Στην έγκριτη εφημερίδα "Καθημερινή" της Κυριακής 1ης Ιανουαρίου 2012 , δημοσιεύεται συνέντευξη του διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου μετά
του κ. Αλέξη Παπαχελά , διευθυντού της εφημερίδας . Λόγω της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται η Πατρίδα μας και της πρόθεσης μας να σχολιάσουμε την, τουλάχιστον
άστοχη , χρονικά και πολιτικά , παρέμβαση του διοικητού της ΤτΕ κ. Γ. Προβόπουλου κατά εθνικού μας νομίσματος , που τελείως άκριτα και επιπόλαια εγκαταλείψαμε, πριν
10 περίπου χρόνια, παραθέτουμε παρακάτω το πλήρες κείμενο της συνέντευξης :
Δραχμή σημαίνει επιστροφή στο '50
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος προειδοποιεί για σοβαρές ελλείψεις σε βασικά είδη και υποτίμηση έως 70%
Συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά
Με αληθινή κόλαση θα ισοδυναμούσε μια επιστροφή της χώρας στη δραχμή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί (*), ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιώργος Προβόπουλος είναι ξεκάθαρος. Και προειδοποιεί: «Σε τέτοιες "ανώμαλες" καταστάσεις, αυτοί που κυρίως χάνουν είναι οι πολλοί και οι αδύνατοι. Αυτοί που θα επωφεληθούν, όπως άλλωστε συνέβη και στο παρελθόν σε έκτακτες καταστάσεις, θα είναι οι λίγοι επιτήδειοι».
Και προκειμένου να υπάρχει μια πρακτική διάσταση της επόμενης μέρας από τη φυγή από το ευρώ, ο κ. Προβόπουλος δεν διστάζει να προβλέψει «σοβαρές ελλείψεις σε αρκετά βασικά είδη» και να κάνει λόγο για «τα σχολεία, τα νοσοκομεία και γενικά τις δημόσιες υπηρεσίες, που θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη λειτουργία τους», ενώ «ελλείψει καυσίμων, ο στρατός και η αστυνομία δεν θα μπορούν να κινούν τα οχήματα». Εικόνες που «οδηγούν» σε επάνοδο στη δεκαετία του '50, όπως λέει. Κι όλα αυτά, με ένα νέο νόμισμα που θα υποτιμηθεί σημαντικά, ενδεχομένως έως και 60% - 70%.
Ερώτηση : Eνα πράγμα που τρομάζει είναι ότι σοβαροί οικονομολόγοι αρχίζουν να λένε ότι ενδεχομένως η χώρα, το πολιτικό της σύστημα, η κοινωνία, τα media, ο επιχειρηματικός κόσμος να μη σηκώνουν αυτό που χρειάζεται να γίνει για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ και μπορεί μια λύση να είναι να πάμε στη δραχμή. Πιστεύετε σε αυτήν την άποψη;
Απάντηση : Θα πρέπει να βοηθήσουμε να κατανοήσει ο απλός άνθρωπος, που δεν είναι ειδήμων, ότι τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα ισοδυναμούσε, τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια, με αληθινή κόλαση.
Ερώτηση : Όταν λέτε αληθινή κόλαση;
Απάντηση : Επιστροφή στη δραχμή σημαίνει ότι στη μεταβατική περίοδο, μέχρι δηλαδή να κυκλοφορήσουν σε φυσική μορφή τα νέα χαρτονομίσματα, δεν θα υπάρχουν πρακτικώς δραχμές παρά μόνον σε λογιστική μορφή. Δηλαδή, μόνο οι συναλλαγές μέσω τραπεζικών λογαριασμών θα μπορούν να γίνουν σε δραχμές. Θα υπάρχει, πάντως, ακόμη το παλαιό νόμισμα, το ευρώ. Το ευρώ, όμως, στο νέο περιβάλλον θα είναι το «σκληρό» νόμισμα και γι' αυτό σύντομα θα αποτραβηχθεί. Διότι όποιος έχει χαρτονομίσματα ευρώ θα θέλει να τα κρατήσει στην άκρη ως μέσον αποθησαυρισμού και διαφύλαξης της αξίας της περιουσίας του. Έτσι λοιπόν θα φθάσουμε μοιραία σε καθεστώς αντιπραγματισμού. Δίνει π.χ. κάποιος ένα κιλό λάδι για να πάρει τρία κιλά αλεύρι. Δεδομένου ότι η χώρα μας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εισαγωγές, για την πραγματοποίηση των οποίων θα απαιτείται, βεβαίως, συνάλλαγμα και όχι δραχμές, θα παρουσιαστούν σημαντικές ελλείψεις. Ελλείψεις π.χ. σε καύσιμα, σε πρώτες ύλες, ακόμη και σε αγροτικά προϊόντα, διότι εξαιτίας της αδύναμης ανταγωνιστικότητας της χώρας, ακόμη και τα τρόφιμα είναι σε μεγάλο βαθμό εισαγόμενα. Θα υπάρξουν, επομένως, σοβαρές ελλείψεις σε αρκετά βασικά είδη. Τα σχολεία, τα νοσοκομεία και γενικά οι δημόσιες υπηρεσίες θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη λειτουργία τους. Ελλείψει καυσίμων, ο στρατός και η αστυνομία δεν θα μπορούν να κινούν τα οχήματα. Μετά την πάροδο αρκετού χρόνου τα πράγματα θα έρθουν, βεβαίως, σε κάποια καλύτερη ισορροπία, όμως στην πρώτη μεταβατική περίοδο θα βιώσουμε ένα εφιαλτικό σενάριο. Γι' αυτό ακριβώς περιγράφω κάποιες ζοφερές καταστάσεις, ώστε να κατανοήσει ο κόσμος τι πιθανότατα θα μπορούσε να συμβεί. Και δεν αναφέρομαι εδώ σε πιθανές κοινωνικές εκρήξεις, που θα ήταν αναμενόμενες σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Κάποιοι άνθρωποι και μάλιστα καλοπροαίρετοι πιστεύουν αφελώς ότι επιστροφή στη δραχμή σημαίνει πως γυρίζουμε περίπου στο 2000, δηλαδή στο χρονικό σημείο λίγο πριν να μπούμε στη Ζώνη του Ευρώ. Και θυμούνται ότι την περίοδο εκείνη περνούσαν αρκετά καλά, άρα θεωρούν ότι δεν θα ήταν πρόβλημα η επιστροφή στη δραχμή. Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Για τους λόγους που ανέφερα, επιστροφή στη δραχμή σημαίνει επιστροφή της χώρας δεκαετίες πίσω.
Ερώτηση : Να σας ρωτήσω για να το καταλάβει όμως και ο κόσμος. Πόσο καιρό και τι προσπάθεια θα χρειαστεί για να πάμε στη δραχμή; Μερικοί πιστεύουν ότι μπορείτε εσείς να πατήσετε ένα κουμπί ένα βράδυ και η χώρα να πάει στη δραχμή πάρα πολύ απλά. Γίνεται αυτό;
Απάντηση : Αυτό είναι λάθος. Για να κυκλοφορήσουν στην αγορά τα νέα χαρτονομίσματα, το διάστημα που απαιτείται είναι μεγάλο. Να σας θυμίσω ενδεικτικά ότι η επιχείρηση σχεδιασμού, εκτύπωσης και κυκλοφορίας του ευρώ κράτησε πάνω από δυόμισι χρόνια, όντας μάλιστα συντονισμένη από τους αρμόδιους ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Γι' αυτό λοιπόν εξήγησα ότι στο μεταβατικό αυτό διάστημα, η αγορά θα πρέπει να λειτουργήσει είτε με τα ταχέως αποσυρόμενα ευρώ είτε στη βάση αντιπραγματισμού, δηλαδή στη βάση της ανταλλαγής είδους με είδος. Και γι' αυτό ακριβώς υποστήριξα ότι επιστροφή στη δραχμή θα ισοδυναμεί, στην πρώτη κρίσιμη φάση, με επάνοδο στη δεκαετία του '50.
Ερώτηση : Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι ενδεχομένως, επειδή έχουν χάσει πολλά και δεν μπορούν να χάσουν τίποτε άλλο πηγαίνοντας στη δραχμή, μπορεί αυτό να το θεωρούν μια λύτρωση. Ποιος θα κερδίσει πηγαίνοντας στη δραχμή; Οι αδύναμοι ή αυτοί οι οποίοι είναι πιο ισχυροί να το πω έτσι;
Απάντηση : Σε τέτοιες «ανώμαλες» καταστάσεις, αυτοί που κυρίως χάνουν είναι οι πολλοί και οι αδύνατοι. Αυτοί που θα επωφεληθούν, όπως άλλωστε συνέβη και στο παρελθόν σε έκτακτες καταστάσεις, θα είναι οι λίγοι επιτήδειοι. Σίγουρα στο σύνολό της η χώρα θα ζημιωθεί και μάλιστα βαριά.
Ερώτηση : Θα μου εξηγήσετε αυτό το επιχείρημα, ότι οι αδύναμοι θα γίνουν ακόμη πιο αδύναμοι; Ότι θα παίρνουν ακόμη λιγότερα, δηλαδή.
Απάντηση : Όπως σας έλεγα, ένα μεγάλο τμήμα του διοικητικού μηχανισμού, π.χ. σχολεία, νοσοκομεία, αστυνομία, στρατός κ.λπ., θα υπολειτουργεί. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες θα γίνουν αφόρητες. Το βιοτικό επίπεδο θα κάνει «βουτιά». Το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί σημαντικά, ενδεχομένως έως και 60% - 70%. Στη συνέχεια θα υπάρξει, βεβαίως, κάποια εξισορρόπηση, όμως το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της μεταβατικής περιόδου θα είναι τεράστιο. Αλλά και αυτό που αποκάλεσα εξισορρόπηση θα έρθει ύστερα από απανωτές υποτιμήσεις, υπερπληθωρισμό, υψηλά δανειστικά επιτόκια και μεγάλες δυσκολίες προσαρμογής. Πρόοδος δεκαετιών θα πάει άσκοπα χαμένη. Γι' αυτό δεν πιστεύω ότι οι Ελληνες θα ήθελαν να βιώσουμε ένα τέτοιο εφιαλτικό σενάριο, που θα εγκυμονούσε επιπλέον και τεράστιους κινδύνους για την εξωτερική ασφάλεια και τη θέση της χώρας μας. Πιστεύω ότι κάνουν μεγάλο λάθος αυτοί που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή. Είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες αυτής της χώρας δεν θα επιτρέψουν την επιστροφή στο μακρινό παρελθόν. Θα συστρατευθούν στον εθνικό αγώνα να γυρίσουμε το ταχύτερο δυνατόν σε τροχιά οικονομικής και κοινωνικής προόδου, εντός της Ζώνης του Ευρώ, διασφαλίζοντας ό,τι θετικό έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα, διδασκόμενοι όμως και από λάθη που μας έφεραν στη σημερινή δυσχερή κατάσταση, λάθη που οφείλουμε οι ίδιοι να διορθώσουμε.
* Πρόκειται για απόσπασμα της συνέντευξης του κ. Γιώργου Προβόπουλου, η οποία θα προβληθεί σύντομα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, στο πλαίσιο ειδικού αφιερώματος των «Νέων Φακέλων» για το «Πώς η Ελλάδα έφτασε στο Μνημόνιο».
Την πιό πάνω συνέντευξη του διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Προβόπουλου , επιθυμούμε να σχολιάσουμε ως εξής :
1. Ισχυρίζεται ο κ. Γ.Προβόπουλος ότι "με αληθινή κόλαση θα ισοδυναμούσε η επιστροφή της Χώρας στην δραχμή" . Είναι προφανής η πρόθεση του διοικητού της ΤτΕ να
αποθαρρύνει, να αδρανοποιήσει και να τρομοκρατήσει τον Ελληνικό Λαό με τέτοιες αναφορές. Θά όφειλε , ως οικονομολόγος , να γνωρίζει ότι η ονομασία ενός νομίσματος δεν
έχει καμία σχέση με τα κακά πράγματα που αυτός φαντάζεται ότι θα μας συμβούν. Αν , λόγου χάριν, η πλούσια και καπιταλιστική Ελβετία άλλαζε το νόμισμά της (το ελβετικό φράγκο)
και υιοθετούσε αντ΄αυτού την Λίρα της Ουγκάντας (!) , μήπως θα κατέρρεε η Ελβετική οικονομία ; Ασφαλώς και όχι . Η ισχύς του νομίσματος μίας Χώρας εξαρτάται από την
ισχύ της Οικονομίας της (παραγωγή, παραγωγικότητα κλπ) και όχι από το όνομα του νομίσματος. Σε κάθε περίπτωση όμως , η Πατρίδα μας , όχι μόνον δεν έχει πιά το δικό της
νόμισμα αλλά αναγκάζεται να "αγοράζει" από την Γερμανία και τους λοιπούς "φίλους και εταίρους" της, σε πολύ ακριβή τιμή, ένα πανάκριβο νόμισμα που δεν είναι δικό της !
2. Βεβαιώνει ο κ. Γ. Προβόπουλος ότι "στη μεταβατική περίοδο, μέχρι δηλαδή να κυκλοφορήσουν σε φυσική μορφή τα νέα χαρτονομίσματα, δεν θα υπάρχουν πρακτικώς δραχμές
παρά μόνον σε λογιστική μορφή κλπ κλπ " . Γιατί κύριε διοικητά της Τραπέζης της Ελλάδος δεν θα υπάρχουν τα νέα χαρτονομίσματα των νέων δραχμών ; Είναι δική σας δουλειά
και δική σας ευθύνη να έχετε προνοήσει όπως τα χαρτονομίσματα των νέων δραχμών έχουν εκτυπωθεί μυστικά, έγκαιρα και σε επαρκείς ποσότητες ώστε να καλυφθεί με ασφάλεια η μεγάλη
ζήτηση των πρώτων ημερών ή εβδομάδων .Μήπως περιμένετε από άλλους να κάνουν την δική σας δουλειά και αν ναί , από ποιούς ; Αν δεν το κάνετε , αν δεν το έχετε ήδη κάνει,
αν δεν έχετε προετοιμάσει την Πατρίδα μας γιά ένα τέτοιο πιθανό ενδεχόμενο φέρετε βαρύτατη ευθύνη και ασφαλώς θα κληθείτε κάποτε να εξηγήσετε την παράλειψή σας να
θωρακίσετε την Πατρίδα μας και να προστατεύσετε τον Λαό μας από το εφιαλτικό σενάριο του αντιπραγματισμού που άκριτα επισείετε κατά των κεφαλών των Ελλήνων !
3. Πιστεύει ή φαίνεται να πιστεύει ο κ. Γ. Προβόπουλος ότι " αυτοί που θα επωφεληθούν (από την επιστροφή στην δραχμή) είναι οι λίγοι και επιτήδειοι" . Προφανώς υπονοεί ότι
αυτοί , οι "λίγοι και επιτήδειοι" δηλαδή, θα έχουν φροντίσει να αποθησαυρίσουν ευρώ σε ελβετικές ή άλλες ξένες τράπεζες και θα μπορούν μετά να εισπράττουν περισσότερες
νέες δραχμές , αφού το νέο εθνικό μας νόμισμα θα διολισθαίνει συνεχώς έναντι του ευρώ. Αυτό είναι αληθές , αλλά "δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας" ο διοικητής της ΤτΕ .
Παντού στον Κόσμο το ίδιο συμβαίνει. Και στην Ελλάδα το ίδιο συνέβαινε : Το 1968 , ένα γερμανικό μάρκο ετιμάτο 10 δραχμές . Το 2002 , ένα γερμανικό μάρκο ετιμάτο 170 δραχμές.
Μέσα σε 35 περίπου χρόνια η ελληνική δραχμή υποδεκαεπταπλασιάσθηκε έναντι του γερμανικού μάρκου. Η Ελλάδα όμως ΚΑΙ έζησε ΚΑΙ ανεπτύχθη . Δεν πτώχευσε όπως de facto
έχει συμβεί επί των ημερών σας, κύριε διοικητά ! Ούτε εκινδύνευσε να λεηλατηθεί και να ξεπουληθεί όπως πρόκειται , σύμφωνα με όλες τις ρεαλιστικές ενδείξεις να συμβεί με την υπερψήφιση των
νέων επαχθών δανειακών συμβάσεων που , με υπερβάλλοντα ζήλο, προωθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου στην Βουλή γιά επικύρωση με αυξημένη πλειοψηφία , γιά να τηρηθεί η σχετική
πρόνοια του ήδη καταπατηθέντος Συντάγματος της Χώρας μας !
4. Αποφεύγει ο κ. Γ. Προβόπουλος επιμελώς να αναφέρει οτιδήποτε, γιά την αναγκαία ανάπτυξη που είναι απαραίτητη γιά την διάσωση της Πατρίδας μας, αρκούμενος σε χιλιοειπωμένα
ευχολόγια ("θα συστρατευθούμε στον εθνικό αγώνα να γυρίσουμε το ταχύτερο δυνατόν σε τροχιά οικονομικής και κοινωνικής προόδου, εντός της Ζώνης του Ευρώ κλπ κλπ").
Αν και όταν η Ελλάδα βγεί από τα επακόλουθα μνημόνια (περί το 2015) , το εξωτερικό δημόσιο χρέος της θα έχει υπερβεί τα 500 δις ευρώ, κύριε διοικητά της ΤτΕ . Η κρατική μας
περιουσία, οι δημόσιες επιχειρήσεις μας , η γή μας, το υπέδαφός μας καθώς και όλες μας οι υποδομές θα έχουν λεηλατηθεί και ο Λαός μας θα έχει εξαθλιωθεί ! Ποιός ή ποιοί θα θέλουν
ή θα μπορούν να δανείσουν τότε την Πατρίδα μας ; Ποιοί θα είναι εκείνοι που θα χρηματοδοτήσουν τον παντελώς κατεστραμμένο παραγωγικό μας ιστό ;
Κύριε διοικητά της Τραπέζης της Ελλάδος : Χάσατε μιά μεγάλη ευκαιρία να σιωπήσετε . Υποπέσατε σε βαρύτατο σφάλμα..!
"Δει γαρ δίκαιος, σώφρων και αγαθός ανήρ σιωπάν ή λέγειν τα καίρια" . ( Αισχύλου , "Πέρσαι").
Μιχάλης Σ. Βάρδας
Πρώην Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.
Αθήνα.
3 σχόλια:
H δραχμή και οι μύθοι της
25/12/2011
του Δημήτρη Μάρδα
Μύθος 1ος: Θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων με την επιστροφή στη δραχμή. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι ένθερμοι οπαδοί μιας τέτοιας επιλογής. Θα τρέξουμε τριάντα χρόνια πίσω σκιαγραφώντας τη σχέση εξαγωγών και απαξίωσης (υποτιμήσεις – διολισθήσεις) της δραχμής για να αποδείξουμε το μυθικό χαρακτήρα αυτής της θέσης.
Η ισοτιμία δραχμής δολαρίου το 1980 ήταν 1$ προς 42,64 δραχμές, το 1987, 1$ προς 135,18 δραχμές και το 2000 ανερχόταν σε 1$ προς 308,93 δραχμές. Η δραχμή λοιπόν κατά τη δεκαετία 1980-2000 απαξιώθηκε θεαματικά έναντι του δολαρίου ενώ οι εξαγωγές μας με τα βίας διπλασιάσθηκαν από 5,1 δις $ σε 10,8 δις $. Από την άλλη το εμπορικό μας έλλειμμα άγγιξε τα 18,6 δις το 2000 από τα 5,4 δις & το 1980.
Η κατακόρυφη απαξίωση του ελληνικού νομίσματος δεν κατόρθωσε να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, κάτι που διαφαίνεται και από τα ανωτέρω στοιχεία. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο του 1980-1990, οι δύο υποτιμήσεις της δραχμής και οι διαρκείς διολισθήσεις συνοδεύονταν και από μέτρα προστασίας της ελληνικής οικονομίας, κάτι που εξέλειπαν πλήρως από τον Ιανουάριο του 1993.
Πρώτο συμπέρασμα: Ο ταχύς ρυθμός απαξίωσης της δραχμής έως το 2000, σε συνδυασμό με τα μέτρα προστασίας υπέρ της εγχώριας παραγωγής (έως το 1993) δεν ανέκαμψαν τις ελληνικές εξαγωγές με ρυθμούς ταχύτερους σε σχέση με τους αντίστοιχους των εισαγωγών.
Οπότε, σύμφωνα με το πρόσφατο παρελθόν της χώρας μας, από πού πηγάζει η θέση ότι η επιστροφή στη δραχμή θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας; Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εξαγωγές μας από το 2001 έως το 2008, υπό καθεστώς ‘σκληρού’ ευρώ υπερδιπλασιάστηκαν (από 10,4 δις $ το 2001 σε 25,5 δις $ το 2008).
Βέβαια μετά το 2002 παρατηρείται μια ραγδαία επιδείνωση του εμπορικού ελλείμματος της Ελλάδας, όχι όμως λόγω μείωσης των εξαγωγών (που εξακολούθησαν να αυξάνονται με πολύ ταχύτερους ρυθμούς σε σχέση με το παρελθόν) αλλά λόγω έξαρσης των εισαγωγών. Η αιτία όμως αυτής της εξέλιξης δεν εντοπίζεται μόνο στο ευρώ. Άλλοι παράγοντες (όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες, τιμές πετρελαίου, εισροές κεφαλαίων, έξαρση των δημοσίων δαπανών, αλλαγή του καταναλωτικού προτύπου κλπ φέρουν το μεγαλύτερο ίσως μέρος ευθύνης της συγκεκριμένης εξέλιξης.
Μύθος 2ος: Δεν πληρώνουμε το χρέος μας ή θα το πληρώσουμε μόνο σε δραχμές.
Το Άρθρο 27 της Σύμβασης της Βιέννης (που την επικυρώσαμε) αναφορικά με το «Δίκαιο των Συνθηκών», τονίζει ότι τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται. Αυτό σημαίνει ότι η χώρας μας δε μπορεί να κάνει χρήση του εσωτερικού της δικαίου για να αρνηθεί να ξεπληρώσει κράτη στο νόμισμα που συμφωνήθηκε. Συμπέρασμα: Ότι οφείλουμε στις κυβερνήσεις που μας δάνεισαν κράτη σε ευρώ θα το επιστρέψουμε σε ευρώ. Ως προς τους υπόλοιπους ιδιώτες πιστωτές μας, το Σύνταγμα μας όπως και κάθε Σύνταγμα πολιτισμένου κράτους, προστατεύει εύλογα τους πιστωτές του. Αυτό φαίνεται κατακάθαρα στο Άρθρο 94. Άρνηση ή αδυναμία πληρωμών οδηγεί, κατά το Σύνταγμα μας, στην εκποίηση της εμπορεύσιμης περιουσίας του Δημοσίου (Αεροδρόμια, λιμάνια κλπ, ότι δηλαδή προβλέπει το Μνημόνιο!.
Βέβαια, κατά το Σύνταγμα μας πάλι, τους ιδιώτες μπορούμε να τους πληρώσουμε σε εθνικό νόμισμα, οπότε σε δραχμές. Αν ακολουθήσουμε αυτήν την πεπατημένη, τότε όλοι οι ξένοι εισαγωγείς ελληνικών προϊόντων θα ξεπληρώσουν τους δικούς μας εξαγωγείς σε δραχμές. Δεν είμαστε οι μόνοι ξύπνιοι στον πλανήτη! Να υπενθυμίσουμε ότι εξαγωγές μας είναι πολύ λιγότερες απ’ ότι οι εισαγωγές. Όποτε ας αναλογιστούν οι ένθερμοι οπαδοί τέτοιων εύκολων λύσεων τι θα σημαίνουν όλα τα ανωτέρω για τη χώρα!
*Ο Δημήτρης Μάρδας είναι Αν. καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Ο κύριος καθηγητής αντιπαρέρχεται με μεγάλη ευκολία το βασικό και
βαθειά πολιτικό ερώτημα :
Γιατί η Χώρα μας επί 55 χρόνια ΔΕΝ
επτώχευσε με την Δραχμή της και σε
λιγότερα από 10 χρόνια ΠΤΩΧΕΥΕΙ με
το Ευρώ των Γερμανών ;
Αυτά που γράφει, θα μπορούσαν να αποτελέσουν διάλεξη σε δευτεροετείς
φοιτητές οικονομικού πανεπιστημίου
και γι αυτό καμμιά σχέση δεν έχουν
με την σημερινή πολιτική πραγματικό
τητα.
Είναι πολύ εύκολο να καταδείξουμε
την συγγνωστή πλάνη του καθηγητού Μάρδα σε όλα τα επιχειρήματά του, αλλά θα περιοριστούμε στην πρώτη :
Κανείς δεν ισχυρίστηκε, ούτε φυσικά
ο Μιχ. Βάρδας ,συντάκτης της αρχι
κής ανάλυσης, ότι αρκεί η επιστροφή
στη δραχμή γιά να βελτιωθεί η
ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής
Οικονομίας. Ο Μιχ. Βάρδας , ούτε
καν το αναφέρει . Αρα , ο καθηγητής
Δημ. Μάρδας αντικρούει μία θέση που
δεν έχει υποστηριχθεί από κανέναν !
Αλλά πέραν αυτού,δεν έχει κρίσιμη σημασία το πώς κινήθηκε η ισοτιμία δολαρίου -- δραχμής κατά τα τελευταία 20 χρόνια . Δεν αποτελεί αυτή , το αποκλειστικό κριτήριο.
Συνεπώς έχει μάλλον άδικο ή απλά δεν κατάλαβε τις πολιτικές συνιστώσες της πολύ πιθανής επιστροφής στην δραχμή, ο κ. Δημ. Μάρδας , όταν καλόπιστα διερωτάται
"..από πού πηγάζει η θέση ότι η επιστροφή στη δραχμή θα βελτιώσει
την ανταγωνιστικότητα της Ελλη
νικής οικονομίας ; "
Ασφαλώς, κ. Μάρδα, δεν αρκεί η επι
στροφή στη δραχμή γιά να γίνουν αυτά που όλοι οι Ελληνες ευχόμαστε.
Πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα
τα οποία και εσείς καλώς γνωρίζετε.
Δεν μπορούμε όμως σε μιά τέτοια
δυσμενή συγκυρία να είμαστε προσκολ
λημένοι στις γραφειοκρατικές αναφο
ρές του Συντάγματος, το οποίο μόλις
πρόσφατα καταπατήθηκε μετά την
πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου. Και εν
πάση περιπτώσει γιατί , τελείως
αντισυνταγματικά, τα ελληνικά ομόλο
γα που είχαν εκδοθεί σε δραχμές, μετετράπησαν εν μία νυκτί σε ευρώ ;
Το άρθρο 24 αυτού αφορά στις εσωτε
ρικές συναλλαγές, δεν κάνει καμμία
μνεία των εξωτερικών συναλλαγών .
Αν φυσικά υπάρξει επίκληση του αρθ
ρου 24 από τους ξένους δανειστές μας αρμόδια είναι να αποφασίσουν τα
Ελληνικά δικαστήρια και όχι... τα
Αγγλικά !
Το άρθρο 27 της συνθήκης της Βιέννης πράγματι επιτάσσει την
τήρηση των συμφωνιών , υπάρχει όμως πάντοτε η επίκληση των Λόγων
Ανωτέρας Βίας (Force Majeure),στην
οποίαν θα μπορούμε να καταφύγουμε
αν τούτο απαιτηθεί . Είμαι βέβαιος
ότι θα συμφωνήσετε και εσείς σε αυτό.
Το αρχικό ερώτημα παραμένει σε ισχύ
παρ΄όλα τα ανωτέρω και δεν φαίνεται
ότι μπορεί να απαντηθεί.
Όποιος γνωρίζει την απάντηση , ας την δώσει !
Παναγ. Αποστόλου
Οικονομολόγος.
ΥΓ. Το σχόλιο στο οποίο απαντήσαμε
δεν έχει αναρτηθεί από τον καθηγητή
Δημ. Μάρδα αλλά από κάποιον άλλον
που φοβάται να πει το όνομά του ή
δεν έχει ο ίδιος άποψη και κρύβεται
πίσω από το όνομα του καθηγητού.
Ο κύριος καθηγητής αντιπαρέρχεται με μεγάλη ευκολία το βασικό και
βαθειά πολιτικό ερώτημα :
Γιατί η Χώρα μας επί 55 χρόνια ΔΕΝ
επτώχευσε με την Δραχμή της και σε
λιγότερα από 10 χρόνια ΠΤΩΧΕΥΕΙ με
το Ευρώ των Γερμανών ;
Αυτά που γράφει, θα μπορούσαν να αποτελέσουν διάλεξη σε δευτεροετείς
φοιτητές οικονομικού πανεπιστημίου
και γι αυτό καμμιά σχέση δεν έχουν
με την σημερινή πολιτική πραγματικό
τητα.
Είναι πολύ εύκολο να καταδείξουμε
την συγγνωστή πλάνη του καθηγητού Μάρδα σε όλα τα επιχειρήματά του, αλλά θα περιοριστούμε στην πρώτη :
Κανείς δεν ισχυρίστηκε, ούτε φυσικά
ο Μιχ. Βάρδας ,συντάκτης της αρχι
κής ανάλυσης, ότι αρκεί η επιστροφή
στη δραχμή γιά να βελτιωθεί η
ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής
Οικονομίας. Ο Μιχ. Βάρδας , ούτε
καν το αναφέρει . Αρα , ο καθηγητής
Δημ. Μάρδας αντικρούει μία θέση που
δεν έχει υποστηριχθεί από κανέναν !
Αλλά πέραν αυτού,δεν έχει κρίσιμη σημασία το πώς κινήθηκε η ισοτιμία δολαρίου -- δραχμής κατά τα τελευταία 20 χρόνια . Δεν αποτελεί αυτή , το αποκλειστικό κριτήριο.
Συνεπώς έχει μάλλον άδικο ή απλά δεν κατάλαβε τις πολιτικές συνιστώσες της πολύ πιθανής επιστροφής στην δραχμή, ο κ. Δημ. Μάρδας , όταν καλόπιστα διερωτάται
"..από πού πηγάζει η θέση ότι η επιστροφή στη δραχμή θα βελτιώσει
την ανταγωνιστικότητα της Ελλη
νικής οικονομίας ; "
Ασφαλώς, κ. Μάρδα, δεν αρκεί η επι
στροφή στη δραχμή γιά να γίνουν αυτά που όλοι οι Ελληνες ευχόμαστε.
Πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα
τα οποία και εσείς καλώς γνωρίζετε.
Δεν μπορούμε όμως σε μιά τέτοια
δυσμενή συγκυρία να είμαστε προσκολ
λημένοι στις γραφειοκρατικές αναφο
ρές του Συντάγματος, το οποίο μόλις
πρόσφατα καταπατήθηκε μετά την
πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου. Και εν
πάση περιπτώσει γιατί , τελείως
αντισυνταγματικά, τα ελληνικά ομόλο
γα που είχαν εκδοθεί σε δραχμές, μετετράπησαν εν μία νυκτί σε ευρώ ;
Το άρθρο 24 αυτού αφορά στις εσωτε
ρικές συναλλαγές, δεν κάνει καμμία
μνεία των εξωτερικών συναλλαγών .
Αν φυσικά υπάρξει επίκληση του αρθ
ρου 24 από τους ξένους δανειστές μας αρμόδια είναι να αποφασίσουν τα
Ελληνικά δικαστήρια και όχι... τα
Αγγλικά !
Το άρθρο 27 της συνθήκης της Βιέννης πράγματι επιτάσσει την
τήρηση των συμφωνιών , υπάρχει όμως πάντοτε η επίκληση των Λόγων
Ανωτέρας Βίας (Force Majeure),στην
οποίαν θα μπορούμε να καταφύγουμε
αν τούτο απαιτηθεί . Είμαι βέβαιος
ότι θα συμφωνήσετε και εσείς σε αυτό.
Το αρχικό ερώτημα παραμένει σε ισχύ
παρ΄όλα τα ανωτέρω και δεν φαίνεται
ότι μπορεί να απαντηθεί.
Όποιος γνωρίζει την απάντηση , ας την δώσει !
Παναγ. Αποστόλου
Οικονομολόγος.
ΥΓ. Το σχόλιο στο οποίο απαντήσαμε
δεν έχει αναρτηθεί από τον καθηγητή
Δημ. Μάρδα αλλά από κάποιον άλλον
που φοβάται να πει το όνομά του ή
δεν έχει ο ίδιος άποψη και κρύβεται
πίσω από το όνομα του καθηγητού.
Δημοσίευση σχολίου