Οι
διαψεύσεις για το νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, το οποίο έχει καθοριστεί
να συμβεί μετά τις γερμανικές εκλογές, προκαλούν θυμηδία. Ουδείς διαπιστευμένος
στο ΔΝΤ δημοσιογράφος, που σέβεται τον εαυτό του και τηρεί τη δεοντολογία,
δέχεται τις διαψεύσεις, διότι όλες οι πληροφορίες μέσω «κλειστών» ενημερώσεων,
καταδεικνύουν ότι το νέο «κούρεμα» του χρέους, που έχουν στην κατοχή τους οι
Κεντρικές Τράπεζες αλλά και χώρες της Ευρωζώνης, είναι μονόδρομος.
Όπως και να αναλύσει κανείς το θέμα, το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Η Ελλάδα δεν θα ξεπληρώσει τα δανεικά ούτε το 2024, ούτε το 2034, διότι με απλά μαθηματικά συμβαίνει αυτό που εκστομίζουν μέσα από τα …δόντια αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον. Λένε πως «απλά δεν βγαίνει». Οι τρεις αυτές λέξεις αποκαλύπτουν το πραγματικό δράμα της ελληνικής οικονομίας, σε μία εποχή που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και οι γραφειοκράτες του ΔΝΤ, ομιλούν με θετικό τρόπο για την Ελλάδα και όταν τους πιάνει «κρίση ειλικρίνειας» υποστηρίζουν ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει κάνει άλματα. Την ίδια στιγμή, λόγω του ψυχολογικού προβαδίσματος που δίνει η χειρότερη -από την ελληνική- κρίση της Κύπρου, μερικοί νομίζουν πως ο Γολγοθάς φτάνει στο τέλος του και θα ακολουθήσει η …Ανάσταση. Δεν έχουν έτσι ακριβώς τα πράγματα αν και η Ελλάδα κάποια μικρά βήματα βελτίωσης έχει κάνει.
Επιστρέφοντας στο μείζον θέμα του «κουρέματος», το συμπέρασμα όλων των συζητήσεων που διεξάγονται στην Ουάσιγκτον, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, είναι ότι όχι μόνο είναι αναγκαίο για να παραμείνει το χρέος βιώσιμο, αλλά προσωπικά πιστεύω έχει αποφασιστεί. Ποιός λογικός άνθρωπος, όσο δουλοπρεπής και αν είναι στην Τρόϊκα, μπορεί να στηρίξει με στοιχεία ότι δεν χρειάζεται «κούρεμα»; Εκτός της ανάγκης για «κούρεμα», έχουν εμφανιστεί δειλά, είναι η αλήθεια, οικονομολόγοι, που πιστεύουν ότι για να ξεφύγει η Ελλάδα από τα δεσμά της παρατεταμένης κρίσης, θα αναγκαστεί να οδηγήσει τα πράγματα προς παύση πληρωμών. Και η κίνηση αυτή θα είναι πραγματική –δεν θάναι μία εκβιαστική κίνηση προς το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.
Η οικονομική κρίση είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και η υιοθέτηση της παγκοσμιοποίησης επηρεάζει και μολύνει όλα τα κράτη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Πρόεδρος Ομπάμα πολεμά καθημερινά με τους «δαίμονες» των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι σκέφτονται κομματικά και όχι εθνικά, με αποτέλεσμα το ξεπέρασμα της κρίσης να κρίνεται από μία κλωστή. Χώρες, όπως η Τουρκία, που υποτίθεται ότι περνά μία εκ των καλυτέρων εποχών της, νοιώθουν την ανάσα της κρίσης, και δικαιολογημένα προκαλεί τρόμο η προειδοποίηση των οικονομολόγων πως αν πέσει η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν «θα τραβήξει και ισχυρούς μαζί της».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας ξεκινά από τη λιτότητα, η επιβολή της οποίας επηρεάζει ψυχολογικά, και τους λαούς, και αυτούς που κερδοσκοπούν και εντοπίζονται κυρίως στο χώρο των πολιτικών και των τραπεζικών. Η επιμονή στη λιτότητα, ειδικά από τη Γερμανία, υποκρύπτει πολιτικούς σχεδιασμούς. Και οι γνωρίζοντες καλά την ευρωπαϊκή ιστορία, δεν μπορούν να μην κάνουν συγκρίσεις της παρούσας κατάστασης με την καταστροφή της Ευρώπης, το 1940-45. Μπορεί τα κανόνια να είναι κλειδωμένα στα στρατόπεδα, αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα από το 2010 και αυτό που συνέβη στην Κύπρο μέσα σε μία νύχτα, θυμίζουν τις εποχές των καταστροφικών πολέμων, που ξεκίνησε και ευτυχώς έχασε η Γερμανία…
Όπως και να αναλύσει κανείς το θέμα, το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Η Ελλάδα δεν θα ξεπληρώσει τα δανεικά ούτε το 2024, ούτε το 2034, διότι με απλά μαθηματικά συμβαίνει αυτό που εκστομίζουν μέσα από τα …δόντια αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον. Λένε πως «απλά δεν βγαίνει». Οι τρεις αυτές λέξεις αποκαλύπτουν το πραγματικό δράμα της ελληνικής οικονομίας, σε μία εποχή που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και οι γραφειοκράτες του ΔΝΤ, ομιλούν με θετικό τρόπο για την Ελλάδα και όταν τους πιάνει «κρίση ειλικρίνειας» υποστηρίζουν ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει κάνει άλματα. Την ίδια στιγμή, λόγω του ψυχολογικού προβαδίσματος που δίνει η χειρότερη -από την ελληνική- κρίση της Κύπρου, μερικοί νομίζουν πως ο Γολγοθάς φτάνει στο τέλος του και θα ακολουθήσει η …Ανάσταση. Δεν έχουν έτσι ακριβώς τα πράγματα αν και η Ελλάδα κάποια μικρά βήματα βελτίωσης έχει κάνει.
Επιστρέφοντας στο μείζον θέμα του «κουρέματος», το συμπέρασμα όλων των συζητήσεων που διεξάγονται στην Ουάσιγκτον, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, είναι ότι όχι μόνο είναι αναγκαίο για να παραμείνει το χρέος βιώσιμο, αλλά προσωπικά πιστεύω έχει αποφασιστεί. Ποιός λογικός άνθρωπος, όσο δουλοπρεπής και αν είναι στην Τρόϊκα, μπορεί να στηρίξει με στοιχεία ότι δεν χρειάζεται «κούρεμα»; Εκτός της ανάγκης για «κούρεμα», έχουν εμφανιστεί δειλά, είναι η αλήθεια, οικονομολόγοι, που πιστεύουν ότι για να ξεφύγει η Ελλάδα από τα δεσμά της παρατεταμένης κρίσης, θα αναγκαστεί να οδηγήσει τα πράγματα προς παύση πληρωμών. Και η κίνηση αυτή θα είναι πραγματική –δεν θάναι μία εκβιαστική κίνηση προς το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.
Η οικονομική κρίση είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και η υιοθέτηση της παγκοσμιοποίησης επηρεάζει και μολύνει όλα τα κράτη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Πρόεδρος Ομπάμα πολεμά καθημερινά με τους «δαίμονες» των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι σκέφτονται κομματικά και όχι εθνικά, με αποτέλεσμα το ξεπέρασμα της κρίσης να κρίνεται από μία κλωστή. Χώρες, όπως η Τουρκία, που υποτίθεται ότι περνά μία εκ των καλυτέρων εποχών της, νοιώθουν την ανάσα της κρίσης, και δικαιολογημένα προκαλεί τρόμο η προειδοποίηση των οικονομολόγων πως αν πέσει η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν «θα τραβήξει και ισχυρούς μαζί της».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας ξεκινά από τη λιτότητα, η επιβολή της οποίας επηρεάζει ψυχολογικά, και τους λαούς, και αυτούς που κερδοσκοπούν και εντοπίζονται κυρίως στο χώρο των πολιτικών και των τραπεζικών. Η επιμονή στη λιτότητα, ειδικά από τη Γερμανία, υποκρύπτει πολιτικούς σχεδιασμούς. Και οι γνωρίζοντες καλά την ευρωπαϊκή ιστορία, δεν μπορούν να μην κάνουν συγκρίσεις της παρούσας κατάστασης με την καταστροφή της Ευρώπης, το 1940-45. Μπορεί τα κανόνια να είναι κλειδωμένα στα στρατόπεδα, αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα από το 2010 και αυτό που συνέβη στην Κύπρο μέσα σε μία νύχτα, θυμίζουν τις εποχές των καταστροφικών πολέμων, που ξεκίνησε και ευτυχώς έχασε η Γερμανία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου