Εάν δεν είσαι "άρχοντας των ..δαχτυλιδιών" δεν πας ψηλά.

Τυχαία έπεσε στην αντίληψη μας ένα πόστ για έναν ήρωα που ήμασταν σχεδόν δυο χρόνια μαζί στον στρατό και στα εύκολα και στα… δύσκολα, στην ΑΜ.Κ  και τον γνωρίζουμε πολύ καλά. Ο Σταύρος είναι στο πάνθεον των αφανών ηρώων μιας πρόστυχης χώρας που θέλει να λέγετε δημοκρατική. Επειδή δεν άλλαζε δακτυλίδια ανάλογα με το ποιος προδότης είναι στην εξουσία, τον έστειλαν να βόσκει πρόβατα στην Άμφισσα εν΄΄αντιθεσει κάποιων ταχυδακτυλουργών συμπολεμιστών του ντουβα..ρια που ανέβηκαν στα ύπατα αξιώματα της ηγεσίας του στρατού. Μην μας προκαλέσει καμία στρατηγοκουφάλα γιατί δεν θα ξέρουν από πού να φύγουν. Αυτά τα ολίγα στην μνήμη του φίλου μας.   

Ας περάσουμε στην αφήγηση ενός νεαρού ΔΕΑ, ο οποίος υπηρετούσε την δεκαετία του 1980 σε τάγμα Εθνοφυλακής της Άμφισσας, και τα όσα διδακτικά μας μεταφέρει :

Πρὸ ἡμερῶν, ξανάδα τὴν ἐξαιρετικὴν ταινίαν τοῦ σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτου Yves Angelo, μὲ τοὺς Gérard Depardieu, Fanny Ardant, Fabrice Luchini κ.ἄ. Τὸ μυθιστόρημα αὐτὸ τοῦ Ὁνωρίου δὲ Μπαλζάκ, ποὺ περιγράφει ἕνα παραπεταμένον ἥρωα τῶν ναπολεοντείων πολέμων, τὸ εἶχα ἤδη διαβάσει ἤδη ἀπὸ τὴν 10ετίαν τοῦ ᾿80, ὑπὸ περιέργους συνθήκας.

Τὸ 1984 εὑρέθην ὡς δόκιμος ἔφεδρος ἀνθυπολοχαγός, ὑπηρετῶν εἰς τὸ Στρατολογικὸν Γραφεῖον τῆς Ἀμφίσσης. Ἐκεῖ, ἐν μέσῳ μιᾶς ἡρέμου γραφειοκρατικῆς καθημερινότητος, ὁ χρόνος διεσκεδάζετο μὲ κρασοκατανύξεις καὶ ἐκδρομάς...

Ταχέως ἐγνωρίσθην μὲ ὁλίγους στρατιωτικοὺς ὑπηρετούντας στὸ ἐκεῖ Τάγμα Ἐθνοφυλακῆς.

Ἡ δύναμις τοῦ «Τάγματος» αὐτοῦ, ἀπετελεῖτο ἀπὸ ἕνα ταγματάρχην ὡς διοικητήν, δύο Δ.Ε.Α., ἕνα πολιτικὸν ὑπάλληλον καὶ ἕνα ὁπλουργόν. Ἀποστολὴ τοῦ τάγματος ἦτο κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, νὰ καλῇ τοὺς ἐν ἐφεδρείᾳ ἐφέδρους τοῦ νομοῦ εἰς ἐκπαίδευσιν, ὡς καὶ νὰ συντηρῇ εἰς καλὴν κατάστασιν τὸν ὁπλισμὸν του. Ὁ ὁπλισμὸς συνέκειτο ἀπὸ ἀψόγως συντηρημένα ὅπλα τοῦ β΄ Παγκ. Πολέμου: Lee Enfield, M1 Springfield, Bren, Sten!!!

Ὁ ταγματάρχης λοιπόν, ἐμάζευε τοὺς ἐθνοφύλακές του καὶ τοὺς ὡδήγει εἰς πεδίον βολῆς παρὰ τῷ ἀρχαίῳ λιμένι τῆς Κίρρας, ὅπου παλαίποτε ἀπεβιβάσθησαν τὸ πρῶτον, οἱ πρῶτοι τοῦ Ἄνακτος τῶν Δελφῶν ἱερουργοί.

Ἐκεῖ, τότε, ἐστήνετο παμμεγίστη πολεμικὴ πανήγυρις! Ἐκρότουν τὰ ἀρχαῖα ὅπλα, συντηρημένα ὑπὸ τοῦ ἐμπείρου ὁπλουργοῦ -καὶ καφφεπώλου τῆς Ἀμφίσσης- Θεοδώρου Γενναίου τὸ ὄνομα.

Βράχοι ἐθρυματίζοντο ὑπὸ τὰ πλήγματα τῶν βολίδων καὶ στόχοι κατεκερματίζοντο.

Ἡ φιλία μου –καὶ αἱ στρατιωτικαὶ φιλίαι εἶναι ἀκατάβλητοι-, προσεπόρισε τὸ προνόμιον τῆς συμμετοχῆς εἰς τὸ μέγα αὐτὸ δρώμενον, ὡς καὶ μίαν «κουμπαριάν» μαζὶ μὲ ἀφθόνους «κουμπουριὲς» διὰ τῶν θαυμαστῶν ἐκείνων ὅπλων, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων, βεβαίως εἶχον κροταλίσει ἐν Βορείῳ Ἀφρικῇ, ἐν Ἰταλίᾳ, ἴσως καὶ ἐν τῷ φιλιππινικῷ Μιντανάῳ ἀκόμη!

Ἠκολούθησαν ἀξέχαστα κυνήγια ἀγριοχοίρων ἐν τῇ παρακειμένῃ Γκιώνᾳ. Ὁ ταγματάρχης ἦτο ἕνας ἐκπληκτικὸς Νεμρώδ, ὅστις ἄνευ κυνῶν, ἐκυνηγέτει ἐν τοῖς φωκικοῖς ὄρεσιν.

Τὰ προϊόντα τῶν κυνηγίων αὐτῶν, συνήθως κατέληγον εἰς ὑπόγειον καπηλεῖον ἑνὸς ἐξαιρέτου ταβερνιάρη, πρώην ἀξιωματιοῦ τοῦ ΕΛΑΣ, ὅστις ἦτο ἐπιδεξιώτατος μάγειρος καὶ ...σαλπιγκτής.

Τὰ δεῖπνα μας μὲ τοὺς ἐψημμένους ἀγριοχοίρους καὶ τὰ λοιπὰ θηράματα, ἑνίοτε ἠκολουθοῦντο ὑπὸ ῥεσιτάλ σάλπιγγος τοῦ ἀπομάχου ΕΛΑΣίτου, ὅστις μαζὶ μὲ διαφόρους ἱσπανικοὺς σκοπούς, ἐσάλπιζε καὶ προσφιλῆ του ἀνταρτικὰ ἐμβατήρια!

Ἦτο Νοέμβριος καὶ ἡ μικρὰ ἀκολουθία ἰδιωτικῶν αὐτοκινήτων, ἀσθμαίνουσα, προσήγγιζε τὸ χωρίον τῶν Καρουτῶν, ἔνθα κατὰ τὴν Κατοχὴν ἐδόθη μεγάλη καὶ νικηφόρος μάχη των ΕΛΑΣιτων κατα των ιταλων. Τότε, δια πρώτην φοράν, εις μίαν ανάπαυλαν του κυνηγίου, ειχα μιαν συζήτησιν μετα του ταγματάρχου.

αφορμη υπηρξε μία παρατήρησίς μου επι των διακρίσεων αι οποιαι  εκόσμουν το στηθος του. Πουλαδες των ειδικων δυνάμεων και πολλα αλλα διακριτικα και διεμβολαί παρασήμων, δεικνύοντα ασυμβατότητα ενος τέτοιου ΠΟΛΕΜΙΣΤΟΥ αξιωματικοο προς τον θέσιν του ως επικεφαλης μιας ...μουσειακης μονάδος.

ο ταγματάρχης εριξε μια καχύποπτον ματιαν γύρω του και μετα με αρπαξε απο το μανίκι!

-Δόκιμε, μου ειπε, μερικες φορες οσο λιγώτερα ξέρεις, τόσο καλύτερα περνας...

ομως, ελα αυριο το απόγευμα στο Τάγμα, να πιουμε ενα καφέ.

Ξέχασα να πω, οτι με τον ταγματάρχην ειχον προηγηθει απίστευτοι συζητήσεις επι θεμάτων στρατιωτικης τακτικης και ιστορίας, παρουσία και αλλων αξιωματικων. Εις μίαν τέτοιαν συζήτησιν, ειχον σθεναρας υποστηρίξει τον θαυμασμον μου, δια δυνάμεις εμπλεκομένας εις μάχην υπο δυσμενες συνθήκας. Μάλιστα, ειχα φέρει ως παράδειγμα την εμπλοκην το 1974, των καταδρομέων της Α΄ Μοίρας Καταδρομων εις την νικηφόρον Μάχην του αεροδρομίου της Λευκωσίας.

ο ταγματάρχης τότε, ειχε τηρήσει μιαν περίεργον σιγην και μάλιστα με παρετήρει με μίαν καχυποψίαν.

Να υπενθυμίσω οτι τότε διανύαμε το 3ον ετος της «αλλαγης» και οι μισοι ελληνες προσπαθουσαν τότε να αποδείξουν οτι ειναι «προοδευτικοι» κλπ., οι αλλοι μισοί δε, κατέδιδον «φασίστας»...

Την επομένην επεσκέφθην τον ταγματάρχην στο γραφειον του, στο Τάγμα, οπου «Τάγμα» ητο ενα ενοικιασμένον κτήριον τριων ορόφων.

Με επερίμενε με δυο φλυντζάνια καφφέν.

Παρα το οτι επι πολλου χρόνου, εις τις κατα ιδίαν μας συζητήσεις, ειχομεν αφήσει τις ιεραρχικες τυπικότητας, εστάθην «προσοχή» και τον εχαιρέτισα δια κάμψεως της κεφαλης, ως και -κατα τρόπον μη προβλεπόμενον παρα ουδενος κανονισμου, αρκούντως ομως κινηματογραφικόν-, δια κτυπήματος ...των τακουνιων.

-Κάθησε παιδί μου! Και ακου τι θα σου πω. Προ δεκαετίας ημουν υπολοχαγός των Καταδρομων, οταν η Μοιρα μας μετήχθη αεροπορικως εις την Κύπρον, οπου οι Τουρκοι ειχον ηδη επιτεθει.

εκει εκανα κάποια πράγματα, που υπο αλλας συνθήκας και υπο αλλον ισως καθεστώς, σήμερον, αφου επέζησα, θα αρκουσαν να με χαρακτηρίσουν ως πολεμικον ηρωα.

Όμως, κάποιοι, δεν επιθυμουν αξιωματικοι ποο «εμπλεξαν» σε τέτοιες «περιπέτειες», να ερχωνται σε επαφην με ενεργες μονάδας του Στρατου μας και να μεταδίδουν εις νέα στελέχη και στρατευσίμους τα γεγονότα.

Αυτοι οι κάποιοι, εκριναν οτι ειμαι καταλληλότερος στο να καλω δύο φορες τον χρόνον, κάποιους αποστράτους εφέδρους εις μίαν εκπαίδευσιν, η οποία δεν θέτει εις κίνδυνον το νέον πνευμα που διέπει το Κράτος μας και τον Στρατον μας...

Δεν ξέρω δόκιμε, τι καπνον φουμάρεις και ουτε θα ασχολούμην μαζι σου, αλλα μου εκανεν εντύπωσιν η λεπτομερης γνωσις σου των τότε γεγονότων.

Κύταξε να τελειώσης την θητείαν σου χωρις μπελάδες και να ξέρης οτι, μας περιμένουν πολυ χειρότερα πράγματα στα επόμενα χρόνια.

Τα Τάγματα εθνοφυλακης θα διαλυθουν, οπως διαλύθηκε η Χωροφυλακή. Γιατί; Προτιμω να μη σου πω τις απαίσιες σκέψεις μου.

Να ξέρεις ομως! η ελλάδα δεν θα μείνει αυτο που ξέραμε. Μηχανισμοι οπως η Χωροφυλακή, τα Τάγματα εθνοφυλακης, ο Στρατος ο ιδιος! Θα διαλυθουν, θα αχρηστευθουν, ωστε τίποτε να μη μπορέσει να αντισταθει στα προμελετημένα...

Τότε, εσχημάτισα την εντύπωσιν οτι ο Ταγματάρχης, πρέπει, σαν τον Συνταγματάρχην Σαμπέρ, να ειχε πάθει κάποιον τραυμα, το οποιον τον εκαμε να παραλογίζεται και να λέει ...προφητείας.

Συζητήσαμε ακόμη κάποια πράγματα περι ανέμων και υδάτων. (Μάλιστα εκανα και ενα -οχι δύσκολον- ρεσιτάλ πολεμικης ιστορίας, περι τον Α΄ Παγκ. Πόλεμον...). Πέρασαν πολλα χρόνια, «Παραπετάσματα» κατέπεσαν, πληθυσμοι μετεκινήθησαν ανέτως στην χώραν μας και τα λόγια του Ταγματάρχου, συνεχως ηρχοντο στον νου μου.

«...ωστε τίποτε να μη μπορέσει να αντισταθει στα προμελετημένα...»!

ο Ταγματάρχης εκεινος, ελέγετο Σταυρος Μπένος!

Και φυλάω την μνήμην του σαν θησαυρόν. Κάθε τέτοιαν μέραν, του Προφήτου ηλιου, του εκπληκτικου εκείνου αγρίου εβραίου, που ξεπάτωσε με το σπαθι του τους κανάγιες, καραγκιόζηδες «ιερεις» του Βαάλ, κυνηγώντας τους σαν ποντίκια γύρω απο ενα βωμο στη Κάρμηλον, θυμαμαι και δοξάζω τον ηρωα της Κύπρου, τον Σταυρον Μπένον. Τον ...προφήτην της Γκιώνας!

http://sitalkisking.blogspot.gr/2011/11/blog-post_24.html

http://chalarisargiris.blogspot.gr/2012/04/35-1974.html

 


Εδώ To ιστορικότης επιχείρησης ΝΙΚΗ