Από τους γερμανόδουλους ποταμίσιους περίμενε κάποιος κάτι άλλο;

Η Πρόεδρος της Βουλής, με τη λογική «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» αποφάσισε να προσθέσει κι άλλον έναν τίτλο στο βιογραφικό της: αυτόν της Προέδρου της Επιτροπής της Βουλής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Μάλιστα η κυρία Κωνσταντοπούλου, στο πνεύμα των νέων κοινοβουλευτικών ηθών που εισάγει, αυτοαναγορεύθηκε σε Πρόεδρο δίχως καν να συνεδριάσει η Επιτροπή. Γεγονός πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά.

Το Ποτάμι έχει ταχθεί υπέρ της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων και θα συνεχίσει να ενισχύει τις σχετικές πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης. Δε θα συνηγορήσει όμως στον ευτελισμό των θεσμών και στη μετατροπή των κοινοβουλευτικών διαδικασιών σε ντεκόρ για τις παραστάσεις, που θέλει να ανεβάσει η κυρία Κωνσταντοπούλου.

Οι θεσμοί αποκτούν κάθε φορά ειδικό βάρος από το ηθικό και πολιτικό ανάστημα αυτών, που τους υπηρετούν. Όμως εδώ και δύο μήνες, έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες της συμπεριφοράς της Προέδρου της Βουλής. Ναρκισσισμός, κομματισμός και αμετροέπεια είναι -δυστυχώς- οι πιο ήπιοι χαρακτηρισμοί που διέπουν τη συμπεριφορά της. Οι ειρωνείες της και τα σχόλια της προς τους βουλευτές που ανεβαίνουν στο βήμα ή ζητούν το λόγο, την καθιστούν μέρος του προβλήματος της ασυνεννοησίας που κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό και όχι παράγοντα συνεννόησης.
Το Ποτάμι είναι στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσει ότι θα απέχει από τις εργασίες της επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και στην Ολομέλεια θα δώσουμε τη μάχη για να μην ποδοσφαιροποιηθεί η λειτουργία του σημαντικότερου θεσμού της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι και δε θα γίνει one woman show.