Είναι
ένα από τα μεγαλύτερα έργα της χώρας και το καλύτερο παραθαλάσσιο φιλέτο της
Μεσογείου, εντούτοις στο διαγωνισμό υποβλήθηκε μόνο μία προσφορά.
Η Lamda Development, όπως εδώ και μέρες οι περισσότεροι γνώριζαν ή είχαν προεξοφλήσει, με την υποστήριξη του Global Investment Group, που απαρτίζεται από την εταιρεία Al Maabar από το Abu Dhabi, από τον κινέζικο όμιλο Fosun Group, καθώς και από ευρωπαϊκά κεφάλαια, ήταν ο μοναδικός υποψήφιος σε ένα διαγωνισμό που αποτελεί ορόσημο για την χώρα και κινδυνεύει να αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης.
Αν και πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα παραθαλάσσια φιλέτα της Ευρώπης με έκταση διπλάσια και από αυτή του Ηyde Park του Λονδίνου, εντούτοις δεν κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον άλλων επενδυτών.
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο… Οι περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει ή που έχουν επιχειρηθεί να γίνουν μέχρι τώρα, προαναγγέλονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις με πανηγυρικές φιέστες και πομπώδεις δηλώσεις και το αποτέλεσμα είναι τελικά να ναυαγούν. Το ίδιο είχε επιχειρηθεί παλαιότερα στο Ελληνικό αλλά και στη ΔΕΠΑ όπου ουδείς εμφανίστηκε, παρά τις πανηγυρικές ανακοινώσεις του Ταμείου κατά την αρχική φάση του διαγωνισμού περί τεράστιου διεθνούς ενδιαφέροντος…
Πέρα από την ύπαρξη μίας οικονομικής προσφοράς, η οποία εγείρει σοβαρό θέμα για την αξιοπιστία του διαγωνισμού, η ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού κρύβει μία ακόμη οσμή σκανδάλου, η οποία αφορά το τίμημα.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι το τίμημα της προσφοράς που υπέβαλλε η Lamda ανέρχεται περί τα 600 εκατ. ευρώ.
Αν τελικά επαληθευτεί αυτό το νούμερο τότε μιλάμε για ένα ξεπούλημα μιας έκτασης 6.200 στρεμμάτων, προς 96 ευρώ το τετραγωνικό...
Μάλιστα το παραπάνω νούμερο συνιστά ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση αν λάβει κανείς υπόψη ότι ο Αστέρας Βουλιαγμένης, το 1/8 της έκτασης του Ελληνικού πουλήθηκε 400 εκατ. ευρώ.
Επίσης ο διαγωνισμός για το Ελληνικό, σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, δημιουργεί μια σειρά ακόμη σοβαρών ερωτημάτων που τόσο η κυβέρνηση όσο και η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ οφείλουν να απαντήσουν.
Όπως:
- Γιατί θα πρέπει η έκταση να πουληθεί στο σύνολο της και όχι σε «κομμάτια»; Γιατί δεν μπορούν τα 6.200 στρέμματα του Ελληνικού να κατατμηθούν και να πουληθούν σε ισάριθμους επενδυτές, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τα έσοδα που θα αποκομίσει το ελληνικό δημόσιο;
- Γιατί η παραχώρηση του έργου γίνεται για 99 χρόνια και όχι για λιγότερα;
- Κατά πόσο οι όροι της σύμβασης αξιοποίησης του Ελληνικού προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον; Γιατί περιλαμβάνεται όρος στην σύμβαση το ελληνικό δημόσιο να εισπράττει το 30% εφόσον οι επενδύσεις αυτές του αποφέρουν κέρδη πάνω από 15%; Τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι σχεδόν σε όλες τις συμβάσεις παραχώρησης το ελληνικό δημόσιο ποτέ δεν κέρδισε... Μάλιστα στις περισσότερες εξ αυτών - όπως στην Αττική Οδό και τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου - μέχρι το τέλος της παραχώρησης τους οι ανάδοχοι υποστηρίζουν ότι γίνεται απόσβεση των ιδίων κεφαλαίων τους.
Η Lamda Development, όπως εδώ και μέρες οι περισσότεροι γνώριζαν ή είχαν προεξοφλήσει, με την υποστήριξη του Global Investment Group, που απαρτίζεται από την εταιρεία Al Maabar από το Abu Dhabi, από τον κινέζικο όμιλο Fosun Group, καθώς και από ευρωπαϊκά κεφάλαια, ήταν ο μοναδικός υποψήφιος σε ένα διαγωνισμό που αποτελεί ορόσημο για την χώρα και κινδυνεύει να αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης.
Αν και πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα παραθαλάσσια φιλέτα της Ευρώπης με έκταση διπλάσια και από αυτή του Ηyde Park του Λονδίνου, εντούτοις δεν κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον άλλων επενδυτών.
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο… Οι περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει ή που έχουν επιχειρηθεί να γίνουν μέχρι τώρα, προαναγγέλονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις με πανηγυρικές φιέστες και πομπώδεις δηλώσεις και το αποτέλεσμα είναι τελικά να ναυαγούν. Το ίδιο είχε επιχειρηθεί παλαιότερα στο Ελληνικό αλλά και στη ΔΕΠΑ όπου ουδείς εμφανίστηκε, παρά τις πανηγυρικές ανακοινώσεις του Ταμείου κατά την αρχική φάση του διαγωνισμού περί τεράστιου διεθνούς ενδιαφέροντος…
Πέρα από την ύπαρξη μίας οικονομικής προσφοράς, η οποία εγείρει σοβαρό θέμα για την αξιοπιστία του διαγωνισμού, η ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού κρύβει μία ακόμη οσμή σκανδάλου, η οποία αφορά το τίμημα.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι το τίμημα της προσφοράς που υπέβαλλε η Lamda ανέρχεται περί τα 600 εκατ. ευρώ.
Αν τελικά επαληθευτεί αυτό το νούμερο τότε μιλάμε για ένα ξεπούλημα μιας έκτασης 6.200 στρεμμάτων, προς 96 ευρώ το τετραγωνικό...
Μάλιστα το παραπάνω νούμερο συνιστά ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση αν λάβει κανείς υπόψη ότι ο Αστέρας Βουλιαγμένης, το 1/8 της έκτασης του Ελληνικού πουλήθηκε 400 εκατ. ευρώ.
Επίσης ο διαγωνισμός για το Ελληνικό, σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, δημιουργεί μια σειρά ακόμη σοβαρών ερωτημάτων που τόσο η κυβέρνηση όσο και η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ οφείλουν να απαντήσουν.
Όπως:
- Γιατί θα πρέπει η έκταση να πουληθεί στο σύνολο της και όχι σε «κομμάτια»; Γιατί δεν μπορούν τα 6.200 στρέμματα του Ελληνικού να κατατμηθούν και να πουληθούν σε ισάριθμους επενδυτές, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τα έσοδα που θα αποκομίσει το ελληνικό δημόσιο;
- Γιατί η παραχώρηση του έργου γίνεται για 99 χρόνια και όχι για λιγότερα;
- Κατά πόσο οι όροι της σύμβασης αξιοποίησης του Ελληνικού προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον; Γιατί περιλαμβάνεται όρος στην σύμβαση το ελληνικό δημόσιο να εισπράττει το 30% εφόσον οι επενδύσεις αυτές του αποφέρουν κέρδη πάνω από 15%; Τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι σχεδόν σε όλες τις συμβάσεις παραχώρησης το ελληνικό δημόσιο ποτέ δεν κέρδισε... Μάλιστα στις περισσότερες εξ αυτών - όπως στην Αττική Οδό και τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου - μέχρι το τέλος της παραχώρησης τους οι ανάδοχοι υποστηρίζουν ότι γίνεται απόσβεση των ιδίων κεφαλαίων τους.
Το
μεγαλύτερο οικονομικό και ηθικό σκάνδαλο εκτυλίσσεται στην χρεοκοπημένη Ελλάδα
με ανοχή των αρχών, του κράτους απέναντι σε μια κοινωνία αποδεκατισμένη από την
ακραία ύφεση.
Η κοινωνία βλέπει τους μεγάλους επιχειρηματίες της χώρας, να τυγχάνουν προκλητικής μεταχείρισης, η κοινωνία βλέπει να χαρίζονται 2,5 δισεκ. σε επιχειρηματίες.
Η περίπτωση του Σπύρου Λάτση του επιχειρηματία σύμβολο για 10ετίες στην Ελλάδα αποτελεί το μεγαλύτερο οικονομικό και ηθικό σκάνδαλο στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος.
Δεν κρίνουμε, δεν αποτιμούμε και δεν αποδοκιμάζουμε τον Λάτση ως πρόσωπο, δεν δικαιούμαστε ούτως ή άλλως.
Τον κρίνουμε όμως για τις επιχειρηματικές επιλογές του και τις τακτικές που ακολούθησε που αποτελούν σκάνδαλο.
Η κοινωνία βλέπει τους μεγάλους επιχειρηματίες της χώρας, να τυγχάνουν προκλητικής μεταχείρισης, η κοινωνία βλέπει να χαρίζονται 2,5 δισεκ. σε επιχειρηματίες.
Η περίπτωση του Σπύρου Λάτση του επιχειρηματία σύμβολο για 10ετίες στην Ελλάδα αποτελεί το μεγαλύτερο οικονομικό και ηθικό σκάνδαλο στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος.
Δεν κρίνουμε, δεν αποτιμούμε και δεν αποδοκιμάζουμε τον Λάτση ως πρόσωπο, δεν δικαιούμαστε ούτως ή άλλως.
Τον κρίνουμε όμως για τις επιχειρηματικές επιλογές του και τις τακτικές που ακολούθησε που αποτελούν σκάνδαλο.
Αν το ελληνικό κράτος νομιμοποιήσει αυτό το σκάνδαλο θα πρόκειται για ένα κράτος απατεώνα που εξαπατά την κοινωνία αφήνοντας τους επιχειρηματίες που χρωστούν δισεκατομμύρια....να προελαύνουν.
Αν αυτό το σκάνδαλο περάσει και το ελληνικό κράτος νομιμοποιήσει το σκάνδαλο αυτό θα πρόκειται για τεράστια ηθική προσβολή, εμπαιγμό και πρόκληση στην ελληνική κοινωνία.
ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΒΡΑΙΟ-ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ....
ΑπάντησηΔιαγραφή