟΕ για
σκάνδαλο δισεκατομμυρίων ευρώ, που αποκάλυψε η εφημερίδα Realnews, αποκαλύπτονται
αγοραπωλησίες ακινήτων την περίοδο 2005-2008 σε περιοχές-«φιλέτα» της Αττικής
και όχι μόνο....αγοραπωλησίες που -σύμφωνα με καταγγελίες μαρτύρων- ήταν «βιτρίνα» για να
καλυφθεί «μαύρο» χρήμα πάνω από 10 δισ. ευρώ.
Ένορκες καταθέσεις στους ελεγκτές του ΣΔΟΕ, αλλά και μηνυτήριες αναφορές στη Δικαιοσύνη, περιγράφουν με μελανά χρώματα τα έργα και τις ημέρες του κατασκευαστή Γ. Καρούζου, η εταιρεία του οποίου παρουσίαζε μέχρι το 2004 περιορισμένη επιχειρηματική δραστηριότητα. Η ανεξήγητη έκρηξη πλούτου του κατασκευαστή από το 2005 κι έπειτα και η χαρακτηριστική άνεση με την οποία εξασφάλιζε ιλιγγιώδη ποσά μέσω τραπεζικού δανεισμού βρίσκονται στο «μικροσκόπιο» των Αρχών, οι οποίες προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι της υπόθεσης.
Τα πολιτικά πρόσωπα εμπλέκει σε μηνυτήρια αναφορά του, τον Οκτώβριο του 2010, ο κτηματομεσίτης Ιωσήφ Λιβανός, ο οποίος συνεργάστηκε στο παρελθόν με τον Γ. Καρούζο. Όπως περιγράφει, ο πρώην συνεργάτης του, του αποκάλυψε ότι στην όλη επένδυση συμμετείχαν οι τρεις τότε υπουργοί και ο εφοπλιστής, ο οποίος, όπως λέει, «είχε αναλάβει μαζί με τη σύζυγο του Ιωάννη Καρούζου να εξάγουν μεγάλα ποσά, μέσω ξένης τράπεζας στην Ελλάδα, σε γειτονική χώρα και από εκεί σε άλλες (λατινοαμερικανικές), μέσω offshore εταιρειών». Ο Ι. Λιβανός αναφέρει επί λέξει: «Με τεράστια έκπληξή μου, αρχικά για την ευκολία με την οποία το έπραξε, μου ανέφερε ότι οι υπουργοί αυτοί ήταν ο κουμπάρος του Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο Γιώργος Βουλγαράκης και ο Μιχάλης Λιάπης και ότι ο εφοπλιστής αυτός ήταν ο Νικόλαος Τσάκος. Επίσης, μου είπε πως τα ποσά που εξήγαγαν ανέρχονται συνολικά σε 10.270.000.000 (δέκα δισεκατομμύρια διακόσια εβδομήντα εκατομμύρια ευρώ), εκ των οποίων τα 250.000.000 ευρώ βρίσκονται σε τράπεζες της Αγγλίας και ότι τα δικά του και της συζύγου του Ρεβέκκας Σκαφτούρα είναι μόνο ένα μικρό μέρος των χρημάτων αυτών».
«Ξέπλυμα» χρήματος
Ακόμα πιο βαριές είναι οι καταγγελίες του πρώην συνεταίρου του Ι. Καρούζου, Γιώργου Ζωγραφάκη, ο οποίος σήμερα είναι ιδιοκτήτης και νόμιμος εκπρόσωπος 19 εταιρειών του Ομίλου Καρούζος. Σε ενημερωτική επιστολή του προς το ΣΔΟΕ, ο Γ. Ζωγραφάκης αναφέρει: «Ο πραγματικός σκοπός του Ομίλου ήταν να κλέβει το Δημόσιο και το κυριότερο να ξεπλένει χρήματα πολιτικών και ιδιαίτερα κάποιων πρώην υπουργών, των οποίων τα υπουργεία προέβαιναν σε κρατικές προμήθειες (στρατιωτικοί εξοπλισμοί κ.λπ.). Είχαν καταφέρει και είχαν δικτυωθεί σε όλα τα πόστα της εξουσίας, ακόμα και στη Δικαστική. Τα χρήματα που έπαιρναν οι πρώην Υπουργοί από μίζες τα έφερναν στον Όμιλο, τα παρέδιδαν στους δύο τότε νόμιμους εκπροσώπους του Ομίλου και εκείνοι αναλάμβαναν πρώτα το «ξέπλυμα» και στη συνέχεια την αποστολή τους στο εξωτερικό με προσωρινό σταθμό γειτονική χώρα. Για τις υπηρεσίες αυτές παρακρατούσαν ποσοστό επί των κεφαλαίων που «τακτοποιούσαν». Τα κεφάλαια που εισέρχονταν στον Ομιλο για «ξέπλυμα» δεν χρησιμοποιούνταν ούτε για αγορά ακινήτων, ούτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Περνούσαν μόνο από τον Ομιλο και, αφού «ξεπλένονταν», τα περισσότερα έφευγαν για το εξωτερικό. Αλλά ούτε και το ποσοστό που παρακρατούσαν για το «ξέπλυμα» χρησιμοποιείτο στον Ομιλο. Ταξίδευαν όλα μαζί στο εξωτερικό και η μοιρασιά γινόταν εκεί. Κάθε φορά που ήθελαν να προβούν σε αποστολή στο εξωτερικό, λάμβαναν κάποιο δάνειο από συγκεκριμένες τράπεζες με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, το οποίο τους χρησίμευε για να αποδεικνύουν στην Τράπεζα της Ελλάδος ότι είχαν νόμιμα χρήματα και άρα μπορούσαν να τα στέλνουν στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα όμως έστελναν τα κλεμμένα».
Ένορκες καταθέσεις στους ελεγκτές του ΣΔΟΕ, αλλά και μηνυτήριες αναφορές στη Δικαιοσύνη, περιγράφουν με μελανά χρώματα τα έργα και τις ημέρες του κατασκευαστή Γ. Καρούζου, η εταιρεία του οποίου παρουσίαζε μέχρι το 2004 περιορισμένη επιχειρηματική δραστηριότητα. Η ανεξήγητη έκρηξη πλούτου του κατασκευαστή από το 2005 κι έπειτα και η χαρακτηριστική άνεση με την οποία εξασφάλιζε ιλιγγιώδη ποσά μέσω τραπεζικού δανεισμού βρίσκονται στο «μικροσκόπιο» των Αρχών, οι οποίες προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι της υπόθεσης.
Τα πολιτικά πρόσωπα εμπλέκει σε μηνυτήρια αναφορά του, τον Οκτώβριο του 2010, ο κτηματομεσίτης Ιωσήφ Λιβανός, ο οποίος συνεργάστηκε στο παρελθόν με τον Γ. Καρούζο. Όπως περιγράφει, ο πρώην συνεργάτης του, του αποκάλυψε ότι στην όλη επένδυση συμμετείχαν οι τρεις τότε υπουργοί και ο εφοπλιστής, ο οποίος, όπως λέει, «είχε αναλάβει μαζί με τη σύζυγο του Ιωάννη Καρούζου να εξάγουν μεγάλα ποσά, μέσω ξένης τράπεζας στην Ελλάδα, σε γειτονική χώρα και από εκεί σε άλλες (λατινοαμερικανικές), μέσω offshore εταιρειών». Ο Ι. Λιβανός αναφέρει επί λέξει: «Με τεράστια έκπληξή μου, αρχικά για την ευκολία με την οποία το έπραξε, μου ανέφερε ότι οι υπουργοί αυτοί ήταν ο κουμπάρος του Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο Γιώργος Βουλγαράκης και ο Μιχάλης Λιάπης και ότι ο εφοπλιστής αυτός ήταν ο Νικόλαος Τσάκος. Επίσης, μου είπε πως τα ποσά που εξήγαγαν ανέρχονται συνολικά σε 10.270.000.000 (δέκα δισεκατομμύρια διακόσια εβδομήντα εκατομμύρια ευρώ), εκ των οποίων τα 250.000.000 ευρώ βρίσκονται σε τράπεζες της Αγγλίας και ότι τα δικά του και της συζύγου του Ρεβέκκας Σκαφτούρα είναι μόνο ένα μικρό μέρος των χρημάτων αυτών».
«Ξέπλυμα» χρήματος
Ακόμα πιο βαριές είναι οι καταγγελίες του πρώην συνεταίρου του Ι. Καρούζου, Γιώργου Ζωγραφάκη, ο οποίος σήμερα είναι ιδιοκτήτης και νόμιμος εκπρόσωπος 19 εταιρειών του Ομίλου Καρούζος. Σε ενημερωτική επιστολή του προς το ΣΔΟΕ, ο Γ. Ζωγραφάκης αναφέρει: «Ο πραγματικός σκοπός του Ομίλου ήταν να κλέβει το Δημόσιο και το κυριότερο να ξεπλένει χρήματα πολιτικών και ιδιαίτερα κάποιων πρώην υπουργών, των οποίων τα υπουργεία προέβαιναν σε κρατικές προμήθειες (στρατιωτικοί εξοπλισμοί κ.λπ.). Είχαν καταφέρει και είχαν δικτυωθεί σε όλα τα πόστα της εξουσίας, ακόμα και στη Δικαστική. Τα χρήματα που έπαιρναν οι πρώην Υπουργοί από μίζες τα έφερναν στον Όμιλο, τα παρέδιδαν στους δύο τότε νόμιμους εκπροσώπους του Ομίλου και εκείνοι αναλάμβαναν πρώτα το «ξέπλυμα» και στη συνέχεια την αποστολή τους στο εξωτερικό με προσωρινό σταθμό γειτονική χώρα. Για τις υπηρεσίες αυτές παρακρατούσαν ποσοστό επί των κεφαλαίων που «τακτοποιούσαν». Τα κεφάλαια που εισέρχονταν στον Ομιλο για «ξέπλυμα» δεν χρησιμοποιούνταν ούτε για αγορά ακινήτων, ούτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Περνούσαν μόνο από τον Ομιλο και, αφού «ξεπλένονταν», τα περισσότερα έφευγαν για το εξωτερικό. Αλλά ούτε και το ποσοστό που παρακρατούσαν για το «ξέπλυμα» χρησιμοποιείτο στον Ομιλο. Ταξίδευαν όλα μαζί στο εξωτερικό και η μοιρασιά γινόταν εκεί. Κάθε φορά που ήθελαν να προβούν σε αποστολή στο εξωτερικό, λάμβαναν κάποιο δάνειο από συγκεκριμένες τράπεζες με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, το οποίο τους χρησίμευε για να αποδεικνύουν στην Τράπεζα της Ελλάδος ότι είχαν νόμιμα χρήματα και άρα μπορούσαν να τα στέλνουν στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα όμως έστελναν τα κλεμμένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου