Ρε μεγάλε, κάποτε πηγαίναμε για να …ακούσουμε. Τώρα πάνε… για να… δουν.

Αυτή είναι η διαφορά. Κάποτε τους πολιτικούς τους ακούγανε από το ράδιο εάν είχαμε .Τώρα τους.. βλέπουν στην τηλεόραση αλλά… δεν τους ακούν. Όλα έγιναν…οπτικά. Η τάση είναι, δεν είσαι όμορφος εξωτερικά; Tην έβαψες. Η εσωτερική σαπίλα δεν φαίνεται.

Η εξέλιξη των επίσημων αντρικών εξόδων στην πορεία της ζωής μας πάει κάπως έτσι:
Στα 12 πηγαίναμε πρώτα σινεμά και μετά καταλήγαμε στα Goody’s.
Στα 20 πηγαίναμε πρώτα για ποτό και μετά καταλήγαμε για βρώμικο.
Στα 30 (όποτε) πηγαίνουμε στα μπουζούκια (βλ. τις πίστες του κέντρου και της παραλιακής που τραγουδούν τα ‘μεγάλα’ ονόματα), μετά καταλήγουμε σε στριπτιζάδικο.
Το cinema έχει κομβικές διαφορές από τα Goody’s, το ποτό διαφέρει σημαντικά από το βρώμικο, τα μπουζούκια διαφέρουν σε κάτι από τα στριπτιζάδικα;
Ένα βράδυ, ως μέλος μιας αντρικής παρέας, σε μία πίστα της παραλιακής -είχα τουλάχιστον τρία χρόνια να πάω σε μπουζούκι/στριπτιζάδικο- ήταν αρκετό για να συνειδητοποιήσω πως οι ομοιότητες μεταξύ ενός στριπτιζάδικου και μιας πίστας είναι πολύ περισσότερες από τις διαφορές.
Για αυτό ας ξεκινήσουμε με τις δεύτερες.
> Τα στριπτιζάδικα παίζουν καλύτερη μουσική από τα μπουζούκια.
Όσο και να σου αρέσει το πρόγραμμα μιας πίστας, η μουσική σ’ ένα στριπτιζάδικο δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ, την ώρα που στα μπουζούκια αν έχεις μείνει λίγο έξω από τα πράγματα, μπορεί να μην ξέρεις ακόμα και τα 3/4 των κομματιών που θα ακούσεις σε μια βραδιά.
> Τα μπουζούκια δεν έχουν στύλο πάνω στην πίστα.
> Στα στριπτιζάδικα, τα κορίτσια του μαγαζιού μπορεί να κάτσουν στο τραπέζι σου χωρίς να βάλεις το χέρι στην τσέπη.
…
Τι άλλα;
Πάμε, λοιπόν, στις ομοιότητες.
Οι ομοιότητες
> Στις εισόδους και των δύο ειδών μαγαζιών σε περιμένει, συνήθως, ο εξής φονικός συνδυασμός.
Μια θηλυκή αιθέρια ύπαρξη, ντυμένη με αραχνοΰφαντο κομμάτι ύφασμα, πλάι σ’ ένα άσβερκο κουστουμαρισμένο παλικάρι που σε καμία περίπτωση δεν θέλεις να μπλέξεις μαζί του.
> Οι θαμώνες των μαγαζιών μοιάζουν βγαλμένοι από το ‘Βιετνάμ’ του ‘Ολα Είναι Δρόμος’ και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να φανταστείς τι ακριβώς κάνουν στη ζωή τους υπό το φως της ημέρας. Ακόμα κάνω υποθέσεις σχετικά με την πρωινή ζωή ενός 50άρη, που καθόταν σ’ ένα τραπέζι μπροστά από εμάς, φορούσε αμάνικο πουκάμισο και είχε ένα γιγαντιαίο τατουάζ με το σήμα της Original στο δεξί του μπράτσο.
> Οι σερβιτόροι είναι ομοιόμορφα ντυμένοι με στολές βγαλμένες από το Grand Budapest Hotel.
> Για να κάτσεις πρώτο τραπέζι πίστα πρέπει να έχεις άκρη ή πολλά λεφτά.
> Αποτελούν τους βασικούς προορισμούς όσων διοργανώνουν μπάρτσελορ.
> Είναι τα πρώτα μαγαζιά που έχει χτυπήσει η κρίση.
> Τα κορίτσια που ανεβαίνουν στην πίστα φοράνε λιγότερα από τα βασικά.
Το γεγονός ότι στα στριπτιζάδικα σταδιακά γδύνονται εντελώς είναι συν για τα μπουζούκια, αφού η εν μέρει γύμνια σε αφήνει να βάλεις και λίγο τη φαντασία σου να δουλέψει.
> Κάθε γουλιά από το ποτό σου σε φέρνει πιο κοντά στο συμπέρασμα ότι πίνεις ‘μπόμπα’.
> Ο τραγουδιστής αποθεώνει μέσω μικροφώνου τα κάλλη των κοριτσιών που τραγουδούν ή βασανίζονται στην πίστα σαν άλλος dj στριπτιζάδικου.
> Όσο η ώρα περνάει, όλοι αδημονούν ν’ ανέβει στην πίστα το μεγάλο όνομα.
> Για να φτιάξουν ατμόσφαιρα χρησιμοποιούν τεχνητούς καπνούς, video wall και λέιζερ.
> Πολλά από τα τραγούδια στα μπουζούκια είναι play back και σε ακόμα περισσότερα είναι πειραγμένος ο ήχος. Ε και στα στριπτιζάδικα κονσέρβα είναι η μουσική.
> Οι τραγουδιστές στα μπουζούκια κάνουν πλέον μια άτυπη κονσομασιόν, αφού κάθονται στα τραπέζια των καλών πελατών.
> Τα λεφτά που χαλάς και στα δύο, τα κλαις για εβδομάδες.
> Το ‘επαγγελματικό’ τσιφτετέλι από το αντίστοιχο στριπτίζ δεν έχει πολύ μεγάλες διαφορές.
Και για να μην ξεχνιόμαστε το ημίγυμνο είναι καλύτερο από το εντελώς γυμνό.
> Οι λουλουδούδες περιτριγυρίζουν τα τραπέζια με τα πολλά λεφτά, όπως τα κορίτσια που δουλεύουν στα στριπτιζάδικα.
> Τα λουλούδια στα μπουζούκια όπως τα ποτά που κερνάνε οι θαμώνες τα κορίτσια των στριπτιζάδικων, είναι αμφιβόλου ποιότητας.
Για τα πρώτα υπάρχουν φήμες που τα θέλουν να προέρχονται από νεκροταφεία, ενώ τα δεύτερα δεν πρέπει να έχουν ούτε 1% αλκοόλ.
> Μόλις φτάσει το πιάτο με τους ξηρούς καρπούς το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι οι ‘Αποδείξεις’ του Ευαγγελάτου.
> Τα κορίτσια που δουλεύουν σε αυτά τα μαγαζιά είναι πάντα λιγότερο όμορφα όταν τα συναντήσεις έξω από τους συγκεκριμένους χώρους.
> Δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης.
ΥΓ: Όχι, δεν καταλήξαμε σε στριπτιζάδικο.
Ήταν σαν να είχαμε πάει ήδη.
oneman.gr