Από τον Παπαϊωάννου
“Οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες”!
Έκανε ανοησία η Κυβέρνηση που άνοιξε διάλογο για το μεταναστευτικό. Το είπαμε έχθες. Πήραν φόρα οι ανιστόρητοι και φτιάχνουν κλίμα εδώ. Σύντροφε πρόεδρε ο ηγήτορας είναι αυτός που βλέπει το μέλλον σωστά και χαράσσει την πορεία μας προς τα εκεί. Σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζεται ηγέτης αυτός που αναζητά “στο πλήθος” την ίδια του την γνώμη και συζητά τα πάντα. Το κακό έχει παραγίνει. Ανησυχώ δηλαδή μήπως χρειαστεί να κάνουμε επιστράτευση κάποια στιγμή… και θέσουμε το θέμα σε…. διαβούλευση. Ας πούμε όμως κάτι για το μεταναστευτικό όπως είπα οι ανιστόρητοι αλωνίζουν. Στην αρχαιότητα οι Έλληνες έδωσαν πολιτικά δικαιώματα στους “μέτοικους” σημερινούς μετανάστες πολλές φορές στην Ιστορία και μεγαλούργησαν. Οι Μοναδικοί Σπαρτιάτες αναζητώντας “καθαρότητα” δεν το τόλμησαν, με αποτέλεσμα να λιγοστεύουν συνεχώς. Τελικά -απασχολούμενοι με την προάσπιση της μοναδικότητας τους- δεν θα αφήσουν ούτε ένα Ιστορικό μνημείο, ούτε ένα ποίημα, ούτε ένα θεατρικό έργο ή κείμενο δικό τους. Δεν άφησαν ούτε καν φυσικούς συνεχιστές τους. Ακόμη, ο Αλέξανδρος, οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί έδωσαν το δικαίωμα του πολίτη στους λαούς που κατάκτησαν. Οι Βρετανοί έκαναν την γλώσσα τους παγκόσμια καθώς αποχωρώντας από τις αποικίες τους έδωσαν την ιδιότητα του Βρετανού υπηκόου του στέμματος σε όλους όσους είχαν κατακτήσει. Οι Αμερικανοί φτιάχτηκαν και μεγαλουργούν πάνω στην διαφορετικότητα φυλών, γλωσσών, και θρησκειών. Η Γαλλική γλώσσα έχει κατακτήσει μια αίγλη στηριζόμενη στην φυλετική διαφορετικότητα και πολιτισμό όσων την μιλούν. Σήμερα επιτέλους η Ελλάδα είναι χώρος υποδοχής μεταναστών πράγμα που συνέβη μια ή δυο φορές συνολικά στην 5 χιλιάδων χρόνων Ιστορία μας. Τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία και μαθαίνουν την Ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα μας, τον πολιτισμό μας οικειοθελώς. Προκείτε για ένα σπάνιο ιστορικό δώρο. Οι Μετανάστες μαθαίνουν να χρησιμοποιούν μια γλώσσα η οποία απειλείται με εξαφάνιση από τις κύριες Ευρωπαϊκές γλώσσες. Κάθε χρόνο για να διαδώσουμε τον πολιτισμό μας και να τον μεταλαμπαδεύσουμε σε όλο τον κόσμο -τονώνοντας και τονίζοντας την ύπαρξη μας- ξοδεύουμε εκατομμύρια ευρώ σε χορηγίες και σε διαφημίσεις. Δεν έχουμε αδέλφια την χρονική και ιστορική πολυτέλεια να χάσουμε την ευκαιρία διασποράς του Ελληνικού πολιτισμού σε όλο αυτό κόσμο, να κατακτήσουμε νέα πεδία της γης και της Ιστορίας. Όπως και να το δεις φιλοσοφικά, εθνοκεντρικά, ιστορικά, συμφεροντολογικά, γλωσσικά, πολιτισμικά, οι μετανάστες δεύτερης γενιάς είναι πολιτισμικά κατακτημένοι και αποτελούν εθνικό μας πλούτο. Αποτελούν πολιτισμικό λάφυρο του πολέμου των πολιτισμών. Ιστορικό δώρο της νέας μεγάλης μετανάστευσης των λαών. Τα δώρα γενικώς δεν επιστρέφονται. Ειδικότερα τα δώρα της Ιστορίας.
Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία.
Κάνω έκκληση σε όλους τους Δημοκρατικούς μορφωμένους λίγο ή πολύ πολίτες. Σε όσους θεωρούν ότι Έλληνες είναι οι μετέχοντες της παιδείας μας να συσπειρωθούν. Το μέτρο που εξάγγειλε η κυβέρνηση χρειάζεται την υποστήριξη σας εδώ: Νομοθετική πρωτοβουλία Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης για την «Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα»
Σχόλιο του Ixnos: “Ο Ισοκράτης αναφέρει βέβαια στον “Πανηγυρικό” του (380 π.Χ.) ότι η Αθήνα υπερέχει τόσο πολύ στην σκέψη και τον λόγο ώστε “οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας” (παρ. 50). Ωστόσο με την φράση αυτή ο Ισοκράτης δεν θέλει να συμπεριλάβει (όπως υποστηρίχθηκε συχνά) στους Έλληνες και τους εξελληνισμένους αυτούς βαρβάρους, γιατί γι’ αυτόν οι βάρβαροι, ιδιαίτερα οι Πέρσες, εξακολουθούσαν να είναι οι “φυσικοί” εχθροί των Ελλήνων (Πανηγ. παρ. 158, πρβλ. Παναθ. παρ. 163). Το νόημα της φράσεως είναι μάλλον ότι ο Ισοκράτης θεωρεί πραγματικούς Έλληνες μόνον τους Έλληνες εκείνους που είχαν λάβει αττική μόρφωση.” (ULRICH WILCKEN – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ, 1976, Μετάφραση του Καθηγητού κ. Ι.Τουλουμάκου)”
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου