Τώρα το ανακαλύπτουν; Οι Γερμανοί μια ζωή ήταν, και θα είναι, «νεροκουβαλητές» της NSA

Ένα θρίλερ κατασκοπείας απλώνεται τις τελευταίες ώρες πάνω από τη Γηραιά ήπειρο, έπειτα από το δημοσίευμα της εφημερίδας Suddeutsche Zeitung, το οποίο εμπλέκει τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών σε παρακολουθήσεις υψηλόβαθμων Ευρωπαίων αξιωματούχων, για λογαριασμό της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας.

«Ποιος αποκρύπτει και τι στο σκάνδαλο της BND;», διερωτάται η Bild, τοποθετώντας τη φωτογραφία της καγκελαρίου στην κορυφή του κάδρου των ευθυνών.

Μέχρι στιγμής, η Μέρκελ φαίνεται ότι καταφέρνει -για άλλη μια φορά- να βρίσκεται στο απυρόβλητο, μια άποψη, ωστόσο, που δε συμμερίζεται η συντηρητική εφημερίδα Die Welt, η οποία αναφέρει ότι «η υπόθεση της BND κλιμακώνεται και φτάνει την καγκελαρία».

Στο ίδιο μήκος κύματος, η Bild χαρακτηρίζει ως «υποκριτική» τη δήλωση της καγκελαρίου το 2014 μετά τις αποκαλύψεις ότι η NSA παρακολουθούσε ένα από τα κινητά της τηλέφωνα, σύμφωνα με την οποία «δεν γίνεται να κατασκοπεύεις τους φίλους σου».

«Στην καλύτερη περίπτωση, η καγκελάριος δεν θα ήθελε να ξέρει αυτό που η NSA μηχανευόταν στο γερμανικό έδαφος -στην προκειμένη περίπτωση την κατασκοπεία των "φίλων" μας στην Ευρώπη», προσθέτει η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία γερμανική εφημερίδα.

«Ποιος αποκρύπτει και τι στο σκάνδαλο της BND;», διερωτάται η Bild, τοποθετώντας τη φωτογραφία της καγκελαρίου στην κορυφή του κάδρου των ευθυνών. «Χθες παρέμεινε ξανά βουβή», προσθέτει.

«Η BND βοήθησε την NSA να διενεργήσει πολιτική κατασκοπεία», αναφέρει το δημοσίευμα της Suddeutsche Zeitung, διευκρινίζοντας ότι υποκλοπές συνομιλιών «υψηλόβαθμων αξιωματούχων του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών, του προεδρικού μεγάρου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έγιναν από τον σταθμό υποκλοπών στο Μπαντ Άιμπλινγκ, της Βαυαρίας».

Εξάλλου, οι αποκαλύψεις περί κατασκοπείας από το 2008 ευρωπαϊκών εταιρειών από τη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών για λογαριασμό της NSA έχουν προκαλέσει, από την αρχή της εβδομάδας, την αμηχανία της κυβέρνησης της καγκελαρίου  Μέρκελ, η οποία εμφανιζόταν ανέκαθεν ως θύμα των Αμερικανών συμμάχων της.

Στον αντίποδα, όπως επισημαίνει η Suddeutsche Zeitung, «η καρδιά του προβλήματος είναι η πολιτική κατασκοπεία σε βάρος των Ευρωπαίων γειτόνων μας και θεσμών της ΕΕ».

Aντιδρώντας στις πληροφορίες της Suddeutsche Zeitung ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δήλωσε ότι αναμένει από τις γερμανικές Αρχές να ξεδιαλύνουν την υπόθεση.

Eκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας περιορίστηκε στη δήλωση ότι το υπουργείο «βρίσκεται σε στενή επαφή με τους Γερμανούς εταίρους του για το ζήτημα αυτό».

