Οι αιμομικτικές και σχέσεις των επιχειρηματιών με τα Media, ο όρος «διαπλεκόμενα» και ο χρηματισμός δημοσιογράφων αποτελούν σύμφωνα με τον πρώην Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Τσάρλς Ρις, την πραγματικότητα στα ελληνικά MME! Αιμομικτικές σχέσεις Media και επιχειρηματιών. Το αποκαλυπτικό τηλεγράφημα που απέστειλε τον Ιούλιο του 2006 στο State Department με αντικείμενο την διαπλοκή στα ελληνικά media και τις επιπτώσεις της στην αμερικανική πολιτική έφερε στο φως το Wikileaks. Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το τηλεγράφημα: «Βιομηχανία ενίσχυσης επιρροής τα ΜΜΕ»
Με μια πρώτη ματιά, τα ελληνικά ενδεχομένως να θυμίζουν τα αμερικανικά ΜΜΕ, όντας ένα «μείγμα» ταμπλόιντ και παραδοσιακού σχήματος εφημερίδων, εθνικής και τοπικής εμβέλειας τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, με συνταγματικές εγγυήσεις που διαφυλάττουν την ελευθερία του Τύπου. Με μια πιο προσεκτική ματιά όμως, η ελληνική βιομηχανία των media ελέγχεται από μεγιστάνες, στους οποίους δίνεται η δυνατότητα να χρηματοδοτούν τις ζημιογόνες επιχειρήσεις τους στα ΜΜΕ, λόγω της επιτυχημένης λειτουργίας των υπόλοιπων επιχειρήσεών τους. Έτσι, οι επιχειρήσεις που διαθέτουν στα media τους δίνουν τη δυνατότητα να ασκούν πολιτική και οικονομική επιρροή. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα ΜΜΕ συχνά προβάλλουν μία σχεδόν ομοιόμορφη εικόνα, εκτός των διαχωρισμών σύμφωνα με τις κομματικές γραμμές. Παρομοίως, ένας πανομοιότυπος αντιαμερικανισμός εγχέεται σε σχεδόν κάθε ζήτημα, αλλά έχει λίγες επιπτώσεις στις διμερείς σχέσεις. Η Ελλάδα σήμερα διαθέτει 160 εφημερίδες, 180 τηλεοπτικούς σταθμούς, 800 ραδιοφωνικούς σταθμούς, 3.500 περιοδικά και μόλις 10 εκατομμύρια ανθρώπους. (Η Πορτογαλία, με τον ίδιο πληθυσμό, διαθέτει 35 εφημερίδες, 62 τηλεοπτικούς σταθμούς και 221 ραδιοφωνικούς σταθμούς σύμφωνα με το «World Factbook» of 2004). Πώς όλες αυτές οι επιχειρήσεις των media είναι κερδοφόρες; Δεν είναι. Επιχορηγούνται από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι, ενώ θα καλοδεχόταν κάθε εισόδημα που θα προέκυπτε από τις πωλήσεις των ΜΜΕ, χρησιμοποιούν τα Μέσα κυρίως για να ασκούν πολιτική και οικονομική επιρροή και έτσι ενδιαφέρονται λιγότερο για να αποκτήσουν κέρδη από τις μιντιακές τους επιχειρήσεις. Επειδή δεν υπάρχουν συνδρομές ή παραδόσεις στα σπίτια στην Ελλάδα, οι εφημερίδες πρέπει να πουλάνε τους εαυτούς τους από περίπτερα, κεντρίζοντας την προσοχή των τυχαία διερχόμενων. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και σε μία ήρεμη και σχεδόν ακριβής ιστορία θα έχουν έναν παραπλανητικό τίτλο, ο οποίος συχνά δεν έχει καμία σχέση με το θέμα…». Το τηλεγράφημα συνεχίζει παρακάτω: «… ο ελληνικός όρος «διαπλεκόμενα συμφέροντα» αναφέρεται ειδικά και αποκλειστικά στο δίκτυο των σχέσεων μεταξύ των ΜΜΕ, των επιχειρηματιών και της Κυβέρνησης…». Για τους δημοσιογράφους γράφει ο Τσαρλς Ρις: «… Όσο για τους ίδιους τους δημοσιογράφους, είναι ανεπαρκώς αμειβόμενοι, έχοντας συνήθως περισσότερες δουλειές για να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν δημοσιογράφο να εργάζεται στο Γραφείο Τύπου ενός υπουργείου, ακόμα και αν καλύπτουν τα θέματα που περιλαμβάνουν αυτό το υπουργείο…. Είναι αποδεκτό επίσης για τους δημοσιογράφους να παίρνουν δώρα ή ακόμα και λεφτά από αυτούς για τους οποίους κάνουν ρεπορτάζ. Η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν φημισμένη γιατί πλήρωνε δημοσιογράφους ώστε να γράφουν «φιλικά» ρεπορτάζ…»
http://www.inews.gr/t/wikileaks-greece.htm
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου