Αυτό δεν είναι πλέον ΝΑΤΟΎΡΑ αλλά …κατούρα..

Ξεκινήσαμε από τη περιοχή Νοπίγια στα Χανιά που μέναμε, να πάμε στο Μπάλο, 13 Αυγούστου, είχε κίνηση, περνάμε το Κίσσαμο και φτάσαμε στην αρχή του δρόμου για Μπάλο Χανίων. Ένας ωραίος μεγάλος χωματόδρομος κατάλληλος (!) για μία περιοχή που θέλει να ονομάζεται Νατούρα και τότε μας σταματάει μία κυρία και μας λέει: «Καλησπέρα είναι 1 ευρώ το άτομο, για το καθαρισμό της περιοχής».
Ωραία λέω από μέσα μου από τη μία, και από την άλλη σκέφτηκα πόση εφορία πληρώνω, από το μισθό μου και ότι σε κάθε αρχαιολογικό, πολιτισμικό χώρο πρέπει να πληρώνω, πεισμώνω και απαντάω: «Αν θέλετε 1 ευρώ για το καθαρισμό να το πάρετε από τους τουρίστες, αρκετά πληρώνουμε οι ντόπιοι». Η επανάστασή μου έπιασε τόπο, πέρασα και συνέχισα το δρόμο μου, προς την εξερεύνηση της παραλίας Μπάλος. Χωματόδρομος πολλά αυτοκίνητα, γκρεμός στα δεξιά, ξερό το βουνό, αλλά όλα καλά, πηγαίναμε να μαγευτούμε. Όταν φτάσαμε αντικρίσαμε δύο κιόσκια, ένα του δήμου που πουλούσε βρώσιμα προϊόντα έτοιμα για άμεση κατανάλωση και τουρίστες να παίρνουν κάτι να πιούν και από ότι άκουσα από έναν την ώρα που πήγα να ρωτήσω αν έχει και άλλη καντίνα, πούλησε η καντίνα του Δήμου στον άμοιρο τουρίστα, ένα νερό μικρό και έναν χυμό μικρό 4,5 ευρώ. Ρωτάω: «Η καντίνα του Δήμου κάτω στη παραλία έχει και αυτή καραβίσιες τιμές;». Η απάντηση της κυρίας ήταν ότι οι τιμές είναι του Δήμου, σταθερές. Ήθελα να ελπίσω σε μια καλοπροαίρετη εξυπηρέτηση της καντίνας, και όχι αισχροκέρδειας, οπότε είπα εντάξει και ένα ευχαριστώ που το εννοούσα. Λίγο πιο κάτω το δεύτερο κιόσκι ήταν ενός ιδιώτη που πουλούσε με καμάρι όπως ανακάλυψα μετά, ντόπια προϊόντα, μέλι, κρασί και άλλα, όπου οι τιμές ήταν πιο χαμηλές και από τα προϊόντα της καντίνας του Δήμου. Θα ξαναγυρίσω στον άνθρωπο ιδιώτη, σε λίγο. Είχαμε πλέον αφήσει τη μηχανή και πεζοί κινηθήκαμε και εμείς στο μονοπάτι, άνθρωποι χάιδευαν και τάιζαν τις άγριες κατσίκες, που ανήκουν σε ιδιώτες και σφάζονται από αυτούς και βόσκουν στην περιοχή Νατούρα, που παρεμπιπτόντως είχε κάποια ελάχιστα δέντρα που τα έψαχνες με το κιάλι.
Λίγο πιο κάτω και άλλο κιόσκι, έγραφε “taxidonkey” κοίταξα τα ζωάκια, ήταν στη σκιά και καλοταϊσμένα. Προχωρήσαμε, βγάλαμε φωτογραφίες την υπέροχη θέα και μετά από λίγο είδαμε και άλλο κιόσκι “taxidonkey”. Όπως έμαθα μετά, ήταν 6.000 άτομα σ’ αυτήν την περιοχή Νατούρα.
Η ενδιαφέρουσα συνέχεια παρακάτω.  

Πήγαμε χαρούμενοι στο Μπάλο Χανίων. Φύγαμε συγχυσμένοι απ’ το έγκλημα που συντελείται εκεί

Ο Μπάλος ήταν για εμάς τους «αρχαίους» γνώστες ο παράδεισος και τοιερό δισκοπότηρο. Δύο παρέες όλες και όλες, που κολυμπούσαν παρέα με τα χταπόδια.  Μετά το 80 τον ανακάλυψαν οι βάρβαροι που άρχισαν να τον επισκέπτονται , αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση που τον είδε σαν αγελάδα για άρμεγμα. Εάν θέλεις να καταστρέψεις έναν παράδεισο, διαφήμισε τον . Το ίδιο έχει συμβεί και στο Ελαφονήσι, και στα Φαλάσαρνα και αλλού. «Πλαστικές παραλίες» και ο ένας πάνω στον άλλο.