Ανδρέας κερνούσε …Μιχάλης έπινε.

Εκατόν τριάντα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ δεν είναι βελόνα στα άχυρα ούτε καν για μεγάλη τράπεζα της Αμερικής. Φαίνεται όμως ότι έτσι είναι για την Ελλάδα, το τραπεζικό της σύστημα και την εισαγγελία που έπρεπε να τα αναζητήσει. 

Πρόκειται για 134 εκατομμύρια τα οποία έδωσε ο Ανδρέας Βγενόπουλος μέσα από την αμαρτωλή τράπεζά του Marfin-Εγνατία-Λαϊκή στην οικογένεια του προέδρου της Πειραιώς Μιχάλη Σάλλα, προκειμένου να γίνουν μεγαλομέτοχοι της τράπεζας μέσα από τη συμμετοχή τους στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Τα δάνεια αυτά όχι μόνο δόθηκαν με αμφισβητούμενους όρους και ζημίες της Marfin Bank, όχι μόνο δεν φαίνεται να έχουν αποπληρωθεί έως το 2012, όπως διαπιστώνει στο πόρισμά του ο εσωτερικός έλεγχος της Marfin, αλλά στη συνέχεια εξαφανίζονται, ενώ ο ίδιος ο Σάλλας δηλώνει ότι τα αποπλήρωσε το 2014. Δηλαδή αποπλήρωσε το σύνολο.
Τον Μάρτιο του 2013 τα ελληνικά υποκαταστήματα της Marfin εξαγοράζονται από την Πειραιώς, την οποία διοικεί ο Σάλλας. Είναι ενδιαφέρον ότι το αντίτιμο εξαγοράς της Marfin είναι μικρότερο από το δάνειο που χρωστά η οικογένεια Σάλλα στην τράπεζα.
Τα 134 εκατομμύρια-φάντασμα δεν απασχολούν έως σήμερα ούτε την Εισαγγελία Διαφθοράς που ερευνά τα θαλασσοδάνεια που έδωσε ο Βγενόπουλος με τον γνωστό πλέον τρόπο σε φίλους και συνεταίρους του. Τα επίσημα κυπριακά έγγραφα αφήνουν υπόνοιες για περίεργο παιχνίδι Βγενόπουλου-Σάλλα για τον έλεγχο των τραπεζών. Εν ολίγοις, ο ένας φαίνεται να δανείζει στον άλλο για να τον καταστήσει ισχυρό πρόσωπο στην τράπεζα χωρίς να υπάρχει στην πραγματικότητα χρήμα. Εάν ο ισχυρισμός του Μιχάλη Σάλλα περί εξόφλησης δανείου τέτοιου μεγέθους ευσταθεί, τότε πρέπει να ερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη αλλά και την ΤτΕ το φαινόμενο διάφοροι τραπεζίτες ή δανειοδοτημένοι από τραπεζίτες με τεράστια ποσά να εμφανίζονται να αποπληρώνουν ξαφνικά τις υποχρεώσεις τους ή εισπρακτικές εταιρείες να αγοράζουν τα δάνειά τους, φυσικά με κούρεμα.

Η ενδιαφέρουσα συνέχεια εδώ.