FW: ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΙΟΥ 2014 : ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ .

Οι οικονομίες των Χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου αρχίζουν να αντιστέκονται και να βελτιώνουν τα ποσοτικά τους μεγέθη.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την ελληνική οικονομία, παρά τις «φιλότιμες» επικοινωνιακές προσπάθειες της κυβέρνησης. Το γεγονός πως «βγήκαμε στις αγορές» (τάχατες) ξεχάσθηκε μέσα σε 48 ώρες και όσοι αναφέρονται σε αυτό, το κάνουν μόνον για λόγους χιούμορ. Μόνον μικρά παιδιά και άσκεπτοι  τηλεθεατές  των ελεγχόμενων ΜΜΕ  δίνουν πλέον προσοχή σε αυτά που λέει ο Σαμαράς.

Και από την άλλη, έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση που φαίνεται να έχει απολέσει τον αντιπολιτευτικό της ρυθμό και να υποπίπτει σε συνεχή επικοινωνιακά λάθη, βάζοντας το ένα επικοινωνιακό αυτογκόλ μετά το άλλο σε βαθμό παρεξηγήσεως…. Τους έβγαλε πρώτα off side  ο – λόγω επαγγέλματος - Λαζόπουλος και μετά , το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής  αφέθηκε  - λόγω απειρίας Τσίπρα ;  -  να διαχειρισθεί αυτό  την υποψηφιότητα μιας τσιγγάνας από την Θράκη, που κινδυνεύει να υπονομεύσει την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ  με το στίγμα της «μειωμένης εθνικής ευθύνης».  Ίσως να πρόκειται , φυσικά, περί προεκλογικής μυστικής συνεννόησης  εν όψει της φημολογούμενης παρέμβασης του συμμαχικού παράγοντος για σύμπραξη  Ν.Δ.  -  ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά.

Η Χώρα μας ,λοιπόν, οδεύει  σε ευρωεκλογές, χωρίς να ακούγεται το παραμικρό για την Ευρώπη. Λες και τα προηγούμενα 3-4  χρόνια δεν έγινε και τίποτα. Λες και δεν άνοιξε μύτη… Λες και δεν χάθηκαν, ζωές, δουλειές, τζίροι, σπίτια, κόποι  ετών. Λες και όλη η Ελλάδα ζει όπως τα δέκα – είκοσι «μεγάλα σαλόνια»  των διαπλεκομένων. Λες και πάμε σε σχολική  και ανέμελη ημερήσια εκδρομή  και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ψηφίσουμε την όποια τηλεπερσόνα  και το βράδυ να επιστρέψουμε  ήρεμα στα σπίτια μας , με την βεβαιότητα ότι επράξαμε το καθήκον μας …

Είναι ορατό πλέον και στους πιο δύσπιστους πως οι κανόνες και οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης λειτούργησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μεταφέρουν, μέσω της κατανάλωσης και της υπερχρέωσης, τα  ισχνά οικονομικά πλεονάσματα του Νότου  στο Βορρά. Κι όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν με την κρίση χρέους, ο Βορράς άρχισε να σφυρίζει αδιάφορα. Η λέξη «αλληλεγγύη»  έγινε απαγορευμένη  ,  κυριάρχησε η γερμανική γραμμή του «σκληρού ευρώ»  και οι σχέσεις «ισοτίμων εταίρων» μετετράπησαν σε  σχέσεις  δανειστή και δανειζομένου , υπό την απεχθή σκιά του Αγγλικού αποικιακού Δικαίου .

Αυτή είναι άραγε η Ευρώπη που ονειρεύθηκαν σοφοί και μεγάλοι πολιτικοί, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στην έκφραση της Ευρωπαϊκής Ιδέας και έθεσαν τα θεμέλια για μια Ευρώπη της Ειρήνης, της Προόδου, της Ανάπτυξης και της Δημοκρατίας  ;

Προφανώς όχι. Αυτή η Ευρώπη δεν υπάρχει σήμερα. Και είναι χρέος μας ως Ελλήνων αλλά και ως Ευρωπαίων, να ανοίξουμε τον διάλογο για το κρίσιμο ερώτημα : Για ποιά  Ευρώπη αξίζει  να θυσιάζουμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας σήμερα ή και την εθνική μας υπόσταση αύριο ;

Οι ευρωεκλογές θα έπρεπε να δώσουν το έναυσμα αυτού του διαλόγου. Δυστυχώς όμως το πολιτικό σύστημα της χώρας επιχειρεί να πάμε στις «κάλπες της σιωπής». Ανακοινώνει  ψηφοδέλτια με  ποδοσφαιριστές, καλλιτέχνες και  ηθοποιούς  ώστε οι εντυπώσεις να διασκεδάσουν και , εν τέλει,  να εκμηδενίσουν την ουσία της Πολιτικής !

Σήμερα ωστόσο έχουν αλλάξει ριζικά οι συνθήκες που διαμόρφωναν, κατά το παρελθόν, μια ευρύτατη εθνική συναίνεση  για το ότι  η Ευρώπη αποτελούσε τη βάση για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Αυτό δεν ισχύει πλέον. Αντιθέτως οι ταπεινωτικοί όροι που ήδη  επιβάλλονται από τους δανειστές μας σε συνδυασμό με την εκούσια ή ακούσια ανικανότητα διακυβέρνησης, προκαλούν τεράστιες απώλειες στην ελληνική οικονομία και  κοινωνία, ενώ αντιστρατεύονται ζωτικά εθνικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της Πατρίδας μας.

Η Ευρώπη της  επιβεβλημένης  Γερμανικής λιτότητας δεν είναι πλέον  με κανένα τρόπο  η Ευρώπη για την οποία υπήρχε κυρίαρχα εκφρασμένη η βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για την συμμετοχή της Χώρας μας σε αυτήν. Είναι αναγκαίο λοιπόν άμεσα  να υπάρξει μια νέα συζήτηση, όχι απλώς  περί της ισχύος ή μη των μνημονίων όπως υπόσχεται , χωρίς να πείθει ότι το πιστεύει, το άτολμο και παρηκμασμένο  ελληνικό πολιτικό σύστημα , αλλά η ενδοσκόπηση και η διαμόρφωση μιας αναθεωρημένης αντίληψης περί  του τι σημαίνει τελικά για την Ελλάδα η συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αν η Ε.Ε παραμένει ακόμη ένα πείραμα που μπορεί και να αναθεωρηθεί με όρους που θα σέβονται τις εθνικές ιδιαιτερότητες και θα εμπεδώνουν την  δημοκρατική  ισοτιμία των λαών της, τότε αξίζει να είμαστε συμμέτοχοι, συνδιαμορφωτές και να συνεισφέρουμε θετικά. Αλλιώς τι νόημα έχει να είμαστε μία άθλια «αποικία» του Τέταρτου Γερμανικού Ράϊχ ;

Οι καιροί πάντοτε απαιτούν αρετή και τόλμη.  Πρέπει να αλλάξουμε. Πρέπει να ξαναγίνουμε κοινωνία και οικονομία παραγωγής αγαθών και όχι να παραμείνουμε οικονομία δανειοληπτών. Αλλά αυτό θέλουμε και μπορούμε να το κάνουμε με ελεύθερη βούληση και όχι με καταναγκασμούς που αντιστρατεύονται ,στην πραγματικότητα, την επιτυχία των αναγκαίων αλλαγών προσαρμογής σε ένα νέο παγκόσμιο πυκνό  πολυπολικό σύστημα όπου κυριαρχούν οι οξείς ανταγωνισμοί  και ο ευμετάβλητος χαρακτήρας των συμμαχιών ! 

Συνεπώς πέρα και πάνω από ιδεολογικούς διαχωρισμούς Δεξιάς και Αριστεράς που δεν εκφράζουν τίποτα σήμερα, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: Μπορούμε να ζούμε σε μια Ελεύθερη Ελλάδα, σε μια Ελεύθερη Ευρώπη και πόσο ελεύθερη θα μπορεί να είναι μία τέτοια Ελλάδα ;

Αν , το υπό κατάρρευση πολιτικό μας σύστημα προσπαθεί ,με νύχια και με δόντια , να κρατηθεί στην εξουσία και να μη δώσει λόγο στους πολίτες, τότε κι εμείς ως πολίτες δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πάρουμε τον λόγο  μόνοι μας! 

Μιχάλης Βάρδας