Το υπουργείο Οικονομικών προχωρά σε κατασχέσεις εισοδημάτων
και επιστροφών φόρων για χρέη οφειλετών τα οποία ωστόσο ακόμη δεν έχουν λήξει. Από
τη συγκεκριμένη διαδικασία δεν γλιτώνουν ούτε όσοι έχουν λαμβάνειν επιστροφή
φόρου κάτω των 1.500 ευρώ και την ίδια στιγμή χρωστούν «χαράτσια» ακινήτων και
δόσεις φόρου εισοδήματος.
Επίσης, με την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου
11 του νόμου 3943, η οποία ψηφίστηκε το Μάρτιο του 2011 προβλέπει ότι οι
φορολογικές αρχές μπορούν να προχωρήσουν και σε κατασχέσεις αγροτικών
επιδοτήσεων και επιστροφών φόρου για να εισπράξει εφάπαξ χρέη προς το Δημόσιο
που δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα.
Για παράδειγμα, φορολογούμενος δικαιούται να εισπράξει επιστροφή φόρου
500 ευρώ τον Νοέμβριο του 2013 αλλά ταυτόχρονα οφείλει μια μηνιαία δόση φόρου
εισοδήματος ή Φόρου Ακίνητης Περιουσίας ύψους 600 ευρώ που λήγει στις 30-11-201
η εφορία έχει το δικαίωμα να συμψηφίσει την επιστροφή με τη μη
ληξιπρόθεσμη δόση του φόρου εισοδήματος ή του ΦΑΠ και να μην αποδώσει στο
φορολογούμενο τα 500 ευρώ.
Με βάση γεγονότα που έχουν καταγραφεί, αγρότης έχασε την επιδότηση που
δικαιούται και επιχειρηματίας δεν έλαβε ποτέ την επιστροφή του ΦΠΑ γιατί
ενημερώθηκαν από την εφορια τους ότι οι απαιτήσεις τους αυτές συμψηφίστηκαν με
μηνιαίες δόσεις φορολογικών οφειλών τους, που έχουν απλώς βεβαιωθείαλλά δεν
έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες.
Συγκεκριμένα, πρόσφατα, η εφορία προχώρησε σε κατάσχεση επιδότησης ύψους
170 ευρώ που δικαιούτο αγρότης για την παραγωγή πορτοκαλιών, αν και ο
συγκεκριμένος φορολογούμενος δεν χρωστούσε ούτε ένα ευρώ ληξιπρόθεσμης οφειλής.
Ο γιος του ανέλαβε να διερευνήσει την υπόθεση και διαπίστωσε ότι με βάση το
νόμο του 2011, η εφορία απέκτησε το δικαίωμα να δεσμεύσει και να
παρακρατήσει το ποσό της επιδότησης έναντι της τελευταίας δόσης φόρου
εισοδήματος που οφείλει ο πατέρας του με προθεσμία που λήγει στις 31 Δεκεμβρίου
2013
Με αυτή τη διαδικασία η εφορία προεισέπραξε τη δόση του φόρου εισοδήματος
που λήγει στο τέλος του 2013 παρακρατώντας ολόκληρη την επιδότηση του αγρότη.
Η διάταξη του άρθρου 11 του ν. 3943/2011 τέθηκε σε ουσιαστική εφαρμογή
τις αρχές του 2012 με εγκύκλιο που εξέδωσε η τότε πολιτική ηγεσία του
υπουργείου Οικονομικών.
Η εν λόγω εγκύκλιος μεταξύ άλλων προέβλεπε τα εξής:
- Για να διενεργηθεί συμψηφισμός απαιτήσεων κατά του Δημοσίου με οφειλές
προς αυτό θα πρέπει τα χρέη πρέπει να είναι βεβαιωμένα στο Δημόσιο με τη
«στενή» έννοια του όρου και οι απαιτήσεις του οφειλέτη να προέρχονται επίσης
από το Δημόσιο με τη «στενή» έννοια του όρου. Π.χ. συμψηφισμός μπορεί να γίνει
μεταξύ οφειλής από ΦΠΑ και απαίτησης του οφειλέτη από την υπηρεσία κάποιου
υπουργείου ή από κάποιο Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Δεν συμψηφίζονται σε καμία
περίπτωση απαιτήσεις κατά του Δημοσίου με οφειλές που είναι βεβαιωμένες στις
ΔΟΥ υπέρ τρίτων (π.χ. υπέρ ΝΑΤ, Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου κ.λπ.).
- Σε συμψηφισμό υπόκεινται οι βεβαιωμένες οφειλές προς το Δημόσιο, είτε
είναι ληξιπρόθεσμες είτε όχι. Επίσης σε συμψηφισμό υπόκεινται οι βεβαιωμένες
οφειλές που τελούν σε δικαστική ή διοικητική αναστολή ή καταβάλλονται
τμηματικά, λόγω υπαγωγής τους σε ρύθμιση τμηματικής καταβολής ή σε έκτακτη
ρύθμιση βάσει νόμου. Στην περίπτωση αυτή ο συμψηφισμός δεν γίνεται μόνο με την
πρώτη ανεξόφλητη δόση αλλά υποχρεωτικά με όλο το ποσό της οφειλής προς το
Δημόσιο.
- Συμψηφισμός μπορεί να γίνει και αυτεπάγγελτα, δηλαδή χωρίς να εκφράσει
σχετική επιθυμία (χωρίς να υποβάλει τη σχετική αίτηση-δήλωση) ο δικαιούχος της
απαίτησης κατά του Δημοσίου. Ο αυτεπάγγελτος συμψηφισμός επιτρέπεται ακόμη και
για μη ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, καθώς και για ληξιπρόθεσμες
οφειλές που έχουν υπαχθεί σε ρυθμίσεις τμηματικής εξόφλησης. Ο αυτεπάγγελτος
συμψηφισμός, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις, διενεργείται και σε περίπτωση
που ο οφειλέτης είναι ταυτόχρονα και δικαιούχος επιστροφής φόρου ή άλλης
χρηματικής απαίτησης κατά του Δημοσίου μικρότερης των 1.500 ευρώ.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου