Όλα είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ. Απειλείται το πολίτευμα της χώρας με αιρετούς Περιφερειάρχες πιο ισχυρούς από τους βουλευτές εκπροσώπους του λαού. Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας την Εκτελεστική Εξουσία την ασκεί αποκλειστικά η εκάστοτε νόμιμη κυβέρνηση και ελέγχεται από τη Βουλή των εκπροσώπων του ελληνικού λαού. Με το Σχέδιο Καλλικράτης η Εκτελεστική Εξουσία “μοιράζεται” μεταξύ της Κυβέρνησης και των περιφερειακών “Υποκυβερνήσεων”. Η Κυβέρνηση μετατρέπεται σε “κεντρική” Κυβέρνηση και συγκυβερνά με τις “περιφερειακές” Κυβερνήσεις.
Όμως, ενώ η Κυβέρνηση ελέγχεται από τη Βουλή των εκπροσώπων του ελληνικού λαού, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις “Υποκυβερνήσεις” των περιφερειών. Δεν ελέγχεται, για παράδειγμα, μια “Υποκυβέρνηση” της Μακεδονίας από τους Έλληνες στο σύνολό τους, παρά από κάποιους λίγους Έλληνες Μακεδόνες, οι οποίοι μπορεί να έχουν διαφορετικά συμφέροντα από τους υπόλοιπους. Αυτή η διαφορετικότητα των συμφερόντων —τα οποία στα όρια μπορεί να γίνουν και συγκρουόμενα— απειλούν το ελληνικό κράτος με διάλυση. Απειλούν να φέρουν σε σύγκρουση τους πολλούς και διαφορετικούς διαχειριστές της Εκτελεστικής Εξουσίας και να διαλύσουν το κράτος. Με μια Βουλή αναρμόδια να τους ελέγξει, είναι θέμα χρόνου να εκφυλιστεί το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Είναι θέμα χρόνου να “καντονοποιηθεί” η πατρίδα μας.
Η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όμως του Καλλικράτη δεν περιορίζεται μόνον στην αλλοίωση του πολιτεύματος. Αλλοιώνεται και η ίδια η κοινωνική λειτουργία του ελληνικού κράτους με την “ειδική” κατανομή εθνικών πόρων ανά περιφέρεια. Αποτελεί εθνικό και κοινωνικό έγκλημα η μεταφορά εθνικών φόρων τύπου ΦΠΑ στη διαχείριση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο ελληνικός λαός παύει να είναι μια ενιαία “οικογένεια” με κοινό “πιάτο” και γίνεται μια ομάδα “οικογενειών”. Απλά πράγματα. Υπάρχει οικογένεια, η οποία να μοιράζει στα παιδιά της την τροφή ανάλογα με τα προσόντα τους; Όπως δεν νοείται οικογένεια, όπου το κάθε μέλος της “τρώει” διαφορετικό “φαγητό”, το οποίο είναι ανάλογο των προσόντων του, έτσι δεν νοείται ελληνικό κράτος, όπου ο κάθε Έλληνας —ανάλογα με το αν είναι πχ. Μακεδόνας ή Θεσσαλός— θα απολαμβάνει διαφορετική “ποιότητα” κράτους.
Καταλύεται ΚΑΘΕ έννοια ισονομίας και ισοπολιτείας, όταν ο πολίτης μιας πλούσιας —και άρα με μεγάλη κατανάλωση— περιφέρειας θ’ απολαμβάνει ένα “κράτος” διαφορετικό από αυτό, το οποίο θ’ απολαμβάνουν οι πολίτες μιας φτωχής περιφέρειας. Απειλείται η κοινωνική συνοχή της πατρίδας μας με την “ειδική” κατανομή εθνικών πόρων ανά περιφέρεια. Απειλείται η ακεραιότητα της χώρας με την ανάπτυξη ειδικών περιφερειακών συμφερόντων, τα οποία είναι από τη φύση τους συγκρουόμενα μεταξύ τους …Από τη φύση τους, γιατί, όταν από ένα κοινό εθνικό “καζάνι” πλούτου προσπαθούν όλοι να γεμίζουν το περιφερειακό τους “πιάτο”, είναι θέμα χρόνου ν’ αρχίσουν να χτυπιούνται με τις “κουτάλες”.
Η σημερινή Κυβέρνηση έδειξε ότι είναι αδίστακτη και ότι δεν πρόκειται να σταματήσει πουθενά, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα αφεντικά της …Τα αφεντικά του Γιώργου, του Πάγκαλου, της Διαμαντοπούλου, του Παπακωνσταντίνου και όλων όσων συμμετέχουν φανερά ή μυστικά στους ανθελληνικούς σχεδιασμούς της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ …Η Κυβέρνηση, η οποία είπε άπειρα ψέματα, προκειμένου να κλέψει την ψήφο του λαού, αλλά ήταν απόλυτα ειλικρινής απέναντι στα αφεντικά της. Στα αφεντικά της, τα οποία, μέσω του ΔΝΤ, κατέκτησαν την πατρίδα μας. Στα αφεντικά, τα οποία έχουν ανάγκη σχέδια τύπου “Καλλικράτης”, ώστε μέσω των ενδοελληνικών συγκρούσεων να εκβιάζουν και να απειλούν τους Έλληνες, προκειμένου να παραμείνουν στην Ελλάδα ως δύναμη κατοχής.
Αυτά όλα δεν είναι μυστικά …ούτε δικές μας συνωμοτικού τύπου υποθέσεις. Τα είπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε μια πρόσφατη εκδήλωση του Economist. …”We need global governance, global financial governance, and we need it fast.” Μετάφραση: “Χρειαζόμαστε Παγκόσμια Διακυβέρνηση, Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση και τη χρειαζόμαστε γρήγορα”. Αυτά δεν τα είπε ο Τζόρτζ Σόρος. Αυτά τα είπε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ο όρος όμως “Παγκόσμια Διακυβέρνηση” είναι όρος και βέβαια στόχος της Λέσχης Μπιλντεμπεργκ και ο Παπανδρέου είναι μέλος αυτής της Λέσχης. Καταλαβαίνει ο αναγνώστης το πρόβλημα; Εμείς τον ψηφίσαμε για πρωθυπουργό μιας ανεξάρτητης χώρας και αυτός αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν “νομάρχη” μιας παγκόσμιας Νέας Τάξης.
Πώς μπορεί ένας κυβερνήτης ενός ελεύθερου κράτους να μιλάει για επιτακτική ανάγκη κηδεμονίας, χρησιμοποιώντας τη λέξη “need”; Ενημέρωσε τον λαό ότι θέλει να τον κυβερνήσει συνεταιρικά με τους κηδεμόνες του; Όταν κατέβηκε στις εκλογές, “έδειξε” στον λαό τους παγκόσμιους “κυβερνήτες” και συνεταίρους του; Ποιους αντιπροσωπεύει σε μια τέτοια περίπτωση; Αυτούς που τον ψήφισαν ή αυτούς που τον διόρισαν, επιτρέποντάς του να πει άπειρα ψέματα στους “ιθαγενείς”; Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας τι ακριβώς υπέγραψε και ήταν αυτή η υπογραφή “προαπαιτούμενο” για την πρόσφατη επανεκλογή του στο ύπατο αξίωμα της Ελληνικής Πολιτείας; Ποια θέση διεκδικεί στην ελληνική ιστορία; Τη θέση του τελευταίου Προέδρου του ενιαίου ελληνικού κράτους;
Τώρα ήρθε πλέον η ώρα της Δικαιοσύνης. Η ώρα της – εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσης – ελληνικής Δικαιοσύνης. Σήμερα είναι η ευκαιρία της ν’ αποκαταστήσει την τιμή και την υπόληψή της. Πρέπει να αποφανθεί για τη Συνταγματικότητα του “Καλλικράτη” και να τον στείλει πίσω στους “εμπνευστές” της. Πρέπει ο ελληνικός λαός να βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση, γιατί η Δικαιοσύνη θα χρειαστεί την υποστήριξή του. Είναι πολλά και μεγάλα τα συμφέροντα, τα οποία κρύβονται πίσω από τον αφελή “Καλλικράτη” του αστοιχείωτου Ραγκούση …Του προδότη Ραγκούση.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Πρόεδρος του ΕΑΜ Β’
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου