«ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ 15 ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ»! Οι «κουμπάροι» έξυναν την γκλάβα τους. Τι στο διάλο θέλαν να πουν οι Ελλαδίτες;

Ρωτώντας, μια τον ένα μια τον άλλο, άρχισε να βγαίνει νόημα. Το φανταστικό σενάριο δικό του. Στο Ακρωτήρι, στις 20 του Ιούλη, άγρια μεσάνυχτα, προσγειώθηκαν τέσσερα αεριωθούμενα τύπου «Boeing-707» της ΟΑ. Της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Σύμφωνα με τους νόμους και τα διατάγματα, σε καιρό πολέμου επιστρατεύονταν το προσωπικό της ΟΑ και τ’ αεροπλάνα της. Η «Γενική Επιστράτευση» είχε κηρυχθεί. Το απόρρητο σχέδιο «ΟΛΥΜΠΙΑ» ενεργοποιήθηκε. Οι εντεταλμένοι Ανώτατοι Αξιωματικοί της πρώην «Βασιλικής Αεροπορίας» κινητοποιήθηκαν. Έφτασαν στο Ελληνικό. Εκεί πέσανε πάνω στους ανθρώπους του «μεγάλου μάγκα» (1) και σε μια κουστωδία μπράβων, νομικών συμβούλων και ειδικών παρατρεχάμενων. Ο πατριωτισμός του μαγκίτη ξεπεράστηκε όταν πήραν στο χέρι υπουργική απόφαση, ότι θα πληρωθεί μέχρι δεκάρας για τις υπηρεσίες του. Για τις διευκολύνσεις και για νοίκι είχε ζήτησε τα μαλλιά της κεφαλής του. Και είχε αρκετά μαλλιά ο «πανούργος» εφοπλιστής. Ίσως το είχε δει κι αυτό σαν «business» για να κονομήσει. Για να ζήσουν χρόνια πολλά και καλά ο γιόκας του και η κορούλα του. Να πάει σόι το βασίλειο.

Ακούστηκε πως στην Αίθουσα Επιχειρήσεων τον δικτάτορα (2) πλαισίωναν τρεις εσατζήδες -δυο μέτρα μπόι ο καθένας- με το χέρι στο περίστροφο. Όρθιοι, βλοσυροί πίσω από το θρόνο του. Στην κεφαλή της «στρογγυλής τραπέζης». Συνομιλητές-ιππότες, άνθρωποι που είχαν το προνόμιο να αντικρίζουν καταπρόσωπο τον «αόρατο». Ο Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων (3), όπως λέγανε τότε το ΓΕΕΘΑ, οι Αρχηγοί των Κλάδων, ο «συμμαθητής» (4) της Διοίκησης Καταδρομών και ο πανταχού παρών Ταγματάρχης (5), ο υπηρέτης του Ροβινσώνα. Φυσικά παρευρίσκοντο και οι άλλοι κολλητοί. Ποιους να στείλουν στον χαμό; Άρχισαν να παίζουν την «κολοκυθιά»!

Ο ΑΕΔ σκέφτηκε (!) ότι επειδή οι Τούρκοι μας γέλασαν και αντί για «άσκηση» έκαναν απόβαση, να τους αντιμετωπίσουμε... με το ίδιο φύλλο! Δηλαδή στρατιωτικά! Ζήτησε προτάσεις! Ο Αντρέας (6) σαν παλιοσειρά πρότεινε να στείλουν ένα Τάγμα Πεζικού με καράβι να ρίξουν τα τανκς στη θάλασσα! Ο «αόρατος» έξυσε την καράφλα του και κατέβασε καλύτερη ιδέα. Να στείλουν μια Μοίρα Λοκαζτήδων αεροπορικώς να ανατινάξουν τα τανκς με ΤΝΤ! Έπεσε χειροκρότημα! Οι μόνοι που θα πειθαρχούσαν ήταν οι καταδρομείς. Παλικάρια μέχρι βλακείας. Απέκλεισαν τις μονάδες του Λεκανοπεδίου. Ποιος θα υπερασπιστεί το Λεκανοπέδιο άμα έρθουν οι Τούρκοι; Άσε που οι αυτόχθονες έχουνε τις εξεγέρσεις στο αίμα τους. Θεσσαλονίκη; Μια απ’ τα ίδια. Η Ρεντίνα τους ήρθε βολική. Στο πι και φι μπορούσε να πεταχτεί μέχρι το αεροδρόμιο της Μίκρας. Ογδόντα χιλιομετράκια ήτανε! Τα βρήκανε. Τα μιλήσανε. Τα συμφωνήσανε. Το απόρητο σήμα διέσχισε τους αιθέρες.

Άνοιξαν τους απόρητους φακέλους και σταμάτησαν στο Όμικρον με δέος. Το σχέδιο «ΟΛΥΜΠΙΑ» ξεδιπλώθηκε. Το μεσημεράκι η 357 Μοίρα συγκροτήθηκε στο Ελληνικό και τσαμπουκάλεψε τον «μαγκίτη». Επίταξε τα τέσσερα ομορφότερα «Boeing-707» και ο Πτέραρχος (7) έσυρε με κόκκινη γραμμή το μεγαλοφυές του σχέδιο στον στρατιωτικό χάρτη. Αθήνα – Μίκρα – Ακρωτήρι – Λευκωσία! Μίκρα-Ακρωτήρι μέσω... Κέρκυρας! Για να τους μπερδέψουμε! Το Ακρωτήρι τι το ήθελε; Για ανεφοδιασμό καυσίμων! Αγνοούσε φαίνεται πως τα «Boeing» πάνε Αθήνα – Νέα Υόρκη χωρίς ανεφοδιασμό! Ο δρόμος Θεσσαλονίκη – Λευκωσία είχε πολλές... στροφές!

Τα τέσσερα «Boeing» βαφτίστηκαν, κατά τις συνήθειες των Ιπταμένων, σε «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 1, 2, 3 και 4». Τα καθίσματα ξηλώθηκαν άμεσα. Κατά τις εννιά το βράδυ κούρνιασαν στην Μίκρα. Η Ρεντίνα αργούσε όμως να φανεί. Οι δρόμοι αδιάβατοι λόγω Γενικής Επιστράτευσης. Τα «REO» άναψαν με δέκα μίλια την ώρα. Μερικά «έμειναν». Η Αθήνα άφρισε. Ο ΑΕΔ ( έσπευσε να κατηγορήσει τους κομάντος σαν δειλούς που προσπαθούσαν να αποφύγουν την εμπλοκή. Τέλος καλό. Δέκα και μισή σηκώθηκαν τα φτερά. Στοιβαγμένοι οκλαδόν στα δάπεδα των αεροσκαφών, πάνω από τριακόσιοι πολεμιστές. Για χειραποσκευές βαστούσαν μόνο τα τυφέκια G3 και το γεμάτο παγούρι τους. Όλα τα βαριά όπλα και τα πυρομαχικά ήταν τακτοποιημένα στις κρύπτες φορτίου των αεροπλάνων. Το ίδιο βράδυ θα πέταγαν για Μεγαλόνησο. Χαμηλή πτήση. Οι πραξικοπηματίες στο νησί, τους περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες. Θα εδραίωναν τη θέση τους. Γούβες στο διάδρομο του αεροδρομίου της Λευκωσίας δεν υπήρχαν. Οι Τούρκοι αεροπόροι δεν είχαν εντοπίσει το αεροδρόμιο ακόμη. Σε τρεις-τέσσερις ώρες τα «Boeing» θα είχαν επιστρέψει στη βάση τους, αφήνοντας το ετοιμοπόλεμο φορτίο να κάνει τις εκκαθαρίσεις που απαιτούσε η περίσταση.

Ο ισχυρός «αόρατος» όμως του «Κράτους των Αθηνών», έκανε πάλι λάθος... Ο ενθουσιασμός του αφάνταστος που επί τέλους η Κύπρος έγινε επαρχία του. Η Ιστορία θα έγραφε το όνομά του με τα χρυσά της γράμματα στην πρώτη σειρά. Δίπλα στο όνομα του Μέγα Μακεδόνα. Όπως γίνεται στο θέατρο. «Αλίκη - Δημήτρης». «Αλέξανδρος - Δημήτρης». Ισότιμοι. Κανείς να μην έχει παράπονο. Ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι καπεταναίοι θα ήταν απλοί κομπάρσοι. Ουρά. Πίσω απ’ το παραβάν του σκοτεινού μυαλού του, στημένη η σκακιέρα. Τα «μαύρα» είχαν όλα τα πιόνια τους. Τα «λευκά» αποψιλωμένα. Μόνο δυο Αξιωματικοί τους έμειναν. Ούτε βασίλισσα, ούτε άλογα, ούτε πύργοι, ούτε πιόνια. Πως έγινε «Ρουά-ματ» με δυο Αξιωματικούς; Είναι αδύνατον! Λύσσαξε. Καπνοί απ’ τα ρουθούνια. Αφροί απ’ το στόμα. Παρά την συντριπτική υπεροχή, τα τσακάλια του απέτυχαν το δικό του «Ρουά-ματ». Να σφάξουν τον μισητό «Μούσκο» (9). Τον «Κάστρο της Μεσογείου». Έτσι τον είχε αποκαλέσει ο «Χέντρυ» (10), όταν του έκλεισε το δεξί μάτι με σημασία και του άναψε το πράσινο φως.

Έδωσε άμεση διαταγή να πυροβολούν ότι είναι μαύρο και κινείται. Αποτέλεσμα οι ανεγκέφαλοι να πυροβολούν τις μαυροφορεμένες «κοντζάκαρες». Εδώ παπάς. Εκεί παπάς. Πουθενά ο «Παπάς». Τώρα αναγκάστηκε να στείλει τον ανθό της πολεμικής του μηχανής, να φέρει σε πέρας το έργο. Αποστολή στο μυαλό του δεν ήταν να ρίξουν τους Τούρκους στη θάλασσα, αλλά να του στείλουν το τρόπαιο. Το κεφάλι του «Μούσκου» στο ταγάρι. Όταν έβλεπαν το κεφάλι με τα κόκκινα γένια παλουκωμένο στην πλατεία Συντάγματος, όλα θα τέλειωναν. Έτσι τερμάτισε κι’ ο «συμμοριτοπόλεμος». Με κρεμασμένο το κεφάλι του Άρη στα Τρίκαλα. Σε φανοστάτη της κεντρικής πλατείας...

Ένα ίσως δεν υπολόγισε. Στην εκλεκτή Β΄ΜΚ, στη Ρεντίνα, υπηρετούσαν πολλά «δικά» του παιδιά. Παιδιά φίλων και υποστηρικτών του. Έτσι γίνεται πάντα σε όλα τα καθεστώτα, βασιλικά, δικτατορικά ή δημοκρατικά. Οι έχοντες «δόντι» στο κουβέρνο υπηρετούν τη θητεία τους δίπλα στα σπίτια τους. Δεν κάνουν σκοπιές στον Έβρο, ανάμεσα σε σπαρμένες νάρκες και ανεξέλεγκτα πυρά λαθρεμπόρων. Εκπαιδεύονται και υπηρετούν δίπλα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Στον Ασπρόπυργο, στον Διόνυσο, στο Μεγάλο Πεύκο, στο Γ΄ΣΣ ή στην Ασπροβάλτα. Άντε να πάνε καμιά βόλτα μέχρι το Καντήλι, την Πεντέλη, τον Χορτιάτη ή τα Κερδύλια για καθαρό αέρα.

Οι πιέσεις από τους «φίλιους γονείς της Κυανοχώρας» αφόρητες. Ο δικτάτορας τα χρειάστηκε. Το παρανοϊκό μυαλό διέκρινε πίσω απ’ τις διαμαρτυρίες και τις «συμβουλές» να στήνεται πλεκτάνη. Αν μπορούσε να τους αποκεφαλίσει όλους θα το έκανε. Στο τέλος, έξυπνα σκεπτόμενος, αναγκάστηκε να ενδώσει. Όχι δεν θα έστελνε τα παιδιά των «φίλιων δυνάμεων της Κυανοχώρας» στο στόμα του λύκου. Ποιους να έστελνε; Υπήρχε λύση. Τους εξόριστους. Τους αντιφρονούντες. Αυτούς που διάβαζαν απροκάλυπτα τη «Βραδυνή». Τα αποπαίδια της Α΄ΜΚ. Μαζί μ’ αυτούς και καμιά εικοσαριά «διαλεχτούς» νεοσύλλεκτους απ’ το Μεγάλο Πεύκο. Να φανεί ότι συμπάσχει και το «Κράτος των Αθηνών».

Η «επιχείρηση» σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε την ίδια στιγμή. Ο πονηρός υπηρέτης του «σκύλου της ΕΣΑ», είχε για όλα τα πράγματα λύση. Τα «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» δεν θα πέταγαν απ’ ευθείας από Μίκρα για Κύπρο. Θα πέρναγαν απ’ τη Σούδα για ανεφοδιασμό! Η κηροζίνη όμως που έχουν οι δεξαμενές, φτάνει για πάνω από δέκα ώρες ταξίδι. Πάνε Νέα Υόρκη πετώντας οχτώ ώρες και έχουν και κηροζίνη περίσσευμα. Αλλά ποιος γνώριζε αυτές τις λεπτομέρειες; Στο Ακρωτήρι είχαν δικό τους άνθρωπο. Θα τον έντυναν… «σμηνίτη». Όλα θα πήγαιναν μια χαρά. Του λύθηκαν τα χέρια.

Τα «Boeing» τα… φύσηξε ο αέρας. Φυσούν μανιασμένοι τυφώνες κάθε Ιούλιο στο Ακρωτήρι! Ο «σμηνίτης» δεν τοποθέτησε καλά τους τάκους στις ρόδες ή τους αφαίρεσε χωρίς την άδεια του πιλότου. «Τροχοεμποδιστήρες» άκουσε να λένε τους τάκους στην αεροπορική διάλεκτο. Τα τεράστια… πανάλαφρα σιδερένια πουλιά παρασύρθηκαν απ’ το εσπερινό δροσερό αέρακι. Πέσανε πάνω στα «barriers» -τα «τύμπανα των ανασχετήρων»- και στράβωσαν τα σκέλη τους. Αναφέρθηκε πως σκάσανε και δυο από τα τέσσερα λάστιχα του σκέλους προσγειώσεως στο ένα αεροπλάνο. Απ’ τη σύγκρουση. Αδύνατο να πετάξουν. Θέλανε κάτι ώρες για επισκευή. Ο «σμηνίτης» έφταιγε για όλα. Χαμός! Όταν έψαξαν τον «σμηνίτη» δεν τον βρήκαν. Ακόμα άφαντος είναι. Ο φραστικός καβγάς άναψε μεταξύ πιλότων της ΟΑ και των συναδέλφων τους της ΠΑ. Ο «σμηνίτης», όποιος και να ήταν, ποτέ δεν θα αφαιρούσε τους «τροχοεμποδιστήρες» χωρίς το σήμα του χειριστή. Είναι εκπαιδευμένοι οι σμηνίτες. Και να έγινε, πάλι δεν δικαιολογούνταν να τσουλήσει το αεριωθούμενο, όσο και να ήταν παρκαρισμένο στην… κατηφόρα. Η «μόνιμη πέδηση», κάτι σαν το χειρόφρενο, το συγκρατεί ακινητοποιημένο είτε δουλεύει ο κινητήρας, είτε όχι. Τι διάβολο. Είχαν κατέβει απ’ τ’ αροπλάνο χωρίς να τραβήξουν χειρόφρενο; Και στα δύο;

Ο Δκτης της Β΄ΜΚ (11) ανέφερε αμέσως το συμβάν. Δικαιολόγησε ότι στο εν λόγω αεροπλάνο είχαν φορτώσει πολλά πυρομαχικά και βαρέα όπλα. Η μεταφόρτωση στα άλλα αεροπλάνα είχε χρονικό κόστος. Οι ώρες περνούσαν. Δεν θα πρόκαναν να πάνε Κύπρο και να γυρίσουν νύχτα. Κατά τις δύο το πρωί ο «αόρατος» ματαίωσε την αποστολή.

Η Β΄ΜΚ γύρισε στη Θεσσαλονίκη την άλλη μέρα με τα Boeing. Πριν κλείσουν μάτι οι κομάντος έφτασε νέο σήμα. Το θέατρο του παραλόγου συνεχιζόταν. Τους ξαναφόρτωσαν στα αεριωθούμενα. Τώρα η διαταγή ήταν να πετάξουν νυχτιάτικα κατ’ ευθείαν για Λευκωσία. Χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς. Μόλις σκέφτηκαν ότι τα καύσιμα ήταν αρκετά. Πως τους είχε διαφύγει; Δεν χρειάζονταν ανεφοδιασμός στον «ΔΑΙΔΑΛΟ». Έτσι λέγαν τη Σούδα στη γλώσσα των ασυρμάτων. Πριν ανάψουν οι τουρμπίνες νέο σήμα τους καθήλωσε στο έδαφος. Το «ΜΠΑΪΡΑΚ» -ο «ραδιοσταθμός των Τουρκοκυπρίων αγωνιστών»- τους… ενημέρωσε πως οι Τούρκοι πιλότοι επιτέλους βρήκαν το αεροδρόμιο και το έσκαψαν με τις βόμβες τους. Κρίμα! Τυχαίο;

Ο ΑΕΔ (3) τα χρειάστηκε. Διέκρινε απροθυμία των ανδρών τις Β΄ΜΚ να εκτελέσουν την στρατιωτική εντολή. Θα τους κανόνιζε αυτούς αργότερα. Φώναξε πάραυτα τον Δντη της ΔΚ (4) και τον διέταξε να... διατάξει αποστολή άλλης Μοίρας Καταδρομών. Απλά πράγματα!

Καινούργια κωδικοποιημένα σήματα διέσχιζαν τώρα τους αιθέρες. Προς την 354η Μοίρα Μεταφορών " Πήγασος". Προς την 115 ΠΜ. Προς το κέρατο της μάνας τους. Είχαμε 344 Μοίρες Μεταφορών και 115 Πτέρυγες Μάχης; Αφού έχουμε 401 τόσα Στρατιωτικά Νοσοκομεία, θα πει κανείς, να μην έχουμε και τόσες Μονάδες Αεροπορίας; Να το ακούνε οι Τούρκοι και να τρέμουνε. «Αραία-αραία να φαινόμαστε καμμιά σαρανταρέα!» Ιπτάμενος Ταξίαρχος (12) ο έχων το Γενικό Πρόσταγμα. Μάζωξε όλα τα παμπάλαια ελικοφόρα της Επικράτειας στο Ακρωτήρι. Δεκαεννέα «Noratlas» και ένα «καθυστερημένο» άντε είκοσι. Δέκα τα «Dacota». Τα πρώτα μας τα φόρτωσαν οι Γερμαναράδες. Όχι εξοφλώντας πολεμικά χρέη, αλλά με το αζημίωτο. Για όσους έστησαν στον τοίχο και για όσα χωριά έκαψαν, όταν ήσαν παντοδύναμοι, ούτε κουβέντα. Τα δεύτερα μας τα φόρτωσαν οι Αμερικάνοι σαν «βοήθεια». ΝΑΤΟ ένεκεν! Με το αζημίωτο και πάλι φυσικά. Όπως πάντα.

Η 115 ΠΜ δεν είχε βενζινοφόρα οχήματα για ανεφοδιασμό των «Noratlas». Μόνο κηροζινοφόρα για ανεφοδιασμό αεριωθουμένων διάθετε. Άλλο «καζίκι»! Νέα προσπάθεια από τους σμηνίτες να ξεπλύνουν τα κηροζινοφόρα οχήματα. Τελικά τα παιδιά του «Θείου Sam» μας λυπήθηκαν και μας δάνεισαν μερικά βενζινοφόρα από το αμερικανικό κλιμάκιο της Σούδας. Με το αζημίωτο πάλι. Είχαν βέβαια την απορία τι τα θέλαμε, αλλά εμείς μιλιά! Ήταν Κρατικό μυστικό!

Έχωσαν στο κατόπιν μέσα στα ιπτάμενα φέρετρα, όπως-όπως, τους «Κρητικούς» και τους ξαπόστειλαν νύχτα. Μαζί τους και η Διμοιρία των νεοσύλλεκτων από το Μεγάλο Πεύκο. 318 «κομάτια» το σύνολο. Απλά ειδοποίησαν τους ανθρώπους τους στη Λευκωσία, να ρίξουν τσιμέντο «ταχείας πήξης» στις γούβες του βοηθητικού αεροδιαδρόμου. Ο δευτερεύων διάδρομος που έγινε η προσγείωση των «Noratlas», επισκευάστηκε από συνεργεία στις δύο παρά τέταρτο το πρωί της 22ας Ιουλίου, δηλαδή 15 λεπτά πριν πατήσει η ρόδα του πρώτου αεροσκάφους στην προσγείωση! Αυτό θα πει στρατιωτική οργάνωση. Ευτυχώς η Παναγιά βόηθησε και διάλεξαν σωστό τσιμέντο...

Ο «μαγκίτης» έστειλε άμεσα εξώδικα επί δικαίων και αδίκων. Πριν στεγνώσει το μελάνι, έχωσε το μακρύ του χέρι στις τσέπες του κάθε εργαζόμενου Έλληνα. Του άρπαξε το μεροκάματο και το έριξε στην δικιά του την τσέπη. Κάπου εκατό εκατομμύρια δραχμές. Για ένα τριήμερο! 20, 21 και 22 Ιουλίου. Για μια πτήση Μίκρα - Χανιά και τούμπαλιν! Δεν φημολογήθηκε αν χρέωσε και την κηροζίνη του Στρατού. Το βράδυ στα μπουζούκια πάντως, έσπαζε πιάτα κι έπινε ακριβά ουίσκια. Ίσως στην υγειά των κορόιδων. Ο Ζαμπέτας με το μπουζούκι του έδινε ρέστα.

Έτσι μέσες-άκρες αφηγήθηκαν το μπάχαλο στο Ακρωτήρι. Οι μαρτυρίες ήταν από πιλότους που χτυπήθηκαν τ’ αεροπλάνα τους και αναγκάστηκαν να παραμείνουν στην Κύπρο για λίγο διάστημα. Αργότερα έκλεισαν ερμητικά τα στόματα. Στο δικό του μυαλό η απορία λύθηκε. Δεν είχε καταλάβει τόσο καιρό γιατί αφού είχαν ετοιμοπόλεμους λοκατζήδες στο αεροδρόμιο, τους γύρισαν πίσω. Γιατί έστειλαν άλλους στη θέση τους. Έτσι δεν καταλάβαινε στην αρχή πως, αφού πήγε άλλος στη θέση του λόγω ασυνεννοησίας Υπηρεσιών, τον στείλανε νύχτα, μονάχο, εν καιρώ πολέμου, να τον… αντικαταστήσει. Ήταν αυτό που του είχε γίνει πεποίθηση για το Στράτευμα:

«Άλλα ήταν καλά παιδιά, κι’ άλλα γαμώ την μάνα τους…»

____________________

1. +Ωνάσης Αριστοτέλης. Εφοπλιστής...

2. +Ιωαννίδης Δημήτριος. Ταξχος...

3. +Μπονάνος Γρηγόριος. Στρατηγός. ΑΕΔ...

4.Γιάννακας Αλέξανδρος. Ταξχος. Δκτης ΔΚ...

5. Μπόλαρης Παρασκευάς. Τχης. 1ο ΕΓ...

6.Γαλατσάνος Ανδρέας. Αντγος. Αρχηγός Στρατού...

7.Παπανικολάου Αλέξανδρος. Αντχος. Αρχηγός Αερ/ρίας...

8. Μπονάνος Γρηγόριος. Στρατηγός. ΑΕΔ...

9. +Μακάριος ο Γ. Αρχ/πος. Πρόεδρος Κύπρου...

10. Κίσσινγκερ Χέντρυ. ΥΠΕΞ USA...

11. Ζβώλης Γεώργιος. Τχης...

12. Στεφαδούρος Γεώργιος. Ταξχος (Ι)...

«ΝΙΚΗ»

Καθημερινά ορθωμένα τα αυτιά στις συζητήσεις. Κυνηγόσκυλο. Σιγά-σιγά άρχισε να συνθέτει την εικόνα της αποστολής. Όπου κενό το συμπλήρωνε με τη λογική και τη φαντασία, ώσπου να το διασταυρώσει.

Φτάνοντας οι κομάντος της Α΄ΜΚ στο Ακρωτήρι, γινόταν ένα μπάχαλο. Τα «Noratlas» για να πετάξουν ρουφάγανε βενζίνη. Όχι κηροζίνη. Τα βυτιοφόρα ήταν φουλαρισμένα κηροζίνη. Μέχρι να τα αδειάσουν, να τα πλύνουν, να τα γεμίσουν βενζίνη και να φουλάρουν τις δεξαμενές των αεροπλάνων πήρε κάποιο χρόνο. Ως να φορτώσουν οπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό, ο χρόνος σώθηκε. Τότε αντιλήφθηκαν ότι δεν τους έπαιρνε χρονικά να στείλουν και τα «Dacota». Άρχισαν ξεφόρτωμα από «Dacota» και ξαναφόρτωμα σε «Noratlas». Μύλος!

Η διαταγές, διαταγές. Κρυστάλλινες. Χωρίς παρερμηνείες. Απογείωση ανά πεντάλεπτο. Ύψος πτήσης χαμηλό. Άντε 700 πόδια. Ταχύτητα; Άντε 150 μίλια. Φώτα; Σβηστά. Ασύρματος; Σιγή ασυρμάτου. Συνοδεία μαχητικών; Ανέφικτος! Όσο γίνεται πιο νότια για να μην τους πιάνουν τα Τούρκικα ραντάρ. Τις τρύπες στον αεροδιάδρομο της Λευκωσίας είχαν τη διαβεβαίωση ότι θα τις είχαν βουλώσει με τσιμέντο ταχείας πήξεως, μέχρι να φτάσουν τα πρώτα αεροπλάνα. Κάθε «Noratlas» που προσγειωνόταν, θα ξεφόρτωνε, θα φούλαρε πάλι βενζίνη και θα απογειωνόταν πάραυτα να επιστρέψει στο Ακρωτήρι. Πριν ξημερώσει.

Οι Κύπριοι περίμεναν «Boeing». Τα βυτιοφόρα τους είχαν τιγκάρει κηροζίνη! Αυτό κι’ αν ήταν μπάχαλο! Μ’ όλα ταύτα η επιχείρηση δεν αναβλήθηκε. Οι ήρωες αεροπόροι βάφτισαν την επιχείρηση «ΝΙΚΗ» και αρίθμησαν τα αεροσκάφη. Οι Αξιωματικοί, Αεροπόροι και Καταδρομείς, αλλά και τα «κομάντα» δεν επέδειξαν ίχνος «απροθυμίας» εκτελέσεως της αποστολής. Απροθυμία!!! Ρετσινιά που θέλησαν να φορτώσουν στην Β΄ΜΚ...

Τα χρονικά περιθώρια στενά. Απογείωση έως την 12η νυκτερινή. Τα 14 πρόλαβαν να πετάξουν. Το «ΝΙΚΗ 16» κατσικώθηκε στον αεροδιάδρομο επειδή πέρασε η ώρα. Δώδεκα και ένα λεπτό! Πως να παρακούσει ο πιλότος (1) την διαταγή του «Έχοντος το Γενικόν Πρόσταγμα»; (2) Μετά τούτο οι άλλοι Επισμηναγοί-Κυβερνήτες έσβησαν τις μηχανές. Όλοι εκτός από έναν. Την εξαίρεση του κανόνα. Ο Κυβερνήτης (3) του «ΝΙΚΗ 15» έγινε... Τούρκος! Φόρτωσε άμεσα τα πυρομαχικά στο αεροσκάφος, βάζοντας και ο ίδιος πλάτη. Οι φωνές του αντιλαλούν ακόμα στο Ακρωτήρι. Δεν καταλάβαινε Χριστό! Κατηγόρησε τους πάντες και τους συναδέλφους του ακόμα πως κωλυσιεργούσαν σκόπιμα τρώγοντας χρόνο, για να μην πετάξουν. Και αυτό έγινε και δια ζώσης και μέσω του ασυρμάτου. Τελικά έκαναν όλοι στην πάντα και πέταξε για Κύπρο είκοσι λεπτά μετά την 12η νυκτερινή. Παραβαίνοντας κάθε διαταγή. Από υπερβάλλοντα ζήλο είπαν...

Από τα είκοσι «Noratlas» απογειώθηκαν μόνο τα δέκα πέντε. «Dacota» κανένα. Η γραπτή εντολή της αυλής του «αόρατου» ήταν σαφής. «Να εκτελεστούν απογειώσεις μέχρι τις 24:00. Τελεία. Στοπ.». Μόνον ο τσαμπουκάς αεροπόρος αγνόησε την διαταγή και σηκώθηκε. Οι υπόλοιποι πέντε υπάκουσαν στις διαταγές των Ανωτέρων. Έσβησαν τις μηχανές. Η ώρα πήγε 00:01. Πειθάρχησαν τυφλά. Θα έπρεπε να ανταμειφθούν στο μέλλον, για την προσήλωσή τους, απ’ την Ιεραρχία. Σίγουρα κάποιοι απ’ αυτούς, με τέτοια συνειδητή πειθαρχία, πρόσμεναν να γίνουν Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ. Ίσως και βουλευτές στο μέλλον.

Στις επικλήσεις των κομάντος οι εν λόγω αντέταξαν αδιάσειστα επιχειρήματα. Το φταίξιμο δεν ήταν δικό τους. Οι κομάντος αργοπόρησαν να έρθουν και να φορτώσουν τα πυρομαχικά τους! Για βενζίνες και κηροζίνες ούτε λόγος. Για τα φορτώματα και ξεφορτώματα στα «Dacota» «εποίουν την νήσσαν». Διαδόθηκε πως φρόντισαν να εξαφανίσουν το «Βιβλίο Πτήσεων» της Μοίρας. Για να μην υπάρξουν στοιχεία. Η πρωτοφανής για τα παγκόσμια χρονικά ανορθόδοξη ηρωική πολεμική επιχείρηση, είναι σαν να μην έγινε ποτέ για το Κράτος. Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία!

Το σήμα στο Κέντρο Επιχειρήσων του Γ.Ε.Ε.Φ. ήταν σαφέστατο. Σε απλή γλώσσα. Χωρίς κώδικες! «ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ 15 ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ»! Οι «κουμπάροι» έξυναν την γκλάβα τους. Τι στο διάλο θέλαν να πουν οι Ελλαδίτες;

Κατά τις δέκα και μισή το βράδυ, το πρώτο αεροπλάνο, με τον κωδικό «ΝΙΚΗ-1» απογειώθηκε από τον «ΔΑΙΔΑΛΟ». Προορισμός η «ΛΙΜΝΗ», που ήταν η κωδική ονομασία της Λευκωσίας. Έφτασε εκεί πριν τις δύο το πρωί. Τρεισήμισι ώρες «χαμηλή πτήση». Νυκτερινή. Χωρίς αλεξίπτωτα. Οι περισσότεροι κομάντος κοιμόντουσαν αποκαμωμένοι. Τους ξύπνησε ο θόρυβος και τα τραντάγματα από τις ρόδες που κατέβαιναν για την προσγείωση. Όλα καλά, όλα ανθηρά. Αποβιβάστηκαν, έπιασαν θέσεις στο σκοτάδι και το «Noratlas» πήρε το δρόμο του γυρισμού. Στις πεντέμισι το πρωί ήταν πίσω στον «ΔΑΙΔΑΛΟ».

Το «ΝΙΚΗ-1», με το χαρακτηριστικό βόμβο του, ξύπνησε τους κοιμισμένους Κύπριους και Τούρκους πολεμιστές. Το «ΝΙΚΗ-2» τους ενεργοποίησε. Τα «τετράκανα» αντιαεροπορικά άρχισαν να ξερνάνε φωτιά και ατσάλι. Τα πολυβόλα «Bren» σιγοντάραν. Ακόμα και λιανοντούφεκα, τα «Μαρτίνια», σηκώθηκαν και έριχναν σε κάθε βόμβο αεροπλάνου που περνούσε από πάνω τους. Όσοι έμειναν άγρυπνοι στα φινιστρίνια των αεροπλάνων μίλησαν για μαγικές εικόνες. Για το φωταγωγημένο αμερικάνικο αεροπλανοφόρο. Για την όμορφη φωτεινή ρυμοτομία της Αγγλικής Βάσης του Ακρωτηρίου. Για τις φωτιές που έκαιγαν τα δάση και τα χωράφια της Μεγαλονήσου μέσα στο πηχτό σκοτάδι. Για τις πύρινες γλώσσες από το έδαφος που προσπαθούσαν να τους αγγίξουν. Για σπίθες από «κωλοφωτιές» που φτερούγιζαν ευθύγραμμα γύρω τους με την ταχύτητα του φωτός. Για τους προβολείς του βοηθητικού αεροδιαδρόμου που τους ανοιγόκλειναν το μάτι. Για μεταλλικούς κρότους σαν να έπεφτε χαλάζι σε λαμαρίνες. Σαν «κουκοσάλι», όπως το αφηγούνταν χαρακτηριστικά ο Γιώργης (4). Ο μελαγχολικός κομάντο απ’ τ’ Ανώγεια.

Το «ΝΙΚΗ-4» είχε υπερκεράσει το «ΝΙΚΗ-3» και πλησίαζε τρίτο στον αεροδιάδρομο. Οι χειριστές των αντιαεροπορικών άκουσαν το σκοτεινό τεράστιο πουλί που κατέβαινε. Το δάχτυλό τους κόλλησε στη σκανδάλη. Οι φλόγες τύλιξαν το σκάφος. Η έκρηξη ταρακούνησε το νησί. Εικόνα φλεγόμενου μετεωρίτη. Ένας απ’ τους λοφίσκους της Λακατάμιας, η Μακεδονίτισσα, ανέλαβε να αγκαλιάσει τα πυρακτωμένα συντρίμμια του «ΝΙΚΗ-4» και τα σεπτά σώματα των ηρώων. Οι αδικοχαμένες ψυχές των είκοσι εφτά κομάντος και των τεσσάρων αεροπόρων τριγυρίζουν ακόμα εκεί. Ετοιμοπόλεμες. Με ηθικό ακμαιότατο. Ένας μόνο επέζησε (5). Με βαριά τραύματα. Σωματικά και ψυχικά. Οι κομάντος απ’ τα υπόλοιπα αεροσκάφη ανέφεραν πως είδαν, εκτός των άλλων, μια τεράστια πυρκαγιά λίγο πριν τον αεροδιάδρομο.

Οι Κύπριοι πολεμιστές πανηγύρισαν με πυροβολισμούς την κατάρριψη του «Τούρκικου» αεροπλάνου. Λησμόνησαν πως Τούρκοι δεν πετούσαν τις νύχτες. Μόνο Έλληνες αεροπόροι θα το αποτολμούσαν. Ο Κύπριος χειριστής του «τετράκανου» στον ενθουσιασμό του ξέχασε να τραβήξει το δάχτυλο απ’ τη σκανδάλη. Το κροτάλισμα έσκιζε τους αιθέρες διαλαλώντας το κατόρθωμά του. Οι κάννες υπερθερμάνθηκαν. Το όπλο μπλοκάρισε. Σίγησε. Ίσως το ίδιο να ίσχυσε για τον Τούρκο. Ευτυχώς για τα υπόλοιπα αεροσκάφη. Προσγειώθηκαν με μικροζημιές. Μόνο το «ΝΙΚΗ-6» ήταν άτυχο. Δύο τεράστιες τρύπες από διατρητικά βλήματα στη γάστρα του. Δυο και οι νεκροί κομάντος. Ο ένας απ’ το Αιγάλεω (6) κι’ ο άλλος απ’ το Ζαρό (7). Αρκετοί οι τραυματίες. Περίπου δέκα. Το περίφημο σήμα «πυροβόλα δεσμευμένα» δεν είχε φτάσει. Μαθεύτηκε πως εκδόθηκε και στάλθηκε απ’ τον «χειριστή» του Αρχηγείου του «αόρατου», στις μία και μισή το ίδιο πρωί. Δηλαδή ελάχιστα λεπτά πριν πατήσουν οι ρόδες του «ΝΙΚΗ-1» στον αεροδιάδρομο! Τα τέσσερα «στοιχεία» το έλαβαν. Το πέμπτο «στοιχείο», στην αρχή του αεροδιαδρόμου, δεν ενημερώθηκε εγκαίρως.

Δυο από τα μεταγωγικά χάσανε τον μπούσουλα. Στροφή 180 μοίρες! Γύρισαν χωρίς να εκπληρώσουν την αποστολή τους. «ΛΙΜΝΗ γιοκ» ανάφεραν. Το ένα μετέφερε τους «Αθηναίους» Κατώτερους Αξιωματικούς. Ένας ίσως απ’ αυτούς, πρέπει να είχε την εντολή, να μην γυρίσει χωρίς το ταγάρι με το κεφάλι του «Μούσκου».

Το «ΝΙΚΗ 13» χτυποκάρδιασε στο γυρισμό νομίζοντας πως είναι πάνω απ’ τα... Άδανα! Τελικά κάποιος αναγνώρισε την... Ρόδο και προσγειώθηκαν με ανακούφιση. Το πικρόχολο σχόλιο του Διοικητή ( για την «απώλεια του προσανατολισμού» ήταν:

«Ευτυχώς και δεν προσγειώθηκαν στα Άδανα. Θα καλοπέρναγαν με τους Τούρκους!»

Το «ΝΙΚΗ 14» «είδε φως» στον ορίζοντα της Μεγαλονήσου. Ξημέρωνε! Γύρισε άρον-άρον στον «ΔΑΙΔΑΛΟ» σύμφωνα με τις διαταγές...

Για το «ΝΙΚΗ 15» δεν υπάρχει δικαιολογία... Ο πιλότος του (3) πάλι παράκουσε τις διαταγές! Παρά το «φως» που είδε, προσγειώθηκε στην «ΛΙΜΝΗ». Μερικοί άνθρωποι βλέπουν να καίγεται το σύμπαν και δεν γίνονται ριψάσπιδες. Είναι γενημένοι να γίνονται φωτεινά παραδείγματα...

Οι ήρωες αεροπόροι, σαν επέστρεψαν, η Πατρίς ευγνωμονούσα τους χορήγησε «Φύλλο Πορείας Εξωτερικού» δύο ημερών! Για το ταξιδάκι αναψυχής που έκαναν. Αυτό στη γλώσσα των στρατιωτικών μεταφράζεται σε χρήμα. Το ποσό τεράστιο. Χίλιες διακόσιες δραχμές περίπου στον καθένα. Εκατόν πενήντα φραντζόλες. Το ψωμί της χρονιάς. Ούτε «μετάλλιο», ούτε καν «εύφημο μνεία», τα γνωστά ψωμοτύρια που ταΐζουν τους ένστολους. Πήραν ίσως το γνωστό παράσημο της ανοιχτής παλάμης. Τα λεφτά τα είχε αρπάξει όλα απ’ το ταμείο ο «μαγκίτης» και δεν υπήρχαν προσωρινώς διαθέσιμα! Ακούστηκε πως όλοι οι ήρωες αρνήθηκαν να τα πάρουν. Τελικά επικράτησε η ιδέα να τα προσφέρουν -τιμής ένεκεν- στην χήρα του νεκρού συναδέλφου τους (9). Κανείς από τους 13 υπέροχους δεν έφτασε στο βαθμό του Πτεράρχου... Αντίθετα, απ’ αυτούς που έσβησαν της μηχανές, ένας διετέλεσε και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ (1).

Οι σκέψεις που τον βασάνιζαν ήταν απλοϊκές. Αυτός, που δεν ήταν μάχιμος, να σχεδίαζε την επιχείρηση με τα «Boeing», θα είχε τελειώσει τη δουλειά. Στην άλλη περίπτωση θα είχαν απογειωθεί και τα είκοσι «Noratlas». Θα είχε φροντίσει να σταλούν εγκαίρως σήματα παντού, ώστε να μην υπάρξει καμιά απώλεια. Αυτοί, οι μάχιμοι, πως σκατά λειτουργούν; Στέλνουν τριακόσια παλικάρια σε μάχη και όποιον πάρει ο χάρος; Δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθιοι. Κάτι άλλο κρυβότανε. Ίσως να θέλανε τους νεκρούς. Να φανεί πως η «μητέρα» πατρίδα συμπάσχει στα θύματα της «κόρης». Ο Διοικητής ( τράβαγε τα μαλλιά του. Δεν το χώνεψε ποτέ.

«Για να χάσω εγώ ορέ τριάντα παλικάρια, έπρεπε να πολεμάω ένα χρόνο χωρίς σταματημό!» έλεγε και ξεφύσαγε.

Για τις επιχειρήσεις και τις εκεχειρίες είπαν και διέδωσαν πολλά. Οι ήρωες Κύπριοι καταδρομείς είχαν πολεμήσει γενναία. Τα υψώματα στο Κοτζάκαγια, στην Άσπρη Μούττη και στο Πάνω Δίκωμο που ποτίστηκαν με το αίμα τους, θα θυμούνται αιώνια την παλικαριά τους. Δυστυχώς τα πεζά τμήματα δεν πήγαν να βοηθήσουν. Το Πέντε Μίλι ακόμα περιμένει το τάγμα του Εφεδρικού Σώματος για να μην ξεμυτίσει Τούρκος απ’ τη θάλασσα. Το στρατόπεδο των ηρώων της ΕΛΔΥΚ σκάφτηκε από τους όλμους. Χώμα και αίμα παντού.

Ο φίλος του «αόρατου», ο «Χέντρυ», όταν είδε τα σκούρα για την ημισέληνο, επέβαλε την εκεχειρία. Ο ευαίσθητος ποιητής της Τουρκίας ζήτησε βοήθεια. Είχε χάσει τους περισσότερους άνδρες του στην απόβαση. Με διαταγή του βύθισαν κατά λάθος τα δικά τους πολεμικά πλοία. Το «Κοτζάτεπε» πήγε αύτανδρο και το «Αντάτεπε» λαβώθηκε ανεπανόρθωτα. Μόνο το «Τσακμάκ» του έμεινε. Δεν ακούστηκε να έγραψε κάποια ελεγεία γι’ αυτή την τραγωδία. Η αεροπόροι του, έριχναν τα μαύρα βαρέλια των ναπάλμ στο γάμο του Καραγκιόζη. Με την «εκεχειρία» κατάφερε να αποβιβάσει σαράντα χιλιάδες άνδρες και διακόσια άρματα μάχης. Αμαχητί. Όπως ο Νέρωνας διέταξε να βάλουν φωτιά στη Ρώμη για να γράψει ποιήματα, έτσι και ο διανοούμενος άρχοντας των Τούρκων διέταξε τη σφαγή των αμάχων.

Σαν ποιητική παρέμβαση.

____________________

1.Τζογάνης Αθανάσιος. Επισμηναγός...

2.Στεφαδούρος . Ιπτάμενος Ταξχος

3.Πετρουλάκης Ευάγγελος . Επισμηναγός...

4.+Χρονιάρης Γεώργιος. Ανωγειανός...

5.Ζαφειρίου Αθανάσιος. Καταδρομέας...

6.+Νόμπελης Σπυρίδων. Καταδρομέας. Αιγάλεω Αττικής...

7.+Οικονομάκης Κωνσταντίνος. Καταδρομέας. Ζαρό Ηρακλείου...

8.Παπαμελετίου Γεώργιος. Τχης...

9.Δάβαρης Γεώργιος. Ιπτάμενος Μηχανικός. Ανθσγός. «ΝΙΚΗ 4»...

 

Στους Φίλους που ζήτησαν να μάθουν για την “ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΙΚΗ”

Θοδωρής Στεφανόπουλος (50 χρόνους μετά!!! Ήμουνα νιός και γέρασα…)

ΧΩΡΙΣ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ

Στους 29 ήρωες, των «Κομάντος 74»

«ΟΛΥΜΠΙΑ»

Add Post To: | Digg| Technorati| del.icio.us| Stumbleupon| Reddit| BlinkList| Furl| Spurl| Yahoo| Simpy|