Όχι ρε παιδιά δεν γίνονται αυτά τα πολιτικά πρόστυχα πράγματα.

Οι βολευτές μας είναι υπεράνω φραγκοδίφραγκων. Μόνο εάν είναι πάνω από 50.000 το συζητούν.

Το άρθρο είναι σχεδόν μια εβδομάδα στον αέρα. Γράφτηκε σε μέσο μεγάλης κυκλοφορίας στο “Βήμα”. Είναι επώνυμο. Το υπογράφει ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Ανδρέας Ψυχάρης. Το περιεχόμενό του είναι συγκλονιστικό: αναφέρει ότι βουλευτές πληρώνονται για να καταθέσουν ερωτήσεις επί παραγγελία.

Δείτε το εδώ http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=821629

Ως αυτή τη στιγμή δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Ούτε ο πρόεδρος τη Βουλής, ούτε ο εισαγγελέας, ούτε οι ηγεσίες των κομμάτων ενδιαφέρθηκαν να ζητήσουν λεπτομέρειες, αφού όλοι κατά καιρούς τα έχουν αρπάξει.  Σημείο των καιρών.

Με αφορμή τη λειτουργία της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ ο πρώην βουλευτής, αναφέρετε στη “φάμπρικα των εκβιασμών” που διεκπεραιώνεται μέσω της Βουλής, γράφοντας….

Η φάμπρικα είναι γνωστή για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Ο έχων το «μέσο» δύναται να πιέσει με διάφορους τρόπους ώστε να επιτύχει τον σκοπό του - η λειτουργία της φάμπρικας αυτής γίνεται είτε μέσω οικονομικών συνεργασιών είτε μέσω εκβιασμών.

Με αυτό το πρίσμα η Εξεταστική της Βουλής έχει καλέσει (ορισμένους μόνο) ιδιοκτήτες ΜΜΕ ώστε να εξετάσει διαπλοκή, σχέσεις με τράπεζες κ.ά. Οι σωστοί επαγγελματίες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε. Η διαφήμιση των τραπεζών, για παράδειγμα, φανταζόμαστε ότι θα εξεταστεί αναλογικά με την κυκλοφορία, πάλι για παράδειγμα, καθημερινών και εβδομαδιαίων εφημερίδων. Το ίδιο, πάλι φανταζόμαστε, θα γίνει για την κρατική διαφήμιση της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ.

Φανταζόμαστε επίσης ότι η Εξεταστική Επιτροπή θα τολμήσει να εξετάσει απόπειρες εκβιασμών. Υπάρχει παράδειγμα όπου «δημοσιογράφος» εξαπολύει επίθεση λάσπης εναντίον επιχειρηματία μέσω Διαδικτύου ή εντύπου επειδή «το θύμα» δεν προσέλαβε εταιρεία δημοσίων σχέσεων του πρώτου;

Η Επιτροπή αυτή (ή η Επιτροπή Δεοντολογίας) θα εξετάσει και τη διαπλοκή και άλλες οικονομικές συνέργειες που έχουν ως αφετηρία τη Βουλή; Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θα μπορούσε να ήταν ερωτήσεις βουλευτών. Διότι πέραν των γραφικών που περιφέρουν βάζα με μέλι σε γραφεία επιχειρηματιών και λαμβάνουν 50ευρα υπάρχουν και οι επαγγελματίες βουλευτές που έχουν εφεύρει τη φάμπρικα των κοινοβουλευτικών ερωτήσεων. Γνωστά είναι άλλωστε σχετικά «τιμολόγια» για κατάθεση ερωτήσεων που επιθυμούν οι «πελάτες» των πολιτικών. Άλλη μέθοδο αποτελεί η κατάθεση ερωτήσεων κατά επιχειρηματία ή ΜΜΕ από βουλευτή ώστε μετά να τερματιστεί με τον βουλευτή να αποκομίζει κάποιο κέρδος.

Διότι ο ασκός του Αιόλου μάλλον τη φάμπρικα της λάσπης θα σκορπίσει.

Πιο καθαρά δεν θα μπορούσε να τα πει. Βουλευτές εμπορεύονται τον κοινοβουλευτικό έλεγχο πουλώντας εξυπηρετήσεις με αμοιβή ή τον χρησιμοποιούν για να εκβιάσουν επιχειρηματίες. Δεν κάνει υποθέσεις. Αναφέρει ότι είναι “γνωστά” τα “τιμολόγια” για την κατάθεση ερωτήσεων ανάλογα με την επιθυμία του πελάτη. Προφανώς γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα.

Είναι μια επώνυμη και συνεπώς υπεύθυνη καταγγελία από πρώην μέλος του Κοινοβουλίου. Σε ποια αλλά χώρα θα έσκαγε τέτοια βόμβα στα θεμέλια του κοινοβουλευτισμού και δεν θα επακολουθούσε σεισμός;

Όσο δεν αναλαμβάνει κανείς να τη διερευνήσει όλοι οι βουλευτές είναι ύποπτοι για δραστηριότητες σαν αυτές που περιγράφει ο Αν. Ψυχάρης. Κάθε φορά που ένας βουλευτής καταθέτει μια ερώτηση ευλόγως οι πολίτες θα σκέφτονται πόσο “τιμολογήθηκε” και ποιος είναι ο πελάτης. Αντέχει το ελληνικό Κοινοβούλιο να πλανάται στους διαδρόμους και τις αίθουσές του τέτοια υπόνοια; Και τι άλλο πρέπει να καταγγείλει κάποιος για να φιλοτιμηθεί η ίδια η Βουλή να προστατεύσει τον εαυτό της;