Από την τρύπα στο …..δυο δάχτυλα και κάτι.

Διαβάζοντας το πόστ του κουρδιστού  Λαοθάλασσα στη "δημοκρατική" Κρήτη για την υποδοχή του Παττακού .Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ιστορικά ντοκουμέντα της διαχρονικής κατάντιας  

Όπου αναφέρει ότι … Όταν η δήθεν δημοκρατική Κρήτη, η λεβεντογέννα γη του Πολάκη και των τραμπούκων φοιτητών που οδήγησαν στον θάνατο τον Βαγγέλη Γιακουμάκη έκανε την μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση για να υποδεχθεί τον αναπληρωτή πρωθυπουργό Στυλιανό Παττακό!
Βρισκόμαστε στο 1968 και ο ηρωικός και δημοκρατικός λαός της Κρήτης κατακλύζει το Αεροδρόμιο του Ηρακλείου το οποίο είχε έλθει για να εγκαινιάσει ο δικτάτορας. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ιστορικά ντοκουμέντα της διαχρονικής κατάντιας ενός αενάως χρεοκοπημένου λαού.
Ειδικά οι Κρητικοί είναι μανούλες στο ρητό πάντα με το γκουβέρνο ή με όποιον κερδάει.
  
Θυμηθήκαμε μια ιστορία που υπεράνω πάσης αμφισβήτησης και αξίζει για λόγους ιστορικούς να αναφερθεί.

 Κατά την διάρκεια της δικτατορίας το άντρο του γενικού κουμανταδόρου της χούντας Γεωργαλά ήταν το ξενοδοχείο Αστορια στο Ηράκλειο όπου διέμενε όλο το στρατιωτικό και πολιικοχουντικό σινάφι. Τότε εσυνηθίζετο τα παπούτσια οι ένοικοι να τα βγάζουν έξω από τα δωμάτια και να τα αφήνουν στον διάδρομο. Μετά από ένα διάστημα ανακάλυψαν ότι κάθε πρωί ήταν γυαλισμένα. Σου λένε μπράβο περιποίηση που έχουμε από το ξενοδοχείο. Κάποιοι που αναρωτήθηκαν φρόντισαν να ρωτήσουν, αλλά οι υπάλληλοι δήλωσαν άγνοια. Έπεσε τότε συναγερμός και για λόγους ασφαλείας για να ανακαλυφθεί ο… λούστρος και κατόπιν «πιέσεων» ω του θαύματος άνοιξαν τα στόματα.
 Ήταν κατόρθωμα ενός εκκολαπτόμενου τότε δημοσιογράφου για να τον αφήνουν να μπαινοβγαίνει και να παίρνει καμιά δηλωσούλα από τις αρχιχουντάρες που διέμεναν μονίμως και εκτάκτως εκεί.
Το καλύτερο όμως το φυλάξαμε για το τέλος.
Ο εν λόγω λούστρος- δημοσιογράφος, μετά την πτώση της χούντας άνοιξε δημοκρατική εφημερίδα παρακαλώ όπου καθύβριζε πάσα ένα μη «δημοκρατικό και σοσιαλιστή», εξελέγει μάλιστα και «σοσιαλιστής δήμαρχος» στο δημοκρατικό πλέον Ηράκλειο, και πρωταγωνιστούσε στα τραμπουκιλικια στους δρόμους και τα στενά  του Ηρακλείου όταν τόλμησε η νέα δημοκρατία προεκλογικά να φέρει με καράβι από την Αθήνα οπαδούς της, φωνάζοντας και παροτρύνοντας τους ομοίους του «δημοκράτες», να σκοτώσουν τους φασίστες.

Από το γλύφτης λούστρος των χουντικών, μέχρι δημοκράτης και σοσιαλιστής εφημεριδάς- δήμαρχος, ένα τσιγάρο δρόμος που λένε.

Αναφερθήκαμε σε μια κλασική περίπτωση μόνο. Κάτι σαν και δαύτον «δημοκράτες πολίτες του δημοκρατικού Ηρακλείου»  υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη εκατοντάδες, σε καίρια πόστα και σε πολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο.

Ιούνης 1942, οι ναζί εκτελούν 62 παλικάρια του Ηρακλείου. Ποιος επώνυμος τους κατέδωσε;
O Θειος του Μεϊμαράκη.