Έχομε φτάσει πλέον στο σημείο να θεωρούμε «δεδομένο»: ότι οι βουλευτές πρέπει να είναι «άβουλα» πιόνια στα χέρια παντοδύναμων κομματικών μηχανισμών (οι οποίοι καταλήγουν στον εκάστοτε αρχηγό και το περιβάλλον του),ότι πρέπει να είναι δεσμευμένοι διαρκώς ως "εκλέκτορες” των κυβερνητικών θέσεων και ως «ποικιλόμορφα παπαγαλάκια» τής κομματικής γραμμής ανά τα κανάλια, για κάθε γούστο. Εάν τελικά αυτό έχει πλέον καθιερωθεί τότε, κακώς τους εκλέγουμε σε τέτοιον αριθμό, με Πολυτελείς διαδικασίες (εκλογές). Κακώς τους τρέφουμε πλουσιοπάροχα, με παχυλούς μισθούς. Γιατί. Για να χρησιμοποιούνται ως κομπάρσοι του συστήματος; Το πρώτο θέμα αυτές τις ημέρες είναι κατά την γνώμη μου, όχι η εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία ούτε η ανικανοτητα διακυβέρνησης της χώρας αλλά η θρασεία και επικίνδυνα συγκεντρωτική και απολυταρχική αντίληψη, ότι για «οποιονδήποτε» λόγο, - επιθυμία του αρχηγού,- «κάλυψη» κομματικών σκανδάλων, επιτρέπεται να περιορίζεται τόσο βάναυσα η ελευθερία λόγου ενός βουλευτή, επικαλούμενοι την κομματική συνοχή και πειθαρχία. Είδαμε να τολμά ένας βουλευτής και λέει τα «αυτονόητα» δηλαδή ότι λένε και όλοι οι πολίτες σήμερα, και ο πρωθυπουργός τής Χώρας αμέσως να τον διαγράφει. Εν συνεχεία «βγήκαν» στα Μ.Μ.Ε και στελέχη της Ν.Δ ζητώντας του να “επιστρέψει” την έδρα από εκεί που την «πήρε». Από πότε κύριοι έγινε «δοτή» η έδρα ενός βουλευτή; ξεχάσατε το σύνταγμα; μπορεί να εκλέγει με την σημαία της Ν.Δ αλλά ρωτήσατε τον λαό που τον ψήφησε; και από ποτέ είναι υπεράνω συντάγματος η κομματική σας «επιβίωση»στην εξουσία; Ποιοι είστε εσείς που όποιον τολμά να διαφοροποιηθεί, τον «εκβιάζετε» με αυτόν τον τρόπο; ξεχάσατε το άρθρο 61 του συντάγματος; Αν θέλουμε η Δημοκρατία μας να περιλαμβάνει στις συνιστώσες της ένα ευρύτερο δημόσιο διάλογο (τι άλλο;) και τον απροσκόλυτο δημόσιο έλεγχο των πάντων, αν θέλουμε να μην υποκύπτει σε σταλινικού τύπου διαδικασίες πειθαρχίας και φίμωσης (άρα αδιαφάνειας και απολυταρχισμού), οφείλουμε και εμείς να «απομονώνουμε» τα εκάστοτε «σαπρόφυτα της εξουσίας» που προσπαθούν να περάσουν αυτήν την γραμμή προς «ιδίων» όφελος. Δηλαδή την «διατήρηση» της «καρέκλας» τους. Να υπερασπιζόμαστε καθ' εαυτό το δικαίωμα τού βουλευτή στη διαφοροποίηση, στην ελεύθερη διατύπωση τής γνώμης του, ακόμα και τής "μπαρούφας" του (πολύτιμη και αυτή για την αξιολόγησή του). Ας μην καταλήξει η προστατευμένη από το άρθρο 61 τού Συντάγματος* "γνώμη" τού βουλευτή μια πολυτέλεια, * Σύνταγμα, Άρθρο 61 Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων" Ούτε έμμεσα, θα προσθέσω εγώ (σημειώνω ότι στα βουλευτικά καθήκοντα δεν περιλαμβάνονται μόνο οι ψηφοφορίες στη Βουλή αλλά και ο ευρύτερος ελεγκτικός ρόλος τού Κοινοβουλίου και της εκάστοτε κυβέρνησης ανεξαρτήτως το που «ανήκει».
ο βουλευτής πρέπει να βάζει πάνω από όλα το Σύνταγμα και το έννομο συμφέρον της πολιτείας και των πολιτών (και έχει δώσει όρκο) και όχι τα μικροκομματικά του «συμφέροντα». Στη Δημοκρατία μας μπορεί έναν βουλευτή να τον διαγράφει το κόμμα του, επειδή «παρέκλινε» συνολικά η κρίσιμα, από την «κομματική πολιτική γραμμή», η επειδή αμφισβήτησε άρδην τον πρωθυπουργό, η ακόμα και έναν υπουργό , η επειδή «διαχώρισε», τη θέση του, σε κάποιο θέμα εξαιρετικά σημαντικό για την κομματική ταυτότητα και για τον κυβερνητικό σχεδιασμό και να χάραξε συνειδητά μια διαχωριστική γραμμή, η επειδή διατύπωσε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική "σύσταση" προς έναν Υπουργό, (παραιτήσου για το καλό της παράταξης)και τον αμφισβήτησε, έστω, έμμεσα, (όλα τα ανωτέρω έχουν γίνει και θα ξαναγίνουν,) αλλά να ξέρει ότι χειρότερο από όλα είναι να τον διαγράψει από την εκτίμηση και την μνήμη του ο λαός, ως ανίκανο προς εκτέλεση των καθηκόντων που του ανέθεσε. Και είναι παρά πολλοί οι «διαγραμμένοι»
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου