Πως τον πίνεις…τον …καφέ; ΠασοκοΝεοΣυριζαίϊκο

Δεν φταίει μόνο ούτε κυρίως  ο Ανδρέας Παπανδρέου για την έκρηξη του χρέους και την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Το ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου, της «Αλλαγής», έχει μεν το δικό του μερίδιο ευθύνης στη συσσώρευση σταδιακά, στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, όλο και μεγαλύτερων ελλειμμάτων και χρέους, αλλά από τα στοιχεία προκύπτει ότι η πολιτική που κυριολεκτικά έριξε τη χώρα στα βράχια έχει χρώμα νεοδημοκρατικό, με τη μαύρη διετία 2007-09 να πρωταγωνιστεί. Αρκεί να αναφέρει κανείς δυο – τρία χαρακτηριστικά στοιχεία: στην περίοδο 2006-09 οι δαπάνες του προϋπολογισμού αυξήθηκαν κατά σχεδόν 9% του ΑΕΠ, την ίδια ώρα που τα έσοδα μειώνονταν κατά 1% του ΑΕΠ. Πού πήγαν τα σχεδόν 30 δισ. ευρώ των αυξημένων δαπανών; Σε μεγάλο βαθμό, σε προσλήψεις και αυξήσεις μισθών. Οι υπηρετούντες στο Δημόσιο έφτασαν τους 511.913 το 2009 από 447.520 το 2004. Αποτέλεσμα: το έλλειμμα εκτινάχτηκε δημιουργικά στο 15,6% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος στο 127,9% του ΑΕΠ, στρώνοντας το χαλί στο Μνημόνιο και στην τρόικα. Τα συμπεράσματα από την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών στα περίπου 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης είναι σε κάθε περίπτωση μελαγχολικά. Το δημόσιο χρέος, μετά την πρώτη μεταπολιτευτική πενταετία κατά την οποία είχε διατηρηθεί στο πρωτοφανές για τα σημερινά δεδομένα επίπεδο του περίπου 22% του ΑΕΠ, πήρε την ανιούσα επί ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα Παπανδρέου, φτάνοντας στο σχεδόν τριπλάσιο αλλά πάντα ανεκτό (ακόμη και με κριτήρια Μάαστριχτ) επίπεδο του 65% του ΑΕΠ το 1989. Το επόμενο άλμα του το έκανε επί νεοδημοκρατικής κυβέρνησης, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όταν το 1993 άγγιξε το 100% του ΑΕΠ . Η καταστροφή. Ακολουθεί μία δεκαετία σταθερότητας στο επίπεδο του περίπου 100% του ΑΕΠ με τη σφραγίδα Σημίτη. Έπειτα, ήρθε η νέα καταστροφή. Από το 99,8% του ΑΕΠ το 2004, όταν αναλαμβάνει η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή σκαρφαλώνει στο 107,5% του ΑΕΠ το 2006, στο 112,9% του ΑΕΠ το 2008 και στο 127,9% το 2009. Η χώρα μπαίνει στον αστερισμό της χρεοκοπίας. Ανάλογη διαδρομή τρελού φορτηγού ακολουθούσε φυσικά και ο προϋπολογισμός. Από το εντελώς μααστριχτικό 2,4% του ΑΕΠ το 1980, το έλλειμμα άρχισε να σκαρφαλώνει, φθάνοντας στο 14,2% του ΑΕΠ το 1990, για να τεθεί ξανά δήθεν υπό έλεγχο με τα μαγειρέματα τους  ενόψει ένταξης στην ΟΝΕ το 1999.