Τι  αντιπροσωπεύει, όμως, η Γερμανία;
 

Την απάντηση έδωσε ο ίδιος ο Σόιμπλε αποκαλύπτοντας ένα επί χρόνια καλά κρυμμένο από τον πολύ κόσμο μυστικό, σε ομιλία του στις 18 Νοεμβρίου 2011 στο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Συνέδριο (European Banking Congress), στο εκθεσιακό κέντρο της Φρανκφούρτης. Εκεί ηγετικά στελέχη της οικονομίας και της πολιτικής συναντήθηκαν για να συζητήσουν τη διαμόρφωση της μελλοντικής παγκοσμιοποίησης και ο Σόιμπλε δήλωσε μεταξύ άλλων….«Η έννοια της εθνικής κυριαρχίας έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε παραλογισμό κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα. Κι εμείς στη Γερμανία από τις 8 Μαΐου του 1945 ουδέποτε ήμασταν ανεξάρτητη χώρα. Αυτό ήταν ήδη σαφές στον Βασικό Νόμο που υπάρχει στην Εισηγητική Έκθεση του 1949».
Με λίγα λόγια ο Σόιμπλε λέει ότι η «ισχυρή» Γερμανία, εβδομήντα χρόνια από την ήττα της στον Β’ ΠΠ, δεν είναι ανεξάρτητη χώρα, στερείται εθνικής κυριαρχίας και εξακολουθεί να βρίσκεται υπό ξένη κατοχή. Και δεν αναφέρει φυσικά τυχαία την ημερομηνία 8 Μαΐου 1945 και τον Βασικό νόμο του 1949. Στη Δυτική Γερμανία, ομάδα επιλεγμένων πολιτικών και νομικών προσώπων ανέλαβε στις 23.5.1949 να συντάξει ένα προσωρινό σύνταγμα που ονομάστηκε Βασικός Νόµος (Grundgesetz) και ο οποίος εγκρίθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις κατοχής της Δυτικής Γερμανίας. Ο Βασικός Νόμος, που γράφτηκε με την καθοδήγηση των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής, αφορούσε μόνο τη Δυτική Γερμανία και έπρεπε να έχει προσωρινή διάρκεια και ισχύ μέχρι την ένωση όλων των γερμανικών εδαφών, την υπογραφή της οριστικής Συνθήκης Ειρήνης και τη σύνταξη συντάγματος, το οποίο θα είχε ως βάση του την ελεύθερη βούληση του γερµανικού λαού. Αυτό εκφράζεται συγκεκριμένα στο τελικό άρθρο 146 του Βασικού Νόμου ως εξής: «Αυτός ο Βασικός Νόμος χάνει την ισχύ του την ημέρα κατά την οποία ένα σύνταγμα υιοθετημένο από τον γερμανικό λαό με την ελεύθερη βούλησή του θα τεθεί σε ισχύ». Το 1990 άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ των δύο Γερµανιών, καταργήθηκε ο διαχωρισμός σε Ανατολική και Δυτική και είχαμε την ενοποίηση της Γερμανίας, με εξαίρεση τα εδάφη που είχαν προσαρτηθεί από την Πολωνία και την περιοχή του Καλίνινγκραντ. Η ένωση επιτεύχθηκε με την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας 2+4 της Γερμανίας (Ανατολικής και Δυτικής) με τις ΗΠΑ, τη Σοβιετική Ένωση, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Όμως, ενώ θα έπρεπε αυτόµατα να καταργηθεί και ο Βασικός Νόµος, αυτό δεν συνέβη. Αντίθετα, μετά το 1990 η ισχύς του επεκτάθηκε και στην Ανατολική Γερμανία, και ισχύει μέχρι σήμερα αντί συντάγματος, ενώ δεν γίνεται λόγος καν, τουλάχιστον δημόσια, από τις κυβερνήσεις της Γερμανίας για σύνταξη καινούριου συντάγματος που θα τον αντικαταστήσει.

