Αφού όλοι έχουν πάρει το... κατιτίς τους, γιατί όχι και ο Τσίπρας;

Σε... αρμένικη βίζιτα εξελίχθηκε τελικά το δείπνο που είχαν το βράδυ της Δευτέρας η Ανγκελα Μέρκελ και ο Αλέξης Τσίπρας στην καγκελαρία του Βερολίνου. Άρχισαν να τρώνε στις 7 και τελείωσαν λίγο πριν από τα μεσάνυχτα! Πρώτη φορά δείπνο εργασίας με ξένο ηγέτη στην πρώτη του επίσκεψη στη Γερμανία διήρκεσε τόσο πολύ, έλεγαν στους Έλληνες δημοσιογράφους πηγές της καγκελαρίας. Καμία χαρά δεν μας δίνει αυτή η πρωτιά, ομολογούμε. Οι Γερμανοί είναι πρακτικοί άνθρωποι. Δεν υπάρχει περίπτωση να κρατούσε τόση ώρα η συνάντηση αν δεν συζητούνταν σοβαρά θέματα με πολύ συγκεκριμένο τρόπο - με χαρτί και μολύβι για να γίνονται υπολογισμοί! Ούτε η ελληνική ούτε η γερμανική πλευρά διοχέτευσαν κάτι αξιοσημείωτο στα μέσα ενημέρωσης μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές.

Αυτό δεν μας καθησυχάζει, καθότι είναι πασίγνωστο ότι η φυλή μας είναι ασυγκράτητη όταν νομίζει ότι θριάμβευσε! Αδύνατον να κρατήσει μυστικό έναν θρίαμβό της, έστω και κατά φαντασίαν! Η διεκπειραιωτική συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι δύο ηγέτες λίγο μετά τις έξι το απόγευμα, πριν δειπνήσουν, ήταν ελάχιστα διαφωτιστική. Η καγκελάριος Μέρκελ ήταν ψυχρότατη, σκέτη παγοκολόνα. Δεν έκανε την παραμικρή παραχώρηση, έστω και φραστική. Στη διάρκεια της συνέντευξης μόνο ο Έλληνας πρωθυπουργός αφενός άφησε δύο μπηχτές κατά της γερμανικής πολιτικής στην Ελλάδα και αφετέρου έκανε δύο φραστικές παραχωρήσεις προς την κυβέρνηση του Βερολίνου. Η πρώτη μπηχτή ήταν η απόδειξη με στοιχεία ότι το Μνημόνιο που επέβαλε η Γερμανία μέσω ΕΕ στην Ελλάδα όχι απλώς δεν ήταν «success story», επιτυχία, αλλά επέφερε καταστροφικές συνέπειες στον ελληνικό πληθυσμό και διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Η δεύτερη μπηχτή ήταν για τη γερμανική Siemens, που εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς στην Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας σίγουρα στρίμωξε τη Γερμανίδα καγκελάριο, όταν της ζήτησε «τη βοήθεια και τη συνεργασία της γερμανικής κυβέρνησης και σε πρώτη φάση τη δικαστική συνδρομή από τις γερμανικές αρχές ώστε να υπάρξει και να αποδοθεί δικαιοσύνη σε σχέση με τα πεπραγμένα της Siemens στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες». Δεν είναι μόνο το μέγεθος της Siemens που καθιστά αδύνατη τη γερμανική δικαστική συνδρομή. Άλλο είναι το θέμα. Αν οι Γερμανοί πληροφορήσουν την ελληνική Δικαιοσύνη π.χ. πόσοι και ποιοι Έλληνες βουλευτές έχουν δωροδοκηθεί ή εξαγοραστεί από τη Siemens ή ποιοι Έλληνες βουλευτές έχουν δεχθεί δώρα από την εταιρεία αυτή όχι μηδαμινής αξίας και επομένως είναι έκθετοι, αν γνωστοποιηθούν τα δώρα που έχουν πάρει, το αποτέλεσμα θα είναι βάσει των γερμανικών πληροφοριών να... ξηλωθεί όλος ο μηχανισμός των Γερμανών στον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας!!!

Από την άλλη πλευρά, καθόλου ασήμαντες δεν ήταν οι φραστικές παραχωρήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού. Είπε στη συνέντευξη Τύπου ότι το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων για τη ναζιστική κατοχή της πατρίδας μας είναι... «για την Ελλάδα πρωτίστως ηθικό θέμα»! Μα αν είναι «πρωτίστως ηθικό θέμα», τότε ο πρωθυπουργός μας λέει κατ' ουσίαν ότι... έλεγε ψέματα στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης όταν δήλωνε πως «είμαι έτοιμος να δώσω την άδειά μου για εκτέλεση της απόφασης του Αρείου Πάγου», αναφερόμενος στην απόφαση του έτους 2000 του ανωτάτου δικαστηρίου, η οποία επιτρέπει στους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου να προχωρήσουν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού Δημοσίου στην Ελλάδα! Το δεύτερο φραστικό ολίσθημα του Αλέξη Τσίπρα έχει να κάνει με το πασίγνωστο πλέον αφιέρωμα του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ» για «Το Τέταρτο Ράιχ», το οποίο στο εξώφυλλό του εμφάνιζε μέσα σε μια απολύτως διακριτή χρονοκάψουλα την καγκελάριο Μέρκελ ανάμεσα στους εφτά ναζί αξιωματικούς που πόζαραν στην Ακρόπολη το 1941, πριν από σχεδόν 75 χρόνια.

Το δημοσίευμα του «Σπίγκελ»... «είναι εξαιρετικά άδικο και για την καγκελάριο και για τη Γερμανία και για τον γερμανικό λαό» απεφάνθη βαθυστόχαστα ο Αλέξης Τσίπρας. Καλά, πριν κάνει αυτή τη -για λόγους ευγενείας, ας αποφύγουμε να τη χαρακτηρίσουμε- δήλωση, διάβασε το αφιέρωμα; Αποκλείεται, λέμε εμείς - γιατί αν όντως το διάβασε και μετά λόγου γνώσεως έκανε έπειτα αυτή τη δήλωση, τότε η θέση του επιβαρύνεται υπέρμετρα από πολιτική σκοπιά! 'Η μήπως διαφωνεί με τη δεύτερη ανάλυση για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα; Αυτό που έχει υπότιτλο «Οφείλουν οι Γερμανοί ακόμα χρήματα στους Έλληνες εξαιτίας της ναζιστικής Κατοχής; Μια νέα έρευνα από την Αθήνα θέτει υπό πίεση το Βερολίνο στο θέμα του υποχρεωτικού δανείου του 1942». Μήπως διαφωνεί με αυτό;

Του Γιώργου Δελαστίκ