Ποιος θα τον κρεμάσει… πρώτος;

Αποσύνδεσε το θέμα του ονόματος των Σκοπίων από τη διαδικασία εισόδου του κρατικού αυτού μορφώματος σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ο προδότης Βενιζέλος πραγματοποιώντας μια θεαματική στροφή στην ελληνική εξωτερική πολιτική και μάλιστα συμμετέχων σε ένα κυβερνητικό σχήμα του οποίου πρωθυπουργός είναι ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος αποχώρησε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993 εξαιτίας ακριβώς αυτού του ζητήματος: της ονομασίας δηλαδή των Σκοπίων.
Μάλιστα προχώρησε και σε δεύτερο ατόπημα κάνοντας λόγο για «ελληνική Μακεδονία» αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι ανοικτός σε μια οποιαδήποτε άλλη «Μακεδονία» στα βόρεια σύνορά μας.
Αφού πρώτα θέλησε να αποστασιοποιηθεί από την απειλή βέτο που είχε κάνει γνωστή στα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ το 2008 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής στο Βουκουρέστι είπε:
«Η Ελλάδα δεν προβάλλει αντιρρήσεις για την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ ή στην Ε.Ε. επειδή είναι ανοιχτό το ζήτημα του ονόματος, επειδή θέλουμε να επιβάλλουμε την αλλαγή ονόματος. Η επίλυση του διεθνούς νομικού ζητήματος σε σχέση με το όνομα είναι υποχρέωση σεβασμού των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και γενικότερα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών». Και συμπλήρωσε: «Η ένταξη της γειτονικής μας χώρας στους νατοϊκούς και ευρωπαϊκούς θεσμούς μπορεί να γίνει –και θα γίνει– μόνο όταν ισχύσουν όλα τα γενικά κριτήρια που ισχύουν για όλα τα υποψήφια κράτη μέλη, που επιδιώκουν τη συμμετοχή τους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και πιο συγκεκριμένα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Βέβαια τα κριτήρια αυτά κατά Ε. Βενιζέλο δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα του ονόματος παρά μόνο με ένα γενικό προσδιορισμό ενός πλαισίου συμπεριφορών και κριτηρίων
«τα κριτήρια αυτά, ειδικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι σχηματοποιημένα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι τα λεγόμενα γενικά πολιτικά κριτήρια της Κοπεγχάγης». είπε για να συνεχίσει λέγοντας:
«Αντίστοιχα είναι και τα κριτήρια που ισχύουν στο ΝΑΤΟ. Τα κριτήρια αυτά είναι ο σεβασμός της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας, ο σεβασμός της περιφερειακής σταθερότητας, η συμβολή στους σκοπούς που έχει είτε η Ατλαντική Συμμαχία είτε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τέτοιου είδους ζητήματα θέτουν όλα τα κράτη, για όλα τα υποψήφια κράτη».
Δηλαδή εν κατακλείδι απροσδιοριστίες ευρωπαϊκού θεσμικού δεδομένου αντί της καθαρής θέσης περί μη εισδοχής σε ΕΕ και ΝΑΤΟ εάν δεν έχει επιλυθεί πρώτα το θέμα του ονόματος, αλλά πολύ περισσότερο εάν αυτή εξακολουθεί να φέρει το όνομα πΓΔΜ.
Επανέλαβε μεν την αδύναμη θέση μιλώντας και για «ελληνική Μακεδονία», λέγοντας ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη να δεχθεί μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό στον όρο ΄΄Μακεδονία΄΄ που θα διαφοροποιεί σαφέστατα το κράτος αυτό από την ελληνική Μακεδονία και βεβαίως, θέλουμε ένα τέτοιο όνομα erga omnes, δηλαδή ένα όνομα για κάθε χρήση εσωτερική και διεθνή, διμερή και πολυμερή» δεν έθεσε όμως το παραπάνω ως όρο για την για την είσοδο των Σκοπίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ!
Με λίγα λόγια αυτό που είπε ο Ε. Βενιζέλος είναι μεν πως η Ελλάδα θα δεχθεί μια σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια, αλλά αυτό δεν αποτελεί όρο για την είσοδο ή μη της χώρας αυτής σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Αμφισβήτησε δηλαδή και ανατρέπει εκ των βάθρων το δόγμα Καραμανλή έτσι όπως αυτό εκφράστηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2008.