Να υπογραμμίσουμε ότι ο Βασικός Νόμος βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχίας των εγχώριων κανόνων δικαίου της Γερμανίας. Είναι ανώτερος όλων των άλλων πηγών εγχώριου δικαίου και, όντας το σύνταγμα, είναι η πράξη από την οποία εξαρτάται ολόκληρη η γερμανική έννομη τάξη. Κάθε νομική διάταξη που θεσπίζεται στη Γερμανία πρέπει να είναι συμβατή με τον Βασικό Νόμο από άποψη τόσο τύπου όσο και ουσίας. Για το σκοπό αυτό, το άρθρο 20 παράγραφος 3 του Βασικού Νόμου προσδιορίζει ότι η νομοθετική εξουσία δεσμεύεται από τη συνταγματική τάξη, η δε εκτελεστική και δικαστική εξουσία από τον νόμο και τη δικαιοσύνη. Επιπλέον, η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία δεσμεύονται ειδικότερα από τα βασικά δικαιώματα που θεσπίζονται στα άρθρα 1 έως 19 του Βασικού Νόμου, τα οποία αποτελούν άμεσα εφαρμοστέο δίκαιο (άρθρο 1 παράγραφος 3). Η υπεροχή του Βασικού Νόμου διαφυλάσσεται σε τελικό βαθμό από το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο. Επίσης, ο Βασικός Νόμος περιβάλλει τον Καγκελάριο με ευρείες εξουσίες στη βασική κυβερνητική πολιτική. Για αυτόν το λόγο, μερικοί παρατηρητές αναφέρονται στο γερμανικό πολιτικό σύστημα ως «καγκελαρική δημοκρατία».

Εκτός, όμως, από τον Βασικό Νόμο και πριν αυτός εγκριθεί, φέρεται να υπήρξε και μια μυστική Κρατική Συνθήκη με ημερομηνία 21 Μαΐου 1949, με την οποία οι Σύμμαχοι μετά τον πόλεμο εξασφάλισαν την εξουσία λήψεως αποφάσεων επί του γερμανικού κράτους, δηλαδή δήλωση υποταγής του εκάστοτε καγκελαρίου πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, και έλεγχο όλων των μέσων επικοινωνίας (ΜΜΕ) μέχρι το έτος 2099.
Αποκαλυπτικά για τη συμφωνία αυτή ήταν όσα αναφέρονται στα απομνημονεύματα του πρώην αρχηγού των γερμανικών Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών (Militärischer Abschirmdienst, MAD), του στρατηγού Γκερντ-Χέλμουτ Κομόσσα. Το βιβλίο του, που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2007 στην Αυστρία, είχε τίτλο Ο γερμανικός χάρτης (Die Deutsche Karte). Σε αυτό ο απόστρατος στρατηγός μιλά για τις μεταπολεμικές σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ.

Η Γερμανία, γράφει, διαδραμάτιζε τον ταπεινωτικό ρόλο ενός υποτελούς των κρατών (σύμφωνα με την ορολογία του Ζμπίγκνιεφ Μπρεζίνσκι). Υπήρξε μια άκρως απόρρητη Κρατική Συνθήκη που υπογράφηκε στις 21 Μαΐου 1949 για να περιορίσει την κρατική κυριαρχία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας έως το 2099. Στο βιβλίο του διαβάζουμε: «Η Μυστική Κρατική Συνθήκης της 21ης Μαΐου 1949 κατατάχθηκε από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών στην κατηγορία «αυστηρά απόρρητο». Στο έγγραφο αυτό καθορίστηκαν οριστικά οι βασικές επιφυλάξεις των νικητών για την κυριαρχία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας μέχρι το έτος 2099, κάτι το οποίο σήμερα κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζει σχεδόν κανείς. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε ότι:

1. Ο κάθε καινούριος καγκελάριος έχει υποχρέωση να υπογράψει µε τις ΗΠΑ τη λεγόμενη Κάντσλερακτε, ένα απόρρητο έγγραφο, το περιεχόμενο του οποίου δεν γνωρίζει κανένας.

2. Οι ΗΠΑ θα ελέγχουν ολοκληρωτικά όλα τα γερμανικά ΜΜΕ όπως: ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά, τυπογραφεία και εκδόσεις και ακόµα τηλεφωνικές επικοινωνίες, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, εκπαιδευτικά προγράµµατα κλπ. μέχρι το… 2099!

3. Όλα τα αποθέματα χρυσού θα φυλάσσονται στις ΗΠΑ, στα υπόγεια της FED!».

Διαβάστε παρακάτω αναλυτικά και ίσως καταλάβετε την Αμερικανο-Γερμανική σχέση αγάπης και μίσους.

Γερμανία, μία χώρα υπό Αμερικανική κατοχή από το 1945 'Μνημόνιο υποταγής' έως το 2099 (!)