Άμα δεν ξέρει η πουτάνα να κρυφτεί, καλυτέρα να σιωπά.

Σε νέα «πανηγυρική» ανάρτηση στο facebook  προχώρησε το απόγευμα της Τετάρτης ο γραφικός Πολάκης, για την έξοδο της χώρας στις αγορές. Υποστηρίζει ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Παρίσι τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν ταξίδι προετοιμασίας της εξόδου στις αγορές και στη διάρκειά του, ο Τσίπρας συναντήθηκε με επενδυτές – Ρότσιλντ. όπως είχε υποστηρίξει τότε η κυβέρνηση, στην επίθεση που είχε δεχθεί από την αντιπολίτευση. Τώρα, ο Πολάκης με το γνωστό του ύφος, καρφώνοντας κανονικά την «συνεργασία» με το Εβραϊκο τοκογλυφικό σύστημα γιατί τόσο ηλίθιος είναι, σχολιάζει:
«Είδες τι αποτελέσματα έχει ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΝΤΙΣΝΕΥΛΑΝΤ

Πανηγυρίζει για το 4.65 % το βλήμα, την στιγμή που τα γερμανικά επιτόκια είναι …αρνητικά . Για ποιο λόγο βγήκε  η κυβέρνηση στις αγορές;  Για να συγκεντρώσει ένα κεφάλαιο με δάνεια από ομόλογα στο Αγγλικό δίκαιο.  Ένα μεγάλο μέρος από αυτά θα πηγαίνει σε ανάγκες (εξυπηρέτηση δανειστών και δάνεια εξωτερικού) και ένα άλλο μέρος θα γίνει αρχικό κεφάλαιο στη τράπεζα "ανάπτυξης". Η κυβέρνηση χρειάζεται χρήματα για "επενδύσεις" λέει. Η τράπεζα "ανάπτυξης" θα συγκεντρώσει χρήματα στον "κουμπαρά" από δάνεια που θα προέρχονται είτε από ομόλογα με υψηλό επιτόκιο (πάνω από 4,5% που συνεχώς θα αυξάνει καθότι τα κόκκινα δάνεια θα σκάνε σα μπαλόνια κάθε τόσο) από τις αγορές, είτε από δάνεια από επενδυτικές τράπεζες με εγγυήσεις κοιτάσματα ή κρατική περιουσία γενικώς πάντα στο Αγγλικό Δίκαιο. Τα χρήματα από τις εγγυήσεις πάντα είναι λιγότερα από την αξία των αντικειμένων που θα δεσμεύονται.
Το Αγγλικό δίκαιο με απλά λόγια.  
Αν μια χώρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και έχει βάλει εγγύηση τον εθνικό της πλούτο, σύμφωνα με το αγγλικό Δίκαιο, αυτή δεσμεύεται. Ενώ το αντίστοιχο ευρωπαϊκό δεν δέχεται καν μια τέτοια συνθήκη, καθώς οι εμπράγματες δεσμεύσεις δεν είναι αποδεκτές.
Επίσης, πέραν του ότι το αγγλικό Δίκαιο λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή, η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 ήταν γεμάτη με όρους που ίσχυαν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπονταν αντίστοιχοι και για τον δανειστή.
«Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, δεν μπορεί, σύμφωνα με το αγγλικό Δίκαιο, ο οφειλέτης να ζητήσει τη μείωσή του. Επιπλέον, ενώ, σύμφωνα με το Δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι “επαχθές”, στο αγγλικό Δίκαιο δεν του αναγνωρίζεται καν αυτό το δικαίωμα»

Πάντως τα ποσά που έχουν πέσει για την προπαγάνδα από τους κονδυλοφόρους του πόσο καλά πάμε ,του πόσο ευτυχισμένοι είναι οι επενδυτές που ξαναγυρίσαμε στις αγορές και άλλα εκτός τόπου, είναι απίστευτα. Κάποιοι Μιντιαδες θα χτίσουν νέες βίλες.  

«Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει Ομόλογα.

 

Σε τι διαφέρει το αγγλικό από το ευρωπαϊκό Δίκαιο