Το νέο Ταμείο ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας, αναλαμβάνει μια αποστολή πρωτοφανή τουλάχιστον στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης: να μεταβιβάσει-πουλήσει δήθεν σε ιδιώτες, αλλά στην πραγματικότητα στα διεθνή τρωκτικά το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας ερήμην της βούλησης των πολιτών του κράτους και των εκπροσώπων τους». Με το δεύτερο μνημόνιο, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα προς την αφαίρεση και των τελευταίων στοιχείων εθνικής κυριαρχίας. Σε μια σπάνια κρίση ειλικρίνειας, ο κ. Γιούνκερ, δήλωσε στο γερμανικό περιοδικό “Focus” ότι «η κυριαρχία των Ελλήνων θα περιορισθεί δραστικά». «Για παράδειγμα, για να καταφέρουν οι έλληνες να χειριστούν το επικείμενο κύμα αποκρατικοποιήσεων, θα χρειαστούν έναν θεσμό ανάλογο με τη γερμανική "Treuhand", ένα καταπίστευμα που ιδρύθηκε το 1990 για να επιβλέψει την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων μετά την κατάρρευση της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας». Η ελληνική εκδοχή της “Treuhand” δεν είναι άλλη από το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, η ίδρυση του οποίου προβλέπεται από τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Η δοτή κυβέρνηση μερίμνησε για να αποξενώσει ακόμη περισσότερο τους θεσμούς του κράτους από το Ταμείο που θα γίνει το όχημα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, απαλείφοντας διάταξη του νομοσχεδίου που έδινε τη δυνατότητα ελέγχου των συμβάσεων ιδιωτικοποίησης από το Κοινοβούλιο. Στο νέο Ταμείο, που θα λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και τη Βουλή, θα μετέχουν ως παρατηρητές και δύο εκπρόσωποι της Κομισιόν και των κρατών της ευρωζώνης, επισφραγίζοντας με τον τρόπο αυτό την απόλυτη κυριαρχία των πιστωτών επί της διαδικασίας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς οραματίζονται οι πιστωτές της χώρας, μνημονεύοντας το ατυχές παράδειγμα του κ. Γιούνκερ την “Treuhand”, αξίζει να αναφέρουμε ότι η διαβόητη ανατολικογερμανική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων «κατάφερε» να ξεπουλήσει από το 1990 έως το 1994 περί τις 14.000 επιχειρήσεις της πρώην Αν. Γερμανίας και πλήθος κρατικών ακινήτων, χωρίς να καταφέρει να φέρει το παραμικρό κέρδος από αυτές τις συναλλαγές. Αντίθετα, έκλεισε τα βιβλία της με έλλειμμα, ενώ στο μεταξύ είχαν χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας και είχαν περάσει στη δυτικογερμανική ελίτ έναντι πινακίου φακής όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Αν. Γερμανίας. Δεκάδες υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων στιγματίσθηκαν από ποινικές έρευνες για διαφθορά, ενώ ένας πρόεδρος της “Treuhand” δολοφονήθηκε υπό μυστηριώδης συνθήκες (αναφέρθηκε τότε ότι επρόκειτο για τρομοκρατική ενέργεια, αλλά πιθανολογείται ότι ήταν ένα μαφιόζικο «συμβόλαιο θανάτου» που συνδεόταν με κάποιες από τις συναλλαγές της “Treuhand”). Αν επαναληφθεί το «πλιάτσικο» που έγινε στις ημέρες δόξας της “Treuhand”, σε μια χώρα απείρως πλουσιότερη από την Αν. Γερμανία, προφανές είναι ότι τα γερμανικά κεφάλαια θα βρουν «χρυσές» ευκαιρίες στην τέως εθνικά κυρίαρχη Ελλάδα... Για αυτήν την παραχώρηση «φρόντισε» με μια κίνηση-έκπληξη, λίγο πριν ψηφισθεί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, η κυβέρνηση να εξαφανίσει κάθε δυνατότητα πολιτικού ελέγχου στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, μετά τις έντονες πιέσεις της τρόικας στο παρασκήνιο, η οποία ζητούσε να μπει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων σε “fast track” και να εξαλειφθούν οι «κίνδυνοι» πολιτικών επιπλοκών στη διαδικασία. στο... παρά πέντε της ψηφοφορίας, η διάταξη αυτή απαλείφθηκε! Έτσι, οι ιδιωτικοποιήσεις θα προχωρήσουν χωρίς να υπάρχει δυνατότητα ελέγχου της Βουλής επί των πράξεων πώλησης ή αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας. Εκτός από τη διάταξη για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο των ιδιωτικοποιήσεων, απαλείφθηκε από τον εφαρμοστικό νόμο λίγο πριν ψηφισθεί και η διάταξη που έδινε τη δυνατότητα στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας να μπορεί να χρησιμοποιεί το προϊόν από την έκδοση ομολογιών για να αποκτήσει ομόλογα του Δημοσίου από την πρωτογενή ή δευτερογενή αγορά, καθώς και εκείνη που έδινε δυνατότητα ανταλλαγής ομολογιών έκδοσης του Ταμείου με ομόλογα του Δημοσίου ή παροχής εγγύησης υπέρ ομολογιακών και άλλων δανείων του Δημοσίου. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, Β. Βενιζέλος, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα βρέθηκε μπροστά σε ισχυρές πιέσεις των τοκογλύφων για «απελευθέρωση» της διαδικασίας ιδιωτικοποιήσεων από όλα τα πιθανά πολιτικά «βάρη», και …υπέκυψε.
Έτσι στο κεφάλαιο Β΄ του εφαρμοστικού νόμου περιλαμβάνονται διατάξεις για την «πολεοδομική ωρίμανση και επενδυτική ταυτότητα δημοσίων ακινήτων για την αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας του κράτους». Για την αξιοποίηση των δημοσίων ακινήτων επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση στον κύριο της επένδυσης της χρήσης αιγιαλού και παραλίας και του δικαιώματος εκτέλεσης, χρήσης και εκμετάλλευσης λιμενικών έργων ή επέκτασης, ήδη υφιστάμενων στην περιοχή, λιμενικών εγκαταστάσεων. Η παραχώρηση γίνεται για χρονικό διάστημα μέχρι 50 χρόνια δίνοντας μάλιστα την ευχέρεια στους επενδυτές αντισυνταγματικά, να «απολαμβάνουν» διπλάσιο συντελεστή δόμησης από τους υπόλοιπους ..ιθαγενείς. Τον Μάρτιο, ο ραμπο του Δ.Ν.Τ Γ. Παπακωνσταντίνου, διαβεβαίωνε ότι «όλες οι αποφάσεις για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα κατατεθούν και θα περάσουν από την έγκριση της Βουλής». στον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος είχε ενσωματωθεί διάταξη, που έδινε τη δυνατότητα (χωρίς αυτό να είναι υποχρεωτικό) να κυρώνονται από τη Βουλή οι συμβάσεις αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας που θα συνάπτει το νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, το οποίο θα αναλάβει την εφαρμογή του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.
Καλά θα κάνετε όσοι ακόμα ενδιαφέρεστε για την χώρα να διαβάσετε προσεκτικά εδώ Το πλήρες κείμενο του καταπτυστου εφαρμοστικού νόμου που ψηφίστηκε για τις συντάξεις και τους… μισθούς.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου