Απόφαση-βόμβα του Αρείου
Πάγου για χιλιάδες εργαζομένους στα προγράμματα stage ανοίγει το δρόμο για την καταβολή πλήρους μισθοδοσίας σε όλους, όπως
και αναγνώρισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων καθ' όλη την περίοδο που
απασχολούνταν σε φορείς και υπηρεσίες του Δημοσίου.
Με την απόφαση 885/14 και εισηγητή τον αρεοπαγίτη Δημ. Μουστάκα, αναγνωρίζεται ότι δεν επρόκειτο περί συμβάσεων απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, όπως ισχυρίζονταν ο ΟΑΕΔ και το υπουργείο Εργασίας στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τις συμβάσεις πρόσληψης με το σκεπτικό ότι οι απασχολούμενοι θα αποκτούσαν προσόντα για τη μετέπειτα εξέλιξη στην εργασία τους. Δεν αναγνωρίζεται, επίσης, ότι επρόκειτο περί συμβάσεων μαθητείας, δηλαδή εξοικείωσης του συμβασιούχου με τη λειτουργία των υπηρεσιών του Δημοσίου, απορρίπτοντας και τον ισχυρισμό περί παροχής κατάρτισης. Σημειώνεται πως με αυτό τον τρόπο το Δημόσιο επιχειρούσε να δικαιολογήσει ότι δίνει σχεδόν μισό μισθό στους εργαζομένους στα προγράμματα stage, παρότι αρκετοί ήταν απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (κατηγορίας ΠΕ ή ΤΕ), ακόμη και κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων. Στα προγράμματα stage εκτιμάται ότι απασχολήθηκαν πάνω από 120.000 εργαζόμενοι. Με την ίδια απόφαση διαπιστώνεται ότι πρόκειται περί συμβάσεων εργασίας -όχι μαθητείας ή εργασιακής εμπειρίας- ορισμένου χρόνου, οι οποίες συνάφθηκαν επανειλημμένως με το ίδιο πρόσωπο, αλλά δεν αποτελούν περιεχόμενο ενιαίας σύμβασης αορίστου χρόνου. Αναγνωρίζει ότι η απασχόλησή τους έφερε τα χαρακτηριστικά εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και ουδέποτε εργάστηκαν ως μαθητευόμενοι. Κατά συνέπεια παρείχαν εργασία αντίστοιχη με αυτή των τακτικών υπαλλήλων και έπρεπε να αμείβονται με τους αντίστοιχους μισθούς. Στην πράξη, αρκετοί είναι όσοι εργάζονταν με επαναλαμβανόμενες συμβάσεις, που έφταναν μέχρι και κοντά στη δεκαετία. Επί της ουσίας, το δικαστήριο αναγνωρίζει πως όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι έπρεπε να πληρώνονται κανονικά ολόκληρο το μισθό τους, παρότι δεν προσλήφθηκαν μέσω του ΑΣΕΠ, που αποτελεί τον συνταγματικώς κατοχυρωμένο θεσμό για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Για να μετέχει κάποιος στο σκλαβοπάζαρο του Δημοσίου μέσω των προγραμμάτων stage χρειαζόταν να διαθέτει κάρτα ανεργίας. Οταν η σύμβαση τελείωνε, ο ίδιος εντασσόταν σε καθεστώς ανεργίας και, συνήθως, με διαφορά δύο μηνών γινόταν πάλι προκήρυξη για πρόγραμμα «κατάρτισης» και ακολουθούσε στη συνέχεια μια νέα σύμβαση. Η γνωστοποίηση των προγραμμάτων γινόταν μόνο μέσω ορισμένων αναγγελιών στον Τύπο, ενώ αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι θέσεις «διακινούνταν» μέσω των γραφείων βουλευτών. Κατόπιν εορτής, φάνηκε ότι και η μοριοδότηση, που προσέφεραν τα προγράμματα για συμμετοχή σε διαγωνισμούς του Δημοσίου, ήταν δώρο-άδωρον, καθώς τα προγράμματα διεκόπησαν το 2010 και ούτε διαγωνισμοί ούτε προσλήψεις πραγματοποιήθηκαν. Μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου, ανοίγει ο δρόμος για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι σε προγράμματα stage τη διαφορά του δικού τους μισθού έναντι των τακτικών υπαλλήλων της ίδιας θέσης, χωρίς ωστόστο να τίθεται ζήτημα επαναπρόσληψής τους. Για παράδειγμα, 13ο και 14ο μισθό, επιδόματα, οδοιπορικά, οικειοθελείς παροχές (όπως δελτίο κοινωνικού τουρισμού ΟΓΑ, δωροεπιταγές, ομαδικά ασφαλιστήρια φορέα κ.ά.). Με δεδομένο ότι οι μισθοί τους ήταν της τάξης των 500 ευρώ, πλέον μπορούν να διεκδικήσουν τη διαφορά, ενώ τίθεται και ζήτημα αναγνώρισης των ημερών εργασίας στο ΙΚΑ, καθώς δεν επρόκειτο για περίοδο μαθητείας αλλά για σχέση εξαρτημένης εργασίας. Πέραν του δημοσιονομικού αποτυπώματος της απόφασης για το Δημόσιο, αλλά και της επιβάρυνσης για το ΙΚΑ, τίθεται ζήτημα σε ποιους φορείς οι πρώην εργαζόμενοι στα stage θα στραφούν για να εκτελέσουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων προκειμένου να πληρωθούν. Οι συμβάσεις αφορούν χιλιάδες σε διάφορους φορείς του Δημοσίου ανά τη χώρα, όπως και σε υπηρεσίες δήμων και σε όλες συμβαλλόμενος -λόγω των προγραμμάτων stage- ήταν ο ΟΑΕΔ. Εάν, λοιπόν, στραφούν κατά του ΟΑΕΔ, που αποτελεί φορέα με διαθέσιμους πόρους, τότε θα ανακύψει σημαντικό πρόβλημα στα προγράμματα ανεργίας που είναι σε εξέλιξη. - See more at: http://left.gr/
Με την απόφαση 885/14 και εισηγητή τον αρεοπαγίτη Δημ. Μουστάκα, αναγνωρίζεται ότι δεν επρόκειτο περί συμβάσεων απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, όπως ισχυρίζονταν ο ΟΑΕΔ και το υπουργείο Εργασίας στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τις συμβάσεις πρόσληψης με το σκεπτικό ότι οι απασχολούμενοι θα αποκτούσαν προσόντα για τη μετέπειτα εξέλιξη στην εργασία τους. Δεν αναγνωρίζεται, επίσης, ότι επρόκειτο περί συμβάσεων μαθητείας, δηλαδή εξοικείωσης του συμβασιούχου με τη λειτουργία των υπηρεσιών του Δημοσίου, απορρίπτοντας και τον ισχυρισμό περί παροχής κατάρτισης. Σημειώνεται πως με αυτό τον τρόπο το Δημόσιο επιχειρούσε να δικαιολογήσει ότι δίνει σχεδόν μισό μισθό στους εργαζομένους στα προγράμματα stage, παρότι αρκετοί ήταν απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (κατηγορίας ΠΕ ή ΤΕ), ακόμη και κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων. Στα προγράμματα stage εκτιμάται ότι απασχολήθηκαν πάνω από 120.000 εργαζόμενοι. Με την ίδια απόφαση διαπιστώνεται ότι πρόκειται περί συμβάσεων εργασίας -όχι μαθητείας ή εργασιακής εμπειρίας- ορισμένου χρόνου, οι οποίες συνάφθηκαν επανειλημμένως με το ίδιο πρόσωπο, αλλά δεν αποτελούν περιεχόμενο ενιαίας σύμβασης αορίστου χρόνου. Αναγνωρίζει ότι η απασχόλησή τους έφερε τα χαρακτηριστικά εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και ουδέποτε εργάστηκαν ως μαθητευόμενοι. Κατά συνέπεια παρείχαν εργασία αντίστοιχη με αυτή των τακτικών υπαλλήλων και έπρεπε να αμείβονται με τους αντίστοιχους μισθούς. Στην πράξη, αρκετοί είναι όσοι εργάζονταν με επαναλαμβανόμενες συμβάσεις, που έφταναν μέχρι και κοντά στη δεκαετία. Επί της ουσίας, το δικαστήριο αναγνωρίζει πως όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι έπρεπε να πληρώνονται κανονικά ολόκληρο το μισθό τους, παρότι δεν προσλήφθηκαν μέσω του ΑΣΕΠ, που αποτελεί τον συνταγματικώς κατοχυρωμένο θεσμό για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Για να μετέχει κάποιος στο σκλαβοπάζαρο του Δημοσίου μέσω των προγραμμάτων stage χρειαζόταν να διαθέτει κάρτα ανεργίας. Οταν η σύμβαση τελείωνε, ο ίδιος εντασσόταν σε καθεστώς ανεργίας και, συνήθως, με διαφορά δύο μηνών γινόταν πάλι προκήρυξη για πρόγραμμα «κατάρτισης» και ακολουθούσε στη συνέχεια μια νέα σύμβαση. Η γνωστοποίηση των προγραμμάτων γινόταν μόνο μέσω ορισμένων αναγγελιών στον Τύπο, ενώ αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι θέσεις «διακινούνταν» μέσω των γραφείων βουλευτών. Κατόπιν εορτής, φάνηκε ότι και η μοριοδότηση, που προσέφεραν τα προγράμματα για συμμετοχή σε διαγωνισμούς του Δημοσίου, ήταν δώρο-άδωρον, καθώς τα προγράμματα διεκόπησαν το 2010 και ούτε διαγωνισμοί ούτε προσλήψεις πραγματοποιήθηκαν. Μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου, ανοίγει ο δρόμος για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι σε προγράμματα stage τη διαφορά του δικού τους μισθού έναντι των τακτικών υπαλλήλων της ίδιας θέσης, χωρίς ωστόστο να τίθεται ζήτημα επαναπρόσληψής τους. Για παράδειγμα, 13ο και 14ο μισθό, επιδόματα, οδοιπορικά, οικειοθελείς παροχές (όπως δελτίο κοινωνικού τουρισμού ΟΓΑ, δωροεπιταγές, ομαδικά ασφαλιστήρια φορέα κ.ά.). Με δεδομένο ότι οι μισθοί τους ήταν της τάξης των 500 ευρώ, πλέον μπορούν να διεκδικήσουν τη διαφορά, ενώ τίθεται και ζήτημα αναγνώρισης των ημερών εργασίας στο ΙΚΑ, καθώς δεν επρόκειτο για περίοδο μαθητείας αλλά για σχέση εξαρτημένης εργασίας. Πέραν του δημοσιονομικού αποτυπώματος της απόφασης για το Δημόσιο, αλλά και της επιβάρυνσης για το ΙΚΑ, τίθεται ζήτημα σε ποιους φορείς οι πρώην εργαζόμενοι στα stage θα στραφούν για να εκτελέσουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων προκειμένου να πληρωθούν. Οι συμβάσεις αφορούν χιλιάδες σε διάφορους φορείς του Δημοσίου ανά τη χώρα, όπως και σε υπηρεσίες δήμων και σε όλες συμβαλλόμενος -λόγω των προγραμμάτων stage- ήταν ο ΟΑΕΔ. Εάν, λοιπόν, στραφούν κατά του ΟΑΕΔ, που αποτελεί φορέα με διαθέσιμους πόρους, τότε θα ανακύψει σημαντικό πρόβλημα στα προγράμματα ανεργίας που είναι σε εξέλιξη. - See more at: http://left.gr/
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου