Η σιωπή είναι χρυσός.

Έχουν καταγράψει οι κύριοι του Κ.Ι.Σ πόσα ολοκαυτώματα έχουν υπάρξει για να δημιουργηθεί – επιβιώσει – συντηρηθεί, και να συνεχίσει να υπάρχει το Εβραϊκό κράτος; Μόνο τα «παράπλευρα» θύματα ξεπερνούν κατά πολύ, αυτά του …ολοκαυτώματος τους.

Μην μιλάτε λοιπόν για ολοκαύτωμα, πριν κάνετε την… αυτοκριτική σας. .   

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος απέστειλε στον υφυπουργό Παιδείας κ. Θεοδόση Πελεγρίνη την επιστολή που ακολουθεί, στην οποία αποτυπώνονται οι θέσεις του ΚΙΣΕ σχετικά με τις αναφορές του στο Ολοκαύτωμα:

«Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ,

Η ομιλία σας στη Βουλή των Ελλήνων, στις 15 Σεπτεμβρίου 2016, κατά την «Ημέρα Μνήμης για την καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού» ξάφνιασε δυσάρεστα όλους τους Έλληνες Εβραίους αλλά και κάθε, πιστεύουμε, δημοκρατικό πολίτη αυτής της χώρας.

Η αγωνία σας για το μέλλον της Ελλάδος δεν επιτρέπεται να συνοδεύεται με την παραποίηση της έννοιας και της πραγματικότητας του Ολοκαυτώματος. Το Ολοκαύτωμα, κύριε Υφυπουργέ, δεν παραπέμπει «στον διωγμό και στην γενοκτονία που επιχειρεί κάποιο κράτος ή καθεστώς εναντίον εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών ή πολιτικών ομάδων που δρουν στους κόλπους ενός λαού».

Ως Ολοκαύτωμα ορίζεται το μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας έγκλημα της γενοκτονίας των Εβραίων, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο διέπραξαν οι Γερμανοί Ναζί και οι συνεργάτες τους, υλοποιώντας συστηματικά το εφιαλτικό σχέδιό τους για έναν κόσμο χωρίς Εβραίους. Δεν είναι κάτι που «πέτυχαν» οι Εβραίοι, είναι αυτό ακριβώς που υπέστησαν.

Η έκφρασή σας ότι οι Εβραίοι «οικειοποιήθηκαν», δηλαδή, έκαναν δική τους μια γενική ιδέα του Ολοκαυτώματος για πολιτικούς σκοπούς για να κερδίσουν «τη συμπάθεια του πολιτισμένου κόσμου» και να δικαιωθούν, έστω και εάν τη διορθώσατε εκ των υστέρων, αφήνει το αποτύπωμα ενός αντισημιτικού στερεοτύπου.

Το Ολοκαύτωμα του λαού μας, με όλη την τραγική μοναδικότητά του, εγγράφεται στη μακρά σειρά διωγμών και γενοκτονιών της ιστορίας, και μέσα εκεί ακριβώς βρίσκει και το ξεχωριστό νόημά του. Κατά την «Ημέρα Μνήμης για την καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού», θα περιμέναμε να αναφερθείτε στον κοινό πόνο των λαών που έχουν υποστεί φονικούς διωγμούς, και όχι να προβείτε σε παραλληλισμούς που κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε επιζήμιες παρανοήσεις…»