Ακόμα δεν άρχισε ο..Καλλικράτης και άρχισαν ήδη τα πρακτορικά εβραιοκίνητα και μητσοτακο-κίνητα παπαγαλάκια στην Κρήτη να καλλιεργούν κλίμα αυτονομιστικού διχασμού και διαμελισμού της χώρας, με τα γνωστά ηλίθια ερωτήματα. Γιατί να πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα της υπόλοιπης Ελλάδος. Εμείς προσφέρουμε ποιο πολλά από όσα μας παίρνει το Αθηνοκεντρικό κράτος, και διάφορες τέτοιες μαλακίες. Δεν λένε όμως πως εάν είχαν να πληρώνουν στρατό, εξοπλισμός, αστυνομία, λιμενικό και άλλα, που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα κράτος, τότε θα βλέπαμε τον κόλο τους. Όσο για το ότι τα κλέβουν οι Μαντέληδες και πληρώνουν αυτοί τα σπασμένα ,ξεχνανε πως οι μεγαλύτεροι αρχικλεφταράδες η ύποπτοι ήταν και είναι από την Κρήτη. Βλέπε τον «αυτονομιστη» Μητσοτάκη με τον ρόλο του στην Siemens ,το δεξί χέρι του ΑΚΗ στους εξοπλισμός που τον σούταρε το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΜΠΩΚΟ που έχει την… μισή Ελούντα και ΗΡΑΚΛΕΙΟ, βλέπε τους συνήθεις ύποπτους σουταρισμένους εκ των υστέρων Πχ. Νεονάκη κ.α. Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Ας βγάλουν λοιπόν τον σκασμό ,και στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για… σχοινί.
Πατήστε εδώ να δείτε όλο το κατάπτυστο δοτό και εθνοπροδοτικό άρθρο.
3 σχόλια:
οποιος ξαναμιλησει,γραψει περι αυτονομιας κρινεται ενοχος εσχατης προδοσιας.με λιγα λογια σκαβει το λακο του....
Ας μας πει κάποιος ιστορικός τί συμφωνήθηκε το 1912 κατά την ένταξη της Κρήτης στο ελληνικό κράτος...
Άρθρον 4ον συνθήκης του Λονδίνου στις 30 Μαίου 1913
Η Αυτού Μεγαλειότης ο Αυτοκράτωρ των Οθωμανών δηλοί ότι εκχωρεί εις τας Αυτών Μεγαλειότητας τους Συμμάχους Ηγεμόνας την νήσον Κρήτην και ότι παραιτείται υπέρ Αυτών πάντων των ών εκέκτητο επί της νήσου ταύτης κυριαρχικών και άλλων δικαιωμάτων.
Με το Πρωτόκολλο εξάλλου του Λονδίνου της 18ης/30ης Αυγούστου του 1832 οριστικοποιήθηκε η ελληνοτουρκική οριοθετική γραμμή κυριαρχίας επί των νήσων κ.λπ. παραχωρήθηκε δε, περαιτέρω, αυτονομία στη Σάμο, υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου, στην οποία οι Σαμιώτες αντέδρασαν με σφοδρότητα καί βία, αξιώνοντας την ένωσή τους με την Ελλάδα.
Η Κρήτη, η πατρίδα του Διός και του Μινωικού Πολιτισμού είχε και εκείνη αποδυθεί σε σειρά επαναστατικών αγώνων για την εκδίωξη των Τούρκων κατακτητών, τόσο πριν όσο και μετά το 1821.
Με την τελευταία επανάσταση του Θερίσου το 1905 κηρύχθηκε η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1908, η οποία πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά μέν με τούς νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, τυπικά δε με τη Συνθήκη του Λονδίνου της 17ης και 30ης Μαΐου του 1913.
Η νικηφόρος για την Ελλάδα εξέλιξη των Βαλκανικών Πολέμων και των ναυμαχιών της Έλλης και της Λήμνου, ειδικότερα του Δεκεμβρίου του 1912, κατά τις οποίες ο ελληνικός στόλος του ναυάρχου Π. Κουντουριώτη, πού επέβαινε στο θρυλικό θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» συνέτριψε τον αντίστοιχο τουρκικό, είχε, μεταξύ άλλων, το κυρίαρχο αποτέλεσμα της απελευθερώσεως όλων, ανεξαιρέτως, των νήσων, νησίδων, βραχονησίδων και άλλων μικρών βράχων του Βορείου, Βορειοανατολικού και Ανατολικού Αιγαίου.
Με τη Συνθήκη του Λονδίνου της 17ης και 30ης Μαΐου 1913, τη Συνθήκη των Αθηνών της 1ης και 14ης Νοεμβρίου του 1913, η οποία κυρώθηκε και με τον ελληνικό νόμο ΔΣΙΓ’ (4213) και με την Απόφαση-Διακοίνωση των Έξι Δυνάμεων της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου της 31ης Ιανουαρίου και 13ης Φεβρουαρίου του 1914, δηλαδή της Αυστροουγγαρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ρωσίας, η Ελλάδα διατηρούσε την
«οριστική κυριαρχία των νήσων του Αιγαίου, τις οποίες κατείχε, με μοναδική εξαίρεση τις νήσους, Ίμβρο, Τένεδο και τις νησίδες Λαγούσες, οι οποίες αποδίδονταν στην Τουρκία, επειδή βρίσκονταν μπρός από την είσοδο των Δαρδανελλίων.
Με τη συνθήκη του Λονδίνου της 17ης και 30ης Μαΐου του 1913 άρθρο 4, ορίζονταν και η ενσωμάτωση της Σάμου με την Ελλάδα, καθώς και της Κρήτης, όπως προαναφέρθηκε.
Συνολικά, το 1912-1913 απελευθερώθηκαν και ενσωματώθηκαν με την Ελλάδα περί τις 230 ελληνικές νήσοι. Η ενσωμάτωση δε αυτή αναγνωρίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις όπως είδαμε παρά πάνω.
Μερικά χρόνια μετά, το 1923 υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάνης.
Η Συνθήκη επικύρωσε την Απόφαση-Διακοίνωση των Έξι Δυνάμεων της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου της 31ης Ιανουαρίου/13ης Φεβρουαρίου του 1914 και επιβεβαίωσε την οριστική κυριαρχία της Ελλάδας στις νήσους, νησίδες, βραχονησίδες και άλλους μικρούς βράχους του Αρχιπελάγους, τις οποίες είχε απελευθερώσει με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913. Επίσης, καθόρισε, αντίστοιχα, με σαφές γεωγραφικό όριο, το οποίο δεν επιδέχεται ουδεμιάς παρερμηνείας, τις νησίδες κ.λπ., οι οποίες υπάγονται έκτοτε στην τουρκική κυριαρχία, όπως όρισε και τα κυριότερα νησιά πού της παραχωρήθηκαν. Με την ίδια αυτή διεθνή Συνθήκη καθορίστηκαν, άλλωστε, και τα χερσαία σύνορα των δύο χωρών.
Δημοσίευση σχολίου