Δεν δικαιούται ο Ελληνικός Λαός , να ακούσει ένα δεύτερο ΟΧΙ ;

Με τις υπογραφείσες  δανειακές συμβάσεις και τα συναφή μνημόνια (2010-2012), η Πατρίδα μας εδέχθη και καλείται ήδη να  παραδώσει ,άμεσα ,τα Όπλα της και, σταδιακά,  το Ελληνικό Κράτος στους ξένους δανειστές της !  Τις Τηλεπικοινωνίες της , τότε (ΟΤΕ) , τα Αεροδρόμιά της , τώρα και έπεται συνέχεια.  Αν τώρα η Ελλάδα υποκύψει, η λεηλασία της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας της δεν θα έχει τέλος !  Το μοναδικό όπλο που μας έχει πιά απομείνει , μετά το κατάπτυστο  PSI , είναι  η Στάση Πληρωμών. Αν η Ελλάδα καμφθεί  τώρα από  φόβο ή  ολιγωρία της νέας πολιτικής ηγεσίας της, θα εξαθλιωθεί , θα καταστραφεί και, τελικά, θα υποδουλωθεί στους νέους δυνάστες της οριστικά και αμετάκλητα !!!

Άσχετα με την τρομοκρατία που ασκείται, ακόμη και σήμερα , στους Έλληνες για το ενδεχόμενο «χρεωκοπίας» της Ελλάδας, επιστροφής στη δραχμή κλπ., η ουσία είναι ότι ενώ η στάση πληρωμών αποτελεί το πλέον ρεαλιστικό ενδεχόμενο, δεν φαίνεται να έχει ξεκινήσει  καμμία  σοβαρή προετοιμασία της Πατρίδας μας  για να την αντιμετωπίσει, εάν χρειασθεί (δημιουργία αποθεμάτων τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων , πολεμοφοδίων κλπ). Η γενική παραπληροφόρηση - τηλεοπτική και μη, από τις ξένες υπηρεσίες και την εγχώρια πέμπτη φάλαγγα - συσκοτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Ο κόσμος ακούει «στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» και πανικοβάλλεται  χωρίς ουσιαστικό λόγο. Η αλήθεια είναι , ότι ακόμη και εάν ένα κράτος κηρύξει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του (αυτό εννοεί ο όρος «χρεωκοπία» κράτους), το κράτος εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή του χρήματα από φόρους για πληρωμές των βασικών του λειτουργιών. «Στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» κράτους στο διεθνές οικονομικό λεξιλόγιο δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά ότι το κράτος παύει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Άσχετα από το επιθυμητό ή μη μίας στάσης πληρωμών των ελληνικών δανείων, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμασθεί για μία τέτοια περίπτωση, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ενδεχόμενο αυτό γίνεται σήμερα όλο και πιό πιθανό και αποτελεί το έσχατο αλλά πανίσχυρο όπλο μας . Πώς όμως θα πρέπει να χειρισθεί μια τέτοια κατάσταση η σημερινή νέα κυβέρνηση ;

Επιμελώς αποκρύπτεται  ή αποσιωπάται στην Ελλάδα από όλους ότι το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής αδυναμίας (αγγλ.: State of Necessity) το δικαίωμα να αναστείλει την πληρωμή των δανείων του. Αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όσους ασχολούνται με το διεθνές δίκαιο, έχει δε αυτή κωδικοποιηθεί από την Διεθνή Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (International Law Commission) από εφαρμογή αυτού του κανόνα για πάνω από έναν αιώνα στο διεθνές δίκαιο. Δείτε στο ILC-Yearbook του 1980 , πόσα σημαντικά επιχειρήματα μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της (από τη σελίδα 14 και μετά, ειδικά από το σημείο 25 και έπειτα . Η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να πει ένα νομιμώτατο «ελάτε να πάρετε τα χρήματά που σας οφείλουμε όταν θα τα έχουμε» στους δανειστές της !

Αυτό που αποκρύπτεται ακόμη πιο επιμελώς είναι ότι υπάρχει σήμερα όλο και πιο έντονη διεθνής ανοχή της δυνατότητας αναστολής των πληρωμών όταν τα δάνεια οφείλονται σε ιδιώτες δανειστές  και όχι σε κράτη (όπως συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα) και υπάγονται σε αλλοδαπό δίκαιο. Η σημαντικώτερη αμφισβήτηση αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια προήλθε από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο το 2007, σε σχέση με τα χρέη της Αργεντινής, τη στιγμή που άλλα ανώτατα δικαστήρια ,όπως της Ιταλίας το 2005, είχαν αναγνωρίσει ότι η Αργεντινή δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές των δανείων προς ιδιώτες πιστωτές, ακόμη και εάν αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο .Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος, για τον οποίον υπήρχε τέτοια πίεση να μας επιβληθεί  το αγγλικό αποικιακό δίκαιο και ταυτόχρονα (κάτι που καθόλου δεν λέγεται δημοσίως)  για το δικαστήριο που θα κρίνει  αν η Ελλάδα είναι πράγματι σε Κατάσταση Ανάγκης (state of necessity)  και αν δικαιούται , γιά τον λόγο αυτόν ,να αναστείλει τις πληρωμές  της.

Εδώ η επίκληση της Κατάστασης Ανάγκης θα είναι  πιο ασφαλής, διότι η εφαρμογή της   δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί έναντι άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών - ασχέτως του ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου των Σαμαρά-Βενιζέλου-Παπαδήμου  προβλέπει παραίτηση της Ελλάδας από τις ασυλίες εθνικής της κυριαρχίας ! Αυτό  δεν ισχύει  όταν υπάρχει  Κατάσταση Ανάγκης, που αποτελεί Αναγκαστικό Διεθνές Δίκαιο ! Εδώ η νομιμότητα της  Κατάστασης Ανάγκης  θα κριθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  που είναι εξαιρετικά  απίθανο  να αρνηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε  μία τέτοια κατάσταση με 2.000.000 ανέργους και με 3.500.000 πολίτες της στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας !
Σε απλή αριθμητική, η επίκληση της  Κατάστασης Ανάγκης σημαίνει για την Ελλάδα ουσιαστικό μηδενισμό του ελλείμματός της στο 0,5 – 1%, το οποίο μπορεί να καλυφθεί (εντός του ευρώ και χωρίς καμμία ανάγκη επιστροφής στην δραχμή) είτε με εσωτερικό δανεισμό, είτε με στοχευμένες περικοπές δαπανών, είτε με δανεισμό από τρίτα κράτη, που θα είχαν ενδιαφέρον ή συμφέρον να δανείσουν την Ελλάδα. Για τους δανειστές της Ελλάδας σημαίνει ότι δεν χάνουν τα κεφάλαιά τους, αλλά θα ξεκινήσουν ξανά να εισπράττουν τόκους και να μπορούν να ζητήσουν αποπληρωμή αυτών  , όταν η Ελλάδα δηλώσει ότι έχει ξεπεράσει την Κατάσταση Ανάγκης. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που θα επιτευχθούν τα πρώτα Ελληνικά πλεονάσματα και βελτιωθεί η διεθνής χρηματοπιστωτική και πιστοληπτική εικόνα της Ελλάδας, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί ξανά στις αγορές χρήματος (όπως συμβαίνει ήδη σήμερα στην Πορτογαλία, η οποία έχει αναστείλει τις πληρωμές της για μετά το 2023 ) !

Κάποιοι μπορεί να διερωτηθούν : Αν είναι τόσο απλή και τόσο εύκολη η επίκληση Κατάσταση Ανάγκης, γιατί δεν θέλουν όλοι να ακολουθήσει η Ελλάδα αυτή την λύση, που αφήνει  ικανοποιημένη  και την Ελλάδα, που θα ξεφύγει από τα Μνημόνια, αλλά και τους δανειστές της , που  θα υποστούν κάποιες αναπόφευκτες , μικρές όμως ,απώλειες τόκων ;   Η απάντηση  είναι απλή αλλά και εφιαλτική :

Η  ελληνική κρίση προκλήθηκε στα πλαίσια ευρύτερου νομισματικού πολέμου και συντηρείται στα πλαίσια του ίδιου νομισματικού πολέμου.
Η  ελληνική κρίση είναι μία μοναδική ευκαιρία για την λεηλασία της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και οι δανειστές και εταίροι μας , στην Ευρώπη της Ανοχής (!) και της Αλληλεγγύης (!) , επείγονται και  δεν θέλουν να αφήσουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη..! Αυτά όλα μπορούν να ακούγονται σαν θεωρίες συνωμοσίας, όμως είναι και η μόνη λογική εξήγηση για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί η προφανής (και νόμιμη) λύση για την Ελλάδα, που είναι η, χωρίς άλλη  διαπραγμάτευση με τους εταίρους, κήρυξη της Πατρίδας μας  σε προσωρινή Κατάσταση Ανάγκης (δημοσιονομικής αδυναμίας), ζητώντας από τους πιστωτές μας να μην χάσουν κεφάλαιο , αλλά μόνον τόκους για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να βελτιωθούν  τα οικονομικά της  Πατρίδας μας.   Η Κατάσταση Ανάγκης ,ως κανόνας του διεθνούς δικαίου είναι σήμερα σε ισχύ και ήταν σε ισχύ και πριν το 2009 , αλλά σχεδόν κανείς δεν μιλάει για αυτή την πολύ ρεαλιστική εκδοχή, ενώ διαδεδομένες είναι οι πολύ λιγώτερο ρεαλιστικές συζητήσεις για λογιστικό έλεγχο του χρέους κλπ. Αν αυτά από μόνα τους δεν μας υποψιάζουν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κάποια βάση, ας δούμε τουλάχιστον θετικά την πραγματικότητα μίας ενδεχόμενης ελληνικής Στάσης Πληρωμών : Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να σχεδιάσει την διαχείριση μίας τέτοιας κατάστασης για την επιβίωσή  της. Και το εθνικό  συμφέρον της είναι, αν χρειασθεί, να επικαλεσθεί  Κατάσταση Ανάγκης, για να απαλλαγεί από τους αφόρητους εκβιασμούς του  ευρωπαϊκού παρασκηνίου και να προστατεύσει τον Λαό μας από την απόλυτη καταστροφή…

Δεν δικαιούται ο Ελληνικός Λαός , να ακούσει ένα δεύτερο  ΟΧΙ  ;

Περάσανε  75  χρόνια , από το πρώτο ..!

Μιχάλης Σ. Βάρδας,

Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός ΕΜΠ,

Πρώην Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής ΛΑ.Ο.Σ.,

Αθήνα.

Add Post To: | Digg| Technorati| del.icio.us| Stumbleupon| Reddit| BlinkList| Furl| Spurl| Yahoo| Simpy|