Το όνειρο τελείωσε την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο. Ολοκληρώθηκε ο δεύτερος γύρος εκχώρησης των ιρακινών πετρελαίων σε ξένες εταιρείες - ο πρώτος είχε λάβει χώρα σε δύο φάσεις, τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο. Γιγαντιαία κοιτάσματα ιρακινού πετρελαίου μηδαμινού κόστους εξόρυξης (μόλις... 1 δολάριο το βαρέλι!) δόθηκαν προς εκμετάλλευση σε αμερικανικές, αγγλικές, κινεζικές, ρωσικές, άλλες ευρωπαϊκές και ασιατικές πετρελαϊκές εταιρείες - μέχρι και οι Τούρκοι και οι... Αγκολέζοι πήραν πετρελαιοπηγές! Πάνω από 10 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, περισσότερα δηλαδή ακόμη και από τη Σαουδαραβία, που είναι σήμερα με μεγάλη διαφορά η πρώτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα του κόσμου, θα παρέχουν σε λίγα χρόνια τα ιρακινά κοιτάσματα πετρελαίου που παραχωρήθηκαν στις ξένες εταιρείες. Ουσιαστικά απολύτως καμία αξιόλογη πετρελαιοπηγή δεν θα μείνει πλέον στα χέρια του ιρακινού κράτους για να την αξιοποιήσει μόνο του. Τελειώνει, έτσι, άδοξα το όνειρο μιας ανεξάρτητης ανάπτυξης της χώρας, που άρχισε πριν από 37 ολόκληρα χρόνια, το 1972, χρονιά της εθνικοποίησης της ιρακινής πετρελαϊκής βιομηχανίας από το ριζοσπαστικό τότε Μπάαθ. Ένα όνειρο που έκανε το Ιράκ την πιο προηγμένη χώρα της Μέσης Ανατολής, μέχρι τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, το 1990-91. Οι κατακτητές του Ιράκ, και οι σύμμαχοι, και οι εταίροι τους μοιράστηκαν τη λεία στους μειοδοτικούς αυτούς διαγωνισμούς. Τα ιλιγγιώδη ποσά που διακινούνται από τις ενδιαφερόμενες ξένες εταιρείες για εξαγορά κυβερνητικών παραγόντων και βουλευτών είναι τόσα πολλά και μεγάλα, ώστε ακόμη και το κατοχικό Κοινοβούλιο στάθηκε αδύνατον τέσσερα ολόκληρα χρόνια να συμφωνήσει στην ψήφιση ενός νόμου που να ρυθμίζει το καθεστώς των πετρελαϊκών επενδύσεων και εκχωρήσεων. Αναμενόμενο, καθώς κάθε ξένη εταιρεία είχε εξαγοράσει αριθμό βουλευτών από όλα τα κόμματα, με αποτέλεσμα να επικρατεί απόλυτο χάος στην ιρακινή Βουλή και στην ιρακινή κυβέρνηση, κάθε φορά που συζητιόταν το θέμα.
Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρουμε ότι οι πιο κερδισμένοι είναι οι Άγγλοι, καθώς η ΒΡ και η Shell πήραν τα κολοσσιαία κοιτάσματα της Ρουμάιλα και του Ματζνούν, με την υποχρέωση να βγάζουν τουλάχιστον 2,8 και 1,8 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα αντιστοίχως. Περισσότερο δηλαδή από όλη την παραγωγή του Ιράν, που είναι η τρίτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο, μετά τη Σαουδαραβία και τη Ρωσία!
Οι Αμερικανοί με την Εξον Μόμπιλ και την Οξιντένταλ αρκέστηκαν στα κοιτάσματα Δυτική Κούρνα-1 και Ζουμπαϊρ, με «μόλις» 2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Οι Ρώσοι με τη Λουκόιλ πήραν επίσης την εκμετάλλευση του επίσης γιγαντιαίου κοιτάσματος Δυτική Κούρνα-2 με 1,8 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως ως στόχο παραγωγής. Όσο για τους Γάλλους της Τοτάλ, αυτοί πλήρωσαν πολύ ακριβά τη στάση του Σιράκ εναντίον της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ: πήραν μόνο τη συμμετοχή κατά 25% στο κοίτασμα Χαλφάγια, με στόχο άντλησης τα 500.000 βαρέλια την ημέρα - δηλαδή μόλις 125.000 βαρέλια στο μερτικό τους. Τίποτα...
ΕΘΝΟΣ
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου