Mήπως έχουμε να κάνουμε με νέα υπόθεση τύπου Βοσκόπουλου; Η τον αδικούμε; το καλύτερο όμως είναι να υπάρξει μια ενημέρωση για τι απόγινε αυτή η περίπλοκη υπόθεση.
Υπό τη δαμόκλειο σπάθη της καταβολής 300 εκατ. δρχ. στην Εφορία βρίσκεται σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες ο Γιώργος Νταλάρας, αφού απλώς τρέχει η προθεσμία συμβιβασμού και ο καλλιτέχνης δεν έχει αποδεχθεί την πρόταση των φορολογικών αρχών. Με χθεσινές πληροφορίες, το ποσό της φοροδιαφυγής 100 εκατ. δρχ., που εντόπισε το ΣΔΟΕ, αυξήθηκε σε 300 εκατ. δρχ., με τις προσαυξήσεις (από το 1993) που επέβαλε η Εφορία Ψυχικού. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η απόφαση κοινοποιήθηκε στον καλλιτέχνη στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου και δεν έχει παρέλθει η (δίμηνη) προθεσμία αποδοχής της. Το γεγονός αγνοούσαν προχθές παράγοντες του υπουργείου, λόγω πρόσφατης αλλαγής του εφόρου, και έλεγαν πως έγινε συμβιβασμός που οδηγεί στο ένα τρίτο (100 εκατ. δρχ.), με άμεση καταβολή του 10% και του υπολοίπου σε δόσεις.
.jpeg)
3 σχόλια:
Και η συνέχεια της επιστολής.
''Πέρα από αυτά, θέλω να τονίσω ότι είναι εξωπραγματική η αντίληψη μιας τυφλής αντίθεσης με το «κακό κράτος». Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι η ώρα οι πάντες να εισφέρουν αυτό που τους αναλογεί στον μεγάλο κοινό λογαριασμό, ο οποίος δεν είναι απλό δημοσιονομικό μέγεθος. Είναι η μόνη λύση για την ουσιαστική και συναισθηματική αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ πολίτη και κράτους. Και αυτό το έχουν κυρίως ανάγκη οι μη έχοντες, αυτοί που καλούνται σήμερα να σηκώσουν βάρη που δεν αντέχουν. Αυτούς οφείλουμε να αποκαταστήσουμε πρώτα.
Στη γενιά της μεταπολίτευσης που αποκατέστησε τη Δημοκρατία πέφτει συλλογικά το βάρος να προλάβει τη χρεοκοπία.
Προσωπικά πορεύτηκα σ’ αυτήν τη 40χρονη διαδρομή, όχι μόνο με τα καλλιτεχνικά κριτήρια που είναι προφανή, αλλά και με κοινωνικά κριτήρια και μάλιστα σε εποχές που αυτό δεν ήταν αυτό αυτονόητο.
Σταθήκαμε με την Άννα δίπλα στις χειμαζόμενες κοινωνικές ομάδες και στα κινήματά τους, χωρίς ποτέ να ζητήσουμε το παραμικρό από την Πολιτεία.
Αυτή η κοινή ζωή και οι κοινοί αγώνες είναι και ο λόγος που η Άννα συνεχίζει με το δικό της τρόπο αυτό το ταξίδι.
Αγωνιώ για τον τόπο αυτό, περισσότερο από ποτέ.
Αγωνιώ για τις νέες γενιές ,που καλούνται να πληρώσουν λάθη, παραλείψεις και ανεπάρκειες άλλων.
Αγωνιώ για την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεται να σταθεί όρθια η ελληνική οικονομία και μάλιστα σε ένα περιβάλλον διεθνούς κρίσης και αυστηρής επιτήρησης από ξένους.
Περισσότερο ,όμως ,αγωνιώ – και αυτή την αγωνία σήμερα καταθέτω - για το αν όλοι εμείς, οι σημερινοί Έλληνες πολίτες, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η μεγαλύτερη μάχη που πρέπει να δώσουμε είναι κόντρα στον κακό μας εαυτό και στις παθογένειες της σχέσης κράτους-πολίτη. Αυτή την μάχη πρέπει να την κερδίσουμε, κατακτώντας μια νέα «κοινωνική συλλογικότητα» και δίνοντας το πραγματικό περιεχόμενο στην έννοια «προσωπική ευθύνη».
Γιώργος Νταλάρας''
Και η συνέχεια της επιστολής.
''Πέρα από αυτά, θέλω να τονίσω ότι είναι εξωπραγματική η αντίληψη μιας τυφλής αντίθεσης με το «κακό κράτος». Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι η ώρα οι πάντες να εισφέρουν αυτό που τους αναλογεί στον μεγάλο κοινό λογαριασμό, ο οποίος δεν είναι απλό δημοσιονομικό μέγεθος. Είναι η μόνη λύση για την ουσιαστική και συναισθηματική αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ πολίτη και κράτους. Και αυτό το έχουν κυρίως ανάγκη οι μη έχοντες, αυτοί που καλούνται σήμερα να σηκώσουν βάρη που δεν αντέχουν. Αυτούς οφείλουμε να αποκαταστήσουμε πρώτα.
Στη γενιά της μεταπολίτευσης που αποκατέστησε τη Δημοκρατία πέφτει συλλογικά το βάρος να προλάβει τη χρεοκοπία.
Προσωπικά πορεύτηκα σ’ αυτήν τη 40χρονη διαδρομή, όχι μόνο με τα καλλιτεχνικά κριτήρια που είναι προφανή, αλλά και με κοινωνικά κριτήρια και μάλιστα σε εποχές που αυτό δεν ήταν αυτό αυτονόητο.
Σταθήκαμε με την Άννα δίπλα στις χειμαζόμενες κοινωνικές ομάδες και στα κινήματά τους, χωρίς ποτέ να ζητήσουμε το παραμικρό από την Πολιτεία.
Αυτή η κοινή ζωή και οι κοινοί αγώνες είναι και ο λόγος που η Άννα συνεχίζει με το δικό της τρόπο αυτό το ταξίδι.
Αγωνιώ για τον τόπο αυτό, περισσότερο από ποτέ.
Αγωνιώ για τις νέες γενιές ,που καλούνται να πληρώσουν λάθη, παραλείψεις και ανεπάρκειες άλλων.
Αγωνιώ για την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεται να σταθεί όρθια η ελληνική οικονομία και μάλιστα σε ένα περιβάλλον διεθνούς κρίσης και αυστηρής επιτήρησης από ξένους.
Περισσότερο ,όμως ,αγωνιώ – και αυτή την αγωνία σήμερα καταθέτω - για το αν όλοι εμείς, οι σημερινοί Έλληνες πολίτες, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η μεγαλύτερη μάχη που πρέπει να δώσουμε είναι κόντρα στον κακό μας εαυτό και στις παθογένειες της σχέσης κράτους-πολίτη. Αυτή την μάχη πρέπει να την κερδίσουμε, κατακτώντας μια νέα «κοινωνική συλλογικότητα» και δίνοντας το πραγματικό περιεχόμενο στην έννοια «προσωπική ευθύνη».
Γιώργος Νταλάρας''
για την ταμπακιερα δεν εξηγει.αυτο ειναι ...πολιτικό μανιφεστο.
Δημοσίευση σχολίου