Έλα απόψε στου ..Θωμά… για να …πάρουμε …ευρά.

Δείτε τι γράφαμε ..όταν.. πολλοί …σιωπούσαν.  

Ήρθε η Ώρα του….. Λιακουνάκου;

Τελικά πέφτει στα …μαλακά ο.... Λιακουνάκος

Τυχαία τωρα μεγαλοδημοσιογράφοι - παπαγαλάκια , όπως ο Πρετεντέρης ασχολούνται με το τι λένε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και δεν βγάζουν με τα μεγάλα μέσα και μυαλά που έχουν, στοιχεία για τις μίζες;

Τόσο δύσκολο είναι να κάνει ένα τηλέφωνο ο Πρετεντέρης στη σύζυγό του, εκείνη στον αδελφό της και εκείνος στον Πάνο Ευσταθίου μέσω της συζύγου του, και να έχουμε σούπερ στοιχεία;

Η κυβέρνηση Σαμαρά παραπέμπει στους τελευταίους μήνες της αντίστοιχης του Καραμανλή. Σε λίγο το πτώμα της θα αρχίσει να μυρίζει. Ένας ακόμη πρωθυπουργός επιλέγει να παραδοθεί στην διαπλοκή των μιζαδόρων μηντιαρχών οι οποίοι προετοιμάζουν την ολική επαναφορά του συστήματος Σημίτη. μέσα από την Πρωτοβουλία των 58 "αριστερών" του Κολωνακίου.

Στο μεταξύ θα έχουμε κι ένα ευχάριστο κυβερνητικό διάλλειμα με τα πλουσιόπαιδα, τους τεντυμπόηδες της Κουμουνδούρου-την παρέα του Παπαδημούλη-που παίζουν στα δάχτυλα την Blackrock και την J.P Morgan.

Όσο για τον Σαμαρά ετοιμάζεται να κρυφθεί στα λαγούμια της ιστορίας.

Γράφει λοιπόν ο Βασίλης Ζήσης που μάλλον ρίχτηκε από την…. Μιντιακη – παραπληροφορητική… πίτα.

Από έκπληξη έως σάλο προκάλεσαν οι αποκαλύψεις στην κατάθεση του πρωην διευθυντή εξοπλισμών Α. Κάντα για τον επιχειρηματία και έμπορο όπλων Θωμά Λιακουνάκο. Σε εμάς όμως οι δραστηριότητες του κ. Λιακουνάκου στο υπουργείο Άμυνας δεν ήταν άγνωστες από την δεκαετία του 80. Σε οποιαδήποτε σύμβαση/προμήθεια του ΥΕΘΑ έχει ανάμιξη ο Λιακουνάκος υπάρχει και κάποιο πρόβλημα, ή σκάνδαλο, γράφαμε την εποχή εκείνη στο περιοδικό “Αντί”, αλλά τότε το “σύστημα”  όχι μόνο κώφευε αλλά τον ευλογούσε στην Μύκονο ως νέο και επιφανές μέλος του.
ΛΕΟΠΑΡΝΤ: Η ΑΧΧΟΝ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο με το σκάνδαλο της πρώτης αγοράς Λέοπαρντ. Την δεκαετία του 80 στο πόρισμα της ΕΔΕ που διενήργησε ύστερα από αποκαλύψεις του περιοδικού «Αντί» ο τότε αρχηγός της στρατιωτικής Δικαιοσύνης αντιστράτηγος Κ.Φωτάκης χαρακτήρισε την αγορά των Λέοπαρντ «σκανδαλώδη και παράνομη» και ζήτησε να διαβιβασθεί η υπόθεση στον εισαγγελέα για άσκηση ποινικής δίωξης κατά παντός υπευθύνου. Ανταγωνιστής του Λιακουνάκου στο σκάνδαλο σε εκείνη την προμήθεια ήταν  ένας άλλος έμπορος οπλών, ο  Βασίλης Τσάκος, που διεκδικούσε από την KRAUSS-MAFFEI προμήθεια 10 εκ μάρκων (του 1981),πράγμα που σημαίνει ότι ανάλογη ήταν και η προμήθεια της ΑΧΧΟΝ. Με εντολή του τότε υπουργού Άμυνας Γιάννη Χαραλαμπόπουλου (17/12/86) το ΥΕΘΑ παρέπεμψε την υπόθεση στην τακτική δικαιοσύνη, η οποία ως συνήθως την έβαλε τελικά στο αρχείο.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΣ:Τον Ιούλιο του 1987  ο τότε ΥΕΘΑ Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (ECCM) που είχε αγοράσει η ΠΑ για 60 μαχητικά αεροσκάφη ήταν «ελαττωματικά και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας», κατά την προμήθεια τους σημειώθηκαν απαράδεκτες υπερτιμολογήσεις και ότι στην απάτη ενέχεται μια «κλειστή σπείρα αξιόπιστων προσώπων». Σύμφωνα με δημοσίευμα στο ΑΝΤΙ (τχ 349 της 19/7/87) τo σύστημα αγοράστηκε από την αμερικάνικη RAYTHEON, αντιπρόσωπος της οποίας είναι η ΑΧΧΟΝ. Μέλος της επιτροπής αγοράς της ΠΑ ήταν και ο αναφερόμενος στην απολογία Κάντα ταξίαρχος Αρκουμανέας, εκδοτης της εφημερίδας του Λιακουνάκου «Κέρδος» αργότερα και στενός συνεργάτης του.
ΑΣΥΡΜΑΤΟΙ VRC-12: Το Φεβρουάριο του 1986 και ύστερα από τρεις επαναλήψεις του μειοδοτικού διαγωνισμού το ΓΕΣ έδωσε  την προμήθεια 1000 σταθμών ασυρμάτου VRC-12 στην αμερικανική E-SYSTEMS, αντιπρόσωπος της οποίας ήταν η ΑΧΧΟΝ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η E-SYSTEMS είχε κηρυχθεί έκπτωτη από τις προμήθειες του αμερικανικού Πενταγώνου, επειδή οι ασύρματοι της δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές του αμερικανικού ΓΕΣ.Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Προμηθειών του ΓΕΣ, υποστράτηγος Καραμπερίδης, που έδωσε τη δουλειά στο Λιακουνάκο προσελήφθη αργότερα στην ΑΧΧΟΝ. Στις 13/9/88 το 4ο Γραφείο του ΓΕΣ υπέβαλε αναφορά σύμφωνα με την οποία σε έλεγχο που έγινε στο ΚΕΠΗΥ απορρίφθηκαν ως άχρηστοι οι 432 από τους ασυρμάτους που πούλησε η ΑΧΧΟΝ. Ούτε αυτό το δημοσίευμα διέψευσε ποτέ ο Λιακουνάκος.
Παντελώς άχρηστα τα ραντάρ
Σύμφωνα με δημοσίευμα της 11/10/04 στην έγκυρη αμερικανική εφημερίδα Defense News, τα ραντάρ TPQ-37 που πούλησε η ΑΧΧΟΝ του Θ. Λιακουνάκου στο ΓΕΣ παρουσίαζαν ήδη προβλήματα από εικοσαετίας, όταν δηλαδή εισήχθηκαν στον αμερικανικό στρατό. Ύστερα από αλλεπάλληλες διαπραγματεύσεις, η κατασκευάστρια εταιρεία Raytheon παρουσίασε πριν από τον πόλεμο του Ιράκ μια βελτιωμένη έκδοση του λογισμικού. Στη μάχη , όμως, τα ραντάρ αποδείχθηκαν άχρηστα επειδή δεν έκαναν τη δουλειά για την οποία προορίζονται: να εντοπίζουν δηλαδή  τις εχθρικές βολές όλμων.
Για τους άντρες της 1^ης Μοίρας του 3^ουArmored Cavalry Regiment, το TPQ-37 δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από τη βοήθεια που πρόσφερε. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ , η μονάδα αυτή δέχθηκε επιθέσεις με όλμους 40 φορές ,αλλά τα ραντάρ που μας πούλησε ο κ. Λιακουνάκος ανίχνευσαν εισερχόμενα βλήματα μόνο …τρεις (αριθμός 3) φορές.
Ραντάρ STENTOR: Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα (πχ «Τύπος της Κυριακής» της 12/2/88) η ΑΧΧΟΝ εκπροσώπησε στο ΥΕΘΑ τη γαλλική εταιρεία LCT που πούλησε στον ελληνικό στρατό τα άχρηστα ραντάρ STENTOR
Αποκλεισμός από τις προμήθειες
Στις 27/12/88 και λόγω των προαναφερθέντων σκανδάλων το ΓΕΕΘΑ απέκλεισε την ΑΧΧΟΝ από τις προμήθειες των ΕΔ για το χρονικό διάστημα 6/12/88-6/12/89 επειδή «κατά τις συναλλαγές του δεν εκπλήρωσε τις συμβατικές του υποχρεώσεις και αποδεδειγμένα φάνηκε κακής πίστης προμηθευτής».
Της οπλοδιαπλοκής το κάγκελο

Ο κ. Λιακουνάκος

Όπως έγραψε αργότερα η “Ελευθεροτυπία” ο Θωμάς Λιακουνάκος είναι ένας από τους πιο παλιούς επιχειρηματίες στο χώρο των εξοπλισμών μέσω της ΑΧΟΝ, με πάνω από 20 αντιπροσωπείες στο χαρτοφυλάκιό του.
Θεωρείται ο βασικότερος έμπορος αμυντικών συστημάτων. Υπήρξε ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Κέρδος» και ελέγχει τον όμιλο Eurοmedica στο χώρο της υγείας.
Ενδεικτικά, η «αυτοκρατορία» των αντιπροσωπειών του Θ. Λιακουνάκου περιλαμβάνει τις: Raytheon (Ρatriοt, Sοnars, αντιαεροπορικοί πύραυλοι HAWK, Fire-Finders), United Defense (στρατιωτικά οχήματα-ανήκει στην ΒΑΕ Systems Land & Armaments), Systems & Electrοnics Inc (όπλα για πολεμικά πλοία), Kοp-Flex (ηλεκτρο-οπτικά), Hοneywell (αεροναυπηγική και συστήματα προσομοίωσης), Delex (ειδικεύεται στην παραγωγή λογισμικού για αμυντικά προγράμματα), Day & Zimmerman, Bοeing Cοmpany (βιομηχανία αεροσκαφών), Alliant Techsystems (συστήματα πυρομαχικών, UAV), Aerοjet, L-3 Cοmmunicatiοns ΒΤ FUZE, Lοckheed Martin, Kοllmοrgen (ηλεκτρο-οπτικά).
Τα τελευταία χρόνια οι εταιρείες που αντιπροσωπεύει ο Θωμάς Λιακουνάκος έχουν κερδίσει προγράμματα υπερδιπλάσιας αξίας δύο «αγορών του αιώνα», άνω των 6 δισ. ευρώ. Τα μεγαλύτερα αφορούν τις προμήθειες των μεταφορικών ελικοπτέρων ΝΗ-90, τον εκσυγχρονισμό των αντιαεροπορικών πυραύλων HAWK, τον ηλεκτρονικό πόλεμο (μέσω της SONAK), τα ιπτάμενα ραντάρ για την αεροπορία, τις συστοιχίες Patriot (σχεδιάζεται να αγοραστούν και άλλες), τα νέα γερμανικά άρματα Leοpard, τα επιθετικά ελικόπτερα «Απάτσι», τα ελικόπτερα «Σινούκ», τους πυραυλάκατους Super Vita, το σύστημα αυτοπροστασίας Aspis των αμερικανικών F-16.
Διεκδίκησε, επίσης, τη ναυπήγηση της νέας κορβέτας αντιπροσωπεύοντας βρετανικό σχεδιαστικό οίκο.
Συμμετείχε στην απόπειρα εξαγοράς του 49% της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) σε συνεργασία με την Intracοm.
Ο Λιακουνάκος στον … “Ελεύθερο Τύπο”

Η σύζυγος του κ. Λιακουνάκου Νατάσα, μετά του αοιδού Μαζωνάκη

 Μετά τον θάνατο του Άρη Βουδούρη και την απομάκρυνση του Δημήτρη Ρίζου εκδότης του «Ελεύθερου Τύπου» ανέλαβε ο Μιχάλης Σαρρής, αλλά τον απολυτό έλεγχο ασκούσε ο τότε πρόεδρος της ΝΔ Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος επέβαλε στα άλλα μέλη του «Ιδρύματος Τύπου» (που διαχειριζόταν την κληρονομιά Βουδούρη) να πουλήσουν το 10% των μετοχών του «Ελεύθερου Τύπου», έναντι 300.000.000 δραχμών στον Θωμά Λιακουνάκο. Προσέξτε τώρα τη διαπλοκή:
Εκτός από κουμπάρος του Έβερτ και εκδότης και άλλων εντύπων, ο Λιακουνάκος έλεγχε τότε και κάποιο «Διεθνές Επιχειρηματικό και Πολιτιστικό Κέντρο ΑΕ», μεταξύ των μελών του ΔΣ του οποίου βρήκαμε και τον κ. Σταύρο Ψυχάρη του Παναγιώτου. Παλαιότερα δημοσιεύματα έφεραν εξάλλου το «συγκρότημα Λαμπράκη» να αγοράζει ένα μεγάλο πακέτο μετοχών των εταιρειών του κ. Λιακουνάκου, ο οποίος θα αναδεικνυόταν έτσι σε «άνθρωπο κλειδί» των διαπλεκομένων, ιδιαίτερα για τα δισεκατομμύρια των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Από την εποχή (1987) που  το προαναφερθέν σκάνδαλο των «Λέοπαρντ» συγκλόνιζε το πολιτικό κατεστημένο και το «Βήμα» κατηγορούσε ανοικτά τον Θωμά Λιακουνάκο ως «έμπορο όπλων» και «μεσάζοντα» είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το δυνατό φλερτ του κ. Λιακουνάκου με τον Λαμπράκη εκείνης της εποχής ανησύχησε ως φαίνεται σφόδρα τον Σ. Κοκκαλη, ο οποίος ανακήρυξε τον Λιακουνάκο «εχθρό»του. Το αποτέλεσμα ήταν να στριμωχτεί ο Έβερτ, ο οποίος για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση εμφανίστηκε τότε αιφνιδίως από το βήμα της Βουλής ως πολέμιος των διαπλεκομένων . Αργότερα οι δύο εχθροί τα βρήκαν και ο Θωμάς Λιακουνάκος έβαλε στο παιχνίδι των ενόπλων δυνάμεων τον Σωκράτη Κόκκαλη,καθώς εμφανίζονταν να έχουν κοινή παρουσία σε εξοπλιστικά προγράμματα.
Μια απόλυση και μια επιστολή στο Ίδρυμα Τύπου» 
Όπως έχω αναφέρει και άλλες φορές η αποκάλυψη των αρχείων της Στάζι για τον ΕΛΑ και τον Κόκκαλη ήταν η αιτία της απόλυσής μου από τον «Ελεύθερο Τύπο». Η αφορμή για την οποία δόθηκε όταν ο Έβερτ έκανε μέλος του ΔΣ του ΕΤ τον Λιακουνάκο ο οποίος ούτε να με βλέπει δεν ήθελε εξαιτίας όσων είχα δημοσιεύσει γι αυτόν στο «Αντί». Μετά την απόλυσή μου έστειλα στο ΔΣ του ΕΤ μια επιστολή η οποία μεταξύ άλλων έγραφε:
«…Ο άλλος  μεγάλος λόγος για την απόλυση μου είναι το εκδικητικό μένος που τρέφει το νέο μέλος του Δ.Σ. του «Ιδρύματος Τύπου» κ .Θωμάς Λιακουνάκος εναντίον μου, επειδή είμαι ο συντάκτης σειράς αποκαλυπτικών ρεπορτάζ στο περιοδικό «Αντί» και τον «ΕΤ», την περίοδο 1984-90 για τα σκάνδαλα στις προμήθειες των Ένοπλων Δυνάμεων στα οποία εμπλέκεται η εταιρεία του ΑΧΧΟΝ. Όπως αναφέρουν πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο «σε οποιαδήποτε σύμβαση / προμήθεια του Υ.ΕΘ.Α. έχει ανάμιξη ο Λιακουνάκος από το 1980 μέχρι σήμερα, υπάρχει και κάποιο πρόβλημα, η σκάνδαλο». Λόγος, άλλωστε, που ανάγκασε το Γ.Ε.Ε.Θ.Α. να αποκλείσει την ΑΧΧΟΝ στις 27/12/88 από τις προμήθειες των ΕΔ επειδή «κατά τις συναλλαγές της δεν εκπλήρωσε τις συμβατικές της υποχρεώσεις και αποδεδειγμένα φάνηκε κακής πίστης προμηθευτής». Στον «ΕΤ» της εποχής Βουδούρη μπορείτε εξάλλου να αναζητήσετε πληθώρα άρθρων που καταγγέλλουν τις συμβάσεις της ΑΧΧΟΝ με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Που να φανταζόταν ο αείμνηστος Άρης ότι σήμερα ο κ.Λιακουνακος θα είχε κάτω από τον έλεγχο του την εφημερίδα του (!!!).
Είναι προφανές λοιπόν ότι οι υπεύθυνοι της εφημερίδας δεν έχουν ούτε τη διάθεση και φυσικά ούτε το σθένος να εφαρμόσουν την «κληρονομιά Βουδούρη». Να αντιταχθούν δηλαδή στον συστηματικό εκμαυλισμό και εξαγορά συνειδήσεων από τους προμηθευτές του δημόσιου και τα όργανα ξένων συμφερόντων. Η  εφημερίδα του Άρη Βουδούρη έγινε μεγάλη ακριβώς επειδή διαχώρισε τη θέση της από αυτά τα συμφέροντα και αγωνίστηκε εναντίον τους με αποτέλεσμα να κατακτήσει την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού. Σήμερα, οι εφημερίδες του Ιδρύματος έχουν ευνουχισθεί θεματολογικά και ο δυναμισμός τους του παρελθόντος έχει θυσιαστεί στο βωμό άλλων  σκοπιμοτήτων. Σκοπιμότητες όμως που όχι μόνο δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μετά τα συμφέροντα της μεγάλης παράταξης που εκπροσωπεί ο «Ελεύθερος Τύπος», αλλά στρέφονται εναντίον της.
Το ερώτημα λοιπόν που απομένει είναι αν το «Ίδρυμα Λιλιαν Βουδούρη» που έχει την υπέρτατη ευθύνη της διαφύλαξης της κληρονομιάς του αείμνηστου Άρη θα συνεχίσει να δέχεται αυτήν την κατάσταση, η θα πάρει αμέσως εκείνα τα μέτρα που θα διαφυλάξουν την ιστορία της εφημερίδας και θα ξανακάνουν τον «Ελεύθερο Τύπο» άξιο του ονόματος του.
Καταλήγοντας θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο εξής γεγονός. Στην οχτάχρονη σταδιοδρομία μου στο δημοσιογραφικό λειτούργημα κυριάρχησαν οι αποκαλύψεις μου ,από το περιοδικό «Αντί» και τον «ΕΤ», για τα σκάνδαλα Κοσκωτά και Λούβαρη και οι καταθέσεις μου ως μάρτυρα κατηγορίας στις δίκες που ακολούθησαν.Η στάση μου αυτή ήταν η αιτία να σπιλωθώ ποικιλοτρόπως από διάφορες κατευθύνσεις και μεταξύ των άλλων να απολυθώ και από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σήμερα βρίσκομαι στην οδυνηρή θέση να απολύομαι για παρόμοιους λόγους και από την εφημερίδα στην οποία αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Δεν παραπονούμαι όμως. «Πληρώνω» τη στάση που επέλεξα συνειδητά στη δημοσιογραφία και τη ζωή. Ένα μόνο δεν μπορεί κανείς να πει για μένα: Ότι «εξαγοράστηκα» και υπέκυψα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για ορισμένους άλλους στην εφημερίδα.