Οι Βαλόνοι τινάζουν στον αέρα την καταστροφική CETA

Να που ένα μικρό κρατίδιο, η περιοχή της Βαλονίας στο Βέλγιο, σμπαραλιάζει τη «συνοχή» της Ευρώπης αρνούμενο να υπογράψει τη καταστροφική για τους λαούς  συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Καναδά (CETA), ανάλογη αυτής Επενδύσεων και Εμπορίου που επιδιώκεται μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε.
Οι συμφωνίες απαιτούν την υπογραφή από όλα τα κράτη-μέλη, τα οποία ασμένως συναίνεσαν - πλην της μικρής Βαλονίας, που μόνη αυτή σαλπίζει αντίσταση και αξιοπρέπεια. Πώς είναι δυνατόν -λένε οι υπερήφανοι Βαλόνοι- να έχουν το δικαίωμα οι πολυεθνικές να ζητούν αποζημιώσεις από κράτη με εκλεγμένες δημοκρατικά κυβερνήσεις σε ιδιωτικά δικαστήρια;
Τι σημαίνουν οι παράλογες απαιτήσεις των πολυεθνικών; Ότι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τη δημοκρατία και τους λαούς, αφού αυτές στην ουσία κυβερνάνε - οι Ευρωπαίοι ηγέτες (sic) απλώς είναι τα φερέφωνά τους, οι μαριονέτες τους.
Λύσσαξαν οι πολυεθνικές και οι «θεσμοί» της Ε.Ε. από την άρνηση των Βαλόνων να υπογράψουν (την καταδίκη τους). Κινητοποιήθηκαν όλα τα λόμπι τους, Ευρωπαίοι επίτροποι και υπουργοί. Πιέζουν, απειλούν, ασχημονούν. Δεν έχει σημασία εάν τελικά υποκύψουν οι Βαλόνοι· έδειξαν περίτρανα αυτό που όλοι ξέρουμε αλλά προσποιούμεθα ότι δεν το βλέπουμε, ότι δηλαδή οι ελίτ κυβερνάνε τον κόσμο και έχουν ως λακέδες τους τούς δημοκρατικά (σιγά μη σπάσουν τ' αυγά) εκλεγμένους Ευρωπαίους ηγέτες.
Εκτός από τα «ιδιωτικά δικαστήρια», τι άλλο περιέχουν οι διατάξεις; Ιδού: καταπάτηση του περιβάλλοντος, που σημαίνει πλήρης αδιαφορία για την υγεία όλων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, που σημαίνει δραματική μείωση μισθών και εξαφάνιση κάθε κοινωνικής προστασίας· γενικά οτιδήποτε συντείνει στην κερδοφορία των πολυεθνικών και απορρυθμίζει ταυτόχρονα την αγορά εργασίας. Μάλιστα.
Σημειώνει στο θαυμάσιο ρεπορτάζ του (έξοχα εικονογραφημένο με τους ανυπότακτους Γαλάτες, Αστερίξ και Οβελίξ, να αντιστέκονται διακωμωδώντας τον Ιούλιο Καίσαρα), 20.10.2016, ο συνάδελφος Κώστας Μοσχονάς, αναφερόμενος στη συμφωνία και τις διατάξεις της:
«Είναι σαν να επιβάλλεται στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ένα γιγαντιαίο μνημόνιο με τις πολυεθνικές στο σβέρκο τους! Και τα κράτη-μέλη το αποδέχτηκαν».
Κι εξακολουθούμε μερικοί αφελείς να λέμε τρανά λόγια για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, για ελευθερία και δημοκρατία. Είναι μόνο αφέλεια; Ο,τι και να 'ναι ζούμε εκτός πραγματικότητας όσοι πιστεύουμε σε μια ενωμένη, δημοκρατική Ευρώπη. Άλλο τι θα θέλαμε και τελείως διαφορετικό τι ζούμε, τι υφιστάμεθα...
Οι Βαλόνοι μάς είπαν ότι δεν είναι όλοι υποταγμένοι, εξουσιόφρονες και δουλόφρονες ταυτοχρόνως. Είναι μια ρωγμή στο μπετόν τού ολοκληρωτικής υφής (και τακτικής) ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος. Σε ό,τι αφορά τη στάση της δικής μας κυβέρνησης... ε, τι να κάνει η κακόμοιρη.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Η Greenpeace και άλλες οργανώσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού καταγγέλλουν τις συμφωνίες, αν υπογραφούν, ως απειλή για την υγεία, την τροφή, το περιβάλλον, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, ακόμα και τη δημοκρατία. Εν ολίγοις, η TTIP βάζει το διεθνές εμπόριο πάνω από τη δημοκρατία, τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών, το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, ενώ δίνει υπερεξουσίες σε επιχειρήσεις και πολυεθνικά λόμπι ώστε να παρακάμπτουν κυβερνήσεις και νομοθεσίες αν κρίνουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους. Αν υπογραφεί, δεν θα μπορέσει ποτέ να ανακληθεί, καθώς έχει νομική δεσμευτικότητα. Οι πολίτες θα δουν δικαιώματά τους να περιστέλλονται περαιτέρω στο όνομα του κέρδους. Στην TTIP και τη CETA προβλέπονται ιδιωτικά δικαστήρια, τα οποία λειτουργούν παράλληλα με το σύστημα δικαιοσύνης κάθε χώρας και στα οποία μπορούν να προσφύγουν πολυεθνικές επιχειρήσεις ή λόμπι που κρίνουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους από τη νομοθεσία ή το ρυθμιστικό πλαίσιο μίας χώρας, αξιώνοντας αποζημιώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ή δισεκατομμυρίων ευρώ. Με τον τρόπο αυτό κάθε νομοθεσία ή διάταξη, όπως για την προστασία του περιβάλλοντος (π.χ. περιορισμοί στα μεταλλαγμένα) ή της δημόσιας υγείας (π.χ. φυτοφάρμακα), δυνητικά αποτελεί φραγμό στο εμπόριο και ως εκ τούτου μπορεί να οδηγήσει στην παραπομπή ενός κράτους σε δίκη ενώπιον ιδιωτικού δικαστηρίου. Η κατάργηση της αρχής της προφύλαξης θα αντικατασταθεί από ρυθμίσεις σύμφωνα με τις οποίες ένα προϊόν θα μπορεί να τίθεται σε εμπορική κυκλοφορία ακόμα και αν δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι ασφαλές για την υγεία και το περιβάλλον.

 

CETA, η κρυφή παγίδα