Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Ποιος πληρώνει τους μεγαλοδικηγόρους και τους ψυχίατρους μωρη παλιοκαριόλα;



Nα δώσει πρώτα τα κλεμμένα δις  από τον άνδρα της πίσω, και μετά να μείνει ελεύθερη γιατί θα γίνει της πουτάνας. Μέχρι εδω. Εμείς πληρώνουμε τις αλόγιστες σπατάλες της. Ας αφήσει το παραμύθι για το παιδάκι της .Υπάρχουν πολλές μανάδες που στερούνται τα παιδάκια τους, αναίτια μάλιστα.
Με ιδιαίτερα υψηλούς τόνους, για τους οποίους μάλιστα, συχνά ζητούσε «συγνώμη» από τους δικαστές , η Βίκυ Σταμάτη ανέβηκε σήμερα στο βήμα του μάρτυρα, προκειμένου να τοποθετηθεί επί της αίτησης αποφυλάκισης που έχει καταθέσει στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, όπου δικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση των «χρυσών μιζών» με βασικό κατηγορούμενο τον σύζυγο της Άκη Τσοχατζόπουλο.
«Τιμωρούμαι γιατί μοιράστηκα μέρος της ζωής μου με τον κ. Τσοχατζόπουλο», είπε η κυρία Σταμάτη και συνέχισε: «Θέλω να υποβληθώ σε τεστ αληθείας για όσα λέω. Ποιος άλλος το επιθυμεί αυτό;».
Στην κατάθεσή της, η σύζυγος του Άκη Τσοχατζόπουλου, η οποία αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το παρελθόν, επέλεξε να κρατήσει υψηλούς τόνους -«μη με διακόπτετε θα με αφήσετε να μιλήσω», έλεγε συνέχεια στην πρόεδρο- ανέφερε μεταξύ άλλων στο δικαστήριο: «Το παιδί μου στερήθηκε και τους δυο γονείς του σε μια βδομάδα. Πάσχω από μείζονα κατάθλιψη με αυτοκτονικό ιδεασμό, λόγω της έλλειψης του παιδιού μου. Το μόνο που θέλω να πω, είναι ότι όταν συνάντησα στη ΓΑΔΑ τον κ. Φωτόπουλο τον ψυχίατρο, με βρήκε πάνω από ένα κουβά από εμετούς λόγω της στέρησης».

Για την απόδραση

Μιλώντας για την απόδρασή της από το Δρομοκαϊτειο πριν από περίπου δυο μήνες η Βίκυ Σταμάτη ανέφερε: «Η φυγή μου ήταν κάτι επικίνδυνο αφού δεν σκέφτηκα αν υπάρχει χαντάκι απ' έξω, χόρτα, φίδια κ.λπ. Ηταν μια εν θερμώ κίνηση μετά την απορριπτική απόφαση επί της αίτησης αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα να έχω φύγει άλλη φορά, όταν λιποθύμησε ο φρουρός μου. Επέλεξα να τον περιθάλψω. Δεν τον δρασκέλισα. Το κλειδί το είχα πολύ καιρό και δεν το χρησιμοποίησα. Σκέφτηκα παρορμητικά, ότι αν είναι να πεθάνω, να πεθάνω κρατώντας το χέρι του παιδιού μου....».





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου