Το παραδοσιακό ελληνικό έδεσμα
και οι εισαγωγές των υλικών από διάφορες χώρες.Στο τηλέφωνο ο φίλος μου Αντώνης Ρούσος, εστιάτωρ από τους παραδοσιακούς. Αν πας στην ταβέρνα του στην Κάτω Κηφισιά, θα τον ακούσεις να σου συστήνει την ελληνική καταγωγή κάθε γεύσης. Έχει μεγάλη ευαισθησία να προτείνει στους πελάτες του πιάτα φτιαγμένα αποκλειστικά από ελληνικά προϊόντα. «Έχω δύο θέματα να σου θίξω» μου λέει και αρχίζει: «Είναι γνωστό πως έχει γεμίσει ο τόπος σουβλατζίδικα. Πέραν των συνεπειών που έχει στην υγεία των παιδιών αυτού του είδους η διατροφή, έχεις καθίσει να σκεφτείς από τι φτιάχνεται ένα σουβλάκι; Σημείωνε!
Το χαρτί όπου
τυλίγεται η πίτα τυπώνεται στη Νορβηγία.
Το αλεύρι από το οποίο κατασκευάζεται η πίτα στη Ρωσία. Το καλαμάκι στο οποίο ψήνεται το κρέας κατασκευάζεται στην Τουρκία και την Κίνα. Ο λαιμός ο χοιρινός από τον οποίο κόβουμε το σουβλάκι παράγεται σε Δανία, Ολλανδία, Γερμανία. Και ο μοσχαρίσιος γύρος στη Γαλλία οι πατάτες από Αίγυπτο, το λάδι που τις ψήνουμε από Τυνησία, οι έτοιμες μπάλες κιμά από τις οποίες φτιάχνεται το κεμπάπ πάλι έξω. Το κρεμμύδι και η ντομάτα ίσως είναι ελληνικά αν και ντομάτες φέρνουμε από Ολλανδία ,Αλβανία και Μαρόκο, και κρεμμύδια από Τουρκία .ΟΛΑ αυτά για το σουβλάκι μας».
Με άλλα λόγια -σκέφτηκα αμέσως- για ένα τόσο μικρό σε μέγεθος έδεσμα, που αποτελεί δημοφιλή διατροφική συνήθεια των Ελλήνων, γίνονται εισαγωγές εκατομμυρίων ευρώ από Νορβηγία, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Ολλανδία, Τουρκία, Δανία! Πιο μεγάλη απόδειξη της χρεοκοπίας μας από τη στιγμή που κρατάμε στα χέρια μας ένα ελληνικό -κατά τα άλλα- σουβλάκι δεν υπάρχει. Κάθε φορά που αγοράζουμε ένα τέτοιο, στην πραγματικότητα επιδοτούμε τις οικονομίες της μισής Ευρωπαϊκής Ένωσης: τον Γάλλο, τον Δανό και τον Ολλανδό κτηνοτρόφο, τον Νορβηγό βιομήχανο χάρτου, τον Ρώσο και τον Τούρκο βιοτέχνη και πάει λέγοντας. Το περίεργο είναι ότι η κρίση δεν μας έκανε πιο σοφούς, αντιθέτως, έπειτα από έξι χρόνια περιπέτειας, ο νους του καθενός είναι πώς θα ανοίξει μια καφετέρια ή ένα ψητοπωλείο προκειμένου να πουλά φρέντο και πιτόγυρα για εύκολο κέρδος. Αφού ο Αντώνης μού απαρίθμησε ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν για την προστασία των επαγγελματιών και για την προστασία των ελληνικών προϊόντων -μεταξύ αυτών η ευνοϊκή αντιμετώπιση σε επιχειρήσεις που έχουν παλαιό ΑΦΜ-, έθιξε και το δεύτερο ζήτημα, τον ΦΠΑ στα νησιά:
«Εντάξει, να το καταλάβω ότι πρέπει να προστατευτεί ο μειωμένος ΦΠΑ στη Σάμο, στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στο Καστελόριζο, στη Σύμη, αλλά στο κεντρικό Αιγαίο που βουλιάζει από κόσμο γιατί; Γιατί να πληρώνω εγώ στο λεκανοπέδιο 24% και το τάδε νησί, στο οποίο γίνεται και όργιο φοροδιαφυγής, να τυγχάνει μεταχείρισης; Αν είναι αντισυνταγματικό το μέτρο αυτό, είναι γιατί εισάγει διάκριση εναντίον μου και όχι επειδή εναρμονίζεται με την κεντρική φορολογική πολιτική ένα σύμπλεγμα νησιών τρεις ώρες απόσταση από την Αθήνα!»
Μου φάνηκαν λογικά έως και εντυπωσιακά τα επιχειρήματα του φίλου μου Αντώνη, ο οποίος έχει φάει την πιάτσα με το κουτάλι από μικρό παιδί. Το πρόβλημά μου είναι ότι ζούμε σε μια χώρα όπου από πολλού καιρού έχουμε πάρει διαζύγιο από τη λογική.
Μανώλης Κοττάκης
dimokratianews.gr
Το αλεύρι από το οποίο κατασκευάζεται η πίτα στη Ρωσία. Το καλαμάκι στο οποίο ψήνεται το κρέας κατασκευάζεται στην Τουρκία και την Κίνα. Ο λαιμός ο χοιρινός από τον οποίο κόβουμε το σουβλάκι παράγεται σε Δανία, Ολλανδία, Γερμανία. Και ο μοσχαρίσιος γύρος στη Γαλλία οι πατάτες από Αίγυπτο, το λάδι που τις ψήνουμε από Τυνησία, οι έτοιμες μπάλες κιμά από τις οποίες φτιάχνεται το κεμπάπ πάλι έξω. Το κρεμμύδι και η ντομάτα ίσως είναι ελληνικά αν και ντομάτες φέρνουμε από Ολλανδία ,Αλβανία και Μαρόκο, και κρεμμύδια από Τουρκία .ΟΛΑ αυτά για το σουβλάκι μας».
Με άλλα λόγια -σκέφτηκα αμέσως- για ένα τόσο μικρό σε μέγεθος έδεσμα, που αποτελεί δημοφιλή διατροφική συνήθεια των Ελλήνων, γίνονται εισαγωγές εκατομμυρίων ευρώ από Νορβηγία, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Ολλανδία, Τουρκία, Δανία! Πιο μεγάλη απόδειξη της χρεοκοπίας μας από τη στιγμή που κρατάμε στα χέρια μας ένα ελληνικό -κατά τα άλλα- σουβλάκι δεν υπάρχει. Κάθε φορά που αγοράζουμε ένα τέτοιο, στην πραγματικότητα επιδοτούμε τις οικονομίες της μισής Ευρωπαϊκής Ένωσης: τον Γάλλο, τον Δανό και τον Ολλανδό κτηνοτρόφο, τον Νορβηγό βιομήχανο χάρτου, τον Ρώσο και τον Τούρκο βιοτέχνη και πάει λέγοντας. Το περίεργο είναι ότι η κρίση δεν μας έκανε πιο σοφούς, αντιθέτως, έπειτα από έξι χρόνια περιπέτειας, ο νους του καθενός είναι πώς θα ανοίξει μια καφετέρια ή ένα ψητοπωλείο προκειμένου να πουλά φρέντο και πιτόγυρα για εύκολο κέρδος. Αφού ο Αντώνης μού απαρίθμησε ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν για την προστασία των επαγγελματιών και για την προστασία των ελληνικών προϊόντων -μεταξύ αυτών η ευνοϊκή αντιμετώπιση σε επιχειρήσεις που έχουν παλαιό ΑΦΜ-, έθιξε και το δεύτερο ζήτημα, τον ΦΠΑ στα νησιά:
«Εντάξει, να το καταλάβω ότι πρέπει να προστατευτεί ο μειωμένος ΦΠΑ στη Σάμο, στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στο Καστελόριζο, στη Σύμη, αλλά στο κεντρικό Αιγαίο που βουλιάζει από κόσμο γιατί; Γιατί να πληρώνω εγώ στο λεκανοπέδιο 24% και το τάδε νησί, στο οποίο γίνεται και όργιο φοροδιαφυγής, να τυγχάνει μεταχείρισης; Αν είναι αντισυνταγματικό το μέτρο αυτό, είναι γιατί εισάγει διάκριση εναντίον μου και όχι επειδή εναρμονίζεται με την κεντρική φορολογική πολιτική ένα σύμπλεγμα νησιών τρεις ώρες απόσταση από την Αθήνα!»
Μου φάνηκαν λογικά έως και εντυπωσιακά τα επιχειρήματα του φίλου μου Αντώνη, ο οποίος έχει φάει την πιάτσα με το κουτάλι από μικρό παιδί. Το πρόβλημά μου είναι ότι ζούμε σε μια χώρα όπου από πολλού καιρού έχουμε πάρει διαζύγιο από τη λογική.
Μανώλης Κοττάκης
dimokratianews.gr
Από την αρχή του χρόνου μέχρι χθες κατέβασαν
ρολά 15.435 επιχειρήσεις, όλων των νομικών μορφών (στοιχεία ΓΕΜΗ). Αριθμός ο
οποίος είναι αυξημένος κατά 45,87% σε σχέση με το τι συνέβη το αντίστοιχο
διάστημα του 2015 όπου αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο 10.581 εταιρείες. Όταν το
αντίστοιχο διάστημα του 2014 διαγράφηκαν από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ)
14.810 εταιρείες, 15.043 επιχειρήσεις το αντίστοιχο διάστημα του 2013 και
14.403 εταιρείες το πρώτο πεντάμηνο του 2012.
Για πρώτη φορά στα χρόνια της κρίσης και δη από το 2012 οπότε υπάρχουν ετήσια στατιστικά στοιχεία στο ΓΕΜΗ, το ισοζύγιο μεταξύ συστάσεων επιχειρήσεων – διαγραφών είναι αρνητικό. Δηλαδή οι διαγραφές επιχειρήσεων σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν το πρώτο πεντάμηνο του 2016 κατά 2.949 τις συστάσεις εταιρειών, εν αντιθέσει με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια.
Συγκεκριμένα το πρώτο πεντάμηνο της φετινής χρονιάς συστάθηκαν μόλις 12.486 επιχειρήσεις, όταν το αντίστοιχο διάστημα ένα χρόνο πριν είχαν ιδρυθεί 15.379 από 18.030 που ήταν το πρώτο πεντάμηνο του 2014, 20.024 το αντίστοιχο διάστημα του 2013 και 19.646 εταιρείες που είχαν ιδρυθεί τους πρώτους πέντε μήνες του 2012. Δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο, μεταξύ 2016 και 2015, έχει καταγραφεί "απροθυμία" 3.000 τουλάχιστον νέων, ή -18,81% σε ποσοστό, να δοκιμάσουν την τύχη τους στον επιχειρηματικό στίβο κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει όσους υποστήριζαν ήδη από την περασμένη χρονιά ότι υπάρχει κόπωση.
Για πρώτη φορά στα χρόνια της κρίσης και δη από το 2012 οπότε υπάρχουν ετήσια στατιστικά στοιχεία στο ΓΕΜΗ, το ισοζύγιο μεταξύ συστάσεων επιχειρήσεων – διαγραφών είναι αρνητικό. Δηλαδή οι διαγραφές επιχειρήσεων σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν το πρώτο πεντάμηνο του 2016 κατά 2.949 τις συστάσεις εταιρειών, εν αντιθέσει με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια.
Συγκεκριμένα το πρώτο πεντάμηνο της φετινής χρονιάς συστάθηκαν μόλις 12.486 επιχειρήσεις, όταν το αντίστοιχο διάστημα ένα χρόνο πριν είχαν ιδρυθεί 15.379 από 18.030 που ήταν το πρώτο πεντάμηνο του 2014, 20.024 το αντίστοιχο διάστημα του 2013 και 19.646 εταιρείες που είχαν ιδρυθεί τους πρώτους πέντε μήνες του 2012. Δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο, μεταξύ 2016 και 2015, έχει καταγραφεί "απροθυμία" 3.000 τουλάχιστον νέων, ή -18,81% σε ποσοστό, να δοκιμάσουν την τύχη τους στον επιχειρηματικό στίβο κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει όσους υποστήριζαν ήδη από την περασμένη χρονιά ότι υπάρχει κόπωση.
Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογιστεί πως στην πλειοψηφία
τους οι νέες εταιρίες είναι.. καφετέριες και συναφή επαγγέλματα.
Τα τελευταία 8 χρόνια η ελληνική οικονομία
απώλεσε πάνω από το 1 / 4 του ΑΕΠ, γεγονός πρωτοφανές για μία οικονομία σε
ειρηνική περίοδο. Σήμερα, λειτουργούν 250.000 λιγότερες επιχειρήσεις, που
απασχολούσαν συνολικά 800.000 εργαζομένους. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί
ότι τα τελευταία χρόνια, συντελέστηκε ένα είδος γενοκτονίας της μικρής και πολύ
μικρής επιχειρηματικότητας στην πατρίδα μας.
Ο γυρος εισαγεται απο Κινα, οι πατατες απο Αιγυπτο οι οποιες εκφορτωνονται στην Κυπρο και απο εκει αφου "βαπτιζονται Κυπριακες" εισαγονται στην Μπανανια μας. Τα σκορδα στο διχτακι ειναι Κινεζικα που συσκευαζονται στην Ιταλια και μεταπωλουνται στην Μπανανια επισης. Το σκληρο σιταρι (για ψωμι ζυμαρικα και πιτες) ειναι Ουκρανικο (η ραδιενεργεια επειτα απο 300 χρονια εξασθενει και οποιος καταλαβε) και το Ελληνικο μαλακο σιταρι εξαγεται Γερμανια. Οι μικρες ντοματες ειναι ολες μεταλλαγμενες και ειναι ευκολο να καταλαβει καποιος αν μια ντοματα ειναι μεταλλαγμενη ή οχι, οταν κοβωντας τη στη μεση, ο ζελες που περιεχει τα σπορια εχει πρασινη οψη, στη μη μεταλλαγμενη ο ζελες της ειναι κοκκινος. Τα κοτοπουλα ολα ειναι μεταλλαγμενα απο τη δεκαετια του 70, τα χοιρινα τα εμβολιαζουν με ανθρωπινο DNA για να αντεχουν στις ασθενειες, τα ψαρια ιχθυοτροφειου τα ταιζουν με αλευραμυλα και οστεοαλευρα, τα λαμπερα τους φρουτα ειναι ψεκασμενα με κερι και οχι, δεν τα εχω διαβασει απο βιβλια του Βελοπουλου ή του Λιακοπουλου. Αυτα και αλλα πολλα και μακρια απο το γαλα και τα αυγα τους. Ας τα φανε μονοι τους οπως συνηθιζω να λεω σε οσους με ρωτουν στην ερωτηση και τι να τρωμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή