Στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας, η αντιπαράθεση μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος AKP του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), του ιστορικού φορέα του κεμαλισμού, συχνά παρουσιάζεται ως μια μάχη μεταξύ ισλαμισμού και κοσμικότητας. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι οι διαφορές αυτές μπορεί να είναι επιφανειακές, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι οι Κεμαλιστές του CHP όχι μόνο δεν υστερούν σε εθνικισμό και επιθετικότητα έναντι της Ελλάδας, αλλά ενδεχομένως να υπερβαίνουν ακόμα και τους Ισλαμιστές του Ερντογάν. Το CHP, ως κληρονόμος της κληρονομιάς του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, έχει παραδοσιακά προβάλλει τον εαυτό του ως υπερασπιστή της κοσμικότητας και της δυτικόστροφης Τουρκίας. Ωστόσο, η ιστορία του δείχνει ότι ο κεμαλισμός δεν ήταν ποτέ συνώνυμος της ειρήνης ή της φιλίας με τους γείτονες. Η εισβολή στην Κύπρο το 1974, υπό την ηγεσία του Μπουλέντ Ετζεβίτ, ηγέτη του CHP, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής που υιοθέτησαν οι Κεμαλιστές. Αντίθετα, ο Ερντογάν, παρά τη νεο-οθωμανική του ρητορική και τις απειλές για τα ελληνικά νησιά, δεν έχει προχωρήσει σε ανοιχτή στρατιωτική δράση παρόμοιας κλίμακας. Οι Κεμαλιστές, από την άλλη, φαίνεται να διατηρούν μια πιο σκληροπυρηνική στάση, κατηγορώντας συχνά τον Ερντογάν για «αδυναμία» στο Αιγαίο. Ο Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, πρώην ηγέτης του CHP, έχει επανειλημμένως αναφέρει ότι 18 νησιά και βραχονησίδες «παραδόθηκαν» στην Ελλάδα επί Ερντογάν, απαιτώντας πιο δυναμική στάση – μια ρητορική που ξεπερνά σε ένταση ακόμα και τις προκλήσεις του Τούρκου προέδρου. Ενώ ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τη θρησκεία και τον νεο-οθωμανισμό για να ενισχύσει την εικόνα του ως ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου, το CHP βασίζεται σε έναν στείρο εθνικισμό που θεωρεί την Ελλάδα ως αιώνιο εχθρό και τα νησιά του Αιγαίου ως «τουρκικά εδάφη υπό κατοχή». Η δήλωση του Κιλιντσάρογλου το 2022, «Πήγαινε πάρ’ τα αν τολμάς», δεν ήταν απλώς πολιτική πίεση προς τον Ερντογάν, αλλά μια ένδειξη ότι οι Κεμαλιστές είναι διατεθειμένοι να κλιμακώσουν την ένταση πέρα από τη ρητορική.
Επιπλέον, η στάση του CHP απέναντι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν δείχνει ίχνος διάθεσης για συμβιβασμό. Αντίθετα με τον Ερντογάν, που ενίοτε επιχειρεί διπλωματικές κινήσεις –όπως η πρόσφατη προσέγγιση με την Ελλάδα το 2023–, οι Κεμαλιστές εμφανίζονται αδιάλλακτοι, με στελέχη όπως ο Εκρέμ Ιμάμογλου να συνεχίζουν την παράδοση του κόμματος, κατηγορώντας τον Ερντογάν για «παθητικότητα» απέναντι στην Αθήνα. Αναλυτές επισημαίνουν ότι, σε περίπτωση ανόδου του CHP στην εξουσία, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια πιο συστηματική και λιγότερο ευέλικτη απειλή. «Ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος, αλλά διαπραγματεύσιμος. Οι Κεμαλιστές είναι πιο ιδεοληπτικοί και λιγότερο ανοιχτοί σε συμβιβασμούς», σχολιάζει πολιτικός παρατηρητής από την Κωνσταντινούπολη.
Συμπέρασμα
Η αντίληψη ότι οι Κεμαλιστές του CHP αποτελούν μια «ήπια» εναλλακτική στον Ερντογάν καταρρίπτεται από τη στάση τους στο εθνικό ζήτημα. Ίσως η πραγματική διαφορά να έγκειται στο ότι οι Ισλαμιστές ντύνονται με θρησκευτικό μανδύα, ενώ οι Κεμαλιστές με δυτικότροπη προβιά – και οι δύο, όμως, μοιράζονται την ίδια εχθρότητα προς την Ελλάδα και την ίδια φιλοδοξία για κυριαρχία στο Αιγαίο. Για την Αθήνα, το δίλημμα δεν είναι ποιος είναι καλύτερος, αλλά ποιος είναι λιγότερο επικίνδυνος. Και η απάντηση παραμένει ανοιχτή.
ΠΟΙΟΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ την σύζυγο του Ιμάμογλου...
Ιμάμογλου μετά την προφυλάκισή του: «Ορθώνω το ανάστημά μου, δεν θα υποκύψω»
Εντολή σε Βρετανούς και Γάλλους να αποχωρήσουν από την χώρα λόγω πιθανού εμφυλίου
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου