Aπλά μαθήματα φοροδιαφυγής από τους «έντιμους» Γερμανούς

Είναι δυνατόν ένας κολοσσός με ετήσιο κύκλο εργασιών (σε παγκόσμιο επίπεδο) 1.8 δις. ευρώ και αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα, να αποδίδει φόρους μερικών χιλιάδων ευρώ στο δημόσιο;
Πόσο οξύμωρο είναι γερμανικές επιχειρήσεις να παραδίδουν μεγαλειώδη μαθήματα φοροδιαφυγής τη στιγμή που το πολιτικό προσωπικό της «φίλιας χώρας» κουνάει το δάκτυλο στο ελληνικό κράτος για την αδυναμία πάταξης της φοροδιαφυγής; Και πόσο ηθικό είναι Έλληνες δικηγόροι να προσφέρουν τις νομικές τους γνώσεις και υπηρεσίες προκειμένου χρήματα τα οποία ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο να καταλήγουν στις γερμανικές τράπεζες και συγκεκριμένα στα ταμεία της DeutscheBank στη Γερμανία χωρίς να έχουν αποδώσει ούτε ένα ευρώ φόρου;
Τα μαθήματα φοροδιαφυγής τα οποία «διδάσκει» ο κολοσσός Schuco αποτελεί απλά ένα ενδεικτικό παράδειγμα της αλαζονικής και επεκτατικής οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας. Δυστυχώς η περίπτωση που αποκάλυψε το περιοδικό «Αντίποινα» δεν είναι η μοναδική. Την ίδια πεπατημένη ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία των «επενδυτών» που φέρονται έτοιμοι να συντελέσουν στην οικονομική ανάπτυξη της καθημαγμένης από τις λοιδορίες και ύβρεις ελληνικής κοινωνίας.

Μάλιστα για την επίτευξη του σκοπού φροντίζουμε να εκπαιδεύσουμε το προσωπικό προκειμένου να οδηγεί τους πελάτες σε διπλές παραγγελίες, τιμολογώντας (για τα μάτια του κόσμου) τα φτηνά υλικά στην Ελλάδα και τα ακριβά στην Γερμανία!

Ο τρόπος
Η απάντηση που δίδεται μέσω του ρεπορτάζ που ακολουθεί είναι απλή: Χρησιμοποίησε τις αδυναμίες του ελεγκτικού μηχανισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σχεδίασε και τελικά εκτέλεσε το μεγάλο κόλπο. Ένα «κόλπο» που βασίστηκε στην ευρωπαϊκή νομοθεσία που αναφέρει ότι όταν πραγματοποιείται πώληση από μια εταιρία με έδρα σε Κράτος Μέλος της Ε.Ε. προς πελάτη κάτοικο άλλης χώρας Κράτους Μέλους Ε.Ε. τότε το τιμολόγιο δεν χρεώνεται με Φ.Π.Α. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η πώληση να έχει πραγματοποιηθεί στην χώρα του πωλητή.
Έτσι λοιπόν, η γερμανική εταιρία εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του συστήματος να ελέγξει την ορθή εφαρμογή της νομοθεσίας χρησιμοποίησε τον εξής μηχανισμό. Όταν πραγματοποιούσε πώληση στην Ελλάδα, τιμολογούσε τα φθηνά υλικά μέσω του ελληνικού υποκαταστήματος, τιμολογώντας με Φ.Π.Α., ενώ τα ακριβά υλικά παρέχονταν στον πελάτη απ’ ευθείας από τη μητρική εταιρία και ως «δήθεν» ενδοκοινοτική συναλλαγή απαλλάσσονταν από το Φ.Π.Α!

Δείτε όλο το ρεπορτάζ εδώ