Αν η εθνοσωτήριος Κυβέρνηση της Ελλάδας υπό τον Εκλεκτό, δεν είναι υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης το 2026 (σ.σ. ποιος Τραμπ τώρα…), τότε θα μιλάμε για απόλυτο ευτελισμό του θεσμού.
Οι φιλέλληνες του Μαξίμου κατάφεραν με κινήσεις υψηλής σκακιστικής ευφυίας (τύπου σιμουλτανέ δηλαδή), αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο, αυτό που τόσα χρόνια προσπαθούσε χωρίς αποτέλεσμα η παγκόσμια διπλωματία: να μονιάσει τις δύο κυβερνήσεις που ρήμαξαν τη Λιβύη τα τελευταία χρόνια!
Αυτή της Δυτικής Λιβύης (σ.σ. την τάχα διεθνώς αναγνωρισμένη GNA) με επικεφαλής τον Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα και αυτή της Ανατολικής Λιβύης (GNS), που έχει επικεφαλής τον Οσάμα Χαμάντ και κουμανταδόρο τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ. Οι δύο άσπονδοι εχθροί στη χώρα της Βόρειας Αφρικής, κατάφεραν να βρουν σημείο επαφής και να στρέψουν τα πυρά τους κατά ενός κοινού εχθρού: της Ελλάδας!
Έτσι λοιπόν, μετά την πρόκληση της λεγόμενης Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (Δυτική Λιβύη) η οποία κατηγόρησε θρασύτατα την Αθήνα για παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης εξαιτίας των ελληνικών ερευνών υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης, ήρθε και η Ανατολική Λιβύη να εκδώσει μέσω του δικού της ΥΠΕΞ, δήλωση-καταδίκη για τις έρευνες της Ελλάδας νοτίως της Κρήτης!
Σύμφωνα με τους Λίβυους, η ελληνική κίνηση συνιστά κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης και κάλεσε την Ελλάδα να δώσει προτεραιότητα στον διάλογο και τις διαπραγματεύσεις για τις «αμφισβητούμενες» περιοχές.
Προειδοποίησε δε, ότι η «μονομερής» ελληνική κίνηση θα οδηγήσει μόνο σε μεγαλύτερη ένταση στη Μεσόγειο!
Έγινε δηλαδή γνωστό ότι η Λιβύη απέρριψε -και κατηγορηματικά μάλιστα- την ελληνική απόφαση προκήρυξης διεθνούς διαγωνισμό για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων σε οικόπεδα νότια της Κρήτης, ορισμένα εκ των οποίων βρίσκονται σε περιοχές που αμφισβητούνται από τη Λιβύη.
Ελληνική αντιπροσωπεία σε σύσκεψη με ΣΗΜΑΙΕΣ του ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΥΣ στη Κύπρο
.jpeg)
2 σχόλια:
Ελλάδας στον λιβυκό γρίφο και σθεναρός πολέμιος του τουρκολιβυκού μνημονίου, φαίνεται πλέον να «ευθυγραμμίζεται» με την Τρίπολη και κατ’ επέκταση με την Άγκυρα, ακολουθώντας μια γεωπολιτική στροφή που αιφνιδίασε την Αθήνα και δημιουργεί νέες συνθήκες έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Το ερώτημα που κυριαρχεί πλέον στα διπλωματικά γραφεία: Πώς και γιατί ο Χάφταρ «πούλησε» την Ελλάδα;
Η απάντηση συνοψίζεται σε μια λέξη: ρεαλισμός.
1. Οικονομικά συμφέροντα: Η Τουρκία έχει εισέλθει δυναμικά στη λιβυκή αγορά και αναλαμβάνει έργα υποδομής, ασφάλειας και ενέργειας.
2. Εσωτερική πολιτική ισορροπία: Ο Χάφταρ χρειάζεται μια μόνιμη θέση στο μελλοντικό πολιτικό σκηνικό της Λιβύης και δεν μπορεί να αγνοήσει την Τρίπολη – άρα ούτε την Άγκυρα.
3. Έλλειψη ανταλλάγματος από την Αθήνα: Η Ελλάδα δεν προσέφερε ποτέ πραγματική στρατιωτική ή οικονομική στήριξη – μόνο διπλωματική κάλυψη.
Η ελληνική διπλωματία επένδυσε σε έναν παράγοντα με περιορισμένη ισχύ και χωρίς διεθνή αναγνώριση. Ο Χάφταρ είχε ρόλο στη Λιβύη, αλλά όχι την εξουσία για να καθορίσει την εθνική της εξωτερική πολιτική.
Ο στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ, άλλοτε βασικός σύμμαχος της
Δημοσίευση σχολίου